Ο τίτλος αυτός είναι από τους ποιητικούς στίχους του ποιήματος «Η επιστροφή του ασώτου», που διάβασε ο Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος Γ’, μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας, την οποία τέλεσε χθες, Κυριακή του Ασώτου, 28 Φεβρουαρίου 2021, στον μικρό Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Κρανάης Γυθείου.
Επίσης ανέπεμψε και δέηση προς τον Φιλάνθρωπο και Ελεήμονα Κύριο ημών Ιησού Χριστό αναγιγνώσκοντας τις Ευχές, πρώτον για εκείνους τους συνανθρώπους μας, οι οποίοι είναι στα νοσοκομεία διασωληνωμένοι, ως και για εκείνους, οι οποίοι βρίσκονται σε κατάσταση κατάθλιψης και μελαγχολίας.
Παρατίθεται ολόκληρο το εν λόγω ποίημα:
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Άνοιξε την αγκάλη Σου, Γλυκύτατε Πατέρα
και δέξου το παιδί Σου, που πρόβαλ’ από πέρα.
Είμαι ωχρό, κατάκοπο το έρμο, από τον δρόμο
ω! στον άγιό Σου ώμο, ας γύρω μια στιγμή.
Στην πατρική αγκάλη Σου, άφες με να φωληάσω,
μία στιγμή το δύστυχο, πριν τη ζωή μου χάσω.
Μη μ’ αποδιώχνης. Ορφανό, Πατέρα, μη μ’ αφίνης,
άγριες ματιές μη ρίχνης στη δόλια μου ψυχή.
Κουρελιασμένο, ελεεινό, σχισμένο απ’ τ’ αγκάθια
αιματωμένο απ’ τα κλαδιά κι’ από τα τόσα πάθια,
επήρα δάση και βουνά, για να Σ’ ευρώ Πατέρα
και τη στερνή μου ‘μέρα, κοντά Σου να χαρώ!
Ναί! Τη στερνή μου! Το πικρό της ξενητειάς φαρμάκι,
της αμαρτίας τα θεριά, της ασωτειάς οι δράκοι,
το αίμα μου ρουφήξανε και μόλις μ’ απομένει
λίγη φαρμακεμένη ζωή για να θρηνώ.
Ω! Είνε άγριο πέλαγος η ξενητειά, Πατέρα!
χωρίς ελπίδ’ ασθένεια, πλοίο χωρίς αγέρα.
Ωχροβαμμένο σάβανο και δίκοπο μαχαίρι,
αλύπητο ένα χέρι, που πνίγει, που κτυπά.
Θαρρείς, πως από τη στιγμή πούφυγα από κοντά σου,
ζωή και νειάτα έχασα, μαζή με τη θωριά Σου
Θαρρείς, πως άγριοι λέοντες επάνω μου χυμίσαν
και πως μου πιπιλίσαν το γέλοιο, τη χαρά.
Έλα, Πατέρα Ουράνιε, άνοιξε την αγκάλη
και δέξου μεσ’ τον κόρφο Σου εκείνον όπου πάλι
στο πατρικό το σπήτι Σου γυρνά μετανοιωμένος,
φανού ευχαριστημένος και δος μου ένα φιλί.
Ένα φιλί! Τι είν’ αυτό, εμπρός εις την στοργή Σου;
Εν’ άστρο στο στερέωμα! Μα όμως, συλλογίσου,
πως το γλυκό αυτό φιλί, για με, θάναι βοτάνι,
και πως μ’ αυτό θα γιάνη, το δόλιο σου παιδί!
Πρωτοπρ. π. Κων/νος Καλλίνικος (1870-1940)
