Ιδιαίτερα χαρμόσυνη ημέρα ήταν η 23η Οκτωβρίου 2023 για την Ιερά Μητρόπολή Μονεμβασίας και Σπάρτης, αφού με εκκλησιαστική λαμπρότητα, και παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, πλειάδας Αρχιερέων, κληρικών, μοναχών, μοναζουσών, Βουλευτών, αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, υψηλόβαθμων αξιωματικών των Σωμάτων Ασφαλείας και πλήθους πιστών, τελέσθηκε, στον περικαλλή Ενοριακό Ι.Ν. Οσίου Νίκωνος Σπάρτης, από τον Μητροπολίτη Μονεμβασίας και Σπάρτης κ. Ευστάθιο, η εις Επίσκοπον χειροτονία του Επισκόπου Λακεδαιμονίας κ. Θεοφίλου Μαντζαβράκου. Ακολούθως τελέσθηκε η Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία.
Ειδικότερα, στην λαμπρή θρησκευτική τελετή συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες: Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων, Πατρών κ. Χρυσόστομος, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Φωκίδος κ. Θεόκτιστος, Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων, Σύμης, Τήλου, Χάλκης και Καστελορίζου κ. Χρυσόστομος και Θεσσαλονίκης κ. Φιλόθεος, καθώς και ο Επίσκοπος Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ. Πρόδρομος.
Επίσης παρέστησαν και συμπροσευχήθηκαν οι Μητροπολίτες: Χαλκίδος Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων κ. Χρυσόστομος, Κορίνθου κ. Διονύσιος, Ηλείας κ. Αθανάσιος, Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Θεόκλητος, Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνος, Μάνης κ. Χρυσόστομος, Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Νικηφόρος, οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι: Κεγχρεών κ. Αγάπιος και Τεγέας κ. Θεόκλητος, όπως και οι εψηφισμένοι Επίσκοποι: Τανάγρας κ. Απόστολος και Ταλαντίου κ. Επιφάνιος.
Επίσης παρέστησαν οι Βουλευτές Λακωνίας κ.κ. Νεοκλής Κρητικός και Αθανάσιος Δαβάκης, όπως και η κα Νάγια Γρηγοράκου, ο πρώην Υπουργός και Βουλευτής κ. Σταύρος Αραχωβίτης, ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου κ. Παναγιώτης Νίκας, ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Λακωνίας κ. Θεόδωρος Βερούτης, ο Αντιπεριφερειάρχης Υποδομών και Περιβάλλοντος κ. Νίκωνας Τζινιέρης, ο Δήμαρχος Δ. Σπάρτης κ. Πέτρος Δούκας, ο εκλεγμένος Δήμαρχος Σπάρτης κ. Μιχάλης Βακαλόπουλος, ο Δήμαρχος Ευρώτα κ. Δήμος Βέρδος, ο Δήμαρχος Καλαμάτας κ. Αθανάσιος Βασιλοπουλος, ο Δήμαρχος Γορτυνίας κ. Ευστάθιος Κούλης, ο εκλεγμένος Δήμαρχος Ελαφονήσου κ. Άγγελος Τσιριγωτάκης, ο Γενικός Περιφερειακός Αστυνομικός Διευθυντής Πελοποννήσου ταξίαρχος Ηλίας Αξιοτόπουλος, ο Περιφερειακός Διοικητής Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Πελοποννήσου αρχιπύραρχος Δημήτριος Γεωργανάς, ο Διοικητής της Στρατιωτικής Φρουράς Λακωνίας ταξίαρχος Δημήτριος Αννετούδης, άλλοι αξιωματικοί των Σωμάτων Ασφαλείας, εκπρόσωποι φορεών και Συλλόγων.
Πριν την τέλεση της χειροτονίας, ομίλησε, με συγκινησιακή φόρτιση, ο νέος Επίσκοπος Λακεδαιμονίας κ. Θεόφιλος.
Ακολουθεί η ομιλία:
«Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον και, πάντα τα εντός μου, το όνομα το άγιον αυτού· ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον και μη επιλανθάνου πάσας τας ανταποδόσεις αυτού».
«Τι ανταποδώσω τω Κυρίω περί πάντων, ων ανταπέδωκέ μοι;»
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος Κύριέ μου κ. Ιερώνυμε,
Σεβασμιώτατε Γέροντά μου, άγιε Μονεμβασίας και Σπάρτης. κ.κ. Ευστάθιε,
Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι άγιοι Αρχιερείς,
Σεβαστοί Πατέρες,
Εντιμότατοι Άρχοντες,
Ευλογημένοι αδελφοί μου,
Θάμβος και απορία καταλαμβάνει αυτή την ώρα την ύπαρξή μου, απορώ διά το περί εμέ συντελούμενο τούτο μυστήριο και την από Θεού τόσο μεγάλη εύνοια και φιλανθρωπία προς την ελαχιστότητά μου, του οποίου το έλεος δεν έχει παύσει μέχρι τώρα κατά το ψαλμικό σκανδαλωδώς να με καταδιώκει.
