Την Τρίτη 26 Οκτωβρίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Ναούσης.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Οίκτειρον ούν πανεύφημε, και δος ημίν άνεσιν, παύσον την ζάλην και σβέσον την καθ᾽ ημών αγανάκτησιν, Θεόν ικετεύων».
Εορτή του αγίου μεγαλομάρτυρος και μυροβλύτου Δημητρίου, ενός αγίου, του οποίου η ζωή, το μαρτύριο και τα θαύματα συνδέονται άρρηκτα τόσο με την πορεία και την ιστορία του Γένους μας, όσο και με την ιστορία αυτής της πόλεως, της ηρωικής πόλεως της Ναούσης, εφόσον στον παλαιό ναό του, μητροπολιτικό τότε, ξεκίνησε η επανάσταση των Ναουσαίων εναντίον των Τούρκων το 1822, και την ημέρα της εορτής του, το 1912, ελευθέρωσε την πατρίδα του, τη Θεσσαλονίκη, μετά από 500 χρόνια σκλαβιάς.
Και αν προσθέσει κανείς στα δύο αυτά γεγονότα τα αναρίθμητα θαύματα που έχει επιτελέσει ο άγιος μεγαλομάρτυς Δημήτριος, επεμβαίνοντας σωστικά στη ζωή πολλών ανθρώπων, τότε είναι απόλυτα κατανοητό για ποιόν λόγο ο ιερός υμνογράφος, εκφράζοντας τα αισθήματα και την πίστη του ευσεβούς λαού, στρέφεται προς τον άγιο και του ζητά εκ προσώπου όλων μας να μας σπλαχνισθεί και να μας δώσει άνεση και αναψυχή από όσα μας ταλαιπωρούν, και να παύσει τους κινδύνους και τα προβλήματα τα οποία μας φοβίζουν και μας κάνουν να ανησυχούμε.
Στρέφεται ο ιερός υμνογράφος προς τον άγιο Δημήτριο και τον ικετεύει, γιατί γνωρίζει και τη μεγάλη του αγάπη προς τους ανθρώπους αλλά και τη μεγάλη του παρρησία προς τον Θεό.
Διότι, αν μία και μόνη επίκληση του μαθητού του, του αγίου Νέστορος, ενώπιον του θηριώδους εκείνου μονομάχου του Μαξιμιανού, του Λυαίου, αν μία και μόνο φράση, «ο Θεός του Δημητρίου, βοήθει μοι», ήταν αρκετή για να χαρίσει στον νεαρό χριστιανό όχι μόνο μία ανέλπιστη νίκη έναντι του αηττήτου για τον κόσμο αντιπάλου του, αλλά και τον στέφανο του μαρτυρίου, δεν μπορεί να υπάρχει κανείς που να αμφιβάλλει για την παρρησία του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου ενώπιον του Θεού. Η παρρησία αυτή επιβεβαιώνεται αιώνες τώρα και παρακινεί όλους εμάς να στρεφόμεθα προς τον προσφιλή άγιο και να ζητούμε τη βοήθειά του και τη σωστική του επέμβαση στη ζωή μας.
Αυτή την ανάγκη αισθανόμαστε και εμείς, ιδιαιτέρως αυτές τις δύσκολες ημέρες, τις ημέρες της πανδημίας του κορωνοϊού, που δυστυχώς αναζωπυρώθηκε αυτό το διάστημα και ιδιαιτέρως στην περιοχή μας, αλλά και τις ημέρες που η πατρίδα μας αντιμετωπίζει ποικίλες προκλήσεις και απειλές από έναν απρόβλεπτο γείτονα.
Και γι’ αυτό στρεφόμεθα προς τον εορταζόμενο σήμερα άγιο μεγαλομάρτυρα Δημήτριο, εδώ, στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό του, και τον παρακαλούμε επαναλαμβάνοντας την ικεσία του ιερού υμνογράφου: «Οίκτειρον ούν πανεύφημε, και δος ημίν άνεσιν, παύσον την ζάλην και σβέσον την καθ᾽ ημών αγανάκτησιν».
