Την Κυριακή της Πεντηκοστής 20 Ιουνίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε την καθιερωμένη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον ιερό χώρο του Βήματος του Αποστόλου Παύλου στη Βέροια, η οποία πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο πλαίσιο των «Παυλείων» και στη συνέχεια χοροστάτησε στον εσπερινό της γονυκλισίας.
Στον ιερό χώρο του Βήματος του Αποστόλου Παύλου, πρόκειται να ολοκληρωθούν το απόγευμα της 29ης Ιουνίου οι εκδηλώσεις των ΚΖ΄ Παυλείων με τον καθιερωμένο Πανηγυρικό Πολυαρχιερατικό Εσπερινό.
Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Ήκουον εις έκαστος τη ιδία διαλέκτω λαλούντων αυτών». Δέκα ημέρες μετά την ανάληψη του Χριστού οι μαθητές βρίσκονται και πάλι συγκεντρωμένοι στο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Δεν βρισκονται όμως, όπως άλλοτε, «διά τον φόβον των Ιουδαίων», γιατί οι εμφανίσεις του αναστημένου διδασκάλου τους και η εν δόξη ανάληψή του στους ουρανούς είχαν απομακρύνει όλους τους φόβους τους. Ούτε όμως βρίσκονται εκεί περιμένοντας τον Χριστό να εισέλθει, όπως τις προηγούμενες ημέρες, «των θυρών κεκλεισμένων», και να τους ευλογήσει.
Βρίσκονται συγκεντρωμένοι συμφωνα με την υπόσχεση και την εντολή του Χριστού «ιδού εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του πατρός μου εφ᾽ υμάς· υμείς δε καθίσατε εν τη πόλει έως ου ενδύσησθε δύναμιν εξ ύψους».
Αυτή η υπόσχεση του Κυρίου, λίγο πριν την ανάληψή του εκπληρώνεται σήμερα, με την επιφοίτηση του Παναγίου Πνεύματος. Η τελευταία εντολή προς τους μαθητες του είναι να πορευθούν για να κηρύξουν το Ευαγγέλιό του εις «πάντα τα έθνη». Η αποστολή που τους ανέθεσε είναι δύσκολη, και ο Χριστός γνωρίζει ότι τους αποστελλει «ως πρόβατα εν μέσω λύκων». Είναι όμως θεία η αποστολή που θα αναλάβουν και γι᾽ αυτό δεν τους στέλνει μόνους, δεν τους στέλνει με τις δικές τους δυνάμεις και ικανότητες, αλλά τους ενδύει με «δύναμιν εξ ύψους».
Και η δύναμη αυτή γίνεται αισθητη όχι μόνο στους μαθητές του Κυρίου, αλλά σε όλους τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Γίνεται αισθητή ως «ήχος εκ του ουρανού, ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας». Γίνεται αισθητή ως «διαμεριζομεναι γλώσσαι πυρός». Γίνεται αισθητη από όλους εκείνους, οι οποίοι «ήκουον εις έκαστος τη ιδία διαλέκτω λαλούντων αυτών». Όλοι ακούν τους μαθητές του Χριστού να κηρύττουν στη γλώσσα και τη διάλεκτό τους, «Πάρθοι και Μηδοι … και οι κατοικούντες την Μεσοποταμίαν … και οι επιδημούντες Ρωμαίοι, Ιουδαίοί τε και προσήλυτοι, Κρήτες και Άραβες». Κανείς δεν υπάρχει, ο οποίος μπορεί να ισχυρισθεί ότι δεν άκουσε το κηρυγμα των μαθητών στη γλώσσα του· και όλα αυτά χωρίς να υπάρχει καμία σύγχυση, καμία αναταραχή, καμία οχλαγωγία. Γιατί οι μαθητές του Χριστού δεν μιλούν με τη δική τους δύναμη, δεν μιλούν με τη δική τους γλώσσα, αλλά ενδεδυμενοι την εξ ύψους δύναμη, μιλούν καθώς το Πνεύμα το άγιο «εδίδου αυτοίς αποφθέγγεσθαι».
