Την Κυριακή 17 Μαρτίου (Τυρινής) το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το Θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου στην Αλεξάνδρεια.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης ανέγνωσε τη συγχωρητική ευχή με την ευκαιρία της έναρξης της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης τόνισε:
«Εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος».
Τετάρτη Κυριακή του Τριωδίου σήμερα, και λίγο πριν να εισέλθουμε στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή η Εκκλησία μας μας υπενθυμίζει το γεγονός, το οποίο οδήγησε τους ανθρώπους μακριά από τον Θεό με την πτώση των πρωτοπλάστων. Και αυτό δεν ήταν μόνο η αθέτηση της εντολής του Θεού. Δεν ήταν μόνο ότι δοκίμασαν τον απηγορευμένο καρπό του δένδρου της γνώσεως του καλού και του κακού, πιστεύοντας την απάτη του διαβόλου, αλλά ότι στη συνέχεια, ενώ γνώριζαν το σφάλμα τους, δεν ζήτησαν τη συγγνώμη και το έλεος του Θεού. Και αυτό, το δεύτερο, είναι ίσως πιο σημαντικό από το πρώτο σφάλμα τους. Γιατί, είναι βέβαιο, ότι αν οι πρωτόπλαστοι είχαν παραδεχθεί την ανυπακοή τους και δεν είχαν αναλωθεί σε δικαιολογίες και προφάσεις εν αμαρτίαις, η αγάπη του Θεού θα τους είχε χαρίσει την άφεση, και θα τους είχε ενδύσει και πάλι την πρώτη στολή, την οποία ξέσχισαν αμαρτάνοντας και γι’ αυτό αισθάνθηκαν ότι ήσαν γυμνοί.
Την πρώτη Κυριακή του Τριωδίου, την Κυριακή του τελώνου και του φαρισαίου, ακούσαμε τον Χριστό να μας βεβαιώνει για τη συγχώρηση των αδικιών που είχε διαπράξει ο τελώνης, ο οποίος μετανοημένος ζητούσε το έλεος του Θεού.
Τον ακούσαμε και τη δεύτερη Κυριακή, στην παραβολή του Ασώτου, να συγχωρεί τον αποστάτη υιό, που όχι μόνο φέρθηκε προσβλητικά στον πατέρα του, απαιτώντας το μερίδιο της περιουσίας που πίστευε ότι του ανήκει, αλλά και το κατασπατάλησε ζώντας μέσα στην ασωτία και την αμαρτία.
Αντίθετα, ο Χριστός στέρησε τη συγχώρηση από τον υπερήφανο φαρισαίο, ο οποίος αντί να ζητά συγγνώμη για τα δικά του αμαρτήματα, κατέκρινε τον τελώνη. Και το ίδιο πιθανότατα συνέβη και με τον μεγαλύτερο αδελφό του ασώτου, που έμεινε έξω από τη χαρά και το δείπνο της βασιλείας του ουρανίου Πατρός, γιατί δεν θέλησε να συγχωρήσει τον αδελφό του για την άσωτη συμπεριφορά του αλλά και κατέκρινε την ευσπλαγχνία του πατέρα του.
Και καθώς από αύριο εισερχόμεθα στην περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και όλοι θα σπεύσουμε να ζητήσουμε τη συγχώρηση των αμαρτιών μας από τον Θεό, ο Χριστός μας τονίζει με το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα τη σημασία που έχει για τη σωτηρία μας όχι μόνο να ζητούμε συγχώρηση από τον Θεό αλλά και να συγχωρούμε τα σφάλματα των συνανθρώπων μας. Ορίζει μάλιστα ως προϋπόθεση για να βρούμε το έλεος του Θεού να είμαστε επιεικείς έναντι των αδελφών μας και να δείχνουμε διάθεση συγχωρητικότητος.
