Το απόγευμα της Πέμπτης, 13 Ιανουαρίου 2022, πραγματοποιήθηκε η τελετή της Βασιλόπιτας στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων επί τη μνήμη του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου και την έναρξη του Νέου Πολιτικού Έτους, την Παρασκευή 14 Ιανουαρόυ 2022.
Η τελετή αυτή άρχισε διά της κάτωθι προσφωνήσεως του Πατριάρχη Ιεροσολύμων για το Νέο Έτος ως έπεται:
«Περί δε των χρόνων καί των καιρών, αδελφοί, ου χρείαν έχετε υμίν γράφεσθαι· αυτοί γαρ ακριβώς οίδατε ότι η ημέρα Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί ούτως έρχεται», (Α΄ Θεσ. 5, 2-1), παραγγέλλει ο θείος Παύλος.
Έλαμψεν καί πάλιν ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο εκ των αγνών αιμάτων της αειπαρθένου Μαρίας τεχθείς εν τω σπηλαίω της Βηθλεέμ Ιησούς Χριστός, ο Θεός ημών, ανατείλας το φως το της γνώσεως πάσι τοίς ανθρώποις: «εγώ ειμι το φως τού κόσμου· ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής», (Ιωάν. 8,12), «εγώ φως εις τον κόσμον ελήλυθα, ίνα πας ο πιστεύων εις εμέ εν τη σκοτία μη μείνη», (Ιωάν. 8,12), λέγει Κύριος.
Η χάρις τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, τού Όντος «το φως το αληθινόν» (1η Ιωάν. 2,8) συνήγαγε πάντας ημάς εν τω ηγιασμένω τούτω τόπω τού Παλαιφάτου ημών Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων, ίνα δόξαν καί τιμήν καί ευχαριστίαν αναπέμψωμεν τω Δημιουργώ τού σύμπαντος κόσμου, Κυρίω δε τω Θεώ ημών, επί τη εναλλαγή τού ενιαυτού της χρηστότητος Αυτού, Κυρίου δε ημών Ιησού Χριστού, τού ειπόντος τοίς μαθητάς Αυτού: «ουχ υμών εστι γνώναι χρόνους ή καιρούς, ούς ο Πατήρ ημών έθετο εν τη ιδία εξουσία», (Πραξ. 1,7). Προσέτι δε συνήγαγεν ημάς η χάρις τού Σωτήρος ημών Χριστού, επί τη σεπτή μνήμη της κατά σάρκα Περιτομής τού Υιού τού Θεού καί Σωτήρος ημών Χριστού, ως καί τη συνεορταζομένη μνήμη τού εν αγίοις Πατρός ημών Βασιλείου τού Μεγάλου τού καί προς τιμήν αυτού γενομένης τελετής της κοπής της επωνύμου αυτού Βασιλόπιττας.
Η εναλλαγή τού ενιαυτού της χρηστότητος Κυρίου (πρβλ. Λουκ. 4,19/ Ησαίου 60,2), δηλονότι τού καθ’ ημάς εκκλησιαστικού καί λειτουργικού χρόνου συνδέεται άρρηκτα μετά τού ιστορικού χρόνου της επιγείου ζωής τού ανθρώπου, τού οποίου «ωσεί χόρτος αι ημέραι αυτού· ωσεί άνθος τού αγρού ούτως εξανθήσει· ότι πνεύμα διήλθεν εν αυτώ καί ουχ υπάρξει καί ουκ επιγνώσεται έτι τον τόπον αυτού» (Ψαλμ. 102,15-16) κατά τον ψαλμωδόν.
