“Αυτός που δίκαια ονομάζεται ο Άρχοντας της ειρήνης αντικρίζει το φως του κόσμου μέσα σε συνθήκες μίσους και διωγμού, για να μας φανερώσει μια για πάντα ότι τα πράγματα, τα οποία μετράνε στη ζωή του κάθε ανθρώπου και ισχύουν σε όλες τις εποχές, δεν τα καθορίζουν οι εξωτερικές περιστάσεις. Καμμία αδικία, καμμία αθλιότητα – και εξ επικαίρου αφορμής θα πρόσθετα – καμμία πανδημία δέν είναι από μόνες τους ικανές να μας στερήσουν την αγάπη, την χαρά, την ειρήνη, την μακροθυμία, την καλοσύνη, την αγαθότητα, την πίστη, την πραότητα, την εγκράτεια” επισημαίνει ο Μητροπολίτης Γερμανίας κ. Αυγουστίνος στο Χριστουγεννιάτικο μήνυμα του.
Σε άλλο σημείο αναφέρει στο μήνυμα του ο κ. Αυγουστίνος: “Γνωρίζει εκ πείρας τον ανθρώπινο πόνο, την ανθρώπινη αδυναμία, τα αδιέξοδά μας και τον φόβο μπροστά σε μύριες εξωτερικές απειλές και εσωτερικές παγίδες, κι έρχεται να τα θεραπεύσει ήσυχα κι απαλά. Ο Χριστός παραστέκει με στοργή σε όποιον ελεύθερα αναζητά την ασφάλεια και τη δύναμη που πηγάζει απ᾽ Αυτόν”.
Αναλυτικά, το μήνυμα του Μητροπολίτη Γερμανίας:
Αγαπητοί μου Χριστιανοί Ορθόδοξοι της Γερμανίας!
Οι απόστολοι Ματθαίος και Λουκάς είναι εκείνοι οι δύο μαθητές του Χριστού, οι οποίοι μας αφηγούνται στα Ευαγγέλιά τους όλα τα γεγονότα γύρω από τη γέννηση του Σωτήρος και την περιγράφουν ως εξής.[1]
Ο Ιωσήφ και η μνηστή του Μαριάμ, που βρίσκεται σε κατάσταση προχωρημένης εγκυμοσύνης, πραγματοποιούν ένα επίπονο ταξίδι από τη Ναζαρέτ στη Βηθλεέμ. Πρέπει να λάβουν μέρος στην απογραφή πούο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος έχει διατάξει να γίνει σε όλα τα μέρη της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.Και όταν φτάνουν στον προορισμό τους δεν υπάρχει γι᾽ αυτούς τόπος στο πανδοχείο. Αφού γεννιέται ο Ιησούς, η παναγία Μητέρα του τον σπαργανώνει και τον ξαπλώνει σ᾽ ένα παχνί, τον χώρο εκείνο του στάβλου όπου τρώνε τα ζώα. Δεν περνάει μάλιστα πολύς καιρός κι ενώ σοφοί άνδρες από την Ανατολή έρχονται για να Τον προσκυνήσουν, αποκαλύπτεται ότι ο βασιλιάς Ηρώδης ψάχνει να βρει το παιδί για να το σκοτώσει. Μέσα στήν ύχτα ο Ιωσήφ παίρνει το παιδί και τη μητέρα Του και φεύγουν στην Αίγυπτο, όπου μένουν μέχρι την ημέρα πού τους πληροφορεί άγγελος σταλμένος από τον Κύριο ότι πέθαναν όσοι ήθελαν να θανατώσουν το παιδί καί ότι μπορούν να γυρίσουν στην χώρα του Ισραήλ. Νωρίτερα είχε δοθεί η φρικτή διαταγή από τον Ηρώδη στούς στρατιώτες να σκοτώσουν όλα τα παιδιά της Παλαιστίνης από δύο ετών και κάτω, τα οποία με τον θάνατό τουςέπεσαν θύματα του παραλογισμού της ανθρώπινης κακίας.
