Τις δεκαετίες του 70 και του 80 τα μεσημέρια του καλοκαιριού σκοτώναμε, εμείς οι παλιοί, την ώρα μας λύνοντας σταυρόλεξα και διαβάζοντας «Ρομάντζο». Τότε δεν ήταν αυτά τα μαραφέτια του ακατανόμαστου, τα ίντερνετ και τα τάμπλετ. Ταμπλέτες για τα κουνούπια ξέραμε μόνο και φιδάκι. Αυτό το καλοκαίρι τη βγάλαμε με την … Λουπασακειάδα. Τι είπε ο Άγιος Αργολίδος Νεκτάριος για τον Δημήτρη Λουπασάκη και τι απάντησε το πλήθος για να τον υπερασπιστεί. Και μαζί με το πλήθος και κάποιοι αυτόκλητοι «σωτήρες» που τον αγαπούν. Με μωβ. Μωβ χρώμα είναι η αγάπη τους εννοώ, για να μην παρεξηγηθώ. Σαν αυτά τα «εμότικονς» που στέλνουν οι νεολαίοι με τις μωβ καρδούλες.
Είναι ο μόνος Μητροπολίτης που πιστεύει όσα λέει δημόσια έξω από τα δόντια για τον παπά – Δημήτρη με τον θαυματουργό Σταυρό; Όχι. Καμιά εικοσαριά τουλάχιστον, λένε τα ίδια και χειρότερα. Πολύ χειρότερα. Γιατί δεν τα λένε και δημόσια ή δεν τα καταγγέλλουν στη Σύνοδο δεν το γνωρίζω. Δε με νοιάζει και δεν κρίνω. Δεν θέλουν να τα βάλουν με τον κόσμο που μαζεύεται στον Λυκαβηττό; Δεν θέλουν να σκανδαλίσουν τον κόσμο που πιστεύει; Ο κόσμος καλά κάνει και πιστεύει και θα συνεχίσει να πιστεύει. Τον Χριστό και την Εκκλησία και την πίστη την Ορθόδοξη. Κανένα πρόσωπο, κανένας θαυματοποιός και κανένα Ορθόδοξο «γκρουπ» στο Facebook δεν υποκαθιστά την γνήσια και πραγματική μας πίστη.
Κλίση στις δημόσιες σχέσεις
Ο κάποτε υπάλληλος των ελληνικών ταχυδρομείων, ο Δημήτρης Λουπασάκης, είχε κλίση στις δημόσιες σχέσεις. Πάντα έκανε «γκελ» στον κόσμο. Γι’ αυτό και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τον χειροτόνησε πριν είκοσι χρόνια. Για το επικοινωνιακό του χάρισμα και το γλυκό του βλέμμα και την αγάπη του για την Εκκλησία. Στην αρχή ήταν «ενταγμένος» στη γραμμή της Εκκλησίας. Λίγο μετά άρχισε να κάνει τα δικά του. Γι’ αυτό και ο Χριστόδουλος, λένε, τον «εξόρισε» στους Αγίους Ισιδώρους στον Λυκαβηττό. Άνθρωποι που ήταν δίπλα στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο το επιβεβαιώνουν. Ο παπά Δημήτρης εκτοπίστηκε στο μικρό εκκλησάκι. Εκεί που στην αρχή άρχισε να δίνει μάχη με τα δαιμόνια των ανθρώπων και μετά να κάνει θαύματα. Με τον θαυματουργό Σταυρό που ακόμη δεν ξέρουμε αν προέρχεται από την Κρήτη ή σχετίζεται με τον Άγιο Πορφύριο. Με τα θαύματα που όλως τυχαίως μεταδίδονται στα σόσιαλ μίντια των χιλιάδων φίλων του παπά – Δημήτρη. Που όταν πάνε σπίτι έχουν την υποχρέωση προς τον γέροντα, να κάνουν share, like και retweet. Προσπαθώ ακόμη να καταλάβω πώς ο Χριστόδουλος και άλλοι δεσποτάδες παρασύρονται και πιστεύουν πως αυτόματα συμπαθητικά πρόσωπα που κάνουν γκελ στην κοινωνία ,μπορούν να γίνουν και κληρικοί. Το απέδειξε η υπόθεση με τον Ανδρέα Κονάνο, τον διατροφολόγο που κατέληξε να γίνει λάιφ κόουτς «γιατί δεν τον χωρούσε το ράσο».
Για την υπόθεση του «δικού μας» Λουπασάκη, του εκ Κρήτης ορμώμενου, δεν θα πω πολλά. Θα θυμίσω μόνο μια φράση από την αυγουστιάτικη εγκύκλιο που μοίρασε η Αρχιεπισκοπή Κρήτης: «Στην εποχή μας δυστυχώς εύκολα ριζοβολεί η πνευματική αυτονόμηση, οφειλόμενη στην πνευματική ακαρπία. Στην περίπτωση που το κενό που επιφέρει η ακαρπία στην ψυχή υποκατασταθεί με ψευδοπροφητείες, με ακατάσχετη θαυματολογία και με δήθεν χαρισματικούς γέροντες, η ψυχή γίνεται πνευματικά ανάπηρη».
