Ακολουθώντας ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός τον από ετών καθιερωμένο ποιμαντικό προγραμματισμό επισκέψεως των ενοριών της Ορεστιάδος, κατά την μετά την εορτή της Υπαπαντής περίοδο, την Κυριακή 7 Φεβρουαρίου, επισκέφθηκε την ενορία Προφήτου Ηλιού Σαγήνης Ορεστιάδος, όπου και ιερούργησε.
Αναλύοντας στους πιστούς το περιεχόμενο της αναγνωσθείσης ευαγγελικής περικοπής της ΙΣΤ Κυριακής Ματθαίου [των Ταλάντων], μεταξύ άλλων, σημείωσε ότι μπορεί κάθε άνθρωπος να είναι μοναδικός, έχει όμως διαφορετικές προδιαγραφές και διαφορετικές δυνατότητες, “Μπορεί όλοι να έχουμε την ίδια ουσία, που μας κάνει ανθρώπους, ως πρόσωπα όμως έχουμε διαφορετικά χαρακτηριστικά, κάτι το οποίο μας κάνει μοναδικούς. Αυτή τη μοναδικότητα και ιδιοπροσωπία έρχεται να την υπογραμμίσει ο Πάνσοφος Θεός με τα διαφορετικά χαρίσματα που δίδει στον καθένα. Από άνθρωπο σε άνθρωπο τα χαρίσματα διαφέρουν και ως προς τον αριθμό και ως προς το είδος. Αυτό δεν πρέπει να μας σκανδαλίζει ούτε να μας προβληματίζει. Τα χαρίσματα δίδονται στον καθένα ανάλογα με τα χαρακτηριστικά που τον ξεχωρίζουν απ’ όλους τους άλλους. Πολύ εύστοχα ο Κύριος στη σημερινή παραβολή εξηγεί πως τα τάλαντα διανέμονται στον κάθε άνθρωπο μ’ ένα γνώμονα και μία προϋπόθεση: «εκάστω κατά την ιδίαν δύναμιν». Έκαστος λαμβάνει ανάλογα με το πόσο αντέχει”.
Συνεχίζοντας ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου σημείωσε: “Τα χαρίσματα που προσφέρει ο Δημιουργός είναι ανάλογα με τις δυνάμεις και τις δυνατότητες που διαθέτουμε. Αν ο Κύριος στερεί από κάποιους μερικά χαρίσματα, δεν το κάνει επειδή τους περιφρονεί. Το κάνει επειδή τους αγαπά. Δεν τους φορτώνει με το βάρος πολλών ταλέντων, εάν αυτοί δεν έχουν τη δύναμη να τα επωμισθούν και να δουλέψουν πάνω σ’ αυτά. Εάν κάποιους άλλους τους κάνει πολυτάλαντους, δεν σημαίνει πως τους αγαπά περισσότερο και τους ευνοεί. Τους χαρίζει πολλά ταλέντα, διότι περιμένει από αυτούς πιο σκληρή εργασία, τονίζοντας ότι: “Ο πολυτάλαντος άνθρωπος πρέπει να δουλέψει πιο σκληρά από τον λιγότερο ταλαντούχο. Γι’ αυτό όσοι έχουν πολλά τάλαντα ούτε πρέπει να νιώθουν ευνοημένοι ούτε όσοι έχουν λίγα πρέπει να νιώθουν αδικημένοι”.
“Η δικαιοσύνη του Θεού είναι αλάνθαστη. Η θεία δικαιοσύνη είναι η πρακτική εφαρμογή της θεικής αγάπης” τόνισε ο κ. Δαμασκηνός, λέοντας ότι: “Η δικαιοσύνη του Θεού εργάζεται για την επίτευξη της ισορροπίας, τόσο της εσωτερικής μέσα στην ψυχή κάθε ανθώωπου, όσο και της εξωτερικής μέσα στις κοινωνικές δομές. Ένας άνθρωπος με λίγες δυνατότητες θα δυστυχήσει εάν φορτωθεί με πολλά χαρίσματα, διότι θα νιώθει σαν έναν πλούσιο που δεν μπορεί να ξοδέψει την περιουσία του. Ένας προικισμένος πάλι με δύναμικότητα άνθρωπος επίσης θα δυστυχήσει, εάν μείνει με ελάχιστα χαρίσματα, διότι τότε θα αισθάνεται νωχελικότητα και αθυμία”.
Επεσήμανε επίσης ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε προικισθεί με τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και διαθέτουμε τα τάλαντα που μας έδωσε με σοφία και διάκριση ο Πανάγαθος Κύριος «εκάστω κατά την ιδίαν δύναμιν». Είναι απαραίτητο , ανέφερε ο Σεβασμιώτατος, να μην επαναπαυόμεθα, διότι κάθε τάλαντο που μένει ανεκμετάλλευτο θα γίνει στοιχείο κατηγορίας εναντίον μας, “Η ραθυμία μας απομακρύνει από το Θεό και μας απομονώνει από τους συνανθρώπους μας. Όσο εργαζόμεθα αξιοποιούντες τα χαρίσματά μας για τη δόξα του Χριστού, τόσο βαδίζουμε σταθερά προς την κοινωνία μαζί Του” είπε.
“Η εποχή μας είναι γεμάτη από ταλαντούχους ανθρώπους. Αυτό θα μπορούσε να είναι το προνόμιό της, αλλά, αλλοίμονο, έγινε το δυστύχημά της. Σήμερα οι άνθρωποι δε χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους, για να αυξήσουν τα ταλέντα τους προς δόξαν Θεού, αλλά εργάζονται με τα αμέτρητα προσόντα τους για την τακτοποίηση των πρόσκαιρων και φθηνών προσδοκιών τους. Χτίζουν έναν Πύργο της Βαβέλ και ξεχνούν πως ο,τι δεν γίνεται για το Θεό είναι καταδικασμένο να χαθεί. Με τα ταλέντα τους καλλιεργούν την αμαρτία και τα θάπτουν κάτω από τη σαπίλα του άγχους, του ανταγωνισμού, της αυτοπροβολής, της απάνθρωπης εκμετάλλευσης του διπλανού. Τα λεγόμενα επιτεύγματα της σύγχρονης, χωρίς Θεό ανθρωπότητος, είναι μία αγωνιώδης κραυγή της αποτυχίας του ανθρώπου για να βρη νόημα στην ύπαρξή του και να επουλώση την πληγή της απέραντης κενότητας και δυστυχίας από την οποία υποφέρει” ανέφερε ο κ. Δαμασκηνός.
Κλείνοντας ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου επεσήμανε οτι: “Ο πιστός άνθρωπος, όμως, αγαπητοί μου, δέχεται τα τάλαντα που του ενεπιστεύθη ο Θεός με ευγνωμοσύνη. Επιστρατεύει όλες τις δυνάμεις του για να τα αυξήσει και εργάζεται να καρποφορήσουν. Δεν φιλοδοξεί να διαφημίζεται. Χαίρεται, όταν μέσα από τη δική του προσπάθεια μεγαλύνεται ο Κύριος και λαμβάνει βοήθεια ο διπλανός του. Έτσι στο τέλος αξιώνεται να ακούσει από τον Κύριο: «ευ, δούλε αγαθέ και πιστέ! επί ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω· είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου»”.