Τι να αντιπροσφέρω στον Κύριό μου για όσα Εκείνος πρώτος μου έχει προσφέρει; Απαντώ διά των λόγων του προφητάνακτος Δαυίδ και διά των μυστηριακών πράξεων της Αγίας μας Εκκλησίας.
«Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι και το όνομα Κυρίου επικαλέσομαι. Τας ευχάς μου τω Κυρίω αποδώσω εναντίον παντός του λαού αυτού». Πως να απαριθμήσω τον άπειρο πλούτο των προς εμέ Δωρεών Σου, Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου; Κατ’ αρχάς λαμβάνω ποτήριο πλήρες ζωής, λαμβάνω Εσένα ως αρνίον εσφαγμένο. Έτσι κατορθώνω να ενωθώ μαζί σου διά της συνεχούς και αδιαλείπτου μεταλήψεως του τιμίου και ζωοποιού σώματος και αίματός Σου.
Στη συνέχεια με αξιώνεις όχι απλά να εσθίω το πανάχραντο σώμα Σου και να πίνω το τίμιο αίμα Σου, όπως άλλωστε όλοι οι βαπτισμένοι στο όνομα της Παναγίας Τριάδος ορθόδοξοι χριστιανοί απανταχού της γης, αλλά να σε θυσιάζω φρικτώς και υπερφυώς ως ιερεύς ανάξιος, αλλά πολύ αγαπητός στη θεία φιλανθρωπία Σου, όπως όλοι οι ορθόδοξοι ιερείς.
Και τώρα, «ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! Ως ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού!». Η ανεξιχνίαστη βουλή και άφατος περί εμέ πρόνοιά Σου με καλεί στο πλήρωμα της ιεροσύνης, τη δυσθεώρητη και ουράνια Αρχιεροσύνη Σου, εμένα τον χοικό, μικρό και ανάξιο μιάς τόσο μεγάλης ευεργεσίας. Τι είπω η τι λαλήσω; Κρείττον το μετά τρόμου σιγάν.
Αίνο, δοξολογία και ευχαριστία αναπέμπω κατ’ αυτή την ιερά ημέρα και ώρα προς τον εν Τριάδι προσκυνούμενο Θεό, ο οποίος παραβλέποντας το πλήθος των αμαρτιών μου και την ανθρώπινη αδυναμία μου, τη εισηγήσει του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου και Ποιμενάρχου μου κ.κ. Ευσταθίου και με την τίμια ψήφο και εκλογή του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου ημών κ.κ. Ιερωνύμου και των Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, με ενδύει με την αρχιερατική χάρη και τιμή, εν μέσω εκκλησίας πολλής και με καθιστά Επίσκοπο λογικών ψυχών, υπέρ ων Χριστός απέθανε.
Αναλογιζόμενος το μέγεθος και την αξία της Αρχιεροσύνης και γνωρίζοντας τις πτωχές μου δυνάμεις, δειλιώ για το τόλμημα της εμής συγκαταθέσεως. Δέσμιος όμως της του Θεού ανεξιχνιάστου φιλανθρωπίας και της περί εμέ αυτού συγκαταβάσεως, παίρνω δύναμη από τη θεία χάρη, η οποία πάντοτε τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί.
Ο Απόστολος των εθνών Παύλος θέλει τον επίσκοπο:
«ανέγκλητον ως Θεού οικονόμον, μη αυθάδη, μη οργίλον, μη πάροινον, μη πλήκτην, μη αισχροκερδή, αλλά φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, όσιον, εγκρατή, αντεχόμενον του κατά την διδαχήν πιστού λόγου, ίνα δυνατός η και παρακαλείν εν τη διδασκαλία τη υγιαινούση και τους αντιλέγοντας ελέγχειν».
Ο επίσκοπος καλείται μέσα από τα έργα και τα λόγια του να αποτελεί τύπο και παράδειγμα για τους αδελφούς του και ο βίος του να επαληθεύει τα λεγόμενά του.
