Ιερά Λείψανα του Αποστόλου Ανδρέου και της Αγίας Αικατερίνης στην Παναγία Δοβρά

Την Τρίτη 30 Νοεμβρίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Στην Ιερά Ακολουθία τέθηκαν σε προσκύνηση Ιερά Λείψανα του Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου και το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά του Ιατρού που αποθησαυρίζονται στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά, καθώς και τεμάχιο Ιερού Λειψάνου της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης της Πανσόφου από την ιστορική Ιερά Μονή των Αγίων Αναργύρων Νησίου.

Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, την αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και τον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της προχθεσινής Κυριακής ακούσαμε, τον διάλογο του Χρι­στού με έναν άρχοντα που τον πλησίασε ζητώ­ντας να μάθει πως θα κληρονομή­σει την αιώνιο ζωή, αλλά απομα­κρύνθηκε απογοητευμένος, για­τι η προσκόλλησή του στα υλικά αγα­θα, δεν τον άφησε να μοιράσει τα υπάρ­­χο­ντα του στους φτωχούς, όπως του ζήτησε ο Χρι­στος, προ­κει­μένου να τον ακο­λου­θήσει.

Ας ακούσουμε, λοιπόν, σήμερα τι λέγει ο άγιος Λουκάς σχετικά με το θέμα του πλούτου με αφορμή αυτή την ευαγγελική περικοπή.

Μπορεί, βεβαίως, να σκεπτόμεθα ότι η περίπτωση του πλουσίου της ευαγγελικής περικοπής δεν μας αφορά, γιατί εμείς δεν είμεθα πλούσιοι, «αλλά νο­μι­ζω», λέγει ο άγιος Λουκά, «ότι αν με ακού­σε­τε θα παραδεχθείτε ότι πάντα ει­ναι καιρός να μιλάει κανείς περί του πλούτου.

Όταν ο Κύριος είπε ότι ο πλούτος είναι εμπόδιο να εισέλθει κανείς στη βασιλεία του Θεού, έκπληκτοι οι μαθητές του τον ρώτησαν ποιος άραγε μπορεί να σωθεί, για­τι και αυτοί είχαν τη γνώμη ότι οι πλού­σιοι έχουν την ευλογία του Θεού. Αν οι πλούσιοι δεν θα σω­θούν, τότε ποιος θα σωθεί; Και ο Κυ­ριος τους απάντησε: “Τα αδύνα­τα παρ᾽ ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστιν”.

Ας σκεφτούμε καλύτερα αυτά τα λόγια», μας προτρέπει ο άγιος Λου­κας. «Όταν εκείνος ο άνθρω­πος ει­πε στον Κύριο την επιθυμία του να τον ακολουθήσει, ο Κύριος τον ρω­τησε αν γνωρίζει τις εντο­λες του Θεού και εκείνος απήντησε ότι τις γνω­ρι­ζει και τις τηρεί από μικρός. Αλλά ο Κύριος έδειξε και σ᾽αυτόν και σε όλους τους άλλους ότι δεν είναι αρκετό να τηρεί κανείς μόνο τις εντολές του παλαιού νόμου, όπως πίστευαν οι Εβραίοι.

Γιατί όμως δεν είναι αρκετό; Διό­τι όλες οι εντολές του παλαιού νο­μου είναι αρνητικές και λένε να μην είμαστε αυτοί και αυτοί. Δεν λένε όμως πως πρέπει να είμαστε. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, που ηλ­θε για να συμπληρώσει τον νόμο, μας έδωσε τις εννέα σωτήριες εν­το­­λες των μακαρισμών με τις οποί­ες μας διδάσκει πως πρέπει να είμαστε, ώστε να είμαστε τέλειοι.

Στον άνθρωπο, λοιπόν, που ήθε­λε να γίνει τέλειος και είχε εκπλη­ρω­σει τον παλαιό νόμο ο Χριστός είπε: αν θέλεις να είσαι τέλειος, πη­γαινε, πώλησε τα υπάρχοντά σου, μοί­ρα­σε τα στους πτωχούς και ακολού­θησέ με.

