Την Κυριακή Β΄ Νηστειών, 28η Μαρτίου, που η Εκκλησία τιμά και προβάλλει το «θεοειδέστατον έσοπτρον» της Θεολογίας μας, τον Μέγα ασκητή και νηπτικό θεολόγο Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, την εντελέχεια θα λέγαμε της Ορθόδοξης αγιοεμπειρίας, ο Μητροπολίτης Ιερισσού κ. Θεόκλητος ακολουθούμενος από τον Παν. Αρχιμ. π. Νήφωνα Καζάνα και τους Διακόνους π. Θεόκλητο Παρδάλη και π. Αμφιλόχιο Χάιτα, επισκέφθηκε την Ενορία Αγίου Γεωργίου Παλαιοχώρας, στην οποία διακονεί ευδοκίμως ο Αιδ. Πρωτ. π. Χαράλαμπος Κωστόπουλος.
Με τις γνωστές προφυλάξεις για την ενσκήψασα πανδημία οι ενορίτες προσήλθαν στο Ποτήριο της Ζωής, με επικεφαλής τον Αντιδήμαρχο Ζερβοχωρίων κ. Χρήστο Κομπόγιαννο, τον Πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου κ. Νικόλαο Καμπούρη, τον Πρόεδρο του Δημοτικού Ραδιοφώνου και Δημοτικό Σύμβουλο εκπαιδευτικό κ. Χρήστο Φυλαχτό, την Πρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών κα Μάγδα Λειβαδιώτη κ.α.
Στο κήρυγμά του ο κ. Θεόκλητος με την ευκαιρία της αναγνώσεως από το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο της Περικοπής του Παραλύτου της Καπερναούμ (Μαρκ. β΄ 1-12) και του λογίου του Κυρίου μας προς τον Παράλυτο: «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου», «Παιδί μου σου έχουν συγχωρηθή οι αμαρτίες σου» (Μαρκ. β΄5), έκανε λόγο για την αμαρτία και το βάρος αυτής της επιλογής του ανθρώπου στη διαχρονική ρότα του.
«Η αμαρτία, είπε ο Δεσπότης, είναι τελικά η κακή χρήση, η κατάχρηση η παράχρηση της ελευθερίας, του αυτεξούσιου με το οποίο μας επροίκισε ο Θεός και όλων των δυνατοτήτων που χάρισε απλόχερα Εκείνος στον άνθρωπο. Είναι η παράχρηση της ίδιας της ζωής και του κόσμου! Ο Ευάγριος ο Ποντικός παρατηρεί: “Το κακόν εκ της παρ’ ο πρέπει χρήσεως γεννάται”, δηλαδή, “Το κακό γεννιέται από την παράχρηση, από την κατ’ εξακολούθηση επιτέλεση εκείνου που είναι αντίθετο προς την φυσιολογική και αληθινή συμπεριφορά”, είναι η έκπτωση από την “κατά φύσιν” ύπαρξη στην “παρά φύσιν” ατομικότητα, η είσοδος του “παρά φύσιν” στην ανθρώπινη ζωή, η κακή αλλοίωση της ανθρώπινής φύσεως και η μόλυνση και η εξασθένιση του αρχικού μας είναι!
» Ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων θα διακηρύξει: “Δεινόν η αμαρτία και νόσος χαλεπωτάτη ψυχής η παρανομία”, δηλαδή, “Είναι φοβερό πράγμα η αμαρτία και βαρύτατη αρρώστια της ψυχής η παράβαση του Νόμου του Θεού!”. Τελικά αποβαίνει για τον κόσμο και για τον άνθρωπο μια αλόγιστη κίνηση, μια παράλογη και άχρηστη περιπέτεια και κυρίως “οδός προς θάνατον”, η καλύτερα, κατά τον άγιο Διάδοχο Φωτικής, το γλίστρημα του ανθρώπου στον θάνατο και στον Άδη! Να γιατί ο Κύριος απευθυνόμενος στον Παράλυτο της Καπερναούμ πρώτα του συγχώρεσε τις αμαρτίες κι έπειτα τον σήκωσε, τον ανέστησε υγιή από το κρεβάτι του! Γιατί είναι βαρύτερος ο θάνατος της ψυχής από τον σωματικό θάνατο!».
