Ιερά Λείψανα του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου και του Αγίου Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις στην Παναγία Δοβρά

Την Τρίτη 18 Ιανουαρίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Στην Ιερά Ακολουθία τέθηκαν σε προσκύνηση τεμάχια Ιερών Λειψάνων του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου, του Αγίου Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις καθώς και το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά που αποθησαυρίζονται στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά.

Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Εόρτασε σήμερα η Αγία μας Εκκλησία τη μνήμη δύο μεγάλων Πατέρων της, των αγίων Αθανασίου και Κυ­ρίλλου πατριαρχών Αλεξανδρείας, δύο ιεραρχών που, αν και έζησαν σε διαφορετικές εποχές, αγωνίσθη­καν για την υπεράσπιση της ορθο­δόξου πίστεώς μας και των δογ­μάτων της, τα οποία επλήττοντο από τους αιρετικούς με επικεφαλής τους αιρεσιάρχες Άρειο και Νεστόριο.

Ο άγιος Αθανάσιος, όπως είναι γνωστό, αντιμετώπισε τον Άρειο, ο οποίος δημιούργησε τεράστιο σχί­σμα στην Εκκλησία κηρύττο­ντας ότι ο Χριστός δεν είναι ομο­ούσιος με τον Θεό-Πατέρα, αλλά είναι απλώς δημιούργημά του, πα­ραποιώντας έτσι την έννοια του Τριαδικού Θεού, ενώ ο άγιος Κύ­ριλλος υπεραμύνθηκε της θεανθρώπινης φύσεως του Χριστού έναντι του Νεστορίου, ο οποίος, έναν περίπου αιώνα αργότερα, υπερτόνιζε την ανθρώπινη φύση του Χριστού και αμφισβητούσε την ιδιότητα της Παναγίας Παρθένου ως Θεοτόκου.

Αγωνίσθηκαν οι δύο ιεράρχες χωρίς να υπολογίζουν ούτε τους κόπους, ούτε τις συκοφαντίες, ούτε τους διωγμούς και τις εξορίες τις οποίες υπέμειναν, ιδιαιτέρως ο Μέ­γας Αθανάσιος, προκειμένου να διαφυλάξουν την ορθή πίστη και να διατηρήσουν την ενότητα της Εκκλησίας, την οποία είχαν τραυ­ματίσει οι δύο αιρεσιάρχες, οι οποίοι κινούμενοι από εγωισμό δεν ήθελαν να αρνηθούν την πλά­νη τους και να επιστρέψουν στους κόλπους της Εκκλησίας, εκτός της οποίας δεν υπάρχει σωτηρία.

Έτσι δεν εξέπεσαν μόνο αυτοί από την Εκκλησία, αλλά παρέ­συ­ραν μαζί τους στην πλάνη και την απώλεια και πολλούς πιστούς οι οποίοι τους ακολούθησαν από εμπι­στοσύνη στο πρόσωπό τους, επαναλαμβάνοντας αυτό που συνέ­βη και κατά τη φοβερή πτώση του Εωσφόρου και την έκπτωσή του από άγγελο φωτός σε άγγελο του σκότους, σε διάβολο.

Ο διάβολος είναι, άλλωστε, η αι­τία όλων των σχισμάτων και όλων των αιρέσεων στην Εκκλησία, και αυτών που συνέβησαν στο παρελθόν και αυτών που συμβαίνουν στην εποχή μας, όπως συνέβη και στην εποχή του αγίου Λουκά, κατά την οποία κάποιοι διέσπασαν την Εκκλησία για προσωπικά και ιδιο­τελή συμφέροντα, και εδίωκαν όσους παρέμειναν πιστοί στην πραγ­ματική Εκκλησία, μεταξύ αυ­τών και τον άγιο Λουκά, που ξέρουμε τους διωγμούς, τις εξορίες και τις φυλακίσεις που υπέστη.

«Οι άνθρωποι αυτοί», γράφει ο άγιος Λουκάς, «ήταν πλανεμένοι, δεν ήθελαν να παραδεχτούν την αλήθεια, δεν ήθελαν να ακολου­θή­σουν την οδό της δικαιοσύνης, γιατί αυτό δεν θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους». Επέμεναν και αυτοί στην πλάνη, όπως ακριβώς έκαναν και οι γραμματείς και Φα­ρισαίοι, που δεν ήθελαν να παρα­δεχθούν τον Χριστό, γιατί θα έχα­ναν την πρωτοκαθεδρία, θα έχα­ναν τους ακολούθους τους, που τους πίστευαν και τους θεωρούσαν σπουδαίους και ευσεβείς, και έτσι επέμεναν στον εγωισμό τους και έχασαν τη σωτηρία και οι ίδιοι και όσοι τους ακολουθούσαν.