Αλλοίμονο, κόλασή μου θα είναι, Σεβασμιώτατε πάτερ και Δέσποτα, αν πρόκειται να δω τα τίμια και ιερά σύμβολα που σε λίγο θα μου δώσετε και θα θέσετε επάνω μου, ως σύμβολα μιάς κοσμικής εξουσίας και όχι ως τη δυναμική πραγματικότητα της Βασιλείας των ουρανών. Αλλοίμονο, αν στη μίτρα του επισκόπου βλέπω το στέμμα του αυτοκράτορα και όχι το ακάνθινο στεφάνι του Εσταυρωμένου να διαπερνά το δέρμα και την ύπαρξή μου. Αλλοίμονο, αν στο επιγονάτιο αντικρίσω τα διακριτικά μιάς εγκόσμιας καριέρας και όχι τη ρομφαία του Αρχιθύτη που μελίζει τον αεί μελιζόμενο και ουδέποτε δαπανώμενο ουράνιο αμνό. Αλλοίμονο, αν στην αρχιερατική ράβδο δω την εξουσία του κόσμου τούτου και όχι τη διακονία του ουρανού εν τω κόσμω. Αλλοίμονο, εάν στο εγκόλπιο αναγνωρίσω τον διοικητικό προιστάμενο και όχι την εικόνα του Χριστού που θα πρέπει να αναπαύεται μέσα στη φωλεά της καρδιάς μου. Ευχηθείτε, άγιοι Αρχιερείς να ανοίξουν τα χοικά μου μάτια και τα τετιμημένα και υπέρτιμα σύμβολα αυτά να τα δω και να τα τιμήσω, όπως τους πρέπει.
Μακαριώτατε Δέσποτα, θα ήθελα από της θέσεως αυτής κατά την ιερή για μένα αυτή ώρα, μετά τον Θεό να ευχαριστήσω εσάς για την απέραντη πατρική αγάπη, με την οποία με περιβάλλετε, την εμπιστοσύνη σας προς το πρόσωπό μου και κυρίως για το μέγα δώρο της Αρχιεροσύνης που σε λίγο θα λάβω. Σας ευχαριστώ ολοκαρδίως και ισοβίως θα σας ευγνωμονώ. Αγκαλιάζετε με πατρική αγάπη τον αγωνιζόμενο ιερό κλήρο. Κλείσατε στην ψυχή σας τους πονεμένους και εμπερίστατους συνανθρώπους μας και ενδιαφέρεστε
δυναμικά και αθόρυβα για τα προβλήματά τους.
Κάθε ημέρα αποδεικνύετε με την εργώδη και ασυνήθιστη για την ηλικία σας ποικίλη διακονία, προς πάσα κατεύθυνση, με σύνεση και διάκριση, πως πρέπει να υπηρετούμε την Εκκλησία μας και μάλιστα στους αποκαλυπτικούς καιρούς μας.
Ασπάζομαι με σεβασμό και υιική αφοσίωση τη δεξιά σας και κατ’ επέκταση τα χέρια όλων των συνοδικών Αρχιερέων και τους ευχαριστώ που με εψήφισαν και με ανέδειξαν επίσκοπο της εκκλησίας. Σας υπόσχομαι ότι σε κάθε μου Θεία Λειτουργία θα μνημονεύω όλων τα ονόματα και θα είμαι πρόθυμος πάντοτε να υπακούσω σε ο,τι η Υμετέρα Μακαριότητα και η περί Αυτήν Ιερά Σύνοδος ήθελε μου αναθέσει, προς δόξα Θεού και επ’ αγαθώ του πληρώματος της εκκλησίας, εργαζόμενος πάντοτε για την ενότητα και την ειρήνη μέσα στην εκκλησία.
Στρέφομαι εν συνεχεία με βαθύτατο σεβασμό προς το μαρτυρικό Φανάρι, τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία και την Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητα τον Οικουμενικό Πατριάρχη μας κ. κ. Βαρθολομαίο, του οποίου με πολύ δέος και τιμή ασπάζομαι την τιμία δεξιά και ζητώ την πατριαρχική ευχή του.