Γιατί ο Κύριος του ζήτησε να πω­λήσει όλα όσα είχε και να τα δω­σει στους φτωχούς; Γιατί το να έχει κα­νείς μεγάλο πλούτο είναι τελεί­ως ασυμβίβαστο με το να ζει κανείς σύμφωνα με τις εντολές του Χρι­στού. Πως μπορεί ένας αν­θρωπος πράος και ταπεινός να χυ­νει συνέ­χεια δάκρυα βλέποντας να υποφέ­ρουν οι αδελφοί του και να πολ­λα­πλασιάζει ταυτόχρονα τον πλούτο του, να κτίζει καινούρ­για σπίτια, να αγοράζει καινούργια και ακριβά αυτοκίνητα και ρούχα;

Σίγουρα δεν μπορεί, γιατί αν ει­ναι σπλαχνικός θα μοιράζει συνέ­χεια αυτά που έχει. Αν κρατάει για τον εαυτό του τον πλούτο του, αυτό ση­μαίνει ότι αγαπάει τον εαυ­­το του πιο πολύ από τον πλη­σίον του. Αλλά ο Κύριος είπε να αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας. Κι αν έτσι αγαπάμε τον πλη­σι­ον μας, δεν θα δώσουμε στον ανή­μπορο και τον πεινασμένο όλα όσα έχουμε;

Γι᾽ αυτό και λέει ο Κύριος Ιησού Χριστός ότι, αν δεν θέλουμε να αφή­σουμε τον πλούτο μας, δεν θα εισέλθουμε στη βασιλεία του Θεού, διότι σ᾽αυτή την περίπτωση παρα­με­νουμε σκληρόκαρδοι και μισάν­θρω­ποι εγωιστές.

Ποια σχέση όμως έχουν όλα αυτά με μας, τους ανθρώπους που δεν έχουν πλούτο», ρωτά ο άγιος Λου­κας, προλαμβάνοντας τη δική μας ερώτηση. «Έχουν άμεση σχε­ση», απαντά. «Σκεφτείτε τι είναι αυτό που βλάπτει την ψυχή εκείνων των ανθρώπων που έχουν πλούτο. Την βλάπτει ότι βάζουν τα αγαθά, τις διάφορες απολαύσεις και την πολυτέλεια πάνω απ᾽όλα. Τα θεω­ρούν πιο σημαντικά και από τα πνευματικά αγαθά.

Αυτός που είναι προσκολλημένος στα γήινα, που ζητά απολαύσεις, αυτός πάσχει ακριβώς από εκείνο το πάθος που δεν αφήνει τους πλού­σιους να εισέλθουν στη βασι­λεία του Θεού.

Αν εμείς, παρ᾽ όλο που δεν είμα­στε πλούσιοι, ζητάμε τις απο­λαύ­σεις και τις χαρές της ζωής, αν ο σκοπός της ζωής μας είναι η ευη­με­­ρία, αν όλες οι σκέψεις μας ει­ναι πως να περάσουμε καλύτερα σε αυ­τη τη ζωή και μόνο αυτό επι­διώ­κου­με, τότε σίγουρα είμα­στε μα­κριά από αυτό που ζητά ο Κυ­ριος.

Ο Θεός όμως μπορεί να μας σω­σει όλους, πτωχούς και πλουσίους. Μπο­ρεί να σώσει τον πλούσιο, αν εκείνος μετανοήσει, αν διώξει από την καρδιά του την προσκόλληση στα γήινα αγαθά. Και μόνο ένα πραγ­μα να επιδιώκει, το να είναι φίλος του Θεού» και από τον πλούτο του να βοηθά και τους ανθρώπους.

Άλλωστε, εμείς οι χριστιανοί έχουμε άλλο πλούτο που θα πρέπει να μας ελκύει και να μας χαρο­ποιεί. Και δεν εννοώ τα καλά έργα ή τον αγώνα για την εν Χριστώ ζωή που κάνει ο καθένας μας, αλλά τον πλούτο της αγάπης του Θεού, ο οποίος εκχέεται και διά των ιερών λειψάνων των αγίων του που πλου­τίζουν τη ζωή μας και μας θεραπεύουν και μας στηρίζουν και μας παρηγορούν.

