Κοσμοσυρροή στη μνήμη του. Κατάμεστος ο περικαλλής Ι. Ναός Ευαγγελιστρίας πόλεως Χίου, όπου, επί τριήμερον, ετελείτο η Θεία Λειτουργία, “υπέρ μακαρίας μνήμης και αίωνίου αναπαύσεως” αυτού.
Βουβή συγκίνησις επικρατεί που αναβαίνει ως ευώδες θυμίαμα θερμής προσευχής στο θρόνο της Τρισηλίου Θεότητος. Και δεν είναι μόνον η Χίος, που προσέρχεται αυθόρμητα, για να προσφέρει τιμή και προσευχή για μια σπάνια και υπέροχη Αρχιερατική μορφή, αλλά και από άλλα μέρη της Ελλάδος και μάλιστα από την Ιερά Μητρόπολι Βελγίου, Λουξεμβούργου και Κάτω Χωρών, με επικεφαλής τον σεπτόν Ποιμενάρχην της κ. Αθηναγόραν, που εκπροσωπεί και την Α. Θ. Παναγιότητα, τον Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης και Οικουμενικόν Πατριάρχην Κύριον Κύριον ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΝ, μετά πλειάδος Κληρικών.
Αρχίζει η Νεκρώσιμη Ακολουθία με το “Ευλογητός ο Θεός…” από τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκον, που εκπροσωπεί και τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και Πάσης Ελλάδος και Πρόεδρον της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος Κύριον ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ, πλαισιούμενον από τον εκ της ηρωικής Νήσου των Ψαρών καταγόμενον Θεοφιλέστατον Επίσκοπον Απολλωνιάδος κ. Ιωακείμ και σχεδόν το σύνολον των Ιερέων της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου μετά του Αρχιδιακόνου Αυτής.
Η, μετά κατανύξεως και ιεροπρεπείας, βυζαντινή απόδοσις των ύμνων της Νεκρωσίμου Ακολουθίας γαληνεύει τις θλιμμένες και ταραγμένες ψυχές μας και τις γεμίζει με ουράνιο φως, τις καλεί σε προσδοκίαν αναστάσεως, “επ’ ελπίδι ζωής αιωνίου, εις την άνω Ιερουσαλήμ, εν τη Βασιλεία των Ουρανών”.
Παρόντες και Οφφικιαλοι της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου και οι εντιμώτατοι Άρχοντες της Χίου σε ανώτατη πολιτειακή και Στρατιωτική παρουσία, όπως ο κ. Δήμαρχος Χίου Σταμάτιος Κάρμαντζης, ο Περιφερειάρχης Χίου κ. Παντελής Βρουλής, ο Στρατιωτικός Εκπρόσωπος του κ. Ταξιάρχου και της 96 Α.Δ.Τ.Ε., ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Παύλος Καλογεράκης, ο Διευθυντής Β της Ελληνικής Αστυνομίας κ. Ιωάννης Αραμπαντζής, ο Εκπρόσωπος της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, ο Αντιπεριφερειάρχης Παιδείας κ. Στυλιανός Καμπούρης, ο Αντιπεριφερειάρχης κ. Μπουρνιάς, ο Αντιδήμαρχος Τεχνικών Έργων κ. Ιωάννης Ξενάκης, η Διευθύντρια της Β΄βαθμίου Εκπαιδεύσεως κ. Ευτυχία Μ. Βλυσίδου και πολλοί άλλοι.
Μετά το πέρας της Νεκρωσίμου Ακολουθίας, τον προσήκοντα Επικήδειον Λόγον εξεφώνησεν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βελγίου, Λουξεμβούργου και Κάτω Χωρών κ. Αθηναγόρας, ο οποίος είπε:
“Μακάριος ανήρός υπομένει πειρασμόν· ότι δόκιμος γενόμενος λήψεται τον στέφανον της ζωής, ον επηγγείλατο ο Κύριος τοις αγαπώσιν αυτόν.” (Επιστολή Ιακώβου. 1, 12).
Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Χίου κ. Μάρκε,
Σεβαστοί άγιοι Άρχιερείς,
Σεβαστοί Πατέρες,
Εντιμώτατοι Άρχοντες της του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας,
Μέλη της οικογενείας του εκλιπόντος αρχιερέως,
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Σκληρόν καθήκον μας εκάλεσεν σήμερον εδώ, εις τον Ιερόν Ναόν της Ευαγγελιστρίας. Ο πολυσέβαστος Μητροπολίτης κυρός Παντελεήμων, ο επί πολλά έτη πρωτεργάτης της Ιεράς μας Μητροπόλεως Βελγίου, παρέδωσεν την ψυχήν του εις τον Κύριον.
Ακάματος εργάτης του Αμπελώνος του Χριστού, πάντοτε εις το πλευρόντών πονεμένων χριστιανών μας, πρόθυμος να τρέξη όπου το ποιμαντικόν του καθήκον τον εκάλει. Με μεγάλην αγάπην και απόλυτον αφοσίωσιν προς την Μητέρα Εκκλησίαν, το Σεπτόν Οικουμενικόν μας Πατριαρχείον, με υποδειγματικήν υπακοήν, με ταπεινόν φρόνημα, με τελείαν αυταπάρνησιν, εργάσθηκε έχοντας πάντοτε ως γνώμονα το καλόν της Εκκλησίας, το συμφέρον της ψυχής των χριστιανών μας και την ανακούφισιντού πάσχοντος συνανθρώπου.
Απόφοιτος της κατά Χάλκην Θεολογικής Σχολής, και κατά Θεόν υπερήφανος διά τας εκεί σπουδάς του, υπήρξεν ένας εκ των τελευταίων «Χαλκιτών», διηγούμενος συχνώς και με νοσταλγίαν,περιστατικά από την εκεί φοίτησίν του.
Ο κατά κόσμον Νικόλαος Κοντογιάννης εγεννήθη το έτος 1935 εις μίαν ευλογημένην οικογένειαν δύο τέκνων. Οι γονείς του τον ανέθρεψαν με πολλήν στοργήν και αγάπην. Μετά το πέρας της δευτεροβαθμίου εκπαιδεύσεώς του, εδώ εις την Χίον, ο τότε Μητροπολίτης Χίου κυρός Παντελεήμων Φωστίνης τον έστειλεν – ομού μεθ’ ενός ετέρου Χιώτου, ο οποίος αργότερον έγινεν ο Μητροπολίτης Μάξιμος Αγιοργούσης, Μητροπολίτης του Πιτσβούργου – εις την Κωνσταντινού πολιν διά να σπουδάση εις την Θεολογικήν Σχολήν της Χάλκης.
Ένα έτος αργότερον εχειροτονήθη διάκονος υπό του Σχολάρχου της Σχολής, μακαριστού Μητροπολίτου Ικονίου Ιακώβου και έλαβεν το όνομα Παντελεήμων. Μετά την περάτωσιν των σπουδών του εχειροτονήθη πρεσβύτερος υπό του αυτού Μητροπολίτου και πάλιν εις την Σχολήν της Χάλκης.
Μετά την μετανάστευσιν χιλιάδων Ελλήνων εις το Βέλγιον, όπου επήγαν διά να εργασθούν εις τα ανθρακωρυχεία, ομακαριστός Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας τον απέστειλεν εις την περιοχήν αυτήν μαζί με άλλους τρεις νέους ιερομονάχους διά να βοηθήσουν ποιμαντικώς τους νεοαφιχθέν τας Έλληνας. Κατά την εποχήν εκείνην υπήρχεν μόνον ένας Έλληνιερεύς εις όλην την Μπενελούξ, ο Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Τιμιάδης (αργότερον Μητροπολίτης Συληβρίας), ο οποίος εξυπηρετούσε τας δύο υπάρχουσας ελληνικάς ενορίας, αυτήν της Αμβέρσης και αυτήν των Βρυξελλών.
Το μόνον το οποίον εδέχθη από τας χείρας του Αιμιλιανού Τιμιάδου ήσαν δύο μικραί βαλίτσες, η μία περιείχεν λειτουργικά άμφια και η άλλη ιερά σκεύη διά την θείαν λειτουργίαν. Δεν διέθετε ιδικόν του κτήριον της Εκκλησίας και διέμενεν αρχικώς εις την οικίαν του καθολικού υπευθύνου της πόλεως της Μονς. Κατ’ αυτόν τον τρόπον εξεκίνησεν την μακράν πορείαν του ως κληρικός εις το Βέλγιον. Κατά τη νεποχήν εκείνην όλοι οι ορθόδοξοι Έλληνες που διέμεναν εις την Δυτικήν Ευρώπην υπήγον το εις την Αρχιεπισκοπήν Θυατείρων που είχεν έδραν το Λονδίνον. Μητροπολίτης Θυατείρων τότε η το ο Αθηναγόρας Καββαδάς.
