Την Κυριακή, 21 Μαΐου 2023, Κυριακή του Τυφλού ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος τέλεσε Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου της Ελληνορθοδόξου Αραβοφώνου Κοινότητος της πόλεως Ρέινε πλησιοχώρου της πόλεως Ναζαρέτ.
Προ της θείας Λειτουργίας ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων έγινε δεκτός με χαρά και ενθουσιασμό από τους Προσκόπους της Κοινότητας.
Με τον Πατριάρχη συλειτούργησαν ο Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός και ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος, ο Γέρων Καμαράσης Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, ο εφημέριος του Ναού Αραβόφωνος Πρεσβύτερος π. Συμεών, Προιστάμενος της Κοινότητος ταύτης και άλλοι Πρεσβύτεροι ομόρων Κοινοτήτων και ο Αρχιδιάκονος π. Μάρκος και ο Ιεροδιάκονος π. Ευλόγιος, ψαλλούσης της χορωδίας των ενοριτών της Κοινότητος.
Στο Κοινωνικό της Θείας Λειτουργίας ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων είπε τα εξής:
«Και παράγων είδεν άνθρωπον τυφλόν εκ γενετής· και ηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες· ραββί, τις ήμαρτεν, ούτος η οι γονείς αυτού, ίνα τυφλός γεννηθή; απεκρίθη ‘Ιησούς· ούτε ούτος ήμαρτεν ούτε οι γονείς αυτού, αλλ’ ίνα φανερωθή τα έργα του Θεού εν αυτώ», (Ιωάν 9, 1-3).
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Ο των όλων Δεσπότης και Ποιητής, Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, συνήγαγε πάντας ημάς διά του Αγίου Πνεύματος εν τω ιερώ τούτω και περικαλλεί υμών Ναώ, ίνα πασχαλίως εορτάσωμεν το εις τον εκ γενετής τυφλόν γενόμενον υπ’ Αυτού του Κυρίου θαύμα, της επιχρίσεως δηλονότι πηλού επί τους τύπους των οφθαλμών αυτού.
Το γενόμενον τούτο θαύμα εις τον εκ γενετής τυφλόν διακρίνεται όλων των θαυμάτων του Χριστού, διότι «εκ του αιώνος ουκ ηκούσθη ότι ήνοιξέ τις οφθαλμούς τυφλού γεγεννημένου», (Ιωάν 9,32). Αξιοσημείωτον ότι ο Χριστός εθεράπευσε τον τυφλόν, κινούμενος «αυτοκινήτως δι’ αγαθότητα», ως λέγει Γρηγόριος ο Παλαμάς: «επί της Ιερουσαλήμ, ιδών τυφλόν εκ γενετής ως ο Ιωάννης φησιν, ουδέ αιτηθείς, αλλ’ αυτοκινήτως δι’ αγαθότητα πτύσας επί την γην και πηλόν ποιήσας και του τυφλού τους οφθαλμούς αλείψας, είπε προς αυτόν· ύπαγε, νίψαι εις την κολυμβήθραν του Σιλωάμ».
Ο μεν Χριστός εθεράπευσε «αυτοκινήτως» τον τυφλόν, διότι τοιουτοτρόπως απεκάλυψεν, λέγει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, ότι Ούτος είναι «μείζων και επιδοξότερος (=ενδοξότερος) από όλους. Με άλλα λόγια, διά των έργων τούτων ο Χριστός απέδειξεν ότι Αυτός έχει την δύναμιν και την εξουσίαν, την οποίαν ουδείς εκ των αγίων κατείχε ποτέ. Προς τούτο, ο Ιησούς επικαλείται εις απόδειξιν το θαύμα «της τροπής της τυφλότητος», την οποίαν ανατροπήν (=υπερνίκησιν) ουδείς άλλος επεχείρισεν ή επετέλεσε ποτέ.