Η αγάπη προς τον Κύριο της ζωής μου με οδήγησε έξι χρονών παιδί στην επίμονη έκτοτε σκέψη να γίνω κληρικός. Όταν εσείς, Σεβασμιώτατε πάτερ και δέσποτα, γέροντά μου άγιε Σπάρτης, ήρθατε τον Ιούνιο του 1981 μαυρογένης τότε επίσκοπος στο χωριό μου, τη Μυρτιά, εγώ δίπλα στην Αγία Τράπεζα κάρφωσα το βλέμμα μου επάνω σας και είπα με παιδική αθωότητα: «ήρθε ο Χριστός σήμερα εδώ». Βλέποντάς σας να πιάνετε το χέρι του ηλικιωμένου ιερέα του χωριού μου πατρός Παναγιώτη και να τον βοηθάτε να ανέβει τα σκαλοπάτια της ωραίας πύλης σκέφτηκα: «ακολούθησε αυτόν τον άνθρωπο και μείνε μαζί του». Σας ακολούθησα και έγινα κληρικός της Μητροπόλεώς σας, και μάλιστα ενώ δεν είχα τίποτε καλό να σας δώσω, εσείς ωστόσο με κάνατε πρωτοσύγκελλό σας, στενό συνεργάτη σας. Τώρα εσείς με βοηθάτε να ανέβω τα σκαλοπάτια της ωραίας πύλης και να εισέλθω στα Άγια των Αγίων, να γονατίσω μπροστά στην Αγία Τράπεζα για τρίτη φορά και να με παραδώσετε επίσκοπο στον δικό σας λαό. Τα χέρια σας κουράστηκαν να χτίζουν έργα αγάπης, τα μάτια σας δακρύζουν και τα γόνατά σας πονούν από τις καθημερινές προσευχές για τον λαό αυτό. Κάτι που και εγώ καλούμαι από σήμερα να εφαρμόσω, αν θέλω να μπω στον παράδεισο. Σεβασμιώτατε πατέρα μου, σας ευχαριστώ, γιατί μπορεί εγώ να σας πρόσφερα τα αδύναμα χέρια μου, εσείς όμως μου δώσατε την πλούσια καρδιά σας. Μια καρδιά που χτυπά για τον Χριστό και την Ελλάδα. Μια καρδιά που ξέρει να αγαπά. Για ο,τι καλό έχει συμβεί έως τώρα στη ζωή μου μέσα στον χώρο της εκκλησίας, για αυτό που συμβαίνει εδώ τώρα ενώπιον όλων μας και για ο,τι πρόκειται να συμβεί από εδώ και πέρα θερμά σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ, διότι με πρότασή σας μου δίνετε την ευλογία να διακονήσω στην επαρχία σας και πατρίδα μου, την Ιερά Μητρόπολη Μονεμβασίας και Σπάρτης, της οποίας η ιστορία, βυζαντινή και νεώτερη είναι συνυφασμένη με πολυπληθή εκκλησιαστικά επιτεύγματα, με Αγίους επισκόπους, όπως οι Άγιοι Θεόκλητος και Ανανίας, επίσκοποι Λακεδαιμονίας. Με Οσίους και μάρτυρες, όπως ο Όσιος Νίκων ο Μετανοείτε και ο Άγιος Ιωάννης ο Μονεμβασιώτης. Με αξιόλογο μοναχικό βίο και ιστορικές μονές. Με ενάρετο χριστεπώνυμο λαό του Θεού. Με ένδοξα βυζαντινά κάστρα, του Μυστρά, του Γερακίου και της Μονεμβασίας. Θα εύχομαι παντοτινά και θα προσεύχομαι στο Θεό Σεβασμιωτατε Γέροντα, για τη μακροημέρευσή σας. Δεχθείτε σας παρακαλώ ως δείγμα της ευγνωμοσύνης μου, τον σεβασμό μου, την υπακοή μου, τη χωρίς όρους και όρια αγάπη μου προς το τετιμημένο πρόσωπό σας και τη διαβεβαίωσή μου ότι πάντοτε θα προσεύχομαι για τη Σεβασμιότητά σας, γεγονός το οποίο θα καθιστά τα ως ανωτέρω αισθήματά μου αναμφισβήτητα.
Μέσα σε δυό σπήλαια, παιδί ακόμα, δέχθηκα τη μοναχική μου κλήση. Το σπήλαιο της Ιεράς Μονής Ελώνης και το σπήλαιο του Οσίου Παταπίου στο Λουτράκι. Τα δυό αυτά σπήλαια απετέλεσαν εσαεί την παρηγοριά και τη δύναμη της μοναχικής μου ζωής. Την απόφασή μου για αυτή την αγγελική ζωή την ενίσχυσε η αγάπη του Αγίου Κεχρεών, Θεοφιλεστάτου Πατρός Αγαπίου και των Πατέρων της Ιεράς Μονής Αναστάσεως Κυρίου Λουτρακίου, όταν εκεί κατέφευγα για παρηγοριά στα δύσκολα φοιτητικά μου χρόνια.
Εγώ μικρός, καθώς ήμουν, και ελκόμενος από την αγάπη του Θεού στα πρώτα σκιρτήματα της καρδιάς μου, επιθυμούσα την αφάνεια. Φανταζόμουν τον εαυτό μου να ευρίσκεται και να αυλίζεται στην έρημο, σε κάποιο ερημικό σπήλαιο και ησυχαστικό κελλί, ποθώντας την ησυχία και την αφάνεια. Άσημος και άγνωστος, απόκοσμος και απόμακρος από κάθε τι το εγκόσμιο, το γήινο, το σαρκικό. Αλλά ο Θεός της αγάπης, ο Θεός που «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι», που γνωρίζει ποιο είναι το πνευματικό συμφέρον του καθενός, αλλού με οδήγησε και αλλού τώρα με πάει. Κύριος οίδε, Κύριος γνωρίζει.