Αργότερον, όταν κατά το έτος 1963 η Μητρόπολις Θυατείρων διεσπάσθη εις τέσσαρας Μητροπόλεις και το Βέλγιον υπήχθη εφεξής εις την Μητρόπολιν Γαλλίας, ο τότε Μητροπολίτης Γαλλίας Μελέτιος διώρισεν τον Αρχιμανδρίτην Παντελεήμονα αρχιερατικόν επίτροπον διά το Βέλγιον και το Λουξεμβούργον.
Και όταν η Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως εδημιούργησεν, το 1969, την Ιεράν Μητρόπολιν Βελγίου και Εξαρχίαν Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου και εξέλεξενως πρώτον Μητροπολίτην αυτής τον Αιμιλιανόν Ζαχαρόπουλον, ο Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων διωρίσθη γενικός αρχιερατικός επίτροπος της νέας Μητροπόλεως.
Κατόπιν, κατά το έτος 1974, ο μακαριστός εξελέγη, υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, βοηθός επίσκοπος του Μητροπολίτου Βελγίου Αιμιλιανού, υπό τον τίτλον της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης επισκοπής Απολλωνιάδος. Η εις επίσκοπον χειροτονία του έγινεν την 18ηνΑυγούστουτού 1974 εις τον Ορθόδοξον Μητροπολιτικόν Ναόν των Αγίων Αρχαγγέλων εις Βρυξέλλας.
Εχειροτονήθη υπό του Μητροπολίτου Βελγίου Αιμιλιανού συμπαραστατουμένου υπό του Μητροπολίτου Σουηδίας Παύλου και του Επισκόπου Σασίμων Ιερεμίου (σήμερον Μητροπολίτου Αγκύρας). Μετά την εκλογήν του Μητροπολίτου Αιμιλιανού ως Μητροπολίτου Κώου, ο μακαριστός εξελέγη τελικώς Μητροπολίτης Βελγίου, την 22αν Δεκεμβρίου 1982. Τον ενεθρόνισεν ο Μητροπολίτης Γαλλίας Μελέτιοςτό 1983, εις τον προ αναφερθέντα Μητροπολιτικόν Ναόν των Βρυξελλών.
Ο Μητροπολίτης Παντελεήμων, επί τριάκοντα και έναέτη, ήτο αδιακόπτως ο επίκεφαλής της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις τας τρεις χώρας της Μπενελούξ. Ασφαλώς, η μεγάλη του επιτυχία ήτο η επίσημος κρατική αναγνώρισις της Ορθοδόξου Εκλησίας εις το Βέλγιον και κατόπιν εις το Μέγα Δουκάτον του Λουξεμβούργου με το ίδιον καθεστώς που ήσαν αν εγνωρισμέναι αι άλλαι Χριστιανικαί Εκκλησίαι και ομολογίαι, η Ιουδαική θρησκεία καθώς και η Μουσουλμανική.
Επιπλέον, ένα βασιλικόν διάταγμα του 1988 καθόρισεν ότι εις το Βέλγιον «ο Μητροπολίτης – Αρχιεπίσκοπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως εκπροσωπει το σύνολον της Ορθοδόξου Εκκλησίας». Ο Μητροπολίτης Παντελεήμων επεδίωξεν επίσης μίαν μεγαλυτέραν συνεργασίαν μεταξύ όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών της επαρχίας του και τους εκάλει κάθε έτος εις μίαν από κοινού Θείαν Λειτουργίαν κατά την Κυριακήν της Ορθοδοξίας.
Η επίσημος αναγνώρισις της Ορθοδόξου λατρείας ήτο πολλαπλώς ευεργετική, αλλάσυνεπάγετο, ευνοήτως, και πολλάς ανησυχίας και αρκετόν άγχος. Οι ιερείς ελάμβανον μισθόν υπό του Βελγικού κράτους, πράγματό οποίον επέτρεψεν και την αύξησιν των μελών του ορθοδόξου κλήρου εις την χώραν. Τον Σεπτέμβριον του 1989, άρχισεν και η διδασκαλία του ορθοδόξου θρησκευτικού μαθήματος εις τα σχολεία της Φλαμανδικής Κοινότητος αρχικώς και αργότερον εις την γαλλόφωνον περιοχήν του Βελγίου.
