Ο Όρθρος της Μεγάλης Τρίτης στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης

Τη Μεγάλη Δευτέρα 18 Απριλίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νυμφίου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τον νυμφίον, αδελφοί, αγαπή­σω­μεν, τας λαμπάδας εαυτών ευ­τρε­πίσωμεν». Ενώπιον του Νυμφίου Χριστού ψάλαμε απόψε κατά το Τυπικό της Αγίας μας Εκκλησίας την Ακολου­θία του Όρθρου της Μεγάλης Τρι­της, κατά την οποία «μνείαν ποι­ου­μεθα της των δέκα παρθένων παρα­βολής, της εκ του ιερού Ευαγ­γελίου», σύμφωνα με το Συναξά­ριο της ημέρας. Και αυτή την παρα­βολή μας υπενθυμίζει η διπλή προ­τροπή του ιερού υμνογράφου, «Τον νυμφίον, αδελφοί, αγαπήσω­μεν, τας λαμπάδας εαυτών ευτρε­πίσωμεν», υποδεικνύοντάς μας συγ­χρόνως δύο προϋποθέσεις, προ­κει­μένου να μην ακολουθήσουμε τις μωρές παρθένες της ευαγγε­λικής παραβολής, αλλά να συναρι­θμηθούμε με τις φρόνιμες.

Ο Νυμφίος Χριστός δεν είναι μόνο Νυμφίος της Εκκλησίας, όπως θα ψάλλουμε τη Μεγάλη Πέμπτη. Είναι ο νυμφίος της κάθε ψυχής, του κάθε ανθρώπου, του κάθε πι­στού, τον οποίο με αγάπη καλεί και προσκαλεί να ενωθεί ο Χριστός μαζί του, για να εισέλθει στον νυμ­φώνα του, δηλαδή στη βασιλεία του Θεού.

Σ᾽ αυτή την αγάπη του Νυμφίου των ψυχών μας, ο οποίος μας αγάπησε τόσο πολύ, ώστε να ταπεινωθεί και να γίνει άνθρωπος και να πάθει και εν τέλει να σταυ­ρωθεί, για να μας ελευθερώσει από την καταδυναστεία του διαβόλου και να μας χαρίσει τη βασιλεία του, ένας τρόπος υπάρχει για να ανταπο­κρι­θούμε. Και αυτός είναι η αγάπη μας προς Εκείνον. Να προσπαθή­σουμε να τον αγαπήσουμε και εμείς, όπως μας αγάπησε και Εκεί­νος. Να τον αγαπήσουμε, όπως μας ζητά ο ίδιος, «εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της ισχύος και εξ όλης της διανοίας» μας, να τον αγαπήσουμε περισσότερο και από τα οικεία και προσφιλή μας πρόσω­πα, ουσιαστικά, ενεργητικά, όχι μόνο στα λόγια αλλά και στα έργα.

Συχνά νομίζουμε ότι είμεθα εντά­ξει ενώπιον του Θεού, όταν εκτε­λούμε τα θρησκευτικά καθήκοντά μας. Όταν εκκλησιαζόμεθα, όταν μετέχουμε των ιερών μυστηρίων, όταν προσευχώμεθα ή μελετούμε τον λόγο του Θεού.

Ας προσέξουμε όμως, γιατί όλα αυτά, που είναι ασφαλώς χρήσιμα και ωφέλιμα και καλώς τα κάνουμε και πρέπει να τα κάνουμε. Για να είναι όμως και αποτελε­σμα­τικά, είναι ανάγκη να γίνονται από αγάπη προς τον Χριστό και όχι από συνήθεια ή από υποχρέωση. Δεν αρκεί να ερχόμαστε στον ναό, γιατί έτσι έχουμε μάθει, ο νους μας όμως δεν είναι στον Χριστό που πάσχει για τη σωτηρία μας, αλλά είναι στις υποχρεώσεις μας, στις μέριμνες και τις φροντίδες που ο καθένας μας έχει.

Γι’ αυτό και ο ιερός υμνογράφος μας προτρέπει να αγαπήσουμε τον Νυμφίο Χριστό, γιατί αν τον αγα­πήσουμε, τότε θα θέλουμε να βρι­σκόμαστε κοντά του και θα κάνουμε το παν και για να είμαστε μαζί του και για να τον ευχαρι­στού­με με τη ζωή μας.

Η αγάπη, άλλωστε, προς τον Χριστό νοείται μόνο ως τήρηση των εντολών του, όπως λέει και ο ίδιος. Όποιος τηρεί τις εντολές μου, «εκείνος εστίν ο αγαπών με». Η τήρηση, λοιπόν, των εντολών του Χριστού είναι αυτή που απο­δει­κνύει την αγάπη μας προς Εκεί­νον, αλλά και αυτή που μας βοηθά να κάνουμε πράξη και τη δεύτερη προτροπή, την οποία μας απηύ­θυνε σήμερα ο ιερός υμνογράφος. «Τας λαμπάδας εαυτών ευτρεπί­σω­μεν», μας είπε.

Αν λαμπάδα είναι η πίστη στον Χριστό, που άναψε μέσα μας την ημέρα κατά την οποία με το ιερό μυστήριο του βαπτίσματος εισήλ­θα­με στην Εκκλησία και γίναμε μέλη του μυστικού σώματος του Χριστού, τα έργα της πίστεως, τα έργα της αγάπης, της φιλαν­θρω­πίας, της ελεημοσύνης και των αρετών γενικότερα ευτρεπίζουν τη λαμπάδα της πίστεως και μας προ­ετοιμάζουν για την υποδοχή του Νυμφίου.

Ας μην νομίζουμε ότι το να είμεθα μέλη της Εκκλησίας, μας εξα­σφαλίζει αυτόματα και τη σωτηρία μας ή ακόμη ότι το έλεος του Θεού θα μας σώσει, χωρίς εμείς να προ­σπαθήσουμε. Απαιτείται η δική μας προσπάθεια, γιατί αποδεικνύει ότι όντως θέλουμε να είμεθα μαζί με τον Χριστό και σε αυτή τη ζωή, αλλά και στη μέλλουσα. Και όπως κάθε πρόσωπο που αγαπούμε, θέλου­με να το ευχαριστούμε και φρο­ντίζουμε να το ικανοποιούμε και με την εμφάνισή μας και με τη συμπεριφορά μας, το ίδιο κατά μείζονα λόγο θα πρέπει να κάνου­με και για τον Χριστό, ο οποίος μας αγάπησε και μας αγαπά περισσό­τερο από κάθε άλλον στον κόσμο, ώστε θυσιάσθηκε για εμάς, για τον καθένα μας.

Ας ακούσουμε, λοιπόν, απόψε την διπλή προτροπή του ιερού υμνογράφου και ας φροντίσουμε όχι μόνο να αυξήσουμε την αγάπη μας στον Χριστό, αλλά και να του την αποδείξουμε με την υπακοή μας στις εντολές του, να την αποδείξουμε με τις πράξεις μας, να του την αποδείξουμε φροντίζο­ντας να καθαρίσουμε την ψυχή μας από τον ρύπο της αμαρτίας και να την ευτρεπίσουμε με τις αρετές, στο­λίζοντας όχι μόνο τις λαμπάδες που θα κρατούμε το βράδυ της Ανα­στάσεως, αλλά και τις λαμπά­δες της ψυχής μας, ώστε να αξιω­θούμε και εμείς να συνεισέλθουμε στον νυμφώνα του και να συνα­ριθμηθούμε μετά των φρονίμων παρθένων στη βασιλεία του.