Την Κυριακή 30 Ιουλίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Τιμίου Προδρόμου στην Καστανιά Ημαθίας.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης τέλεσε μνημόσυνο υπέρ των ψυχών των κεκοιμημένων ενοριτών.
Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης τόνισε:
«Ου χρείαν έχουσιν απελθείν· δότε αυτοίς υμείς φαγείν».
Ένα πολύ γνωστό και εντυπωσιακό, θα λέγαμε, θαύμα ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ο Χριστός, μόλις πληροφορήθηκε την αποτομή της κεφαλής του τιμίου Προδρόμου από τον Ηρώδη, εισήλθε, σύμφωνα με τον ιερό ευαγγελιστή Ματθαίο, σε ένα πλοιάριο και απομακρύνθηκε σε έναν τόπο έρημο «κατ᾽ ιδίαν».
Όπως όμως είχε συμβεί και άλλες φορές, η είδηση διαδόθηκε, και πολλοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν από τις γειτονικές πόλεις για να ακούσουν τον Χριστό ή για να τον παρακαλέσουν να θεραπεύσει τις ασθένειές τους.
Και ήταν τόσο το πλήθος και τόσες οι ανάγκες του, ώστε η ώρα πέρασε και άρχισε να βραδιάζει. Ανήσυχοι οι μαθητές του Χριστού, τον πλησίασαν και του είπαν να αφήσει τους ανθρώπους να πάνε στα γύρω χωριά για να προμηθευθούν τρόφιμα, καθώς ήταν νηστικοί όλη την ημέρα. Εκείνος όμως έδωσε μία απάντηση που ασφαλώς δεν περίμεναν οι μαθητές του. «Ου χρείαν έχουσιν απελθείν», τους είπε. Δεν έχουν ανάγκη να φύγουν. Δεν υπάρχει λόγος να απομακρυνθούν από κοντά μου. «Δότε αυτοίς υμείς φαγείν». Δώστε τους εσείς φαγητό.
Ο Χριστός ζητά από τους μαθητές του κάτι ανέφικτο για τα ανθρώπινα δεδομένα, σαν να είναι απολύτως φυσικό. Γνωρίζει ότι δεν ήταν δυνατόν οι μαθητές του να είχαν μαζί τους τρόφιμα για περισσότερους από πέντε χιλιάδες ανθρώπους, κι όμως τους ζητά να προσφέρουν σε όλο εκείνο το πλήθος, που είχε έρθει για να τον δεί και να τον ακούσει, φαγητό, για να ακολουθήσει το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων, με τα οποία θα χορτάσουν οι χιλιάδες των ανθρώπων.
Τι σημαίνει όμως το θαύμα αυτό του Χριστού;
Σημαίνει πρώτον ότι ο Χριστός δεν αδιαφορεί για τις υλικές και σωματικές ανάγκες των ανθρώπων. Γνωρίζει ότι ως χοικά πλάσματα έχουμε ανάγκη και από τροφή και από άλλα υλικά πράγματα και φροντίζει να μας τα παρέχει και αυτά. Και αυτό είναι κάτι το οποίο συνεχίζει να κάνει και η Αγία μας Εκκλησία μέχρι σήμερα. Μεριμνά και ενδιαφέρεται να καλύψει και να θεραπεύσει με κάθε τρόπο τις υλικές ανάγκες όχι μόνο των τέκνων της αλλά και όλων των ανθρώπων με το φιλανθρωπικό και κοινωνικό της έργο.
Το θαύμα όμως του Χριστού δηλώνει ακόμη και την πανσθενή δύναμή του, τη δύναμη η οποία κάνει πέντε άρτους και δύο ψάρια όχι μόνο να επαρκέσουν για περισσότερους από πέντε χιλιάδες ανθρώπων, αλλά και να περισσεύσουν δώδεκα κοφίνια, γεγονός το οποίο δικαιώνει συγχρόνως και την προτροπή του Κυρίου μας «ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού … και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν». Διότι μπορεί ο άνθρωπος να έχει υλικές ανάγκες, αλλά αυτές δεν είναι οι μόνες ούτε θα πρέπει να έχουν προτεραιότητα στη ζωή μας.
Ο άνθρωπος δεν πλάσθηκε από τον Θεό και δεν ζει στον κόσμο αυτό μόνο για να ικανοποιεί τις υλικές του ανάγκες, δεν ζει με άλλα λόγια για να τρέφεται και έτσι να συντηρείται στη ζωή. Ζεί στον κόσμο αυτό, προετοιμαζόμενος για τη μέλλουσα ζωή, για την αιώνια ζωή, για την οποία τον έπλασε ο Θεός. Και για να επιτύχει αυτόν τον σκοπό, έχει ανάγκη και από την πνευματική τροφή, από αυτήν που προσφέρει στον άνθρωπο ο Χριστός με τον λόγο του και με τη διδασκαλία του, όπως έκανε και στους υπέρ πεντακισχιλίους ακροατές του.
Έχει ανάγκη ο άνθρωπος από την πνευματική τροφή που προσφέρει ο Χριστός μέσω της Εκκλησίας του, μέσω των ιερών μυστηρίων και κυρίως μέσω του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, το οποίο καθιστά τον άνθρωπο κοινωνό του Σώματος και του Αίματος του Χριστού.
Η προτροπή του Κυρίου μας προς τους μαθητές του, όταν αυτοί του ζήτησαν να απολύσει τους όχλους για να βρούν τρόφιμα, και την οποία ακούσαμε σήμερα, «ου χρείαν έχουσιν απελθείν· δότε αυτοίς υμείς φαγείν», είναι η κατευθυντήρια γραμμή που ακολουθεί η Εκκλησία μας, η οποία μεριμνά και για τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων, αλλά έχει ως πρώτιστο καθήκον και χρέος της την πνευματική τροφοδοσία των ανθρώπων. Έχει καθήκον και χρέος να μας διδάξει ότι «ουκ επ᾽ άρτω μόνον ζήσεται άνθρωπος», ότι δεν μπορεί να ζήσει μόνο με την υλική τροφή ο άνθρωπος, αλλά χρειάζεται και την πνευματική. Και αυτή την πνευματική τροφή προσφέρει σε όλους μας η Αγία μας Εκκλησία, ιδιαιτέρως την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, την περίοδο αυτή που είναι αφιερωμένη στην Παναγία μας, με τις Παρακλήσεις, με τη νηστεία, με τα ιερά μυστήρια, με τη μελέτη και με την προσευχή.
Ας αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία, αλλά και ας συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη να φροντίζουμε όχι μόνο να τρέφουμε το σώμα μας αλλά και την ψυχή μας και ας κάνουμε ο,τι μπορούμε για να ικανοποιήσουμε και αυτή την ανάγκη με τη χάρη του Θεού και τη βοήθεια της Αγίας μας Εκκλησίας.