Ο δε θεραπευθείς τυφλός εις τας προκλήσεις και τας κατηγορίας των απιστούντων Φαρισαίων εναντίον του θεραπεύσαντος αυτόν Ιησού Χριστού, αλλά και τας απειλάς και ειρωνείας κατ’ αυτού του ιδίου μετά παρρησίας απαντούσε λέγων «ει μη ην ούτος παρά Θεού, ουκ ηδύνατο ποιείν ουδέν», (Ιωάν. 9,33).
Οι λόγοι ούτοι του ευεργετηθέντος τυφλού αποτελούν ομολογίαν πίστεως, ότι ο θεραπεύσας αυτόν είναι απεσταλμένος από τον Θεόν. Η ομολογία αυτή του τυφλού εκπηγάζει εκ της πίστεως αυτού κατά τον ψαλμωδόν «επίστευσα διό ελάλησα» (Ψαλμ. 115,1) ως και κατά τον θείον Παύλον «και ημείς πιστεύομεν δι’ο και λαλούμεν», (Β΄ Κορ. 4,13). Τουτέστιν και ημείς, οι οποίοι έχομεν την ιδίαν ζώσαν πίστιν μετά του ψαλμωδού Δαυΐδ πιστεύομεν εις τον αληθινόν Θεόν· διά τούτο ομολογούμεν και κηρύττομεν την πίστιν μας.
Η δύναμις της ομολογίας της πίστεως του τυφλού καταδείκνυται εκ της αποκρίσεως αυτού εις τον Ιησούν «και τις εστι, Κύριε, ίνα πιστεύσω εις αυτόν; είπε δε αυτώ ο ‘Ιησούς· και εώρακας αυτόν και ο λαλών μετά σου εκείνός εστιν· ο δε έφη· πιστεύω, Κύριε· και προσεκύνησεν αυτώ», (Ιωάν. 9, 36-38).
Ερμηνεύοντες τους λόγους τούτους του Ευαγγελίου, ο μεν Ζιγαβηνός λέγει: «ευθύς επίστευσεν [ο τυφλός]· ήψατο γαρ ο λόγος αυτίκα της αυτού ψυχής, ευρών αυτήν αγαθήν και κατέλαμψεν αυτήν εις επίγνωσιν και πίστιν». Ο δε Μέγας Βασίλειος λέγει: «Ούτως η μεν προσκύνησις τη πίστει ακολουθεί η δε πίστις από δυνάμεως βεβαιούται… Γινώσκομεν δε εκ της δυνάμεως τον Θεόν. Ώστε πιστεύομεν μεν τω γνωσθέντι, προσκυνούμεν δε τω πιστευθέντι».
Όντως, η ενέργεια της δυνάμεως του Χριστού, του Υιού του Θεού είναι εκείνη, η οποία συνέβαλεν αποτελεσματικώς εις την πίστιν του θεραπευθέντος τυφλού, ως τούτο καταφαίνεται από την απόκρισίν του εις τους Φαρισαίους λέγοντος: «ει αμαρτωλός ούν εκείνος [ο θεραπεύσας] εστίν ουκ οίδα. Εν οίδα, ότι τυφλός ων άρτι βλέπω», (Ιωάν. 9,25).
Αξιοσημείωτον ότι ο θεραπευθείς τυφλός δεν παρέχει εξηγήσεις περί του τρόπου της θεραπείας ούτε προσφεύγει εις θεωρίας, ίνα αποσαφηνίση τα περί του θαύματος, τουτέστιν της εμπειρίας της απεριγράπτου αυτού ευεργεσίας, της οποίας έτυχεν από τον φωτοδότην Χριστόν: «πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστι καταβαίνον από του Πατρός των Φώτων», (Ιaκ. 1,17), κηρύττει ο Απόστολος Ιάκωβος.
