Την Τετάρτη 2 Αυγούστου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Χαλάστρας, όπου χοροστάτησε στον Εσπερινό και στη Μεγάλη Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Τι σοι δώρον προσάξω, της ευχαριστίας, ανθ᾽ ώνπερ απήλαυσα;»
Ένα ερώτημα προς την Υπεραγία Θεοτόκο απευθύνει ο ιερός ποιητης του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος, τον οποίο ψάλαμε απόψε κατανυκτικά προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ένα ερώτημα το οποίο, αν και το απευθύνει προς την Παναγία μητέρα μας, αποτελεί συγχρόνως και ένα ερώτημα το οποίο θα πρέπει να θέσει ο καθένας από εμάς στον εαυτό του και να αναζητήσει την απάντησή του. Γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος να μην έχει απολαύσει τις δωρεές και τις ευεργεσίες της Παναγίας μας. Δεν υπάρχει κανείς που να μην επικαλέσθηκε τη βοήθειά της και να μην την έλαβε. Δεν υπάρχει κανείς που να μην της ζήτησε κάτι και να μην το είδε να πραγματοποιείται στη ζωή του.
Και αν σκεφθούμε ακόμη ότι η Παναγία μας μας προσφέρει πολλά από όσα απολαμβάνουμε στη ζωή μας καθημερινά, χωρίς καν να της τα ζητούμε· αν σκεφθούμε ότι στην Παναγία μας οφείλουμε το γεγονος της ενανθρωπήσεως του Κυρίου μας και της σωτηρίας μας· αν σκεφθούμε ότι στην Παναγία μας οφείλουμε το ότι δέεται νυχθημερον ενώπιον του θρόνου του Υιού της για κάθε ανάγκη μας, δέεται για να έχουμε τη χάρη του Θεού και για να μην αποστρέψει το πρόσωπό του από την αμαρτωλότητά μας, αλλά να μας χαρίσει το έλεός του, τότε θα συνειδητοποιήσουμε πόσο πολλά της χρωστούμε, πόσο πολλά της οφείλουμε για όλες τις ευεργεσίες τις οποίες καθημερινά μας προσφέρει.
Η συνειδητοποίηση και η αναγνωριση των δωρεών και των ευεργεσιών της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι το πρώτο βήμα που οφείλουμε να κάνουμε, αν και πολλές φορές το ξεχνούμε και το παραβλέπουμε και έχουμε την εντύπωση ότι όλα αυτά που λαμβάνουμε είναι φυσικά και αυτονόητα.
Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό το βήμα. Όπως δεν αρκεί και να θέτουμε το ερώτημα που έθεσε και ο ιερός υμνογράφος απόψε προς την Παναγία μητέρα μας.
«Τι σοι δώρον προσάξω, της ευχαριστίας, ανθ᾽ ώνπερ απήλαυσα;» Ούτε αρκεί μόνο να επαναλαμβανουμε αυτήν την ερώτηση: «τι δωρο», δηλαδή, «να σου προσφέρω ως ευχαριστία για όσα απήλαυσα μέχρι τώρα από τη χάρη σου;», γιατί η ερώτηση αυτή εκφράζει μαζί με την απορία του ιερού ποιητου και μία ομολογία. Εκφράζει την ομολογία της αδυναμίας μας να προσφέρουμε στην Υπεραγία Θεοτόκο δώρο αντάξιο των πολλων ευεργεσιών της, δώρο αντάξιο της μεγαλωσύνης της.
Όμως η Παναγία μας δεν έχει ανάγκη από δώρα πολύτιμα και υλικά. Όπως κάθε μητέρα χαίρεται ακόμη και με το πιο μικρό και ταπεινό δώρο του παιδιού της, το ίδιο συμβαίνει και με την Παναγία μητέρα μας. Χαίρεται, όταν μας ακούει όχι μόνο να της ζητούμε, αλλά και όταν την ευχαριστούμε για όσα μας προσφέρει.
