του Μητροπολίτου Καστορίας Καλλινίκου
Πριν δύο μήνες (13 Νοεμβρίου 2021) ενθρονίσθηκα στην Καστοριά ως Μητροπολίτης της.
Αυτό το διάστημα, πολύ συχνά πολλοί, και Καστοριανοί και εκτός αυτής, με ρωτούν πως μου φαίνεται η Καστοριά και γενικά η Ιερά Μητρόπολη Καστορίας.
Άλλοτε απαντώ με περισσότερα ή λιγότερα λόγια και άλλοτε απαντώ δείχνοντάς τους μιά φωτογραφία που έχω στο κινητό μου. Στην φωτογραφία αυτή φαίνεται η Καστοριά και η λίμνη της, από κάτω σαν λεζάντα η επιγραφή που έχει αναρτήσει ο Δήμος Καστοριάς στα αγγλικά «I love Kastoria» και δίπλα εγώ, ωσάν η φράση αυτή να εξέρχεται από το στόμα μου.
Στην Καστοριά με έφερε ο Θεός διά της Εκκλησίας.
Είναι από τις ομορφότερες, για τα κριτήριά μου, πόλεις, όχι μόνον της Ελλάδος. Αλλά αν είναι η ομορφότερη πόλη της Ελλάδος, σίγουρα είναι και η ομορφότερη πόλη του κόσμου!
Αγαπώ το μυστηριώδες τοπίο της και ο,τι υπάρχει σε αυτή: ιστορία, γειτονιές, Ναούς, ναύδρια, κτίρια, φύση, ήχους, σιωπή… Τους ανθρώπους της, γέρους, νέους, παιδιά -κυρίως αυτά-, άρχοντες, δημόσιους λειτουργούς, γηγενείς, πάροικους, γουναράδες, καταστηματάρχες, τεχνίτες, εργαζόμενους, ανέργους… Τους Κληρικούς και λαικούς, Ιερείς, ψάλτες, εθελοντές, νέους, κυρίες, συνεργάτες μου στον αμπελώνα του Κυρίου, της Ιεράς Μητροπόλεως Καστοριάς, που θυσιάζονται καθημερινά.
Πολλές φορές αισθάνομαι ενθουσιασμό, στις Λειτουργίες, στις Ακολουθίες, στις συναντήσεις, στις εργασίες μου.
Χθες, για παράδειγμα, Τετάρτη, το πρωί, είχα διάφορες συναντήσεις με πολίτες στο Επισκοπείο.
Έπειτα είχα μιά τυπική, κατά τα άλλα, συνάντηση εργασίας σε Δημόσια Υπηρεσία της Καστοριάς, για κάποια έργα της Ιεράς Μητροπόλεως, με την κ. Αντιπεριφερειάρχη και τους συνεργάτες της. Παρά το καθημερινό της υποθέσεως και την συζήτηση για τα τεχνικά θέματα, εγώ είχα μέσα μου έναν ενθουσιασμό.
Πέρασα μετά από την λαική αγορά (το παζάρι) για να επισκεφθώ τους πωλητές και τον κόσμο και να τους χαιρετήσω έναν έναν και να τους μοιράσω εικονίτσες (αλλά δυστυχώς λόγω του πολύ κρύου είχαν ήδη τελειώσει και είχαν μαζέψει τους πάγκους τους), και μετά πήγα να δω ένα κτίριο της Ιεράς Μητροπόλεως προς αποπεράτωση.
Γύρισα στο Επισκοπείο, και είχα μιά μακρά και εποικοδομητική συνάντηση με το Διοικητικό Συμβούλιο του Γηροκομείου. Τους ευχαρίστησα όλους μέσα από την καρδιά μου.
Έπειτα αντιμετώπισα διάφορα θέματα, όχι απαραίτητα ευχάριστα ως προς την θεματολογία τους, αλλά και αυτά με μιά έμπνευση για επίλυσή τους.
Το απόγευμα είχα άλλες συναντήσεις και συμβούλια.
Το βράδυ με επισκέφθηκε μιά πονεμένη καί ευλογημένη οικογένεια, γιαγιά, κόρη και τα τέσσερα εγγόνια, δύο από τα οποία είχα γνωρίσει σε εκδηλώσεις της Εκκλησίας και του Δήμου Καστοριάς και του Δήμου Άργους Ορεστικού. Είχε προηγηθεί δική μου επίσκεψη στο πτωχικό σπιτάκι τους. Συζήτησα πολλή ώρα μαζί τους, άκουσα τις σκέψεις τους, την ιστορία τους, τα αγνά αισθήματά τους, και ευχαρίστησα τον Θεό που μου δίνει την μεγάλη ευλογία Του να συναναστρέφομαι και να μου ανοίγουν την καρδιά τους τα παιδιά Του! Τους έδωσα ο,τι βρήκα και δεν βρήκα στο γραφείο για να τα ευχαριστήσω.
Τέλος, έκανα μιά ανακεφαλαίωση με τους καλούς συνεργάτες μου και αποσύρθηκα με αισθήματα ευχαριστίας προς τον Θεό, και τα οποία μια εσωτερική παρόρμηση με έκανε να τα καταγράψω, περασμένα μεσάνυχτα.