Ο Χριστός, αγαπητοί μου αδελφοί, εχάρισεν εις τον εκ γενετής τυφλόν ουχί μόνον τους οφθαλμούς και το φως αυτών, αλλά ταυτοχρόνως παρέσχεν αυτώ και το θαυμαστόν Aυτού φως», (Α’ Πετρ. 2,9). Διό και ο θεραπευθείς τυφλός είπεν εις τον Ιησούν: «Πιστεύω Κύριε, και προσεκύνησεν Αυτώ» (Ιωάν. 9,38). Με άλλα λόγια, ο τυφλός εκλήθη υπό του Χριστού εις το θαυμαστόν Αυτού φως. «Εγώ ειμι το φως του κόσμου· ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ’ έξει το φως της ζωής», (Ιωάν. 8,12), λέγει Κύριος.
Αυτό ακριβώς το φως της ζωής έλαμψεν εν τω κόσμω κατά την λαμπροφόρον Άνάστασιν εκ των νεκρών του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ως υμνολογικώς καταγγέλλει τούτο ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγων: «Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος, και αντί μύρου τον ύμνον προσοίσομεν τω Δεσπότη, και Χριστόν οψόμεθα, δικαιοσύνης ήλιον, πάσι ζωήν ανατέλλοντα».
Ο Χριστός είναι ο ήλιος της δικαιοσύνης, ο οποίος ήλιος είναι εκείνος ο οποίος ανατέλλει εις πάντας τους ανθρώπους την ζωήν αυτού. Το μεν ανέσπερον φως της Αναστάσεως καταυγάζει το σκότος της νυκτός και η ελπίς και η χαρά της εν Χριστώ ζωής διαδέχεται την απελπισίαν του θανάτου. Ο δε εκ του τάφου ανατέλλων Ήλιος, δηλονότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός χαρίζει εις όλους την αιώνιον και αληθινήν ζωήν.
«Ύπαγε εις την κολυμβήθραν του Σιλωάμ και νίψαι», ενετείλατο και λέγει ο τυφλός· «απελθών δε και νιψάμενος ανέβλεψα», (Πρβλ. Ιωάν. 9,11). Το παράγγελμα τούτο του Χριστού, αγαπητοί μου αδελφοί, απευθύνεται και εις πάντας ημάς. Και τούτο, διότι η κολυμβήθρα του Σιλωάμ δεν είναι άλλη από την Εκκλησίαν του Χριστού, εις την οποίαν προσφέρονται δωρεάν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος διά των αγίων Μυστηρίων και δη του Μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας. Η αγία ημών Εκκλησία είναι το θεραπευτήριον και ιατρείον των ποικίλης φύσεως ψυχικών και σωματικών ημών νοσημάτων.
Παρακαλέσωμεν, λοιπόν, και ημείς τον θεραπευτήν του εκ γενετής τυφλού και μετά του υμνωδού είπωμεν:«Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ, Χριστέ ο Θεός, ο τον εκ μήτρας του φωτός εστερημένον, διά της σης αχράντου προσψαύσεως, φωτίσας κατ´ άμφω και ημών τα όμματα, των ψυχών αυγάσας, υιούς ημέρας δείξον, ίνα πίστει βοώμέν σοι· Πολλή σου και άφατος, η εις ημάς ευσπλαγχνία, φιλάνθρωπε, δόξα σοι».
Χριστός Ανέστη. Έτη πολλά!
Στην δεξίωση μετά την Θεία Λειτουργία ο Πατριάρχης είπε τα εξής:
“Και παράγων, είδεν άνθρωπον τυφλόν εκ γενετής· και ηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί αυτού λέγοντες· ραββί, τις ήμαρτεν, ούτος η οι γονείς αυτού, ίνα τυφλός γεννηθή; απεκρίθη ‘Ιησούς· ούτε ούτος ήμαρτεν ούτε οι γονείς αυτού, αλλ’ ίνα φανερωθή τα έργα του Θεού εν αυτώ», (Ιωάν 9, 1-3).
