Ο Διδυμοτείχου Δαμασκηνός μιλά για τον βασιλιά του δεσπτάτου των Σερρών που χρησιμοποίησε την εξουσία για τη διακονία του λαού του. Θυσίασε την ζωή του για την πατρίδα στην αιματηρή μάχη του Τζερομιάνου
Από τον ΣΩΤΉΡΗ ΛΕΤΣΙΟ
«Διαβλέπω ότι υπάρχουν πολλά σοβαρά στοιχεία αγιότητας του Ιωάννη Ούγκλεση και ενδεχομένως να υπάρξει κάποια τέτοια εξέλιξη. Νομίζω ότι θα μπορούσε να στηριχθεί και να υποστηριχθεί μια τέτοια πρωτοβουλία για την αγιοποίησή του. Είτε γίνει αυτή από το Άγιο Όρος, είτε γίνει από την Μητρόπολη Διδυμοτείχου. Και να τεθούν αυτά τα στοιχεία κάποια στιγμή υπ’ όψιν της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τα περαιτέρω». Αυτό ανακοινώνει μιλώντας αποκλειστικά στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» ο μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ.Δαμασκηνός με αφορμή τις πρόσφατες εκδηλώσεις, οι οποίες διοργανώθηκαν από την Μητρόπολη Διδυμοτείχου στη μνήμη του Ιωάννη Ούγκλεση και για να τιμηθούν οι πεσόντες στην μάχη του Έβρου το 1371.
«Το 1371 οι ενωμένες δυνάμεις των Ορθοδόξων των Βαλκανίων προσπάθησαν να αναχαιτίσουν τον στρατό των Οθωμανών, που προήλαυνε προς τα δυτικά Βαλκάνια»τονίζει ο σεβασμιότατος κ.Δαμασκηνός και συνεχίζει την αναφορά του:«Στην περιοχή του σημερινού Ορμενίου συγκρούσθηκαν οι δύο αυτοί στρατοί. Το γεγονός αυτό διεσώθη στην Ιστορία ως η μάχη του Τζερνομιάνου (Ορμενίου) ή αλλιώς η μάχη της Μαρίτσας(η ονομασία του ποταμού Έβρου στη βουλγαρική γλώσσα).Δυστυχώς, η έκβαση της μάχης κρίθηκε υπέρ των Οθωμανών. Στην μάχη αυτή ηγείτο ο δεσπότης των Σερρών Ιωάννης Ούγκλεσης, μαζί με τον αδελφό του Βακασίν. Στο πεδίο της μάχης έπεσαν ηρωικά μαχόμενα και τα δύο αδέλφια. Ήταν μάλιστα τόσο σφοδρή η ένταση της μάχης και το τόσο πολύ το αίμα που χύθηκε,ώστε σύμφωνα με τον ιστορικό χρονογράφο του Βυζαντίου Λαόνικο Χαλκοκονδύλη το ποτάμι έγινε κόκκινο! Αυτή ήταν η πρώτη νικηφόρα μάχη των Οθωμανών, μετά από την οποία άνοιξε δυστυχώς ο δρόμος για τη κατάληψη της Καβάλας, της Θεσσαλονίκης και άλλων περιοχών από τους Οθωμανούς. Κορυφαίο δε γεγονός στην συνέχεια υπήρξε η μάχη του Κοσσυφοπεδίου,το 1389, που σηματοδότησε την πτώση των Βαλκανίων» συμπληρώνει ο κ.Δαμασκηνός.
«Η προσφορά του Ιωάννη Ούγκλεση είναι άγνωστη στον πολύ κόσμο. Για αυτό η Μητρόπολη Διδυμοτείχου σε συνεργασία με την Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας επιχείρησε να αναδείξει την προσωπικότητα, το φρόνημα και το ήθος του δεσπότη των Σερρών» σημειώνει και σπεύδει να προσθέσει:«Ο Ιωάννης Ούγκλεσης δεν χρησιμοποίησε την εξουσία για δικό του όφελος. Αλλά την προσέφερε για την διακονία του λαού του και της Εκκλησίας. Και αυτό επειδή ευεργέτησε την Εκκλησία,αφού υπήρξε ο δεύτερος κτήτωρ της Μονής Σίμωνος Πέτρας και πολλών άλλων μοναστηριών του Αγίου Όρους μεταξύ των οποίων εκείνες του Χιλανδαρίου και του Βατοπεδίου. Επίσης θεωρείται είς εκ των κτητόρων της Μονής του Προδρόμου στις Σέρρες. Δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό του. Θυσίασε τα πάντα για τον λαό του και για την ορθόδοξη πίστη του» υπογραμμίζει ο μητροπολίτης και αναφέρει :«Ο Ιωάννης Ούγκλεσης δεν ακολουθούσε εθνικιστική πολιτική στον χώρο της δικαιοδοσίας του. Ήταν βασιλιάς για όλους τους κατοίκους του δεσποτάτου των Σερρών, τα όρια του οποίου ενίοτε εκτείνονταν έως την Θεσσαλονίκη και το Διδυμότειχο, αλλά και έως την Φιλιππούπολη και τα πρόθυρα της Ανδριανούπολης. Ο δε αδελφός του, ο Βακασίν, ηγείτο του βασιλείου των Σέρβων. Ήταν πολύ σημαντικό το γεγονός πως οι χριστιανικές δυνάμεις των Βαλκανίων υπό την αρχηγία του Ιωάννη Ούγκλεση κατάφεραν να συνασπιθούν, λόγω του ότι συνειδητοποιησαν τον κίνδυνο των Οθωμανών» υπογραμμίζει.