Και έναν τέτοιο πλούτο, μαζί με άλλους βέβαια, έχουμε και εμείς, που δεν είναι άλλος από το ιερό και χαριτόβρυτο και θαυ­μα­τουργό λείψανο του αγίου Λου­κα, το οποίο έχουμε την ευλογία να το προ­σκυ­νούμε απόψε μαζί με το ιερό λεί­ψανο του αγίου αποστόλου Αν­δρέου του πρωτοκλήτου, του ο­ποίου τη μνήμη εόρτασε η Εκ­κλη­σία μας σήμερα, αλλά και της αγίας μεγαλομάρτυρος και πανσόφου Αι­κα­τερίνης, που εόρτασε προ ημε­­ρων. Και αποτελούν πλούτο και θησαυρό αδαπάνητο τα τίμια λεί­ψανα των αγίων της Εκκλησίας μας, διότι η χάρη που μας μετα­δι­δουν δεν εξαντλείται ποτέ, αλλά πάντοτε μας θεραπεύουν, όταν επι­καλούμεθα με ταπείνωση τη βοή­θειά τους, γιατί εκτός από τον Θεό αγάπησαν και τον άνθρωπο.

Αυτό αποδεικνύουν και τα πολυ­άριθμα θαύματά τους, ένα από τα οποία, θα ήθελα να σας διαβάσω και απόψε, όπως το αφηγήθηκε η κυρία που το έζησε.

Η κ. Ε.Π. από τις Σέρρες είχε σο­βα­ρο πρόβλημα στο έντερό της και φοβόταν να χειρουργηθεί, αν και οι γιατροί στο 424 Στρατιωτικό Νο­σο­κομείο της Θεσσαλονίκης της είχαν πεί ότι πρέπει να χειρουρ­γη­θεί άμεσα.

Μία νύχτα είδε στον ύπνο της ότι βρισκόταν στο χειρουργείο και ότι παρακολουθούσε μία επέμβαση. Ένας επίσκοπος με άμφια και επι­σκοπική μίτρα ήταν ο χειρουρ­γος. Απορούσε πως είναι δυνατόν να χει­ρουργεί ένας δεσπότης. Κάποια στιγμή ο δεσπότης άφησε τον ασθε­νη και την πλησίασε, της έπια­σε το χέρι και την ενεθάρρυνε.

Το πρωί τηλεφώνησε στην αδελ­φη της και της διηγήθηκε το παρά­ξενο όνειρο. Όταν το άκουσε εκείνη, της είπε ότι αυτός μάλλον ήταν ο άγιος Λουκάς, ο Ρώσος, τον οποίο η άρρωστη δεν γνώριζε.

Τη συνομιλία αυτή, των δύο αδελφών, την άκουσε τυχαία η κόρη της, η οποία ερ­γαζόταν στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, και είπε στη μητέρα της ότι στην αυλή του Νοσοκο­μείου υπάρχει ένα πα­ρεκ­κλήσι του αγίου Λουκά. Μάλι­στα την συνό­δευ­σε στο παρεκκλήσι για να προ­σκυ­νήσει.

Μόλις μπήκε η κυρία και είδε την εικόνα του αγίου Λουκά, αναγνώ­ρισε αμέσως τον επί­σκοπο που είδε στο όνειρό της, και χωρίς κανένα φόβο και με τη βε­βαιότητα μάλι­στα ότι θα έχει τη βοήθεια του αγίου Λουκά, αποφά­σισε να χει­ρουρ­γηθεί. Η εγχείρηση έγινε πραγ­ματι και ήταν απόλυτα επιτυ­χημένη, ώστε η κ. Ε.Π. να είναι υγιής και να δοξάζει τον Θεό και τον άγιο Λουκά, ο οποίος έσπευσε να την βοηθήσει, χωρίς εκείνη ούτε να τον γνωρίζει ούτε να του έχει ζητήσει να τη βοηθήσει κατά την επέμβαση. Ας έχουμε, λοιπόν, την χάρη των αγίων μας, και του αγίου Λουκά και του αγίου Ανδρέου του πρωτοκλήτου, ο οποίος ήταν ψαράς και ο Χριστός τον κάλεσε και τον έκανε αλιέα ανθρώπων, αλλά και της αγίας Αικατερίνης, η οποία ήταν πάνσοφος, που θεώρησε τα πάντα τιποτένια, προκειμένου να κερδίσει τον Χριστό.