Μητροπολίτης Βεροίας: Παΐσιος και Λουκάς, οι δυο θαυματουργοί Άγιοι (ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ)

Την Τρίτη 11 Ιουλίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό της εορτής του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Πλήθος κόσμου προσήλθε, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, για να προσκυνήσει τα χαριτόβρυτα Ιερά Λείψανα του Θαυματουργού Αγίου Λουκά, να ζητήσει τη θεραπευτική του χάρη και να τον ευχαριστήσει για τα πολυάριθμα θαύματα που επιτελεί καθημερινά.

Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Την περασμένη Κυριακή ακούσα­με στο ευαγγελικό ανάγνωσμα το θαύμα της θεραπείας δύο δαιμονι­σμένων, δύο ανθρώπων που ήταν έρμαια στην εξουσία των δαιμό­νων και ο Χριστός τους απαλ­λασ­σει από αυτήν.

Πως συνέβη όμως αυτό; Πως είναι δυνατόν να μεταβάλλονται οι αν­θρωποι σε υποχείρια του διαβόλου;

Ο άνθρωπος, γράφει ο άγιος Λου­κας, πλάσθηκε από τον Θεό κατ᾽ εικόνα του. Και, όπως λέγει ο πρω­τοκορυφαίος απόστολος Παύλος, το σώμα του είναι ναός Θεού και του Πνεύματος του Θεού.

Tα λόγια αυτά είναι καταπλη­κτι­κα, συνεχίζει ο άγιος Λουκάς. Πως όμως ο ασθενής και αμαρτωλός άνθρωπος είναι ναός του Θεού και πως μπόρεσε ο απόστολος Παύλος να πεί αυτό το πράγμα;

Μπόρεσε, λέγει ο άγιος, διότι ο κάθε χριστιανός, όταν βγαίνει από την κολυμβήθρα του αγίου βαπτί­σματος, πραγματικά γίνεται ναός του αγίου Πνεύματος. Διά των μυ­στηρίων του βαπτίσματος και του χρίσματος το άγιο Πνεύμα ενοικεί στον άνθρωπο και ο άνθρωπος γίνεται ναός του.

Ο άνθρωπος όμως παραμένει ελεύ­θερος και μπορεί είτε να φυ­λα­ξει ως πολύτιμο θησαυρό τα με­γάλα χαρίσματα του αγίου Πνεύ­μα­τος που έλαβε από τα μυστήρια και να σέβεται την ιερότητα του ναού, είτε μπορεί να τα περιφρονεί και να τα ξεχνά. Μπορεί ακόμη να διαπράξει και το μεγάλο αμάρτημα της καταστροφής του ναού του σώματός του.

Όμως, εφόσον ο Θεός μας έδωσε αυτό το μεγάλο προνόμιο, πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να διαφυ­λάσσουμε το χάρισμα του αγίου Πνεύ­ματος που λάβαμε με το βα­πτι­σμα και το χρίσμα. Πως μπο­ρούμε να το επιτύχουμε;

Για να το καταλάβουμε, συνεχίζει ο άγιος Λουκάς, ας δούμε πρώτα με τι διατηρείται και με τι καταστρέ­φεται η ιερότητα ενός χειροποιή­του ναού οικοδομημένου από άψυ­χα υλικά.

Το κτίριο του χειροποίητου ναού αγιάζεται με τις ιεροτελεστίες και τα μυστήρια που τελούνται σ᾽ αυτό και πρώτα από όλα με το μεγάλο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Επίσης αγιάζεται με τις ευχαρι­στι­ες και τις δεήσεις και τα δάκρυα χι­λιάδων πιστών και ακόμη με την ανάγνωση της Αγίας Γραφής και με το κήρυγμα.

Και με τι βεβηλώνεται και κατα­στρε­φεται ο χειροποίητος αυτός ναός του Θεού; Όταν σταματούν oι λειτουρ­γίες και δεν τελείται το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, τότε κατα­στρε­φεται ο χειροποίητος ναός. Ο ναός ερημώνεται και από οίκος προσευχής γίνεται χώρος γεμάτος σκουπίδθα, αράχνες, νυχτερίδες και άλλες ακαθαρσίες και χάνει την ιερότητά του.

Με τον ίδιο τρόπο που αγιάζεται ή βεβηλώνεται ο χειροποίητος ναός, αγιάζεται ή καταστρέφεται και ο ναός του σώματός μας, στον οποίο κατοικεί το άγιο Πνεύμα. Ο ναός της ψυχής μας, συνεχίζει ο άγιος Λουκάς, πρέπει πάντοτε να αγιά­ζεται με ζωή υπάκουη προς τις εντο­λες του Ιησού Χριστού. Όλη η ζωή μας πρέπει να έχει ως θεμέλιο τον νόμο του Θεού και τη θεία διδασκα­λία του. Αν ζούμε κατ᾽ αυτό τον τρόπο, αν ο βασικός σκοπός μας είναι να αποκτήσουμε τη βασιλεία των ουρανών, τότε είμαστε πραγ­ματικά και παντοτινά ναοί του Παναγίου Πνεύματος.

Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει και να προσέχουμε για να τον διατη­ρούμε καθαρό και ευπρεπισμένο, όπως κάνουμε και με τους χειρο­ποιήτους ναούς. Πρέπει να διατη­ρού­με την καθαρότητα του σώμα­τος και του πνεύματός μας απο­φεύ­γοντας κατά το δυνατόν την αμαρτία, αλλά και απομακρύνο­ντας τους ρύπους και τα σκουπίδια, τα οποία είναι φυσικό να συσσω­ρεύο­νται από την ανθρώπινη αδυ­να­μία μας. Έχουμε χρέος να τον φροντί­ζουμε συστηματικά, ώστε να μην μένει μέσα στον ναό του σώματός μας τίποτε ακάθαρτο, αλλά ακόμη να φροντίζουμε και τον ευπρεπισμό του, όπως κάνου­με και με τον χειροποίητο ναό.