Ο μοναχικός μου πόθος εκπληρώθηκε, όταν τον Ιανουάριο του 1999 ο Κύριός μας, με την ευχή σας Άγιε Σπάρτης και τις ευχές του πρώτου μου πνευματικού, μακαριστού πατρός Διονυσίου Μπέκου, οδήγησε τα βήματά μου στην ιστορική και παλαίφατη Ιερά Μονή των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων, και ετέθην κάτω από την πνευματική καθοδήγηση του γέροντά μου π. Εφραίμ και έγινα μέλος μιάς αξιόλογης αδελφότητας, από την οποία έμαθα και άντλησα πολλά πνευματικά εφόδια. Τον άνθρωπο αυτό πολύ ευχαριστώ, γιατί σμίλευσε στην καρδιά μου την αγάπη στο Θεό και την εικόνα Αυτού, τον άνθρωπο. Αδελφοί και συμμοναστές μου, Αγιοσαραντίτες πατέρες, συνεχίστε να αγωνίζεστε μέσα στη ζεστή και όχι παγωμένη λίμνη των Αγίων Τεσσαράκοντα και να εύχεστε για μένα στους γλυκυτάτους Αγίους μας, που με πήραν στην αγκαλιά τους μικρό και τώρα με κάνουν μεγάλο, εμένα τον μικρό. Στο μοναστήρι μας γνώρισα τον μακαριστό Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κυρό Θεόφιλο, του οποίου μου έδωσαν το όνομα. Είχα την ιδιαίτερη ευλογία από τον Θεό τους τελευταίους τρεις μήνες της επίγειας ζωής του να είμαι καθημερινά δίπλα του και να του κρατώ το χέρι στις δύσκολες ώρες της ασθένειάς του. Όταν αυτός έκλεινε τα μάτια του το απόγευμα της 9ης Οκτωβρίου του 2006 οι τελευταίες του λέξεις ήταν: «Θεόφιλε, παιδί μου, σε ευχαριστώ. Να έχεις την ευχή μου για ο,τι έκανες για μένα, θα στο ανταμείψει παιδί μου αυτό ο Θεός, θα δείς, θα ανέβεις σε αρχιερατικό θρόνο εσύ. Εγώ θα εύχομαι και θα είμαι δίπλα σου από εκεί πάνω». Γέροντα συγχωρέστε με που τότε νόμιζα ότι ήσασταν σε παραλήρημα, ενώ τώρα φαίνεται πόσο προφητικά μιλούσατε! Σας ευχαριστώ για την ουράνια ευλογία που μου στείλατε ώστε, όσο ο Θεός μου επιτρέπει να ζω, να έχουμε μαζί επέτειο, εσείς του ετησίου μνημοσύνου σας κι εγώ επέτειο εκλογής. Ζητώ την ευχή σας και φιλώ νοερά το χέρι σας.
Στο μοναστήρι μας γνώρισα τους συμμοναστές μου Άγιους αρχιερείς Ξάνθης Παντελεήμονα, Τριφυλίας Χρυσόστομο, Ελαίας Θεοδώρητο. Πάντα με σεβασμό ζητούσα την ευχή τους.
Αυτή τη σημαντική ώρα της ζωής μου ζητάω την αρχιερατική τους ευλογία για το πνευματικό μου μέλλον από εδώ και στο εξής.
Τον Μάιο του 2015 ύστερα από πρόταση του Σεβασμιώτατου Γέροντά μου, Αγίου Σπάρτης, σημειώθηκε στη ζωή μου ένας μεγάλος και σημαντικός πνευματικός σταθμός, η μεγάλη ευλογία να αναλάβω ως προιστάμενος το Μετόχι της Ιεράς Μονής των Ιβήρων στον Άγιο Ιωάννη Σπάρτης. Το Μετόχι αυτό είναι το λιμάνι της ζωής μου. Η Θεία λειτουργία που τελείται κάθε Τρίτη εκεί είναι η τροφή της ψυχής μου. Με πολύ φόβο και με άμετρο δέος οδήγησα τα βήματά μου στο Άγιο Όρος, στο περιβόλι της Παναγίας μας. Εκεί μπροστά στη θαυματουργό εικόνα της Παναγίας της Πορταίτισσας γνώρισα τον πνευματικό συνοδοιπόρο της ζωής μου, τον καθηγούμενο αυτής, πατέρα Ναθαναήλ. Γέροντα σας ευχαριστώ για ο,τι η καρδιά σας και η αγάπη σας έκανε και εξακολουθεί να κάνει για μένα. Άγιε καθηγούμενε της Ιερής και ιστορικής Μονής των Ιβήρων, πάτερ Ναθαναήλ, που αυτή τη στιγμή εκπροσωπείτε όλη την αξιόλογη Ιβηριτική αδελφότητα, σας λέω ότι για μένα το Άγιον Όρος και ιδιαίτερα το μοναστήρι μας θα είναι η παρηγοριά μου και ο πνευματικός μου ανεφοδιασμός.