Ο Μητροπολίτης Παντελεήμων ενδιεφέρετο συνεχώς διά τας χιλιάδας των Ελλήνων που διαβιούσαν και εργάζονταν εις τας τρεις χώρας της Μπενελούξ. Από την εποχήν που ήτο νέος ιερεύς ανελάμβανεν συχνώς τον ρόλον του κοινωνικού λειτουργού και τους εβοήθει να εύρουν λύσεις εις τα διάφορα προβλήματα. Με την ιδικήν του ώθησιν και ευλογίαν ιδρύθησαν πολλαί ενορίαι, μάλιστα και μία μικρά γυναικεία μονή.
Εφρόντισεν ώστε να αγορασθούν κτήρια διά να χρησιμοποιηθούν διά τας ανάγκας της Εκκλησίας. Αρκεί να σκεφθή κανείς τον Μητροπολιτικόν Ναόν και τα γειτονεύοντα με αυτόν κτήρια εις την καρδίαν των Βρυξελλών, καθώς επίσης και τον Ορθόδοξον Καθεδρικόν Ναόν του Αγίου Νικολάου εις το Λουξεμβούργον που εκτίσθη χάρις εις τας ιδικάς του φροντίδας και εν συνεχεί στενή συνεργασία μετά των κληρικών, των Αρχόντων Οφφικιαλίων και των πιστών. Εις κάθε περίπτωσιν το έργον του υπήρξεν μεγάλον και σημαντικώτατον.
Επίσης, αυτός ήτο ο οποίος εξεκίνησεν την διοργάνωσιν μίας μεγάλης συναντήσεως των Ελλήνων εις ένα πάρκον, την Δευτέραν αμέσως μετά την Πεντηκοστήν των Καθολικών κάθε έτος, καίτούτοαπότούέτους 1959. Αυτή η συνάντησις μετεβλήθη αργότερον εις συνάντησιν πολλών δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, και άρχιζε πάντοτε με την ΘείανΛειτουργίαν. Ήτο και εξακολουθεί να είναι μία ημέρα νοσταλγίας διά την πατρίδα, την Ελλάδα.
Εξάλλου ο μακαριστός ήρχετο κάθε χρόνον με αυτήντήν ιδίαν νοσταλγίαν εδώ ειςτήνΧίον διά τας θερινάς του διακοπάς και διά να είναι μαζί με τους συγγενείς του καίτ ην οικογένειαν του αδελφού του. Ας μνημονεύσωμεν εδώ και έναν άλλον Χιώτην κληρικόν ο οποίος εσπούδασεν εις την Χάλκην, τον αείμνηστον Πρωτοπρεσβύτερον Ιωακείμ Λημνιούδην που εξεδήμησεν προσφάτως εις Κύριον.
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Παντελεήμων διεκρίνετο επίσης διά την αταλάντευτον πιστότητά του εις τον Οικουμενικόν Θρόνον. Διά κάθε πτυχήν της Εκκλησίας και της πνευματικής ζωής, σημείον αναφοράς του ήτο το πρότυπον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ως φύλακος της Βυζαντινής Παραδόσεως.
Είχε να περιόριστον σεβασμόν προς το πρόσωπον του Οικουμενικού ημώνΠατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, τον οποίον έχω την μεγίστην τιμήν να εκροσωπώ σήμερον εδώ. Γνωρίζω επίσης πόσον και ο Πατριάρχης μας εγκωμίαζεντό μέγα έργον που επετέλεσεν ο Μητροπολίτης Παντελεήμων. Άλλωστε, εγνωρίζοντο από τον καιρόν των σπουδών των εις την Χάλκην και έτρεφον βαθείαν εκτίμησιν ο ένας διά τον άλλον. Η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης έλεγεν συχνάκις ότι ο Μητροπολίτης Παντελεήμων ήτο ένα παράδειγμα προς μίμησιν διά πολλούς ιεράρχας.