Εντιμότατε Πρόεδρε και τίμια μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου,
Αιδεσιμώτατε π. Συμεών,
Αγαπητοί Χριστιανοί,
Η εν τω μέσω υμών Πατριαρχική Ημών παρουσία κατά την σημερινήν Πασχάλιον εορτήν της Κυριακής του Τυφλού πληροί τας καρδίας ημών χαράς και ευφροσύνης, ακούοντες εις το παράγγελμα του θείου Παύλου λέγοντος: «Προσέχετε ούν εαυτοίς και παντί τω ποιμνίω, εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος», (Πραξ. 20,28).
Όντως το Άγιον Πνεύμα είναι αυτό, το οποίον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Χριστού. Το Άγιον Πνεύμα, το Πνεύμα του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού, είναι εκείνο το οποίον επίσης συνέχει και συγκροτεί όλον τον θεσμόν της Εκκλησίας, η οποία είναι τεθεμελιωμένη επί του σταυρικού αίματος του Χριστού, «ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος», (Πραξ. 20,28), ως κηρύττει ο Παύλος. Κατά δε την αδιάψευστον μαρτυρίαν του σήμερον εορταζομένου αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού και Θεολόγου: «εγώ ειμι ο ποιμήν ο καλός, είπεν ο Ιησούς. Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων», (Ιωάν. 10,11).
Η Εκκλησία του Χριστού και δη το Ελληνορθόδοξον (Rum Orthodox) Πατριαρχείον των Ιεροσολύμων καυχάται εν Χριστώ Ιησού διά το «μικρόν ποίμνιον» (Λουκ. 12, 32) της πόλεως υμών Reineh, το διακρινόμενον διά την ενότητα και ομολογίαν της Χριστιανικής αυτού πίστεως, κατά το παράδειγμα του θεραπευθέντος τυφλού, του και σήμερον αναμιμνησκομένου εν τω ιερώ Ευαγγελίω και ειπόντος: «ει μη ην ούτος παρά Θεού, ουκ ηδύνατο ποιείν ουδέν», (Ιωάν. 9,33).
Η ομολογία αύτη του πρώην τυφλού ότι ο θεραπεύσας αυτόν λεγόμενος Ιησούς ην παρά Θεού, απεστάλη δηλονότι από τον Θεόν, επιμαρτυρεί την απόκρισιν του Ιησού προς τους μαθητάς Αυτού ειπόντος ότι «ούτε ούτος ήμαρτεν ούτε οι γονείς αυτού, αλλ’ ίνα φανερωθή τα έργα του Θεού εν αυτώ», (Ιωάν. 9,3).
Την φανέρωσιν ταύτην των έργων του Θεού και της Εκκλησίας Αυτού εθεασάμεθα και ημείς εν τη ευλογημένη Κοινότητι υμών ιδίοις όμμασι. Διό και δόξαν και ευχαριστίαν αναπέμπομεν τω Αναστάντι εκ νεκρών Κυρίω και Θεώ και Σωτήρι ημών Ιησού Χριστώ.
Μετά δε του Ιερού Χρυσοστόμου είπωμεν: «Χριστός μετ’ εμού και τίνα φοβηθήσομαι; Καν κύματα κατ’ εμού διεγείρηται, καν πελάγη, καν αρχόντων θυμοί· εμοί ταύτα πάντα αράχνης ευτελέστερα», (P.G. 52, 430). [Και απλούστερον: είτε κύματα σηκώνονται εναντίον μου, είτε πελάγη, είτε θυμοί αρχόντων, όλα αυτά για μένα είναι πιο ανίσχυρα και από τον ιστόν της αράχνης. Ο Χριστός είναι μαζί μου. Ποιόν θα φοβηθώ;]
Χριστός Ανέστη. Έτη πολλά και εν Χριστώ καρποφόρα”.
Μετά την δεξίωση η Κοινότητα παρέθεσε τράπεζα στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων και την συνοδεία του.
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
