Μητροπολίτης Βεροίας: Δεν ξεχνάμε την απελευ­θέρωση της Βεροίας μετά από 500 χρόνια σκλα­βιάς

Το πρωί της Δευτέρας, 16^ης Οκτωβρίου, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Παλαιό Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Παύλου και Πέτρου Βεροίας με την ευκαιρία της εορτής πάντων των εν Βεροία Αγίων.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε Δοξολογία για την 111η επέτειο της απελευθερώσεως της πόλεως από τον τουρκικό ζυγό παρουσία του εκπροσώπου της Ελληνικής Κυβερνήσεως Υπουργού Μακεδονίας – Θράκης κ. Ευσταθίου Κωνσταντινίδη, τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και πλήθους Βεροιέων.

Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως και η καθιερωμένη στρατιωτική και μαθητική παρέλαση στην οδό Μητροπόλεως.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του κατά τη Θεία Λειτουργία ανέφερε μεταξύ άλλων:

Ημέρα μνήμης, ημέρα ευγνωμο­σύνης και ημέρα χαράς η σημερινή ημέρα, κατά την οποία εορτάζουμε την απελευθέρωση της πόλεώς μας από τον βαρύ και δυσβάστακτο τουρκικό ζυγό από τον Ελληνικό στρατό στις 16 Οκτωβρίου του 1912.

Ημέρα μνήμης, γιατί η απελευ­θέρωση της Βεροίας μετά από πεντακόσια περίπου χρόνια σκλα­βιάς, είναι μία από τις πιο σημα­ντικές ημέρες της ιστορίας της, μία ημέρα που δεν πρέπει να ξεχνούμε ποτέ. Γιατί, εάν ξεχάσουμε αυτή την ημέρα των Ελευθερίων μας, είναι σαν να ξεχνούμε την ιστορία μας, και όποιος ξεχνά την ιστορία του, ξεχνά και την ταυτότητά του, ξεχνά ποιος είναι και τι έχει χρέος να κάνει.

Εάν οι πατέρες και οι μητέρες μας στα χρόνια της σκλαβιάς είχαν ξεχάσει την ιστορία τους, είχαν ξεχάσει την καταγωγή τους, θα είχαν αφομοιωθεί με τους Τούρ­κους και δεν θα επεδίωκαν να αποκτήσουν την ελευθερία και την ανεξαρτησία τους.

Η συνείδηση της ιστορίας μαζί με την πίστη τους στον Χριστό, τους βοήθησε να διατηρήσουν την εθνι­κη τους ταυτότητα, τους βοήθησε να έχουν συνείδηση ότι δεν είναι ίδιοι με τους κατακτητές, και συνέ­βαλε στο να μην ξεχνούν ότι η κα­τάσταση της δουλείας στην οποία βρισκόταν δεν ήταν η φυσική τους κατάσταση, δεν ήταν το παρελθόν τους, και επομένως δεν μπορούσε να είναι και το μέλλον τους.

Γι᾽ αυτό και κατόρθωσαν να δια­τη­ρήσουν στην ψυχή τους την ελ­πι­δα και τον πόθο της ελευθερίας. Γι᾽ αυτό και δεν δίστασαν να θυσιά­σουν τα πάντα για να την απο­κτήσουν. Γι᾽ αυτό και, όταν ο ελλη­νικός στρατός μπήκε στην πόλη μας, οι πατέρες και οι μητέρες μας υποδέχθηκαν τους στρατιώτες με τις σημαίες και τα λάβαρα που προ­ετοίμαζαν από χρόνια για την ημέ­ρα αυτή, τους υποδέχθηκαν ως αδελφούς που αγωνίσθηκαν για να τους απελευθερώσουν.

Η σημερινή ημέρα των Ελευ­θε­ρίων της πόλεώς μας είναι όμως και ημέρα ευγνωμοσύνης. Ευγνω­μο­σύνης προς τους ήρωες των αγώνων για την ελευθερία μας. Ευγνωμοσύνης προς όλους εκεί­νους που αγωνίσθηκαν με γενναι­ο­τητα και χωρίς να υπολογίζουν τον εαυτό τους, προς εκείνους που έπεσαν στα πεδία των μαχών και θυσίασαν τη ζωή τους για να χαρί­σουν σε μας την ελευθερία. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι αυτό δεν ήταν αυτονόητο. Εκείνοι ήταν ελεύ­θεροι, αλλά πολέμησαν για να ελευθερώσουν και εμάς, που ήμα­σταν ακόμη υπόδουλοι στον τουρ­κικό ζυγό, και θυσιάσθηκαν για την ελευθερία μας.

Ευγνωμοσύνη οφείλουμε όμως πρωτίστως στον Θεό, γιατί με τη δική του δύναμη, με τη δική του ενίσχυση και με τη δική του χάρη ο ελληνικός στρατός προήλασε νικη­φόρα και μας απάλλαξε από τη σκλαβιά. Χωρίς τη βοήθεια του Θεού θα ήταν αδύνατο να είχε επιτύχει ο ελληνικός στρατός, ο στρα­τος μιάς μικρής και αδύναμης τότε χώρας, το θαύμα της απελευ­θερώσεως της Μακεδονίας μας. Και δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι έχουμε χρέος να εκφράζουμε πα­ντο­τε την ευγνωμοσύνη μας στον Χριστό και στην Παναγία Μητέρα του, την Υπέρμαχο Στρατηγό του Γένους μας, αλλά και τους αγίους μας για την ελευθερία που μας χα­ρισαν.

Θα πρέπει όμως ακόμη να μην περιοριζόμαστε στο να τιμούμε απλώς τα Ελευθέρια της πόλεώς μας και να απο­λαμβάνουμε την ελευθερία, την οποία μας χάρισαν ο Θεός και οι πατέρες μας με τους αγώνες τους, αλλά και να συνει­δητοποιούμε την αξία και τη ση­μασία της ελευθερίας.

Η ελευθερία είναι το μέγιστο αγαθό του Θεού στους ανθρώπους μετά από τη ζωή, και χωρίς αυτήν ακόμη και η ζωή δεν έχει την ίδια αξία.

Αυτή την αξία και τη σημασία της μας υπενθυμίζουν σήμερα, με αρ­νη­τικό δυστυχώς τρόπο, οι πόλε­μοι που εξελίσσονται στην ευρύ­τε­ρη περιοχή μας.

Έχουμε, λοιπόν, χρέος να είμεθα ευγνώμονες στον Θεό, να εκτιμού­με το πολύτιμο δώρο της ελευ­θε­ρίας που μας χάρισε με τους αγώ­νες των πατέρων μας και να αγω­νιζόμεθα και εμείς πάντοτε για να την διατηρήσουμε, προχωρώντας ενωμένοι και με συναίσθηση του χρέους μας απέναντι στην ιστορία του Έθνους μας και στην πίστη που μας κληροδότησαν μαζί με την ελευθερία οι πατέρες μας.