Λέγομεν δε τούτο, διότι η θεώρησις της εννοίας τού Χρόνου ως παρόντος, παρελθόντος καί μέλλοντος «ου σεσοφισμένοις λόγοις», (Β΄ Πετρ. 1,16) κατανοείται, αλλά «κατά αποκάλυψιν τού χρόνοις σεσιγημένου μυστηρίου», (Ρωμ. 16,25) της ενσαρκώσεως, δηλονότι καί ενανθρωπήσεως τού Θεού Λόγου καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Με άλλα λόγια, οι ορισμοί τού απερινοήτου καί ακαταλήπτου Θεού δεν είναι αιφνίδιαι αποφάσεις, αλλ’ εκπηγάζουν εκ της προαιωνίου βουλής αυτού. Ο,τιδήποτε προέρχεται εκ τού Θεού, ήτο εν αυτώ κεκρυμμένον προ πάντων των αιώνων. «Τω βουλήματι λοιπόν αυτού τις ανθέστηκεν;» (Ρωμ. 9,19), λέγει ο θείος Παύλος. Ο δε άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας ερμηνεύων τούς Κυριακούς λόγους: «Ουχ υμών εστι γνώναι χρόνους ή καιρούς, ούς ο Πατήρ έθετο εν τη ιδία εξουσία» (Πραξ. 1,7) λέγει: «Ου περιεργάζεσθαι χρήναι τα λίαν απόρρητα καί εν Θεώ κεκρυμμένα και διά τούτων εδίδασκεν [ο Ιησούς]».
Τούτο σημαίνει ότι η έννοια τού Χρόνου δύναται να κατανοηθή μόνον εντός της ιστορίας της θείας Αποκαλύψεως, κατά την οποίαν ο χρόνος διακρίνεται εις ποσότητα καί ποιότητα, κατά τον Αμμώνιον: «Ο μεν καιρός δηλοί ποιότητα χρόνος δε ποσότητα». Αυτήν ακριβώς την «ποιότητα τού καιρού» βιούμεν εν τη Εκκλησία τού Χριστού, οι γενόμενοι διά τού βαπτίσματος μέλη τού σώματος Αυτού.
«Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ», λέγει Κύριος επικαλούμενος τον Προφήτην Ησαίαν: «ου ένεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τούς συντετριμμένους τη καρδία, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν καί τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν», (Λουκ. 4, 18-19/ Ησ. 61, 1-2).
Διά δε τού κηρύγματος τού ενιαυτού Κυρίου, ο ιστορικός χρόνος εγκαινιάζεται εν Χριστώ διά της καθόδου τού Αγίου Πνεύματος, τού Παρακλήτου κατά την ημέραν της Πεντηκοστής καί παρατείνεται εις τούς αιώνας ως καιρός σωτηρίας, δηλονότι αφέσεως των αμαρτιών καί θεώσεως τού ανθρώπου διά μέσου της Εκκλησίας καί τού κατ’ εξοχήν αυτής μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, καθ’ ην γενόμεθα σύσσωμοι και σύναιμοι τω Χριστώ.
Ακούσωμεν καί τού σοφού Παύλου λέγοντος: «Ημείς δε ου το πνεύμα τού κόσμου ελάβομεν, αλλά το Πνεύμα το εκ τού Θεού, ίνα ειδώμεν τα υπό τού Θεού χαρισθέντα ημίν… τις γαρ έγνω νούν Κυρίου, ος συμβιβάσει αυτόν; ημείς δε νούν Χριστού έχομεν», (Πρβλ. Α΄ Κορ. 2, 12/16). Ο δε σοφός Σολομών λέγει: «Φως δικαίοις διά παντός» (Παροιμίαι 13,9).
Η σημερινή εόρτιος εναλλαγή τού χρόνου, κατά την οποίαν η μνήμη τού παρελθόντος γίνεται μνήμη εν Χριστώ καί η ελπίς τού μέλλοντος γίνεται ελπίς εν Χριστώ, σηματοδοτεί την ανακαίνισιν τού εν ημίν οικούντος Πνεύματος τού Θεού. «Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα τού Θεού οικεί εν υμίν»; (Α΄ Κορ. 3,16).