Κι εγώ ο ίδιος χρεωστώ πολλά εις την μεγάλην μορφήν του Μητροπολίτου Παντελεήμονος. Μου έδωσεν πολλάς ευκαιρίας, πρωτίστως με το να με συγκαταλέξη εις τον ιερόν κλήρον της Ιεράς μας Μητροπόλεως αλλά και με το να με στηρίζη πνευματικώς και να με βοηθή ώστε να επιτελώορθώς το έργον το οποίον ο ίδιος και η Εκκλησία μου εν επιστεύθησαν.
Έχω αισθήματα απεράντου εύγνωμοσύνης προς το πρόσωπόν του τόσον δι’ όσα επετέλεσεν, όσον και δι’ αυτό που ήτο ως προσωπικότης, καθώς επίσης και δι’ αυτό που αντιπροσώπευεν δι’εμέ, όπως και δι’ όλους ημάς, τους ορθοδόξους χριστιανούς της Μπενελούξ.
Είναι αλήθεια πως ήτο πολύ αγαπητός και έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως από την μεγίστην πλειοψηφίαν του ποιμνίου του. Ήξευρεν να συνομιλεί μετά μεγάλων προσωπικοτήτων, αλλά και μετά των πλέον ταπεινών μεταξύ ημών. Έδειχνεν μεγάλον ενδιαφέρον διά την ποιότητα ζωής του κάθε ενός, συμπονούσε μαζί με αυτούς που υπέφεραν και εχαίρε το με αυτούς που εχαίροντο.
Ο Μητροπολίτης Παντελεήμων ήτο άνθρωπος βαθυτάτης πίστεως και ευσεβείας. Αυτό το έλαβεν εκτής οίκογενείας του, εκ των καλών γονέων του που τον ανέθρεψαν κατ’αυτόν τον τρόπον. Αυτή η πίστις και αυτή η ευσέβεια ήσαν απαραίτητα προσόντα διά να δυνηθή να πραγματοποιήση όλα αυτά τα οποία εκλήθη να πράξη.
Ενίοτε ηγανάκτει με όλας τας διοικητικάς υποχρεώσεις του και μου έλεγεν: «δεν έγινα ιερεύς διά να είμαι από το πρωί έως το βράδυ εις το γραφείον»! Αγαπούσε πολύ τας ιεράς ακολουθίας και κυρίως όταν ετελούν το εις τον Καθεδρικόν του Ναόν! Αγαπούσε επίσης να αναβαίνει εις το αναλόγιον διά να ψάλλη τους εκκλησιαστικούς ύμνους.
Την 26ην Νοεμβρίου του 2013 ο Μητροπολίτης Παντελεήμων παρητήθη εκτής θέσεως του Μητροπολίτου Βελγίου και έκτοτε διέμεινεν εδώ, εις την γενέθλιόν του νήσον. Ήτο εξαιρετικώς δύσκολον δι’ αυτόν να εγκαταλείψητό Βέλγιον το οποίον τόσον ηγάπησεν και εις το οποίον εδαπάνησεν εαυτόν καθ’ όλην την διακονίαν του ως κληρικός. Τα δύο τρίτα της ζωής του τα έζησεν εις το Βέλγιον το οποίον είχε γίνη δι’ αυτόν δευτέρα πατρίς.
Εν τούτοις, επιστρέφων εις την Χίον, είχεν την καλυτέραν φροντίδα και περιποίησιν. Τον εφρόντισαν ο αδελφός του Αντώνιος, η νύμφη του Βικτωρία, τα τέκνα των και τα εγγόνια των. Τον εδέχθησαν εις την οικίαν των και τον επεριποιήθηκαν με μεγίστην αγάπην και στοργήν. Το μαρτυρώ και εγώ προσωπικώς! Τα τελευταία εννέα έτη, περιστοιχούμενος υπό των μελών της οικογενείας του, έγινεν και πάλιν ένα σημαντικόν μέρος της oικογενειακής των ζωής.
Εν ονόματι όλων ημών και κυρίως της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου και εμού προσωπικώς, επιθυμώ να τους εκφράσω τας θερμάς ευχαριστίας δι’ όλα όσα έκαμαν δι’αυτόν και να ευχηθώ να τους ανταποδώση Κύριος ο Θεός τας ευεργεσίας των προς τον μακαριστόν Μητροπολίτην. Ευχαριστώ θερμώς επίσης και τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Χίου κ. Μάρκον και τους περί αυτόν κληρικούς διά την καλωσύνην και την αγάπην που του έδειξαν.
