Την Κυριακή 15 Οκτωβρίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου και Αγίων Διονυσίου του Ρήτορος και Μητροφάνους των Αγιορειτών.
Ο Μητροπολίτης είπε στην ομιλία του:
«Και έτερον έπεσεν εις την γην την αγαθήν και φυέν εποίησεν καρπόν εκατονταπλασίονα».
Σε μία από τις βασικές δραστηριότητες του ανθρώπου, τη σπορά, αναφέρθηκε ο Χριστός στην πολύ γνωστή παραβολή του Σπορέως, την οποία ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα.
Αναφέρθηκε στη σπορά για να μας υπενθυμίσει ότι εκτός από τη σπορά των υλικών σπόρων, υπάρχει και μία άλλη σπορά, η πνευματική σπορά, η σπορά του λόγου του Θεού.
Πρώτος σπορέας ήταν ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος στα τρία χρόνια της δημόσιας ζωής του κήρυξε στους ανθρώπους και τους απεκάλυψε την αλήθεια και το θέλημα του Θεού. Ο λόγος του ήταν ο σπόρος, ο οποίος έπεφτε στις ψυχές των ανθρώπων που τον άκουαν. Αυτόν τον σπόρο εμπιστεύθηκε ο Χριστός στους μαθητές του, για να τον διαδώσουν και αυτοί με το κήρυγμά τους σε όλο τον κόσμο.
Και καθώς η Εκκλησία μας συνεχίζει το έργο του Χριστού και των αποστόλων μεταξύ των ανθρώπων, συνεχίζει με το κήρυγμά της αλλά και με τη συνολική παρουσία της τη σπορά του λόγου του Θεού στις ψυχές όλων των ανθρώπων.
Όπως όμως η έκβαση κάθε σποράς κρίνεται από τη συγκομιδή, έτσι και η έκβαση της σποράς του θείου λόγου που πραγματοποιείται επί είκοσι αιώνες κρίνεται από τη συγκομιδή. Και μπορούμε να πούμε ότι πολλοί είναι εκείνοι οι άνθρωποι, οι οποίοι με τη ζωή τους και με τη στάση τους έναντι του σπόρου του λόγου του Θεού, έδειξαν ότι υφίστανται οι κατηγορίες των ανθρώπων που αντιστοιχούν στις κατηγορίες, τις οποίες περιγράφει ο ιερός ευαγγελιστής Λουκάς.
Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι, ενώ άκουσαν τον λόγο του Χριστού και τον πίστευσαν αρχικά, στη συνέχεια παρασύρθηκαν από τις ηδονές του κόσμου και τις βιοτικές μέριμνες, και τον εγκατέλειψαν, όπως τον εγκατέλειψε και μαθητής του πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύλου, ο Δημάς, για τον οποίο με πόνο ψυχής γράφει ο απόστολος: «Δημάς με εγκατέλιπεν αγαπήσας τον νυν αιώνα».
Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι, δέσμιοι των αδυναμιών και του εγωισμού τους, νόμισαν ότι μπορούν να ερμηνεύσουν ορθότερα τον λόγο του Θεού από την Εκκλησία, και έτσι όχι μόνο απομακρύνθηκαν και αποσχίσθηκαν από αυτήν, αλλά παρέσυραν και πολλούς άλλους ανθρώπους στην πλάνη τους, δημιουργώντας αιρέσεις και σχίσματα.
Αυτό έκαναν και οι εικονομάχοι, τις κακοδοξίες των οποίων αναίρεσαν οι άγιοι και θεοφόροι πατέρες της εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου, τους οποίους τιμά η Εκκλησία μας σήμερα.
Τους τιμά όμως και για έναν ακόμη λόγο· γιατί μαζί με τους άλλους αγίους της Εκκλησίας μας, τους μάρτυρες, τους ομολογητές και τους οσίους, αποτελούν την εντυπωσιακή συγκομιδή της σποράς του θείου λόγου ανά τους αιώνες. Είναι αυτοί οι οποίοι ως γη καλή και αγαθή, ως γη μαλακή και εύφορη, δέχθηκαν τον σπόρο του λόγου του Θεού και τον κράτησαν μέσα τους και τον βοήθησαν να βλαστήσει, με τη χάρη του Θεού και με τον προσωπικό τους αγώνα να απομακρύνουν από την ψυχή τους τα ζιζάνια των πειρασμών και τις πέτρες των παθών. Τον πότισαν με τα δάκρυα της προσευχής και με το ύδωρ το ζων, το οποίο προσφέρει ο Χριστός σε όσους του το ζητούν και συμμετέχουν στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας, ώστε να αυξηθεί. Και ακόμη αγωνίσθηκαν για να απομακρύνουν ο,τι εμπόδιζε την καρποφορία του θείου σπόρου αλλά και ο,τι θα μπορούσε να βλάψει τους καρπούς που παρήγαγε ο σπόρος του θείου λόγου στην ψυχή τους, ώστε προσέφεραν στον Χριστό καρπόν εκατονταπλασίονα.
Το ίδιο έκαναν και οι όσιοι Διονύσιος ο ρήτωρ και Μητροφάνης, τους οποίους εορτάσαμε πριν από λίγες ημέρες και τους οποίους τιμάτε μαζί με τον άγιο και Μέγα Αθανάσιο στον ιερό αυτόν ναό.
Έζησαν στην άγονη και άνυδρη έρημο του Αγίου Όρους, στη Μικρή Αγία Άννα, όμως η έρημος που υπήρχε γύρω τους δεν τους εμπόδισε να καλλιεργήσουν το γεώργιο της ψυχής τους και θα προσφέρουν και αυτοί στον Χριστό και στην Εκκλησία τον εκατονταπλασίονα καρπό των αρετών και των ασκητικών τους πόνων.
Τιμώντας τους και εμείς σήμερα, καθώς τελούμε και το κτητορικό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των αειμνήστων κτητόρων του ιερού αυτού ναού, μαζί με τους αγίους και θεοφόρους Πατέρες της Ζ´ Οικουμενικής Συνόδου, ας φροντίζουμε όχι μόνο να δεχόμεθα στην ψυχή μας τον λόγο του Θεού, τον οποίον προσφέρει η Εκκλησία μας και τον οποίο θα πρέπει να αναζητούμε και στη μελέτη της Αγίας Γραφής και των έργων των πατέρων της Εκκλησίας μας, αλλά και να τον καλλιεργούμε μέσα μας με υπομονή, ώστε να δίδει με τη χάρη του Θεού καρπούς, τους καρπούς τους οποίους αναμένει από όλους μας ο Χριστός και θα μας ζητήσει κατά την ημέρα της κρίσεως.
