Εκατοντάδες πιστοί παρέστησαν προσευχόμενοι και συνόδευσαν στη λιτανεία την ιερά εικόνα και το άγιο λείψανο του θαυματουργού αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου, στον ομώνυμο πανηγυρίζοντα ενοριακό ιερό ναό στην Ακρόπολη Λευκωσίας.
Στον πανηγυρικό Μέγα Εσπερινό, που έλαβε χώρα το απόγευμα της Δευτέρας 25ης Οκτωβρίου, χοροστάτησε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος, συμπαραστατούμενος από τον Επίσκοπο Καρπασίας κ. Χριστοφόρο και κληρικούς της Αρχιεπισκοπικής περιφέρειας.
Ο ιερός ναός του Αγίου Δημητρίου στην Ακρόπολη Λευκωσίας έχει συνδεθεί ανεξίτηλα με το πρόσωπο του αοιδίμου π. Σπυρίδωνος Δημοσθένους, μεγάλου ευεργέτη της ενορίας, ο οποίος αξιώθηκε να μεταλαμπαδεύσει το λευιτικό χάρισμά του στα πέντε παιδιά του, ήτοι στους τρεις υιούς του ως ιερείς και στις δύο θυγατέρες του αλλά και σε δύο εγγονές του ως πρεσβυτέρες.
Κατά τη διάρκεια του εσπερινού αναπέμφθηκε δέηση και έγινε, σύμφωνα με το τυπικό, περιφορά της εικόνας του αγίου.
Στην αρτοκλασία, ο εορτάζων πρωτοπρεσβύτερος και καθηγητής της βυζαντινής μουσικής π. Δημήτριος Δημοσθένους απέδωσε με τρόπο αμφοτεροδέξιο το Θεοτόκε Παρθένε σε ήχο βαρύ. Ακόμη, στο κλίμα των εορτασμών για τον πολιούχο της ενορίας εντάχθηκε και η προχείριση σε οικονόμο του π. Λουκά Στέλιου, συζύγου μιας εκ των εγγονών του μακαριστού π. Σπυρίδωνος.
Ο Αρχιεπίσκοπος στο κήρυγμα του θείου λόγου αναφέρθηκε στον βίο του Αγίου Δημητρίου και επισήμανε ότι «ο Κύριος ζητεί από μας την ομολογία μας ενώπιον των ανθρώπων, ως έκφραση αγάπης προς τον συνάνθρωπό μας. Ο Κύριος έπαθε και για τους σταυρωτές του. Ο Χριστιανός Μάρτυρας ομολογεί και πάσχει, για να βοηθήσει και αυτούς που τον βασανίζουν και θανατώνουν, ώστε να γνωρίσουν τον Σωτήρα Χριστό και έτσι να σωθούν από τον αιώνιο θάνατο· να φύγουν από το σκοτάδι της αγνοίας και να έλθουν στο φως της γνώσεως του Θεού. Όλοι οι άγιοι Μάρτυρες ομολόγησαν τον Χριστό γεμάτοι από αγάπη προς τον Θεό και προς τους ανθρώπους.
Οι αληθινοί Μάρτυρες δεν μπορούν να αρνηθούν τον αληθινό Θεό ή να παύσουν να είναι αφοσιωμένοι υιοί Του και πιστά μέλη του λαού Του.
Επιπλέον, ο άγιος Δημήτριος έφυγε νωρίς από αυτή την πρόσκαιρη ζωή, όμως πέτυχε τον στόχο του, που δεν ήταν άλλος από την κατά Χάριν θέωσή του. Αυτή είναι η ουσία τής ζωής μας. Ο αγωνιζόμενος, που έχει πάντοτε τον Χριστό συνοδοιπόρο του, αισθάνεται πληρότητα. Και μπορεί εξωτερικά, ανθρώπινα, να φαίνεται φτωχός, όμως στην πραγματικότητα είναι πλουσιότερος όλων.
Για αυτό ακριβώς τον λόγο, ούτε οι απειλές, ούτε τα βασανιστήρια, ούτε ο θάνατος τον φόβισαν. Μαζί με τον Θεό, ο κάθε αγωνιζόμενος βαδίζει τον δρόμο τής ζωής του και υπερβαίνει όλα τα εμπόδια.
Είναι ευπρόσδεκτοι και οι άρτοι και το έλαιον και τα κεριά που φέρατε όλοι στον ναό, προς τιμήν του Αγίου μας. Όμως, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να αγωνιστούμε να ομοιάσουμε στον Άγιο. Εύχομαι πραγματικά όλοι μας να αξιωθούμε όπως και ο άγιος Δημήτριος τής ουράνιας βασιλείας τού Θεού».