Για να κάνουμε όμως την ικεσία μας πιο αποτελεσματική και την παράκλησή μας πιο δυνατή, δεν θα πρέπει να παραμείνουμε στα λόγια. Δεν θα πρέπει να περιορισθούμε σε μια τυπική προσευχή, αλλά θα πρέπει να την κάνουμε με βαθιά πίστη και συναίσθηση του τι ζητούμε και από ποιόν το ζητούμε.
Θα πρέπει να μιμηθούμε την πίστη του νεαρού μαθητού του, του αγίου Νέστορος, που έχοντας ως μοναδικό όπλο την ευχή του διδασκάλου του κατέβηκε στον στίβο για να αντιμετωπίσει την πρόκληση του ειδωλολάτρου Λυαίου.
Θα πρέπει ακόμη να αισθανόμεθα την οικειότητα της πνευματικής συγγενείας με τον άγιο Δημήτριο, συγγένεια που καλλιεργείται, όταν και εμείς αγωνιζόμεθα για όσα αγωνιζόταν και ο άγιος μεγαλομάρτυς και μυροβλύτης Δημήτριος. Όταν αγωνιζόμεθα για να αγαπούμε τον Χριστό και να ομολογούμε την πίστη μας σε αυτόν. Όταν προσπαθούμε να διατηρούμε την ψυχή και το σώμα μας καθαρά από του κόσμου, και να μην υποχωρούμε και ενδίδουμε στις προκλήσεις της αμαρτίας, που επιδιώκουν να μας απομακρύνουν από τον Χριστό, από την εγκράτεια και την πίστη μας και να ψυχράνουν την αγάπη μας. Όταν προσπαθούμε να ακολουθούμε στη ζωή μας το θέλημα του Θεού και να την εμπιστευόμεθα στην αγάπη του με τη βεβαιότητα ότι Εκείνος δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ.
Έτσι έζησε και ο άγιος Δημήτριος και γι’ αυτό αξιώθηκε να λάβει τόση χάρη από τον Χριστό, ώστε να βοηθά τους ανθρώπους που τον επικαλούνται και να σώζει από κάθε κακό όσους ακολουθούν τον δικό του δρόμο. Διότι ο άγιος Δημήτριος ο οποίος ήταν και νέος και είχε και αξιώματα μέσα στην πολιτεία και είχε χαρίσματα πάρα πολλά, τίποτε δεν έβαλε πάνω από τη σωτηρία της ψυχής του και την αγάπη του και τη σχέση του από τον Θεό. Τα πάντα τα θεωρούσε σκύβαλα, σκουπίδια, «ίνα Χριστόν κερδίση».
Γι’ αυτό και τιμώντας σήμερα τη μνήμη του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του μυροβλύτου, ας τον τιμήσουμε μιμούμενοι και τη ζωή του. Και τότε θα μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι και εκείνος θα τείνει ευήκοο ούς στις προσευχές μας, θα ακούει τον πόνο και τις ικεσίες μας, θα είναι πάντοτε φύλακας και προστάτης μας και θα μας απαλλάξει και από τον κορωνοϊό και από όλα όσα μας απειλούν και επιβουλεύονται τη ζωή μας και την ψυχή μας με τη χάρη και τη δύναμη του Θεού.
Εάν θέλουμε να τιμήσουμε τον μεγαλομάρτυρα άγιο Δημήτριο, όπως λέγει και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, θα πρέπει να μιμηθούμε τη ζωή του. Ασφαλώς δεν ζητά ο Θεός να μαρτυρήσουμε ομολογώντας το όνομά του – δεν ξέρουμε αν θα έρθουν τέτοιες ημέρες –, αλλά καθημερινά ο καθένας μας, όπου είμεθα και όπου ευρισκόμεθα και με όποιον τρόπο της ζωής μας, μπορούμε να κάνουμε αυτή την ομολογία της αγάπης μας προς τον Θεό. Και εμείς, να είστε βέβαιοι, θα δεχθούμε και την αγάπη του Θεού αλλά και του μεγαλομάρτυρος Δημητρίου.