Ας μην ξεχνούμε, λοιπόν, να την ευχαριστούμε, ιδιαιτέρως αυτές τις ημέρες που είναι αφιερωμένες στην Παναγία μας· ας συνοδεύουμε τα αιτήματά μας με την ευχαριστία και την ευγνωμοσύνη μας προς την Υπεραγία Θεοτόκο, και ας προσπαθούμε να είμεθα σε κάθε Παράκληση εδώ στον ναό της για να της δείχνουμε την αγάπη μας, τον σεβασμό μας και την εμπιστοσύνη που έχουμε στο ιερό Πρόσωπο της.
Ας της προσφέρουμε όμως και ένα ακόμη δώρο, το οποίο θα την χαροποιήσει πολύ, γιατί εκπληρωνει την επιθυμία και την προσδοκία που έχει ως στοργική μητέρα από κάθε παιδί της. Και αυτό το δώρο δεν είναι άλλο από την υπακοή μας στο θέλημα του Υιού της. Όλα όσα κάνει για μας η Παναγία μας, όλα όσα μας προσφέρει, μας τα προσφέρει με απώτερο σκοπό τη σωτηρία μας. Διότι γνωρίζει πως ο,τι και να επιτύχουμε στην επίγεια ζωή μας, ο,τι και να κερδίσουμε δεν έχει καμία σημασία και καμία αξία, εάν δεν επιτύχουμε με τη χάρη της και με το έλεος του Υιού της τη σωτηρία μας, εάν δεν κερδίσουμε την αιώνιο ζωή.
Γι᾽ αυτήν προσπαθεί και μεσιτεύει για τον καθένα μας στον Κύριό μας η Υπεραγία Θεοτόκος. Γι᾽ αυτό και χαίρεται και θεωρεί ως δώρο της αγάπης μας προς Εκείνη, όταν και εμείς αγωνιζόμεθα για τη σωτηρία μας με την υπακοή μας στο θέλημα του Υιού της και Κυρίου μας. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η μόνη προτροπή της Παναγίας μας προς τους ανθρώπους είναι να ακούμε και να εφαρμόζουμε όσα λέγει ο Χριστός.
«Αυτού ακούετε», είχε πεί στους υπηρέτες στον γάμο της Κανά, και αυτό επαναλαμβάνει και προς όλους μας, προς όλους εμάς που ήρθαμε απόψε να ψάλουμε τον Παρακλητικό της κανόνα.
Γι᾽ αυτό και ας προσπαθούμε να τηρούμε την εντολή της, να τηρούμε τις εντολές του Χριστού, και να της προσφέρουμε την υπακοή μας ως δώρο και ως ελάχιστη ανταπόδοση των πολλών ευεργεσιών της. Και να είμεθα βέβαιη ότι η υπακοή μας θα την χαροποιεί και θα την ικανοποιεί περισσότερο και από οποιοδήποτε άλλο δώρο μας, ώστε να συνεχίσει να δέεται και Εκείνη με χαρά για τη σωτηρία μας. Διότι αυτή είναι η επιθυμία της Παναγίας μας: όλοι να κερδίσουμε την αιώνια ζωή, να κερδίσουμε τη ζωή δίπλα στον Υιό της και δίπλα σε Εκείνη. Είθε να μας αξιώσει η Υπεραγία Θεοτόκος, στην οποία ιδιαιτέρως πρέπει να καταφεύγουμε αυτή την περίοδο, που είναι περίοδος Δεκαπενταυγούστου, που όλοι έχουμε ανάγκες και πνευματικές και σωματικές, αλλά και η πατρίδα μας ακόμη, με τις πυρκαγιές και με τις καταστροφές που συμβαίνουν· για όλα αυτά θα πρέπει να ζητούμε την προστασία, τη βοήθεια και το έλεος της Υπεραγίας Θεοτόκου.