Αυτή την ιερή ώρα ζητώ την ευχή δυό μεγάλων Αγιορειτικών μορφών, του προηγουμένου της Ιεράς Μονής Ιβήρων Γέροντα Βασιλείου και του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Καρακάλλου Γέροντα Φιλοθέου, για τις πολύτιμες και διακριτικές πνευματικές συμβουλές τους προς το πρόσωπό μου.
Δέχθηκα πολλή αγάπη από τους γονείς μου και την οικογένειά μου, που με ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου χωρίς πολλές ανέσεις. Μνημονεύω τον μακαριστό πατέρα μου Ανδρέα, αλλά και την εν ζωή ούσα αγαπητή μητέρα μου Αδαμαντία, καθώς και την πολύτεκνη οικογένεια της αδελφής μου. Ο,τι μου προσέφεραν θα εύχομαι να τους το ανταποδώσει πολλαπλάσια ο Δωρεοδότης Χριστός.
Χρέος μου ιερό αυτή τη στιγμή είναι να ευχαριστήσω τρεις αρχιερείς, των οποίων τα πατρικά λόγια και οι συμβουλές πολύ με βοήθησαν.
Αρχικά, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη της αποστολικής πόλεως των Πατρών, κ.κ. Χρυσόστομο, ο οποίος, όταν εφημέρευε στην Ιερά Μονή Ελώνης ως ιεροκήρυκας τότε, και εγώ όντας παιδί που διακονούσα τα καλοκαίρια εκεί, στάθηκε πηγή έμπνευσης προς εμέ, με την όλη προσωπικότητά του, ώστε να ακολουθήσω αυτόν τον ανηφορικό δρόμο της Μοναχικής πολιτείας.
Έπειτα, θέλω εκ μέσης καρδίας να ευχαριστήσω τον Άγιο Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομο, ο οποίος με δίδαξε πολλά ως σοφός καθηγητής στην Εκκλησιαστική Θεολογική Ακαδημία Αθηνών και θα συνεχίζει να με διδάσκει ως πολύ σεβαστός σε μένα όμορος Μητροπολίτης.
Τέλος τον Άγιο Φωκίδος κ.κ. Θεόκτιστο, που ως βοηθός Επίσκοπος στο παρελθόν και αυτός του Γέροντά μου, με ωφέλησε πολύ και εξακολουθεί να με ωφελεί με τις γεμάτες αγάπη πατρικές του συμβουλές και το Χριστομίμητο Αρχιερατικό του παράδειγμα.
Οι ευχαριστίες μου προς τα σεπτά πρόσωπά σας είναι άπειρες και παραμένουν ισόβιες.
Γνώρισα πολλή αγάπη από τους δασκάλους και τους καθηγητές μου σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Εύχομαι να συνεχίσουν να μεταδίδουν και να μεταλαμπαδεύουν, όπου και αν βρίσκονται, την ίδια πάντοτε αγάπη για τον Χριστό μας.
Μόνος του ο άνθρωπος δεν κάνει, έλεγε ο Άγιος Πορφύριος, ούτε στον Παράδεισο. Και εγώ δεν είμαι μόνος. Έχω δίπλα μου φίλους πολλούς, τίμιους και καλούς, που αγωνίζονται για τη δόξα της εκκλησίας. Η Αγία Γραφή λέγει βρήκες φίλο, βρήκες θησαυρό. Θα με συγχωρήσετε και θα μου επιτρέψετε να μνημονεύσω εξ όλων σας πέντε μόνο που εκπροσωπούν ωστόσο και τους υπολοίπους, γιατί ξέρω είστε πολλοί αυτοί που αγαπώ και με αγαπάτε. Τον Άγιο Μαρωνείας και Κομοτηνής κ.κ. Παντελεήμονα, τον Άγιο Σύμης κ.κ. Χρυσόστομο, τον αγωνιστή ακρίτα επίσκοπο, όπου κομίζει προς εμέ την Πατριαρχική ευχή και ευλογία, τον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.κ. Φιλόθεο, τον από τα παιδικά μου χρόνια συνοδοιπόρο και τώρα ιεραπόστολο επίσκοπο Τολιάρας και Νοτίου Μαδαγασκάρης κ.κ. Πρόδρομο και τον πατέρα Αιμιλιανό Χρήστου.
Στη Μητρόπολή μας ανέλαβα πολλές διακονίες και γνώρισα όχι λίγους ανθρώπους του Θεού. Γνώρισα τους καλούς ιερείς της Μητροπόλεώς μας, τα καλά μας μοναστήρια, που συνεργάστηκα άψογα μαζί τους. Τα εκατοντάδες και χιλιάδες παιδιά των κατασκηνώσεων, όπου επί 27 έτη υπηρέτησα και τέλος τις ενορίες, όπου διακόνησα, αλλά και την ενορία την οποία διακονώ τώρα με όλους τους συνεργάτες μου εκεί: τον πατέρα Γεώργιο Μπλάθρα, τα μέλη του εκκλησιαστικού συμβουλίου, τους ιεροψάλτες και τους λοιπούς εργαζομένους του ιερού Μητροπολιτικού ναού Ευαγγελιστρίας Σπάρτης.
