Μητροπολίτης Βεροίας: Να επιτελούμε «ακαταγνώστως και απροσκόπτως» τη διακονία μας

Το πρωί της Δευτέρας, 26^ης Φεβρουαρίου, στο Παύλειο Πολιτιστικό Κέντρο στη Βέροια πραγματοποιήθηκε η μηνιαία Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας.

Στην αρχή της συνάξεως ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως μας Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας καλωσόρισε τους Ιερείς, τους ενημέρωσε για θέματα υπηρεσιακής φύσεως και έδωσε οδηγίες για διοικητικά και οργανωτικά θέματα.

Έπειτα ο Σεπτός Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, αναφέρθηκε με θλίψη στη θεσμοθέτηση «γάμου» μεταξύ δύο ατόμων του ιδίου φύλου και εν συνεχεία ανέπτυξε το θέμα: «Ο Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης και οι ποιμένες της Εκκλησίας».

Στο τέλος ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Σκήτης Βεροίας Αρχιμ. Πορφύριος Μπατσαράς ευχαρίστησε τον Ποιμενάρχη μας για τις πατρικές του ευχές για την ονομαστική του εορτή και ανέφερε προσωπικές εμπειρίες από τον Όσιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων:

Η Αγία μας Εκκλησία τιμά αύριο τη μνήμη ενός συγχρόνου οσίου, τη μνήμη του οσίου Εφραίμ του Κα­τουνακιώτου, τον οποίο ανέ­γρα­ψε με Πατριαρχική και Συνο­δική Πράξη στο Αγιολόγιό της στις 7 Μαρτίου του έτους 2020, εικοσι­δύο χρόνια μετά την κοίμησή του, το 1998. Ο όσιος Εφραίμ έζησε στα Κατουνάκια του Αγίου Όρους επί 65 χρόνια, σχεδόν αδιάλειπτα, καθώς ελάχιστες φορές βγήκε από το Άγιον Όρος από την ημέρα που πήγε, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1933, ημέρα της εορτής της Υψώ­σεως του Τιμίου Σταυρού.

Είχα την ευλογία να τον γνωρίσω, καθώς το κελί του δεν απείχε πολύ από τη Μικρά Αγία Άννα και ο ίδιος ο όσιος ευλαβείτο και τιμούσε πολύ τον Γέροντά μου, τον όσιο Γεράσιμο τον Μικραγιαννανίτη, τον οποίο θεωρούσε αυθεντία στα πνευματικά θέματα, αλλά και τον μακαριστό π. Διονύσιο τον Μικρα­γιαννανίτη, στον οποίο έστελνε συχνά ανθρώπους για να εξομο­λο­γηθούν, γιατί πίστευε ότι ήταν χαρι­σματικός πνευματικός.

Με αφορμή την μνήμη του οσίου Εφραίμ του Κατουνα­κιώ­του, θα ήθελα να σταθώ σε κα­ποια σημαντικά στοιχεία της ζωής του, τα οποία μπορούν να βοηθή­σουν και να ωφελήσουν και εμάς τόσο πνευματικά όσο και πρακτι­κα.

Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της ζωής του οσίου Εφραίμ του Κατουνακιώτου είναι ότι, σε αντί­θε­ση με άλλους συγχρόνους οσί­ους, οι οποίοι διεκρίθησαν ως Γε­ρο­ντες, εκείνος διακρίθηκε ως υπο­τακτικός. Από τα εξήντα πέντε χρόνια που έζησε στο Άγιον Όρος περισσότερο από σαράντα υπήρξε υποτακτικός. Είχε, λοιπόν, μεγάλη εμπειρία στην υψοποιό αρετή της υπακοής, και μάλιστα όχι από την πλευρά του Γέροντα, στον οποίο απευθύνεται η υπακοή, αλλά από αυτήν του υποτακτικού, ο οποίος κάνει την υπακοή. Έτσι κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι είναι εύκολο να μιλάς για την υπακοή, αλλά είναι δύσκολο να την κάνεις, γιατί ο όσιος Εφραίμ την άσκησε ως υποτακτικός και χάρη σ᾽ αυτήν, κατά κοινή ομολογία, έφθασε σε μεγάλα ύψη αρετής και απέκτησε κρείττονα χαρίσμα­τα.