Με την επιδημία του αγίου Πνεύματος οι απόστολοι βλέπουν εκπληρούμενη την υπόσχεση του Κυρίου ότι θα τους στείλει τον Παράκλητο για να τους οδηγήσει «εις πάσαν την αλήθειαν», βλέπουν όμως πραγματούμενη και την υπόσχεσή του ότι θα τους δώσει δύναμη εξ ύψους για να επιτελέσουν το έργο που τους ανέθεσε. Διότι, εάν σήμερα, κατά την ημέρα της Πεντηκοστής και της επιφοιτήσεως του αγίου Πνεύματος, είναι σε θέση οι αγράμματοι αλιείς να «λαλούν ετέραις γλώσσαις» και να κηρύττουν τα μεγαλεία του Θεού, το γεγονός αυτό αποτελεί την επιβεβαίωση ότι με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος θα μπορέσουν να κηρύξουν εις πάντα τα έθνη τη σωτηρία που προσφέρει ο Χριστός διά της πίστεως στους ανθρώπους.
Αυτή τη δύναμη, που λαμβάνουν σήμερα οι απόστολοι με την επιφοίτηση του Παρακλήτου Πνεύματος, ο Θεός δεν την στερεί από κανέναν. Διότι, όπως γράφει και ο εορταζόμενος σήμερα άγιος της Εκκλησίας μας και μέγας μυστικός θεολόγος, ο άγιος Νικόλαος ο Καβασιλας, τον οποίο τιμούμε ιδιαιτέρως στην Ιερά Μητρόπολή μας, καθώς συνεδέεται με την επαρχία μας, με τα Καβάσιλα, όπου βρισκόταν τα κτήματα της μητέρας του, το Πνεύμα το άγιο είναι το δώρο του Θεού προς τους ανθρώπους, οι οποίοι συμφιλιώθηκαν μαζί του διά του Υιού του, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. «Ο μεν γαρ Πατήρ διήλλακται· ο δε Υιός διήλλαξε· το δε Πνεύμα το Άγιον φίλοις ήδη καταστάσι δωρον εγένετο».
Γι᾽αυτό και το Πανάγιο Πνεύμα που επεδήμησε κατά την ημέρα της Πεντηκοστής στους μαθητές του Χριστού, δεν επέστρεψε στη συνέχεια στον ουρανό. Ήλθε για να μείνει και μένει στην Εκκλησία, για να μεταδίδεται και όσους κηρύττουν, συνεχίζοντας το έργο των αποστόλων, αλλά και σε όσους πιστεύουν δι᾽ αυτών, ώστε να τους κατευθύνει και να τους ενισχύει. Διότι, όπως γράφει και πάλι ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, ο Θεός επινεύει σε όσους προσεύχονται και παρακαλούν και ζητούν το Πνεύμα το άγιο και τους το δίδει, και δεν είναι τίποτε αδύνατο για όσους τον παρακαλούν με πιστη.
Γι᾽ αυτό ας μην παραλείπουμε και εμείς ποτέ να παρακαλούμε τον Θεό να μας δίδει το Πνεύμα το άγιο και ας ζητούμε και από τον Παράκλητο να σκηνώνει μέσα μας για να μας καθαίρει και να μας οδηγεί στη σωτηρία.
Με αυτό το Πνεύμα το άγιο και με αυτή τη δύναμη έφθασε στη Βέροια και ο άγιος ένδοξος απόστολος Παύλος και εκήρυξε στους Βεροιείς, τους προπάτορές μας, και επίστευσαν στο Ευαγγέλιο του Χριστού και έλαβαν τη χάρη του Παρακλήτου. Έτσι και εμείς τον τιμούμε σήμερα, στον ιερό αυτό τόπο, στο Βήμα όπου εκήρυξε, τελώντας τη θεία Λειτουργία, όπως κάθε χρόνο, με την ευκαιρία των ΚΖ´ Παυλείων και θα τελέσουμε με τη χάρη του και τον πολυαρχιερατικό Εσπερινό την ημέρα της μνήμης του, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη μας, γιατί με το κήρυγμά του μετέδωσε και σε μας τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος που οδηγεί όλους μας στη σωτηρία.