Εκ μέρους της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχουκ.κ. Βαρθολομαίου εφράζω τα ειλικρινήσυλλυπητήρια προς τους συγγενείς του μακαριστού Μητροπολίτου! Δεχθήτε παρακαλώ επίσης και τα συλλυπητήρια του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Απολλωνιάδος κ. Ιωακείμ, του Ιερού Κλήρου και των πιστών της Ιεράς ημών Μητροπόλεως καθώς καίτής ταπεινότητός μου! Εύχομαι εκ των μυχίων της καρδίας μου η πλήρης αγάπης και εύγενείας ψυχήτου να χαίρη και να αγαλλιάται εντός του απλέτου φωτός του Κυρίου!
Ας είναι η μνήμη του αιωνία!
Αλησμόνητε Μητροπολίτα Παντελεήμον,
Εταυτίσατε τον εαυτόν σας με την Εκκλησίαν του Χριστού. Την υπηρετήσατε άριστα. «Τον αγώνα τον καλόν ηγωνίσθητε, τον δρόμον τετελέκατε, τήνπίστιντετηρήκατε» (Β΄ Τιμ. 4, 7). Την «καλήν παραθήκην» την οποίαν σας ενεπιστεύθη ο Θεός «εφυλάξατε» (Β΄ Τιμ. 1, 14) και εγίνατε «πιστός άχρι θανάτου» (Αποκ. 2, 10). Ευρίσκεσθε τώρα εντός της αιωνιότητος, πλησίον του δικαίου Κριτού. Λοιπόν βαδίσατε τήνμακαρίαν οδόν του άγαθού!
Σας συνοδεύουν αι προσευχαί τήςΕκκλησίας και όλων ημών και ιδιαιτέρως των πιστών πούήσαν το ιδικόν σας ποίμνιον. Η Μητέρα Εκκλησία δέεται όπως Κύριος ο Θεός, ζωής ο κρατών και θανάτου ο δεσπόζων, τάξη την ψυχήν υμών εν χώρα ζώντων και εν σκηναίς δικαίων, και δώη υμίν τον στέφανον της ζωής!
Αιωνία σας η μνήμη, αλησμόνητε ιεράρχα!
Αιωνία σας η μνήμη, Μητροπολίτα Παντελεήμον!
Αιωνία η μνήμη!
Ακολούθησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκος, ο οποίος μετέφερε και τας συλλυπητηρίους ευχάς και την πατρικήν ευλογίαν του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, ειπών:
Στη συνέχεια ωμίλησεν Ιερεύς εκ του Ιερού Κλήρου της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου, ο οποίος ετόνισε την μεγάλην προσφοράν του μακαριστού Ιεράρχου για την ανάδειξη και αναγνώριση της Ορθοδοξίας στο κέντρο της Ευρώπης, την οργάνωση των Ενοριών της Ιεράς Μητροπόλεως Βελγίου και την στελέχωσή των. Χαρακτηριστικά είπε: “Βρήκε 7 Ενορίες και άφησε 30 ! ”
Ψηφίσματα εξεδόθησαν και ανεγνώσθησαν εκ μέρους των Εκκλησιαστικών Συμβουλίων των Ενοριών τόσον της Ευαγγελιστρίας πόλεως Χίου, όπου η κατοικία στην οποία έμενε μετά του αδελφού του Αντωνίου και της συζύγου του Βικτωρίας και της όλης Οικογενείας του και οι οποίοι, με θυσιαστική αγάπη, τον υπηρέτησαν επί δέκα περίπου έτη, μέχρι της εις Κύριον εκδημίας του, όσον και της γενετείρας του Αγίου Γεωργίου Βασιλεωνοίκου Χίου, όπου και ετάφη σε οικογενειακό Τάφο.
Η μυροβόλος, μαρτυρική, αγιοτόκος και αγιοτρόφος Χίος θα ενθυμείται πάντοτε και θα σεμνύνεται για τον εκλεκτόν του Χριστού Ιεράρχην ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ και ο μοσχομύριστος και ευωδιαστός “Κάμπος της Χίου”, με τα ανθηρά περιβόλια του, με τα οποία γειτνιάζει ο Τάφος του, θα τον προπέμπει, ορθρινά κι εσπερινά, στην Ανάσταση!
Πηγή: Ιερά Μητρόπολη Χίου
