Την Τετάρτη 10 Νοεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Μηνά Ναούσης.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Στρατείαν κατέλιπες την κοσμικην, αθλητά, ουράνιον είληφας την κληρουχίαν, σοφέ, και στέφος αμάραντον».
Με αυτόν τον στίχο του απολυτικίου του αγίου Μηνά περιγράφει ο ιερός υμνογραφος την πορεία της ζωής του τιμωμένου αγίου, τον οποίο με λαμπρότητα εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε από απόψε στον περικαλλή αυτόν ιερό ναό που είναι αφιερωμένος στη χάρη του.
Ένας στρατιώτης ήταν ο άγιος Μηνας, ένας στρατιώτης του επιγείου βασιλέως. Ένας άνθρωπος που είχε προοπτική να ανέλθει σε ανώτερα κλιμάκια του στρατου και να απολαύσει τις αντίστοιχες αμοιβες και τιμές.
Ήταν όμως ταυτόχρονα και ένας στρατιώτης Ιησού Χριστού, γιατί κάθε άνθρωπος ο οποίος βαπτίζεται στο όνομα του Χριστού, κάθε ανθρωπος που γίνεται μέλος της Εκκλησίας του, γίνεται ταυτόχρονα και στρατιώτης Ιησού Χριστού και εντάσσεται στον επίγειο στρατο του επουρανίου βασιλέως.
Και υπήρξαν και υπάρχουν εποχες κατά τις οποίες οι δύο αυτές ιδιότητες είναι ασύμβατες. Δεν μπορεί κανείς να υπηρετεί και στις δύο. Και αυτό συνέβη και στην περιπτωση του αγίου Μηνά.
Η χριστιανική του ιδιότητα όχι μόνο δεν συμβιβαζόταν με τη συμμετοχή του στο στράτευμα του επίγειου βασιλέως, που ήταν ειδωλολάτρης, αλλά και θεωρείτο ως ανυπακοή και προδοσία στους νόμους του κράτους.
Άλλοι ίσως στη θέση του θα σκεφτοταν τι έπρεπε να κάνουν, πως μπορούν να τις συνδυάσουν, αποκρυπτοντας τη μία, τη χριστιανική ιδιότητα, για να μην θεωρηθούν ανυπάκουοι στον αυτοκράτορα, προκειμένου να μην χάσουν τις απολαβές της άλλης.
Όμως για τον άγιο Μηνά δεν υπήρξε τέτοιο διλημμα. Ο λόγος του Χριστού «ου δύνασθε δυσί κυρίοις δουλεύειν», ήταν γι᾽ αυτόν η απάντηση. Και έτσι ανάμεσα στην υπακοή στον Θεό και στην υπακοή στον αυτοκράτορα, ο άγιος Μηνάς επέλεξε την πρώτη, γιατί δεν ήταν ποτέ δυνατόν να αρνηθεί την πίστη του στον Χριστό.
Η επιλογή του αυτή δεν ήταν χωρίς συνέπειες, και μαλιστα συνέπειες οδυνηρές, βασανιστηρια πολλα και επώδυνα που ειχαν ως τελος τον μαρτυρικό θάνατο. Όμως όλα αυτά τα υπέμεινε ο άγιος Μηνάς με καρτερία και γενναιότητα έχοντας την ενίσχυση της θείας χάριτος και την ελπίδα και τη βεβαιότητα που εξέφραζε και ο απόστολος Παύλος λέγοντας: «λογίζομαι γαρ ότι ουκ άξια τα παθηματα του νυν καιρού προς την μελλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς».
Έτσι, λοιπόν, αντί των διασήμων της κοσμικής στρατείας έλαβε ο άγιος Μηνάς τον αμαράντινο στεφανο της δόξης του Θεού και αναπαύεται τώρα από την ταλαιπωρία των βασανιστηρίων και του μαρτυρίου στη μακαριότητα της βασιλείας των ουρανών.
Εάν όμως ο άγιος Μηνάς κληθηκε να αποδείξει έμπρακτα τη στρατευσή του στον στρατό του Χριστού με το μαρτύριο, εμείς που ζούμε σε καιρούς ειρηνικούς και, θα έλεγα, φαινομενικά τουλάχιστον χριστιανικούς, δεν καλούμεθα να κανουμε το ίδιο.
Καλούμεθα όμως και εμείς συχνά να επιλέξουμε το στρατόπεδο στο οποίο θα παραμείνουμε και αγωνισθούμε. Καλούμεθα να μην λιποτακτήσουμε από το στρατόπεδο του Χριστού, στο οποίο ανήκουμε ως μέλη της Εκκλησίας του, για να αποφύγουμε τις ειρωνείες των ανθρώπων που δεν πιστεύουν στον Θεό και βρίσκονται μακριά από την Εκκλησία.
Καλούμεθα να μην σιωπούμε, όταν συκοφαντείται και κατηγορείται η Εκκλησία, αλλά να την υπερασπιζομεθα με θάρρος και παρρησία. Καλούμεθα ακόμη να μην φοβηθούμε τον κόπο που μπορεί μερικές φορές να απαιτεί ο πνευματικός αγώνας και εγκαταλείψουμε αυτή την ωραία προσπάθεια.
Καλούμεθα να μην επιλέγουμε τον πλατύ και ευρυχωρο δρόμο της αμαρτίας, για να μην πιέσουμε λιγο τον εαυτό μας, για να μην αντισταθούμε στον πειρασμο, για να μην αγωνισθούμε κοντρα στο ρεύμα του κόσμου, που μας οδηγεί με βεβαιότητα στην απώλεια.
Ο Χριστός όμως δεν μας κάλεσε μόνο να στρατευθούμε κοντά του. Μας έδωσε και τα όπλα του, όπλα πνευματικά, όπως η προσευχή, η εγκράτεια, ο αγώνας, η πίστη και πάνω από όλα η χάρη των ιερών μυστηρίων που μας ενισχύουν στον πνευματικό μας αγώνα, που θεραπεύουν τα τραύματά μας και που μας βοηθούν να αντιμετωπισουμε τους αντιπάλους μας νικηφόρα.
Ας τα αξιοποιήσουμε όλα αυτά τα όπλα και κυρίως ας αποφασίσουμε να αγωνισθούμε και εμείς ως καλοί στρατιώτες Ιησού Χριστού, μιμουμενοι το παράδειγμα του εορταζομένου αγίου μεγαλομάρτυρος Μηνα, του προστάτου και εφόρου της ενορίας σας, και με τη χάρη και τις πρεσβείες του, αλλά και με τη δυναμη και τη βοήθεια του Θεού, θα μπορέσουμε και να παραμείνουμε στη στρατεία του Χριστού και να απολαύσουμε τον αμαράντινο στέφανο της νίκης που και αυτός απήλαυσε και απολαμβάνει”.