Και ο ναός του σώματός μας ευπρε­πίζεται με την προσευχή, με τη μελέτη, με την πίστη, με τα καλά μας έργα. Αυτά τον γεμίζουν και τον αγιάζουν. Έτσι ούτε άδειος πα­ρα­μένει, ώστε να ερειπώσει, ούτε κινδυνεύει να εγκατασταθούν με­σα του τα δαιμόνια, όπως συνέβη με τους δύο δαιμονισμένους, τους οποί­­ους θεράπευσε ο Χριστός. Διότι, όταν δεν φροντίζουμε να διατηρούμε την ψυχή και το σώμα μας καθαρά και ευπρε­πισμένα, τότε απομακρύνεται ο Θεός και η χάρη του Παναγίου Πνεύ­ματος, και αντ᾽ αυτών συσσω­ρεύονται τα πάθη και οι κακίες και κυριαρχούν μέσα μας, και γινόμα­στε και εμείς υποχείρια του διαβό­λου, ο οποίος είναι ο άρχων της κα­κίας και έχει σκοπό να απομακρύ­νει τον Θεό από τις ψυχές των ανθρώπων για να κυριαρχήσει ο ίδιος μέσα σε αυτές.

Ναός του Θεού αποδείχθηκε όμως με την καθαρότητα της ψυχής του ο εορταζόμενος σύγχρονος άγιος της Εκκλησίας μας, ο άγιος Παί­σιος ο Αγιορείτης, και με αυτόν τον τρόπο αγιάσθηκε. Γι᾽ αυτό και είχε τόσο μεγάλα χαρί­σμα­τα από τον Θεό, όπως το προο­ρα­τικό και το διορατικό χάρισμα, αλλά και άλλα πολλά. Ήταν όντως ναός του Θεού, ναός του Παναγίου Πνεύματος, και η χάρη του Θεού ήταν αυτή που ενεργούσε μέσα του, ώστε με τα χαρίσματά του να βοηθά τους αν­θρώπους και όχι απλώς να τους εντυπωσιάζει.

Αυτή την καθαρότητα της ψυχής και του νού, η οποία επιτρέπει στον Θεό να ενοικεί στον άνθρωπο και να τον καθιστά ναό του, συνέστηνε ο άγιος Παίσιος, κυρίως στους αρχαρίους μοναχούς, αλλά και σε πολλούς από όσους τον επισκεπτό­ταν για τον συμβου­λευτούν.

«Προσέχετε», έλεγε, «μη μαζεύετε σαβούρα μέσα στον νού σας και στην καρ­διά σας». Δηλαδή, προσέ­χετε μη μα­­ζεύ­ε­τε πράγματα α­χρη­­­στα, αμαρτωλές σκέψεις και επιθυ­μίες, κακίες και πάθη, που γε­μίζουν τον νού σας και μολύνουν την καρ­διά σας, ώστε στη συνέχεια να μην ξέρετε πως να καθαρίσετε τον νού και την καρδιά σας. Διότι όλα αυτά, έλεγε, δημι­ουρ­­γούν μέσα σας μεγάλη ακατα­στασία και απομακρύνουν τον Θεό και κάνουν τον ναό της ψυχής μας έρημο της χάριτός του.

Ας έχουμε, λοιπόν, πάντοτε κατά νούν και εμείς τη μεγάλη τιμή που μας έκανε ο Θεός, να μας κατα­στήσει ναούς του, και ας τον φρο­ντίζουμε, ώστε να ευαρεστείται να ενοικεί μέσα στην ψυχή και το σώμα μας και να μας αγιάζει πα­ντο­τε με τις ευχές και τις πρεσβείες και του αγίου Λουκά αλλά και του αγίου Παισίου. Και όλοι γνωρίζουμε, όταν η ψυχή μας λερώσει με τις αμαρτίες, με τα πάθη, που πρέπει να την καθαρίσουμε, που πρέπει να την ευπρεπίσουμε: μέσα στο μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως, το οποίο είναι το λουτρό της ψυχής μας. Έτσι καθαρίζει η ψυχή, διότι είναι σπάνιο να μην λερώσουμε την ψυχή μας, είτε με σκέψεις, είτε με πράξεις, είτε με πολλά πράγματα. Ο Θεός όμως μας έδωσε αυτό το άγιο πλυντήριο που είναι η εξομολόγηση, που μπορούμε μέσα εκεί οποιοδήποτε αμάρτημα, οποιαδήποτε βρωμιά να την καθαρίσουμε, αλλά χρειάζεται πρωτίστως η μετάνοια. Εάν δεν μετανοήσουμε, δεν μπορούμε να πάμε στον εξομολόγο που είναι εις τύπον Χριστού εκείνη την ώρα και να του αποκαλύψουμε τη βρωμιά της ψυχής μας. Θέλει μετάνοια και συντριβή για να το πράξουμε. Όλοι μας, αδελφοί μου, και πρώτος εγώ. Χρειάζεται ταπείνωση. Ας αποκτήσουμε την ταπείνωση, για να έχουμε τη χάρη μέσα στην ψυχή μας αλλά και τον ίδιο τον Θεό.