Για τον όσιο Εφραίμ η υπακοή δεν έχει αξία μόνο ως αρετή, αλλά έχει αξία και γιατί, όπως πίστευε, συντε­λεί στην καλλιέργεια προ­σω­πικών σχέσεων μεταξύ των αν­θρω­πων οριζοντίως. Είναι ακόμη αυτή επάνω στην οποία εδράζεται η προσευχή, η οποία είναι η καλ­λιέργεια των προσωπικών σχε­σεων μεταξύ Θεού και ανθρώπου καθέτως. Χωρίς την υπακοή, δεν μπορεί να υπάρξει προσευχή, γιατί δεν υπάρχει γαλήνη και ηρεμία μέσα και έξω από την ψυχή του ανθρώπου. «Από την υπακοή γεν­νάται η προσευχή», έλεγε, «και από την προσευχή η Θεολογία»

Υπακοή και προσευχή είναι τα στοιχεία στα οποία διακρινόταν ο όσιος Εφραίμ. Με την υπακοή κερ­δισε την προσευχή και με την προ­σευχή τη θεία Χάρη. Έτσι αγιά­σθη­κε ο ίδιος και αυτόν τον δρόμο υπο­δείκνυε και σε όσους τον πλησία­ζαν και ζητούσαν τη συμβουλή του, αν και δεν δεχόταν πολλούς ανθρώπους κοντά του και απέφευ­γε να «διδάσκει», γιατί όπως έλεγε δεν είχε το χάρισμα. Δίδασκε όμως και χωρίς να μιλά, με την ίδια τη ζωή του.

Ο ίδιος ο όσιος Εφραίμ αγαπούσε πολύ τη θεία Λειτουργία. Η θεία Λειτουργία ήταν γι᾽ αυτόν συγκλο­νι­στικό και βιωματικό γεγονός. Είχε εκμυστηρευθεί σε ιερομόναχο, πνευματικό του φίλο, ότι από την πρώτη θεία Λειτουργία που τέλεσε, έβλεπε αισθητά τη χάρη του Θεού να μεταβάλλει τα τίμια Δώρα. Μα­λιστα μετά τον καθαγιασμό των τιμίων Δώρων έβλεπε τον ίδιο τον Χριστό μέσα στο Δισκάριο. Ήταν αδύνατο να συγκρατήσει τα δα­κρυά του. Και όταν έφθανε στον τε­μαχισμό του Σώματος του Χριστού έβρεχε με τα δάκρυά του το αντι­μην­σιο κατά τη θεία Λειτουργία, και έβλεπε δεξιά και αριστερά τους αγγέλους να συλλειτουργούν.

Το παράδειγμα της ζωής του οσίου Εφραίμ αλλά και όσα έλεγε κάποιες φορές, όπως ακούσαμε, για τη σχέση της υπακοής με την προσευχή θα πρέπει να μας προ­βλη­ματίσουν και να μας παρακι­νήσουν να κάνουμε μεγαλύτερη προσπά­θεια.

Η χάρη του Θεού προσφέρεται σε όλους μας και μπορεί να αγιάσει όλους μας, όπως αγίασε τον όσιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, με την υπακοή, την προσευχή και την ενσυνείδητη και συχνή τέλεση της θείας Λειτουργίας.

Ας εμπνευσθούμε και ας παρα­δειγ­ματισθούμε από τη ζωή του και από τον ουσιαστικό και βιωματικό λόγο του και ας προσπαθούμε να ωφελη­θούμε από αυτά, ώστε και να επιτελούμε «ακαταγνώστως και απροσκόπτως» τη διακονία μας αλλά και να αγιαζόμεθα με τη Χάρη του Θεού.