Ο… Λουπασάκης της Μελβούρνης
Επειδή το καλό… καλούπι ποτέ δεν χάνεται, το μοντέλο Λουπασάκη – ο κόσμος με στηρίζει όλοι οι άλλοι δε με νοιάζει τι λέτε- απαντάται διάβασα και στη Μελβούρνη της μακρινής Αυστραλίας. Ο παπά Λευτέρης Τάτσης σχεδόν τριάντα χρόνια έχει νεύρα. Με τον Πατριάρχη, τους Αρχιεπισκόπους και όλους τους μητροπολίτες. Πρωτο – τιμωρήθηκε από τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό, για τα όσα έκανε και κήρυττε από τον άμβωνα, την ίδια χρονιά που ο Χριστόδουλος χειροτονούσε τον τότε ταχυδρόμο Δημήτρη Λουπασάκη. Όμως ο παπά Λευτέρης έχει πει “τα καλύτερα”. Για τους δεσποτάδες, για τους κυβερνώντες και τα εμβόλια και το μέλλον. Κι επειδή θέλω να μείνουν στην ιστορία τα σταχυολόγησα.
«Τα έχω διαβάσει εγώ όλα αυτά που θα γίνουν, στα απόκρυφα βιβλία, που δεν σας τα δείχνουν οι δάσκαλοι σας, τα διάβασα από τους Πατέρες και τον Άγιο Αγαθάγγελο, έναν μοναχό, 300 χρόνια πριν, τι θα πούνε και τι θα γίνει. Και με κορόιδευαν ότι δεν ξέρω τι λέω. Εγώ δεν το βάζω το εμβόλιο αυτό, όποιος το βάλει, έχασε την αιώνια ζωή».
Αυτά είπε για το εμβόλιο ο παπά Λευτέρης, και δίνει και ιατρικές συμβουλές. «Δεν πάω στους γιατρούς. 52 χρόνια πίνω μια κουταλιά ευχέλαιο το πρωί. Αυτά είναι τα χάπια μου. Δεν έχω εξεταστεί, την πίεση, το ζάχαρο την καρδιά μου. Άφησα τον εαυτό μου στον Θεό». Με τα καγκουρό δεν ασχολείται όμως με τους δεσποτάδες στην Ελλάδα κρατάει πάντα έναν … «καλό» λόγο ο παπά Λευτέρης. «Είχα εμπιστοσύνη σε ορισμένους εκεί στην Ελλάδα, και σε μητροπολίτες αλλά έκοψα πια. “Είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι, πρέπει να κάνουμε το εμβόλιο”, έλεγαν. Και δεν ντρέπεσαι, και είσαι μητροπολίτης, και Αρχιεπίσκοπος και Πατριάρχης, και σηκώνεις τα Άγια; Φαρισαίοι είναι αυτοί που μας κυβερνάνε». «Στην Ελλάδα, βλέπεις πώς φέρονται οι Αρχιεπίσκοποι και οι παπάδες και οι μητροπολίτες. Ντροπή, να πρέπει να έχεις κάνει την ένεση για να μπεις στην εκκλησία και να κοινωνήσεις. Ντροπή, πατρίδα Ελληνική, την προδώσατε».
Τον Στυλιανό τον έσκασε ο παπά Λευτέρης και τώρα έχει βάλει στο μάτι και τον διάδοχο του, τον Μακάριο και όλους τους ιερείς της περιφέρειας που ανήκει. «Τον περίμενα τον καινούριο να έρθει, σαν παιδί μου. Να έρθει να με βρει, να του πω την αλήθεια. Ποιοι είναι αυτοί που τον γλείφουνε, ποιοι είναι αυτοί που θα σε χαλάσουνε, όπως χαλάσανε και τον Στυλιανό». Τέτοια ωραία και πνευματικά λέει ο παπά Λευτέρης.
Πώς θα καταλήξει η υπόθεση των Λουπασάκηδων ανά τον κόσμο; Άγνωστο. Το μόνο βέβαιο είναι πως ο κόσμος είναι μπερδεμένος. Από τα σόσιαλ μίντια, τους «ψηφιακούς στρατούς» των πιστών και τα μηνύματα που στέλνουν οι από εδώ και οι από εκεί. Κι αυτοί οι Μητροπολίτες που σιωπούν και δεν βάζουν πλάτη στον Αργολίδος και τα λένε μόνο ιδιωτικά.
Γιατί το φαινόμενο Λουπασάκη δεν αφορά ούτε έναν, ούτε το τώρα. Πρέπει να αποφασίσουν πως θα χειριστούν όλους εκείνους τους θαυματοποιούς που «σηκώνουν» ανάπηρους από τα καροτσάκια και θεραπεύουν καρκίνους με βότανα από το Άγιο Όρος. Εκείνους που κατακεραυνώνουν την επιστήμη και σηκώνουν το δικό τους μπαϊράκι. Αν δεν πάρουν τώρα μέτρα ή δεν έχουν μια κοινή γραμμή, δε θα χάσουν ούτε οι μεν ούτε οι δε. Θα χάσει η Εκκλησία στο σύνολο.
Ν.Κ.