Ήδη στη γέννησή Του ο Κύριός μας δεν είχε μέρος που να γείρει το κεφάλι Του, όπως είπε αργότερα οΊδιος σε άλλη περίσταση[2]. Και ακόμα ως βρέφος είχε ένα θανάσιμο εχθρό, που για να διαφύγει από τό δολοφονικό σχέδιό του έγινε ένας από τους πολλούς πρόσφυγες της ανθρώπινης ιστορίας.
Από τις μαρτυρίες αυτές των δύο Ευαγγελιστών διαπιστώνουμε ότι το γεγονός της γεννήσεως του Χριστού δέν έχει τίποτε το ιδεατό, τίποτε το ρομαντικό, τίποτε το φαντασμαγορικό. Αντιθέτως· αθόρυβα γίνεται άνθρωπος ο Υιός του Θεού και η γέννησή Του, που έμελλε να καθορίσει τη μέτρηση του χρόνου, γίνεται μέσα σε αφάνεια και απερίγραπτη ταπεινότητα.
Αυτός που δίκαια ονομάζεται ο Άρχοντας της ειρήνης αντικρίζει το φως του κόσμου μέσα σε συνθήκες μίσους και διωγμού, για να μας φανερώσει μια για πάντα ότι τα πράγματα, τα οποία μετράνε στη ζωή του κάθε ανθρώπου και ισχύουν σε όλες τις εποχές, δεν τα καθορίζουν οι εξωτερικές περιστάσεις. Καμμία αδικία, καμμία αθλιότητα – και εξ επικαίρου αφορμής θα πρόσθετα – καμμία πανδημία δένείναι από μόνες τους ικανές να μας στερήσουν την αγάπη, την χαρά, την ειρήνη, την μακροθυμία, τήν καλοσύνη, την αγαθότητα, την πίστη, την πραότητα, την εγκράτεια[3]. Όλα αυτά είναι οι καρποί του Αγίου Πνεύματος· όλα αυτά είναι τα πράγματα που μετράνε και, ακόμα και μέσα στο σκοτάδι της ασχήμιας, δίνουν νόημα στη ζωή μας και την κάνουν όμορφη και φωτεινή.
Όλα αυτά τα οφείλουμε στο παιδί που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, τον Ιησού Χριστό, ο Οποίος είναι πάντοτε μαζί μας[4]. Γνωρίζει εκ πείρας τον ανθρώπινο πόνο, την ανθρώπινη αδυναμία, τα αδιέξοδά μας και τον φόβο μπροστά σε μύριες εξωτερικές απειλές και εσωτερικές παγίδες, κι έρχεται να τα θεραπεύσει ήσυχα και απαλά. Ο Χριστός παραστέκει με στοργή σε όποιον ελεύθερα αναζητά την ασφάλεια και τη δύναμη που πηγάζει απ᾽ Αυτόν[5].
Το φαινομενικά αδύναμο παιδί της Βηθλεέμ είναι ο κυρίαρχος της ανθρώπινης Ιστορίας, η ελπίδα και η λύτρωσή της. Έτσι τα Χριστούγεννα δίνουν τη μοναδική ευκαιρία σε μας και στους Χριστιανούς όλου τού κόσμου να δεχθούμε στη ζωή μας και ν᾽ αγκαλιάσουμε μ᾽ όλη την καρδιά, την ψυχή, το νού και τη δύναμήμας[6] «τ᾽ ωραιότερο, γλυκύτερο κ᾽ εαρινώτερο βλαστάρι της Ανατολής: τον Ιησού»[7]. Αυτή είναι η πατρική ευχή μου για όλους. Ευλογημένα Χριστούγεννα!
Ο Μητροπολίτης σας
+ ο Γερμανίας Αυγουστίνος
[1] Βλ. Μθ 1,18 – 2,23 καὶ Λκ 2,1-20.
[2] Πρβλ. Μθ 8,20 καὶ Λκ 9,58.
[3] Γαλ 5,22.
[4] Βλ. Μθ 1,23.
[5] Πρβλ. Μκ 5,30 καὶ Λκ 8,46.
[6] Μθ 22,36, Μκ 12,30 καὶ Λκ 10,26.
[7] Παναγιώτη Κανελλόπουλου, Ἱστορία τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πνεύματος, τόμος 1, Ἀθήνα 1998, σ. 17.