Επιθυμώ να ευχαριστήσω μέσα από την ψυχή μου, όλους τους Ηγουμένους και τις Γερόντισσες των ιερών Μονών της Μητροπόλεώς μας, τους κληρικούς, τους μοναχούς και τις μοναχές, τους λαικούς εν Χριστώ αδελφούς, τις αδελφότητες των Ιερών Μονών Αγίας Λαύρας Καλαβρύτων και Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μπούρας, εξαιρέτως δε εκείνους με τους οποίους άριστα συνεργαστήκαμε και συνεργαζόμαστε στα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας και Σπάρτης, με πρώτο τον γενικό αρχιερατικό επίτροπο πατέρα Συμεών Παπαγεωργίου.
Άφησα στο τέλος το σημαντικότερο κομμάτι της καρδιάς μου, την αγάπη των πνευματικών μου παιδιών. Τέκνα εν Κυρίω της εμής αναξιότητος, σας ευχαριστώ, μικρούς και μεγάλους, διότι μου ανοίξατε τα βάθη της καρδιάς σας, ώστε να εισέλθει και να κατοικήσει η χάρις του Χριστού εκεί. Σας ευχαριστώ όλους για την εμπιστοσύνη και την αγάπη σας προς την ελαχιστότητά μου. Χωρίς να το γνωρίζετε πολλές φορές με διδάξατε με τη μετάνοιά σας, την υπομονή σας και τον πνευματικό σας αγώνα.. Ευχηθείτε, παιδιά μου, και εσείς για μένα αυτή την κρίσιμη ώρα της ζωής μου.
Ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας όλους όσοι βρίσκεστε σήμερα εδώ, ως λειτουργοί η συμπροσευχόμενοι. Τους αγίους Αρχιερείς, τους Θεοφιλεστάτους εψηφισμένους συνεπισκόπους μου, τον πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτη π. Ιωάννη Καραμούζη νέον αρχιγραμματέα της Εκκλησίας της Ελλάδος, τους ιερείς, διακόνους, μοναχούς και μοναχές. Η παρουσία σας είναι πολύ τιμητική για το πρόσωπό μου. Αλλά περισσότερο, Άγιοι αρχιερείς, σας ευχαριστώ, γιατί στο πρόσωπο το δικό μου τιμάτε εν τέλει τον Γέροντά μου Άγιο Σπάρτης, ο οποίος σχεδόν εξήντα χρόνια εργάζεται αθόρυβα μέσα στον χώρο της Εκκλησίας. Θυμηθείτε, Σεβασμιώτατε Άγιε Σπάρτης τον μακαριστό Μητροπολίτη Μεσσηνίας κυρό Χρυσόστομο Θέμελη, τον κελεύσαντα τότε ημάς, όταν σας ενέδυε με τον δικό του αρχιερατικό σάκκο και σας κοσμούσε με όλα τα υπόλοιπα διακριτικά σύμβολα του αρχιερατικού αξιώματος. Σε όλα τα έτη της αρχιερατικής σας διακονίας που ακολούθησαν (43 συναπτά) χριστομιμήτως αγωνιστήκατε και υπέρ πάσαν αξίαν ανθρωπίνως τα τιμήσατε. Δέος διακατέχει και εμέ τώρα που με τα ίδια εκείνα αρχιερατικά άμφια, τα ποτισμένα με τους ιδρώτες και τα δάκρυα δύο λευκασμένων στην Αρχιεροσύνη του Χριστού Ιεραρχών, επιθυμείτε να ενδύσετε και την ταπεινότητά μου αυτή την ώρα. Ω, της τιμής! ω, της χαράς! ω, της ευθύνης! Ευχηθείτε, Σεβ. Γέροντα, τα Αρχιερατικά αυτά άμφια να αποβούν η βακτηρία και το στήριγμά μου στον αρχιερατικό δόλιχο που ανοίγεται μπροστά μου, ώστε να ανταποδώσω την τιμή που μου κάνετε με τη θεοφιλή ζωή μου.
Τέλος επιτρέψτε μου, επιθυμία μου βαθειά και ανάγκη μου πνευματική είναι να ζητήσω αυτή τη στιγμή ταπεινώς συγχώρεση από όλους όσους ελύπησα ή στενοχώρησα. Η πρόθεσή μου δεν υπήρξε ποτέ τέτοια. Όμως είναι ανθρωπίνως αναπόφευκτο, όταν ιεραρχικώς διακονούμε σε διάφορες εκκλησιαστικές θέσεις, να στενοχωρούμε χωρίς να το θέλουμε κάποιους συνεργάτες. Οι ευχαριστίες μου είναι πολλές σε όσους κουράστηκαν για τη σημερινή μου προσωπική Πεντηκοστή, ίδιαιτέρως δε τους ιερείς του Πολιούχου μας με όλους τους συνεργάτες τους.
