Το Πρωτοκκλήσι είναι ένα ακριτικό χωριό που ανήκει διοικητικά στην δημοτική ενότητα Ορφέα του Δήμου Σουφλίου και βρίσκεται περίπου 15 km βορειοδυτικά του Σουφλίου.
Οι κάτοικοί του είναι κατά πλειονότητα πρόσφυγες από τα ελληνικά χωριά Μανδρίτσα και Άκαλαν, που σήμερα κατέχονται από την Βουλγαρία. Στη θέση Καβάκια υπάρχουν ερείπια παλαιάς εκκλησίας και τοίχος με βυζαντινά τούβλα και λίγο βορειότερα υπολείμματα υδραγωγείου και θεμέλια παλαιάς εκκλησίας. Στη θέση Παλεκκλήκια υπάρχουν ερείπια αρχαίου ναού, αφιερωμένου στο θεό Πλούτωνα, κτισμένου κατά την παράδοση από τον Ορφέα.
Την Κυριακή, 31 του μηνός Ιανουαρίου, επισκέφθηκε το Πρωτοκκλήσι ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, ο οποίος και ιερούργησε στον πρόσφατα ανακαινισθέντα Ιερό Ενοριακό Ναό του Αγίου Αθανασίου, επί τη προλαβούση εορτή του εφόρου και προστάτου της ενορίας.
Την Θεία Λειτουργία παρηκολούθησαν ο Αντιδήμαρχος Σουφλίου Μιχαήλ Πιτιακούδης και ο Επιτελάρχης της 50ής Ταξιαρχίας Συνταγματάρχης Ιωάννης Μαρκατσέλος.
Ο Σεβασμιώτατος σχολιάζοντας το ευαγγελικό ανάγνωσμα της συνάντησης του Ιησού με το Ζακχαίο μεταξύ άλλων, σημείωσε: «Κατακρίνεται ο Ιησούς από τους ανθρώπους, επειδή «παρά αμαρτωλώ ανδρί εισήλθε καταλύσαι». Κατακρίνεται, επειδή δεν αξιολογεί τους ανθρώπους σύμφωνα με τις πτώσεις τους αλλά σύμφωνα με τη διάθεση της καρδιάς τους για μετάνοια. Κατηγορείται, διότι δεν μένει στην ανθρώπινη αδυναμία αλλά ελπίζει στην κάθαρση. Κατακρίνεται, επειδή δε συμφωνεί με τους πολλούς που κρίνουν εξωτερικά, αλλά δίδει άφοβα προτεραιότητα στην εξαίρεση, καθώς βλέπει εσωτερικά την αληθινή ποιότητα του κάθε ανθρώπου. Κατακρίνεται, διότι είναι αναπάντεχο ένας Θεός να κάνει παρέα μ’ έναν αμαρτωλό. Στιγματίζεται ο Ιησούς για την αγάπη Του αυτή. Πολλές φορές θα το θυμηθούν αυτό το περιστατικό οι επικριτές Του, καθώς θα Τον κατηγορούν ότι αγάπησε τους αμαρτωλούς πιο πολύ από τους «λεγόμενους ενάρετους».
»Στην ποιότητα αυτής της αγάπης και της απόλυτης συγκατάβασης προς τον αμαρτωλό άνθρωπο βρίσκεται η αντισυμβατικότητα του Χριστού. Ο Κύριος δεν είναι όπως Τον θέλουν και όπως Τον περιμένουν οι πολλοί. Δεν είναι ο μπακάλης που μετράει και ζυγίζει τις πράξεις των ανθρώπων· που κρατάει χρωστούμενα και δίδει τα ρέστα για τις αρετές των «ευσεβών». Δεν είναι ο απρόσωπος δικαστής που κρίνει με βάση τα εξωτερικά γεγονότα. Δεν είναι ο αυστηρός δάσκαλος που βαθμολογεί τα γραπτά και τα διαγωνίσματα, στα οποία υποβάλλονται οι εξεταζόμενοι.
»Ο Χριστός, σε αντιδιαστολή με την εντύπωση των πολλών, είναι αδελφός και στοργικός πατέρας. Είναι φίλος και οικείος. Λέγει την αλήθεια και σέβεται την ελευθερία. Διδάσκει, αλλά δε δεσμεύει. Οικοδομεί, αλλά δε φυλακίζει. Παιδαγωγεί, αλλά δεν εξουθενώνει, ούτε εξευτελίζει το πλάσμα Του. Ο Χριστός περιμένει. Πορεύεται στα μονοπάτια του χώρου και του χρόνου και κοιτάζει κατάματα τον κάθε άνθρωπο, όσο ψηλά κι αν ανέβηκε στη συκομουριά του εγωισμού του. Συγκαταβαίνει αδίστακτα και φιλοξενείται στο σπίτι καθενός που Τον προσκαλεί με ταπείνωση και μετάνοια. Ο Χριστός αμνηστεύει την αμαρτία και σώζει τον αμαρτωλό που την απαρνιέται. Καθαρίζει τη ρυπαρότητα, στιλβώνει τον αμαρτωλό και δεν τον εξαφανίζει. Ο Χριστός δεν ντρέπεται για τον άνθρωπο, όσο κι αν ο άνθρωπος ντρέπεται για τον εαυτό του.
Οι πολλοί, οι «καθώς πρέπει», της κάθε εποχής, απογοητεύονται από το ήθος του Ιησού. Θέλουν ένα Θεό τόσο αυστηρό όσο είναι και οι ίδιοι. Θέλουν έναν Θεό που περιφρονεί όλους εκείνους που περιφρονούν και αυτοί. Θέλουν έναν Θεό με εκδικητικότητα, υπεροψία, περιφρόνηση για τους αμαρτωλούς. Όταν Τον βλέπουν να είναι συγκαταβατικός και γεμάτος αγάπη, σκανδαλίζονται. Γογγύζουν με το Χριστό, διότι δεν χωρίζει τους ανθρώπους σε αμαρτωλούς και ενάρετους, αλλά σε μετανιωμένους και αμετανόητους. Ο Κύριος αγαπάει τους πάντες. Χαίρεται με όσους μετανοούν και περιμένει όσους αμαρτάνουν. Από κανέναν δεν στερεί το βλέμμα Του. Είναι έτοιμος να φιλοξενηθεί στα σπίτια όλων των ανθρώπων, διότι όλοι έχουμε ανάγκη από την παρουσία Του…
»Όλοι εμείς, αγαπητοί, που στεκόμεθα με απορία μπροστά στις αμέτρητες περιπέτειες της ζωής, ας μην επιτρέψουμε τα ερωτηματικά και οι αμφιβολίες να μας γεμίσουν με θλίψη. Ας κατεβούμε με ταπείνωση στο μονοπάτι του Χριστού. Ας αναζητήσουμε με την προσευχή μας το βλέμμα Του. Ας Τον προσκαλέσουμε στο σπίτι μας με τη μετάνοια. Ας Τον φιλοξενήσουμε αξιοπρεπώς με τον αγώνα της αρετής μας. Ας Τον αφήσουμε να συμπληρώσει τα κενά μας. Να μας κατακτήσει με την παρουσία Του. Να μας υιοθετήσει με την αγάπη Του. Να μας μεταθέσει στο δικό Του σπίτι, που είναι η παντοτινή πατρίδα μας. Ας μην ακολουθήσουμε την άποψη των πολλών. Να μην σκανδαλισθούμε από την αγάπη του Χριστού προς όλους. Εκείνος ποθεί όλοι να σωθούμε “και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν”».
