Ίνα πάντοτε πάσαν αυτάρκειαν έχοντες, περισσεύωμεν εις παν έργον αγαθόν
Σε μια εποχή, κατά την οποία το «φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκομεν» έχει γίνει σύνθημά μας και άφρων τρόπος ζωής, ενώ το «ουκ επ` άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος» έχει παντελώς λησμονηθεί, αν δεν έχει θλιβερώς λοιδορηθεί, ο μακαριστός ήδη ομοτράπεζος του ΟυρανούΕπιφάνιος ο Μυλοποταμινός, με την ιδιότητά του, του μοναχού και του μάγειρα, ήρθε να μας θυμίσει και σε όλο τον κόσμο να κηρύξει το μέτρο και την αρμονία του Ελληνορθόδοξου Μοναχισμού.
Ακροβατώντας ανάμεσα στα δύο άκρα, της γαστριμαργίας και της αυστηρής νηστείας, ο Μοναχός Επιφάνιος μετέτρεψε την λιτή αγιορείτικη διατροφή σέδίαιτα παγκοσμίως γνωστή.
Χωρίς να παύσει ποτέ να πιστεύει ότι πρώτιστος σκοπός της Εκκλησίας δεν είναι να χορτάσει την πείνα την υλική, αλλά πρωτίστως την πείνα την πνευματική, με τη βασισμένη σε απλά, φθηνά και υγιεινά υλικά της μαγειρικής του, απέδειξε ότι ο σημερινός άνθρωπος, εγκλωβισμένος μέσα στη φιλαυτία του, έχασε την αίσθηση της πείνας της πνευματικής, απώλεσε την αγωνία για το πραγματικό νόημα και τον αληθινό σκοπό της ζωής.
Χωρίς να το διαισθάνεται, πεινασμένος πνευματικά, θέλησε να κορέσει την πείνα του υλικά και οδηγήθηκε σε αδιέξοδα τραγικά!
«Πεινώντας» για φαγητό, για ρούχα, για διασκέδαση, για δύναμη και για επίδειξη, ξέχασε να «πεινάσει» για αγάπη, για δικαιοσύνη, για αλήθεια, για ελευθερία και έκλεισε τις πόρτες της ψυχής του στο Λόγο του Θεού.
Η οσιακή μορφή του Γέροντα Επιφανίου σελαγίζει στον πνευματικό ουρανο της Ορθοδοξίας και σηματοδοτεί το κοσμοσωτήριο μήνυμα της θείας Ενανθρώπησης, που δεν είναι άλλο παρά ο καθαγιασμός του ανθρώπου και της φύσης.
Το φαγητό δεν είναι πλέον αυτοσκοπός αλλά μέσο ευχαριστίας και δοξολογίας προς το Θεό.
Η τράπεζα του υλικού φαγητού γίνεται προέκταση της Αγίας Τραπέζης του «δείπνου του μυστικού», όπως δηλώνεται και από την κτηριακή σύνδεσή της με το Καθολικό των Αγιορείτικων Μονών, όπου η υλική τροφή έρχεται να συμπληρώσει την πνευματική και να τονίσει την ψυχοσωματική οντότητα και ενότητα του ανθρώπου, τη διφυή υπόστασή του, κάθε διατάραξη της οποίας οδηγεί στην ανισορροπία…
Ο ήδη εις την Τράπεζαν των Ουρανών συνευωχούμενος Επιφάνιος Μυλοποταμινός μετέτρεψε την κουζίνα του σε παγκόσμιο Άμβωνα!
Δεν εκράτησε για τον εαυτό του την διασημότητα, που του προσέφερε η μαγειρική του δεινότητα, αλλά την έθεσε στη διακονία του οικοδεσπότη του Ουρανού.
Κάθε πιάτο του και μία προσευχή προς το Θεό, μία έκφραση αγάπης προς τον άνθρωπο.
Κυρίως αγάπης…
Μας δίδαξε ότι τα πάντα εν πάσι Χριστός!
Από τα σαλόνια των διεθνών γαστρονομικών εκθέσεων, από το ταπεινό κελί του, από τους αμπελώνες του, από το κρεβάτι της αρρώστιας του, ο Μοναχός Επιφάνιος εξαγίασε την ύλη και σηματοδότησε το μεγαλείο της αγάπης, της ταπείνωσης, της μοναχικής απλότητας, της λιτότητας, της υπομονής και της αυτογνωσίας….
…..Η μηλωτή, που ως άλλος Ηλίας, μας άφησε να τον θυμόμαστε και απ’ αυτόν να διδασκόμαστε!
† Ο ΔΟΡΥΛΑΙΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