Διό καί ημείς, αγαπητοί μου αδελφοί, καλούμεθα επί τη εισόδω τού νέου ενιαυτού τού Κυρίου, ίνα ανακαινίσωμεν εαυτούς κατά το παράγγελμα τού θεσπεσίου Παύλου: «Παρακαλώ ούν υμάς, αδελφοί… μη συσχηματίζεσθαι τω αιώνι τούτω, αλλά μεταμορφούσθαι τη ανακαινώσει τού νοός υμών, εις το δοκιμάζειν υμάς τι το θέλημα τού Θεού, το αγαθόν καί ευάρεστον καί τέλειον», (Ρωμ. 12, 1-2).
Το θέλημα τούτο τού Θεού δοκιμάζοντες καί την εν Χριστώ τω σαρκωθέντι εκ των αγνών αιμάτων της αειπαρθένου Μαρίας της Θεοτόκου, θεώρησιν τού χρόνου καί καιρού ενωτιζόμενοι, ικετεύσωμεν τον Μέγαν της Καππαδοκίας Ιεράρχην, άγιον Βασίλειον τον ουρανοφάντορα τον τα των ανθρώπων ήθη κατασκοσμήσαντα, ίνα πρεσβεύη τω σαρκί περιτμηθέντι Κυρίω καί Θεώ καί Σωτήρι ημών Ιησού Χριστώ υπέρ των ψυχών ημών, υπέρ ειρήνης τού σύμπαντος κόσμου, ιδιαιτέρως δε της δοκιμαζομένης περιοχής ημών της Μέσης Ανατολής υπέρ παύσεως των σχισμάτων καί αποκαταστάσεως της ενότητος της Μιάς, Αγίας, Καθολικής καί Αποστολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας καί υπέρ απαλλαγής τού ανθρωπίνου γένους εκ της λοιμικής νόσου τού κορωνοιού.
Μετά δε τού υμνωδού είπωμεν: «Ο εν σοφία τα πάντα δημιουργήσας, προαιώνιε Λόγε τού Πατρός, καί την σύμπασαν κτίσιν παντοδυνάμω σου λόγω συστησάμενος, ευλόγησον τον στέφανον τού ενιαυτού της χρηστότητός σου, καί τα σχίσματα κατάβαλε, διά της Θεοτόκου, ως αγαθός καί φιλάνθρωπος». Προσέτι δε προαιώνιε Λόγε τού Πατρός, ο καιρούς καί χρόνους εν τη ιδία εξουσία θέμενος, ευλόγησον τον στέφανον τού ενιαυτού της χρηστότητός Σου, φυλάττων εν ειρήνη καί πνευματική ευεξία την γεραράν Αγιοταφιτικήν ημών Αδελφότητα, το ευσεβές Χριστεπώνυμον ημών ποίμνιον, την Αγίαν Πόλιν Ιερουσαλήμ καί το ευσεβές βασιλικόν γένος των Ρωμαίων Ορθοδόξων. Αμήν».
Αίσιον, ευτυχές, ευλογημένον καί υγιεινόν
το Νέον Έτος 2022
Έτη πολλά”.
Εν συνεχεία εψάλη το Απολυτίκιο της Περιτομής «Μορφήν αναλλοιώτως ανθρωπίνην προσέλαβες…» και του Αγίου Βασιλείου «εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος σου»…
Στη συνέχεια ο Πατριάρχης έκοψε την πίτα και την μοίρασε σε καθένα από τους μετέχοντες στην τελετή, στον Γενικό Πρόξενο κ. Βλιώρα, τους Αρχιερείς, τους Ιερείς, μοναχούς, μοναζούσας, μέλη της Ελληνικής Παροικίας, του Αραβοφώνου ποιμνίου και στους μαθητές της Πατριαρχικής Σχολής, ευχόμενος αίσιο και ευτυχές το Νέο έτος 2022, καθώς οι μαθητές της Σχολής έψαλλαν τα Χριστουγεννιάτικα και τα Πρωτοχρονιάτικα κάλαντα.
