Την Κυριακή της Ορθοδοξίας (24 Μαρτίου) το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το Θείο Λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Ναούσης.
Στο τέλος τέλεσε την καθιερωμένη τελετή για την αναστήλωση των ιερών Εικόνων και αμέσως μετά Δοξολογία για την επέτειο της έναρξης της Επανάστασης του 1822 στην πόλη της Νάουσας.
Η ομιλία του Μητροπολίτη Βεροίας
«Μείζονα πλούτον ηγησάμενος των Αιγύπτου θησαυρών τον ονειδισμόν του Χριστού».
Πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και η Εκκλησία μας πανηγυρίζει τον θρίαμβο της ορθοδόξου πίστεως έναντι των αιρετικών εικονομάχων.
Τιμά τους αγώνες, τους διωγμούς, τις εξορίες και τα μαρτύρια των αγίων της, πατριαρχών, επισκόπων, ηγουμένων, μοναχών και λαϊκών, οι οποίοι υπερασπίσθηκαν τις ιερές εικόνες και διεκήρυξαν μαζί με τον ουρανοφάντορα Μέγα Βασίλειο ότι «η τιμή» της εικόνος «επί το πρωτότυπον διαβαίνει», ότι αποδίδοντας δηλαδή λατρευτική προσκύνηση στις ιερές εικόνες του Κυρίου μας, της Υπεραγίας Θεοτόκου και των Αγίων δεν τιμούμε την ύλη αλλά τα ιερά πρόσωπά τους.
Τιμά η Εκκλησία μας όσους προτίμησαν να αντιταχθούν στις εντολές των κρατούντων της εποχης εκείνης, να συκοφαντηθούν και να διωχθούν παρά να επιτρέψουν την παραχάραξη και αλλοίωση της ορθοδόξου πίστεως, η οποία με τη χάρη του Θεού αγιάζει και θεώνει τον άνθρωπο.
Με την επιλογή τους αυτή οι όσιοι και άγιοι υπερασπιστές των ιερών εικόνων βάδισαν στα ίχνη όλων των ιερών προσώπων, τα οποία ακούσαμε να μνημονεύει και να προβάλλει στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος. Μεταξύ αυτών και τον προφήτη Μωυσή, ο οποίος, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο απόστολος, θεώρησε «μείζονα πλούτον των Αιγύπτου θησαυρών τον ονειδισμόν του Χριστού».
Θεώρησε δηλαδή σπουδαιότερο και πολυτιμότερο θησαυρό από τα πλούτη που απολάμβανε στην Αίγυπτο ως θετός υιός της κόρης του Φαραώ, να χλευασθεί για χάρη της πίστεώς του στον αληθινό Θεό και να υπομείνει όλες εκείνες τις ταλαιπωρίες, προκειμένου να οδηγήσει κατά την εντολή του Θεού τον ισραηλιτικό λαό στην πορεία της εξόδου από την Αίγυπτο, όπου δεν μπορούσαν να πιστεύουν και να λατρεύουν τον Θεό τους.
Το ίδιο έκαναν και πολλοί από τους αγίους, οι οποίοι αγωνίσθηκαν υπέρ των ιερών εικόνων. Παραιτήθηκαν από τα εκκλησιαστικά ή και τα κοσμικά αξιώματα που κατείχαν, για να μην συγκατατεθούν στις αντίθετες προς την πίστη και τη διδασκαλία της Εκκλησίας αποφάσεις του αυτοκράτορος, επειδή θεώρησαν ότι έχει μεγαλύτερη αξία η υπακοή και η πίστη στον Θεό από τα εγκόσμια αξιώματα και προνόμια και αγαθά, τα οποία έρχονται και παρέρχονται.
Παραιτήθηκαν και αυτοί «μείζονα πλούτον ηγησάμενοι των» του κόσμου «θησαυρών τον ονειδισμόν του Χριστού». Και γι’ αυτή τη γενναία επιλογή και απόφασή τους κέρδισαν τον Χριστό και τη βασιλεία του και τιμώνται από την Εκκλησία και τους πιστούς, γιατί με τους αγώνες και τις θυσίες τους μας παρέδωσαν ακαινοτόμητη την ορθόδοξη πίστη.
Κάτι ανάλογο έκαναν όμως και οι πατέρες μας, οι ηρωικοί Ναουσαίοι, οι οποίοι σαν σήμερα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, συγκεντρώθηκαν στον τότε μητροπολιτικό ναό του αγίου Δημητρίου και ζήτησαν την ευλογία του Θεού για να ξεκινήσουν την επανάσταση που προσεκτικά και μυστικά προετοίμαζαν με σκοπό να ελευθερώσουν τη Νάουσα και τη Μακεδονία μας από τον τουρκικό ζυγό.
Δεν αρκέσθηκαν και δεν επαναπαύθηκαν και αυτοί στα προνόμια που απολάμβαναν από τους Τούρκους κατακτητές ως κάτοικοι αυτής της πόλεως. Θεώρησαν, όπως και ο προφήτης Μωυσής, «μείζονα θησαυρόν … τον ονειδισμόν του Χριστού». Τόλμησαν να διακινδυνεύσουν τις περιουσίες τους, τα πλεονεκτήματα που είχαν έναντι των άλλων Ελλήνων, ακόμη και τη ζωή τους για τον κοινό σκοπό, για την ελευθερία της πατρίδος και όλων των Ελλήνων, για να μπορούν να πιστεύουν και να λατρεύουν ελεύθερα τον Χριστό.
Τους τιμούμε, λοιπόν, και τους μνημονεύουμε κατά την επίσημη αυτή ημέρα, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, μαζί με τους αγίους και τους ήρωες της πίστεώς μας, γιατί φάνηκαν αντάξιοί τους ακολουθώντας τα βήματά τους. Τους τιμούμε, γιατί αποτελούν παράδειγμα και για μας που έχουμε χρέος να το ακολουθήσουμε, ιεραρχώντας τα αγαθά και τα προνόμια που διαθέτουμε όχι με εφήμερα και κοσμικά κριτήρια, που μας κάνουν να προσκολλώμεθα σε αυτά, αλλά με κριτήρια αιώνια που μας βοηθούν να κάνουμε τις σωστές επιλογές στη ζωή μας και να μη βρεθούμε κάποια στιγμή, είτε εδώ στη γη είτε όταν θα φύγουμε από αυτή τη ζωή, απογοητευμένοι από τις επιλογές μας και υπόλογοι γι’ αυτές ενώπιον του Θεού. Για να μην βρεθούμε υπόλογοι έναντι της ιστορίας και των ηρωικών προγόνων μας, οι οποίοι θυσίασαν τα πάντα και αγωνίσθηκαν για να ζούμε εμείς ελεύθεροι και για να λατρεύουμε ελεύθεροι τον Χριστό.
Ας μην τους τιμούμε, λοιπόν, μόνο με λόγια, αλλά ας φροντίζουμε να ακολουθούμε με τις πράξεις μας και με τη ζωή μας το παράδειγμά τους, αποδεικνυόμενοι αντάξιοι της θυσίας τους.
