Η ρωσική σαλάτα είχε μεγάλη πέραση, ίσως θυμούνται οι παλιότεροι, κυρίως τη δεκαετία του 80 στην Ελλάδα. Σε όλα τα σάντουιτς εκείνης της εποχής, ήταν από τις πρώτες σαλάτες στην προτίμηση των Ελλήνων.
Μετά από λίγο που βιομηχανοποιήθηκε και έχασε την αυθεντικότητά της, έπεσε και η Σοβιετική Ένωση και βγήκε και εκτός μόδας, ήρθαν και οι … αμερικανιές με τα μπέργκερ που έγιναν προτεραιότητα για τα Ελληνόπουλα και κάπου το ρωσικό έδεσμα έμεινε στο περιθώριο.
Τώρα, η ρωσική σαλάτα έχει επανέλθει στην επικαιρότητα μετά την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία. Στη σύγχρονη εκδοχή της. Δεν είναι ούτε στις κουζίνες ούτε στα ταχυφαγεία. Έχει πιάσει στασίδι σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Ενεργειακά, πολιτικές αναταράξεις σε Ε.Ε. και σχέσεις Ελλάδος – Τουρκίας, επισιτιστικά και εκκλησιαστικά. Ισορροπίες που κρατιούνται από μία κλωστή.
Στην Εκκλησία τα πράγματα φαινόταν πως είχαν φύγει από την πορεία τους χρόνια πριν. Σήμερα στην Ορθόδοξη σκακιέρα τα πράγματα κάθε μέρα γίνονται και χειρότερα. Οι Ρώσοι επηρεάζουν τους Σέρβους, «φλερτάρουν» Βούλγαρους και Ρουμάνους, πιέζουν την Εκκλησία στα Σκόπια και δεν αφήνουν να πάρουν ανάσα τα Ιεροσόλυμα. Νάτη η σύγχρονη ρωσική σαλάτα.
Το Φανάρι, με εξαίρεση την αναλαμπή της αναγνώρισης της Εκκλησίας των Σκοπίων, δείχνει να παρακολουθεί τα γεγονότα. Επικοινωνιακά σίγουρα έπεται των εξελίξεων. Πρώτα γίνεται ο σεισμός και μετά έρχεται το Φανάρι να αντιδράσει, αφού έχουν κάνει άνω κάτω τα πάντα οι Ρώσοι. Καμία πρωτοβουλία επί της ουσίας.
Απροκάλυπτα
Στην πλευρά των Ρώσων τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Ο (πρώην) Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας εστάλη στα εκκλησιαστικά … γκούλαγκ της Ουγγαρίας και έχασε την θέση του υπ’ αριθμόν δύο στο Πατριαρχείο Μόσχας. Με τις ευλογίες του Πατριάρχη Κύριλλου και του Κρεμλίνου.
Έμαθαν, μου λένε, πως στην Κύπρο που βρέθηκε ο κ. Ιλαρίωνας εμφανίστηκε «διαλλακτικός» και όχι τόσο υπέρμαχος των θέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας και του Πούτιν για το θέμα της Ουκρανίας και απροκάλυπτα του ήρθε η δυσμενής μετάθεση.
Κι όσοι επιχειρούν να παρουσιάσουν τη μετακίνηση του Ιλαρίωνα στη Βουδαπέστη ως «αναβάθμιση» μάλλον τους έχει χαλάσει ο ρώσικος θερμοστάτης από την πολλή ζέστη. Είναι σαν να «αναβαθμίσει» ο Οικουμενικός Πατριάρχης τον Γέρων Χαλκηδόνος Εμμανουήλ, τον υπ’ αριθμόν δύο στο Φανάρι, και να τον αναδείξει σε… έξαρχο Ουγγαρίας και Μεσευρώπης. Με όλο το σεβασμό στον κάτοχο του συγκεκριμένου τίτλου τον κ. Αρσένιο.
Τα πράγματα έχουν γίνει άνω κάτω. Μεταξύ των Ορθόδοξων Εκκλησιών και εντός τους, όπως πρόσφατα στην περίπτωση της ρωσικής Εκκλησίας. Το επόμενο πεδίο αντιπαράθεσης θα είναι φυσικά η εκλογή στην Αρχιεπισκοπή Κύπρου. Όταν αυτή γίνει.
Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου έχει ανοίξει μόνος το παιχνίδι διαδοχής του και σαν να έχει βάλει προσωπικό στοίχημα να μην γίνει η Εκκλησία της Κύπρου εκκλησιαστικό προτεκτοράτο των «μεγάλων δυνάμεων».
Στην Ελλάδα βέβαια τα γνωστά μεγάλα μοναστήρια προσπαθούν να δουν που θα καταλήξει η μπίλια για να ποντάρουν τελευταία στιγμή στον «νικητή»… Δεν ξέρω τι θα γίνει με το σιτάρι και την επισιτιστική κρίση που κυοφορείται.
Ψωμί μπορεί να μην έχουμε, όμως ρώσικη σαλάτα το μενού θα έχει φέτος χωρίς αμφιβολία.
“Μελχισεδέκ”