«Εάν αφήτε τοις ανθρώποις τα παραπτώματα αυτών, αφήσει και υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος», μας λέγει σήμερα στο ευαγγελικό ανάγνωσμα. Εάν συγχωρείτε τα παραπτώματα των ανθρώπων, θα συγχωρήσει και ο ουράνιος Πατέρας τα δικά σας.
Ας θαυμάσουμε το μέγεθος της ευσπλαγχνίας του Θεού! Ζητούμε συγχώρηση για τις αμαρτίες μας, για τις αδυναμίες μας, για τις πτώσεις και τις αστοχίες μας; Ο Θεός μας την προσφέρει χωρίς να επιβάλλει τιμωρίες, χωρίς να ζητά ανταπόδοση, χωρίς να θέτει άλλες προϋποθέσεις για να εξιλεωθούμε, γιατί παρακούσαμε τις εντολές του, γιατί τον προσβάλαμε και τον λυπήσαμε. Ένα μόνο ζητά για να μας δώσει την άφεση. Να την δώσουμε και εμείς στους αδελφούς μας. Αντί, δηλαδή, να επιδιώκει να μας ταπεινώσει, γιατί τον αγνοήσαμε, ο Θεός μας ανυψώνει, μας βάζει σχεδόν στη θέση του και μας ζητά να συγχωρήσουμε εμείς τους αδελφούς μας για τα παραπτώματά τους, προκειμένου να συγχωρήσει τα δικά μας.
Και μας το ζητά, γιατί η συγχώρηση του αδελφού μας προϋποθέτει αγάπη. Την ίδια αγάπη την οποία, όπως ακούσαμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της περασμένης Κυριακής, θα ζητήσει ο Κύριος από όλους τους ανθρώπους κατά την ημέρα της κρίσεως και η οποία θα αποτελέσει την προϋπόθεση της σωτηρίας μας.
Προϋποθέτει η συγχώρηση αγάπη, που δεν είναι επιφανειακή και δεν εξαντλείται σε κάποια καλά έργα, αλλά είναι εσώτερη και συνδέεται με την ταπείνωση και την επίγνωση της δικής μας αδυναμίας.
Ας ακούσουμε τον λόγο του Κυρίου μας και ας αξιοποιήσουμε την ευκαιρία της αφέσεως που μας προσφέρει, συγχωρώντας και εμείς τους αδελφούς μας. Είναι ο πιο εύκολος δρόμος για να φθάσουμε στη σωτηρία. Ας μην γίνει εμπόδιο σ᾽ αυτόν ο εγωισμός και η σκληροκαρδία μας. Ας συγχωρήσουμε τους αδελφούς μας με αγάπη και ταπείνωση στα μικρά, στα οποία ίσως έχουν πταίσει σε μας, για να βρούμε και εμείς το έλεος και τη συγχώρηση του πανοικτίρμονος Θεού στα δικά μας καθημερινά και μεγάλα αμαρτήματα ενώπιόν του.
Μην ξεχνούμε ότι καθημερινά, απευθυνόμενοι στον Κύριο διά της Κυριακής προσευχής, τι ζητούμε; «Άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών». Δηλαδή, καθημερινά, όταν δεν το κάνουμε πράξη, ψευδόμεθα ενώπιον του Θεού. Είμεθα ψεύτες, γιατί δεν συγχωρούμε τις αμαρτίες των αδελφών μας, μένουμε στα παραπτώματα αυτών και παράλληλα ζητούμε και την άφεση από τον Κύριο.
Ας το προσέξουμε, αδελφοί μου. Εισερχόμεθα από αύριο, όπως είπαμε, στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Δεν αρκούν ούτε οι νηστείες, ούτε οι εκκλησιασμοί, ούτε οι παρακλήσεις, ούτε τίποτε, εάν δεν πράξουμε αυτό που ζητά ο Θεός από όλους μας, πρώτα από μένα και μετά από όλους σας: να συγχωρούμε τις αμαρτίες των αδελφών μας, για να τύχουμε και εμείς της αφέσεως των αμαρτιών μας.