Όπως επισημαίνει:«Χάρη στον Ιωάννη κατέστη δυνατή η ένωση των λαών της Βαλκανικής ανεξαρτήτως εθνικότητας. Στις ημέρες μας βλέπουμε το μουσουλμανικό τόξο ν’ αναζωπυρώνεται απ΄ τους ηγήτορες της γειτονικής μας χώρας. Τους βλέπουμε να μιλούν για τους μουσουλμάνους στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη,στο Κόσσοβο,στο Τέτοβο,στην Αλβανία, στην Βουλγαρία, ενώ συνεχίζουν τις προκλήσεις τους και εις βάρος της Ελλάδας.»
Πόσο διαφορετική όμως θα ήταν η έκβαση των πραγμάτων, εάν τα χριστιανικά όπλα είχαν θριαμβεύσει επί των Οθωμανών στο Ορμένιο; «Έτσι όπως είχε διαμορφωθεί η κατάσταση νομίζω ότι ήταν προδικασμένη η προέλαση των Οθωμανών» αποφαίνεται ο σεβασμιότατος και συνεχίζει:«Δεν υπήρχαν πολλά περιθώρια,αφού η Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχε περιορισθεί μόνο στην Κωνσταντινούπολη και σε ορισμένες πόλεις. Ήδη από το 1355 είχαν εισβάλλει οι Οθωμανοί στην Θράκη καταλαμβάνοντας αρχικά την Καλλίπολη,στη συνέχεια το Διδυμότειχο το 1361,την Ανδριανούπολη το 1362 κ.ο.κ. Είχαν αρχίσει να κυριαρχούν εκμεταλλευόμενοι τις εσωτερικές έριδες των αυτοκρατόρων και όσων εποφθαλμιούσαν τον αυτοκρατορικό θρόνο. Τα πρόσωπα αυτά συνήψαν φιλίες και συνθήκες με τους Οθωμανούς προκειμένου να πολεμήσουν τους ίδιους τους ίδιους τους Βυζαντινούς. Τα λάθη των Βυζαντινών έφεραν τους Οθωμανούς εδώ» υπογραμμίζει ο μητροπολίτης Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνός.
ΚΟΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΛΑΩΝ ΣΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ
Όσον αφορά στο ποια είναι η παρακαταθήκη του Ιωάννη Ούγκλεση σήμερα προς όλους τους ορθοδόξους λαούς ο σεβασμιότατος έχει να παρατηρήσει τα εξής:«Όπως ο άγιος Ιωάννης Ούγκλεσης -επειδή περί αγίου πρόκειται-θυσίασε τα πάντα, θα πρέπει και οι ιθύνοντες σήμερα να εμφορούνται από το ίδιο φρόνημα. Να μην πολιτεύονται για τα συμφέροντα, αλλά για το καλό του λαού τους, τις αξίες και τα ιδανικά. Εμείς οι χριστιανικοί λαοί των Βαλκανίων θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει και ο κίνδυνος που αφορά στο μεταναστευτικό κύμα. Δυστυχώς βλέπουμε την γειτονική χώρα, την Τουρκία, να απειλεί την πατρίδα μας και συγχρόνως να αυξάνονται οι μεταναστευτικές ροές. Επαναλαμβάνεται τρόπο τινά η ίδια εικόνα:Έρχονται οι μουσουλμάνοι από την Ανατολή και εδραιώνονται στα Βαλκάνια ή περνούν μέσα από τα Βαλκάνια. Για αυτό θα πρέπει να υπάρξει μια κοινή πολιτική όλων των βαλκανικών λαών σε αυτό το θέμα» καταλήγει.
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Ορθόδοξη Αλήθεια”