Αδελφοί μου, σε λίγο που θα γονατίσουμε, ώστε να προσευχηθούμε για την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, ευχηθείτε προς τον Αρχιποίμενα Χριστό να φωτίζει τον νού μου, να ταπεινώνει την καρδιά μου, να αγνίζει την προαίρεσή μου και πλούσια να ευλογεί από σήμερα την αρχιερατική μου διακονία. Με πολύ δέος ίσταμαι νοερώς ενώπιον των τεσσαράκοντα και ενός αοιδίμων προκατόχων μου, Αγίων και αγωνιστών επισκόπων, των οποίων η ζωή και τα έργα εκλέισαν την επισκοπή Λακεδαιμονίας. Επικαλούμαι τας τιμίας και αγίας ευχάς των, εξαιρέτως δε και μετά πολλής ευλαβείας εκείνας του εν αγίοις πατρός ημών Θεοκλήτου Αρχιεπισκόπου Λακεδαιμονίας του θαυματουργού και των αγίων ενδόξων εθνοιερομαρτύρων επισκόπων Ανανία Λακεδαιμονίας και Γρηγορίου Δέρκων του από Λακεδαιμονίας, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους για «του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία». Φιλώ με δέος όλων τα χέρια και ζητώ την αρχιερατική τους ευχή, ώστε παραλαμβάνοντας την τιμημένη σκυτάλη να συνεχίσω επαξίως την πορεία τους. Ιδιαιτέρως, όμως, σιωπηλός γονατίζω μπροστά στην κλειστή πύλη του αγίου Δημητρίου της καστροπολιτείας του Μυστρά και με ιερό δέος και ευλάβεια πολλή, ασπάζομαι την αιματοβαμμένη πέτρα πάνω στην οποία ο απηνής δήμιος απέκοψε την τιμία κεφαλή του αγίου ενδόξου εθνοιερομάρτυρος επισκόπου Ανανία. Ταπεινά του ζητώ να με στηρίζει, να μου δώσει τη μαρτυρική του ευχή για να αντλήσω δύναμη από το γενναίο παράδειγμά του, ώστε, αν χρειαστεί, όπως εκείνος, να δώσω και εγώ το αίμα μου.
Τελειώνοντας τον λόγο μου, στρέφω και πάλι τον νού και την καρδιά μου προς τον Μεγάλο και πρώτο Αρχιερέα και Αρχιποίμενα Χριστό: Δέσποτα Θεέ και Κύριε του ελέους, ο διά την άφατόν Σου πρόνοιαν και πολλήν αγαθότητα καλέσας με εις το μέγα τούτο της Αρχιεροσύνης αξίωμα, δος μοι λόγον και σοφίαν ίνα κατευθύνω τα λογικά σου πρόβατα υπέρ ων το Αίμα σου το τίμιον εξέχεας εις νομάς σωτηρίους. Κυβέρνησόν μου την ζωήν, και γνώρισόν μοι οδόν εν η πορεύσομαι, καθ’ εκάστην ποιων το θέλημά Σου.
Παναγία Δέσποινα Πορταίτισσα, Έλωνα, Ζερμπίτσα, Ρόδον το Αμάραντον και Φανερωμένη, η οποία στάθηκες η πρώτη μου και παντοτινή μητέρα, φύλαξόν με στη μητρική σου αγκαλιά. Πρεσβευταί μου γίνατε προ του ουρανίου και αδεκάστου βήματος του Θεού, η χορεία των Αγίων Τεσσαράκοντα Μεγαλομαρτύρων, Νίκωνος του «Μετανοείτε», όπου στον περικαλλή του ναό έχω την τιμή να χειροτονούμαι, πάντων των Λακώνων Αγίων έως τον προσφάτως αγιοκαταταχθέντα Άγιο Ανανία, επίσκοπο Λακεδαιμονίας, των Οσίων δε Παταπίου και Νεκταρίου, του εν αγίοις πατρός ημών Ιακώβου του Αδελφοθέου και πρώτου επισκόπου Ιεροσολύμων, ου την ιεράν μνήμην επιτελούμε, και πάντων των Αγίων.
Αφέντη και Άγιε μου Γεώργιε, εσύ που τις παιδικές και νεανικές μου αναζητήσεις αφουγκραζόσουν στον ναό σου, βοήθει μοι.
Παναγία μου Ευαγγελίστρια, εσύ με στήριξες στην ιερατική μου πορεία, τούτον τον τελευταίο λόγο σου λέω:
«Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου».