Αγαπώ την Καστοριά αν όχι περισσότερο, τουλάχιστον όσο την αγαπούν και οι πολίτες της και οι άρχοντές της που την πονούν και αγωνιούν γι᾽ αυτήν.
Θέλω να έχει ζωή. Να έχουν ζωή οι Εκκλησιές της, τα Εκκλησάκια της, οι πλατείες της, τα καταστήματά της, οι δρόμοι της, τα κτίριά της -τα παλαιά αρχοντικά μακεδονικά, αλλά και τα σύγχρονα πτωχικά των μεροκαματιάρηδων, πλην και αυτών αρχόντων, ανθρώπων.
Με πλησίασαν πολλοί ευκατάστατοι άνθρωποι και μου είπαν ότι είναι στην διάθεσή μου να βοηθήσουν την Εκκλησία μας, την Μητρόπολή μας. Άνθρωποι που πάντα βοηθούσαν και βοηθούν όσο μπορούν, και μάλιστα μέσω του π. Ελευθερίου, ο οποίος σήκωνε και σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος του φιλανθρωπικού έργου της Μητροπόλεως.
Θα ήθελα να τους ζητώ αν έχουν δουλειά για τον Δ., τον Γ., την Χ., … και θα ευχόμουν να μπορούν να ανταποκρίνονται. Γιατί σκέπτομαι ότι οι μεγαλύτεροι κοινωνικοί ευεργέτες είναι όσοι δίνουν με σεβασμό εργασία στους ανθρώπους, την περίοδο αυτή της ανεργίας.
Αν με πλησιάσουν ακόμη πιό ευκατάστατοι θα τους ζητήσω να βοηθήσουν στο όραμά μου να αποκτήσουν ζωή εκείνος και εκείνος ο τόπος της Καστοριάς…
Αλλά περισσότερο σκέφτομαι ότι αν με πλησιάσει άγγελος εξ ουρανού, να του ζητήσω να πάει στον ουράνιο Πατέρα την προσευχή εκείνου του οικογενειάρχη και εκείνου του μαθητή και εκείνης της μητέρας και εκείνου του φοιτητή και εκείνου του παιδιού και εκείνων των εκπαιδευτικών και εκείνων των κοινωνικών εργατών κα…
Αλλά ο Θεός έγινε άνθρωπος και είναι μαζί μας, και δεν είναι ότι Αυτός δεν ακούει τις προσευχές μας, αλλά μάλλον εμείς δεν ακούμε Αυτόν, την φωνή της αγάπης, της ταπείνωσης, της λογικής, της αλήθειας…
Αγαπώ την Παναγιά την Πορφύρα, την Κουμπελίδικη, την Μαυριώτισσα την παραλίμνια… Το Ντολτσό με τα παραδοσιακά Εκκλησάκια του και το ιστορικό του κέντρο, τον Άγιο Γεώργιο, το Απόζαρι με το πολύ του κρύο, το Νταϋλάκι με τους Αγίους Πάντες, την Καλλιθέα με τον Άγιο Κωνσταντίνο, την Χλόη με τον Άγιο Νικάνορα…
Την λίμνη της την έχω φωτογραφίσει πολλές φορές, με το κινητό μου, γιατί με γοητεύει η ηρεμία της, τα χρώματά της, οι ερωδιοί, οι αργυροπελεκάνοι, οι απαιτητικές χήνες της, τα μαυροπαπάκια της με τα μακροβούτια τους, τα καλαμάκια της, η «Ολυμπία» με τους τουρίστες της, τα κανό με τους ικανότατους κωπηλάτες τους από τους Ναυτικούς Ομίλους Καστοριάς και Μαυροχωρίου, οι ρυτίδες και οι κυματισμοί της, οι ήχοι της…
Η Αρχόντισσα Καστοριά, με τα Αρχοντόπουλα και τις Αρχοντοπούλες της: Το ιστορικό Άργος Ορεστικό, το ορεινό Νεστόριο, την αγιοτόκο Κορησό, την Αρχοντοπούλα Κλεισούρα με το Μοναστήρι της, το παραδοσιακό Λέχοβο, την Βασιλειάδα, τα παραλίμνια χωριά, την ακριτική και χιονισμένη Διποταμιά, τα χωριά του Αργείτικου Κάμπου, τα Μοναστηράκια της Μητροπόλεως, και όσα χωριά και τόπους δεν έχω ακόμη επισκεφθεί και ανυπομονώ να το κάνω το γρηγορότερο δυνατόν.
Πάντοτε, ιδιαιτέρως αυτόν τον καιρό της εν Καστορία διακονίας μου, έρχεται συνέχεια στο στόμα μου ο ενθουσιαστικός, θεόπνευστος και πάντως εφαρμόσιμος λόγος του Αποστόλου Παύλου:
«Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, εν παντί ευχαριστείτε!»
Αυτό επιθυμώ να κάνω και αυτό θέλω να κάνουν όλοι οι ευλογημένοι κάτοικοι και πάροικοι της σεμνής Καστοριάς. Να ευχαριστούμε και να προσευχόμαστε για να χαιρόμαστε την δημιουργία.
Ας είστε βοηθοί σε αυτό οι πολλοί της Άγιοι, που την ευλογείτε και την προστατεύετε!