Αυτό επαναλαμβάνεται, όπως είπαμε, σε όλες τις εποχές, γιατί είναι έργο του διαβόλου, ο οποίος με διαφόρους τρόπους επιδιώκει να απομακρύνει τους ανθρώπους από την Εκκλησία και από τη σωτηρία, προκαλώντας συχνά σκάνδαλα και διχασμούς και διαιρέσεις. Γι’ αυτό και θα πρέπει να είμαστε όλοι και πάντοτε προσεκτικοί ποιους ακού­με και ποιους ακολουθούμε, και να μην παρασυρόμεθα από τις φωνές κάποιων, οι οποίες όμως μας απο­μακρύνουν από την Εκκλησία, που είναι η μόνη η οποία κατέχει και διαφυλάσσει την αλήθεια και την ορθή πίστη. Διότι η Εκκλησία μας είναι η Εκκλησία των αγίων και των θαυμάτων, τα οποία αποδει­κνύουν την αλήθειά της, που απο­δεικνύουν ότι εντός της Εκκλη­σίας ενεργεί η χάρη του Θεού, η οποία επιτελεί ανά τους αιώνες τα θαύματα, ανάλογα με την πίστη μας.

Και ένα τέτοιο θαύμα του αγίου Λουκά, από τα πολλά που λαμβά­νου­με, θα ήθελα να σας διαβάσω και απόψε κλείνοντας.

Η κυρία που το έγραψε διηγείται τη θαυμαστή θεραπεία της αδελ­φής της από τον άγιο Λουκά.

Παραμονή Θεοφανείων, γράφει, έπαθε ένα οξύ έμφραγμα. Στην αρχή κατάλαβε μόνο τον πόνο, αλ­λά δεν έδωσε σημασία. Σε 2-3 ημέ­ρες την έπιασε δύσπνοια και απο­φάσισε να πάει στο ΙΚΑ Ζωγράφου, στην Αθήνα. Εκεί μόλις διαπίστω­σαν τι είχε, την έστειλαν επειγό­ντως στο εφημερεύον νοσοκομείο. Έκριναν ότι έπρεπε να χειρουρ­γηθεί άμεσα. Η αγωνία μας ήταν μεγάλη, γιατί οι γιατροί είπαν ότι η επέμβαση ήταν σοβαρή και δύσκο­λη. Εκείνη μπήκε στο χειρουργείο κρατώντας στο στήθος της την εικόνα του αγίου Λουκά που της είχε φέρει μια γνωστή της. Εμείς περιμέναμε γεμάτοι αγωνία έξω από το χειρουργείο για να δούμε την έκβαση. Οι γιατροί αργούσαν και οι ώρες περνούσαν βασανιστι­κά. Αργά το απόγευμα βγήκε ένας γιατρός. Τον κοίταξα στα μάτια, αλλά εκείνος μου είπε. «Μη με κοιτάς, δεν έχω να σου πω τίποτε». Ξαναμπήκε στο χειρουργείο και μία ώρα μετά βγήκε πάλι και ρώ­τησε αν είναι εκεί ο γιός της. Το παιδί ήρθε και ο γιατρός του εξή­γησε ότι η μητέρα του ζει με μη­χανική υποστήριξη χωρίς να ξέ­ρουν πόσο θα αντέξει.

Μόλις το άκουσα άρχισα να προ­σεύχομαι κι εγώ στον άγιο Λουκά και να τον παρακαλώ να σώσει την αδελφή μου. Δεν πέρασε παρά ελά­χιστος χρόνος και ο γιατρός ξανα­βγήκε και μας είπε ότι υπάρχουν ακόμη κάποιες ελπίδες να ζήσει. Συνέχισα κι εγώ και η οικογένειά μου να προσευχόμαστε στον άγιο Λουκά να κρατήσει την αδελ­φή μου στη ζωή. Μετά από αρκετή ώρα βγήκε ο γιατρός που τη χει­ρούρ­γησε και μας είπε ότι η επέμ­βαση τελείωσε. Ήταν πολύ δύσκο­λη, αλλά έκανε ό,τι μπορούσε. Θα περιμένουμε, κατέληξε, ο Θεός να κάνει το δικό του θαύμα. Φύγετε τώρα, προ­σευχηθείτε και ελάτε το πρωί.

Η αδελφή μου έμεινε στην εντα­τική και σε καταστολή 4-5 ημέρες και ενώ δεν φαινόταν να έχει ζωή, ξαφνικά συνήλθε και λίγο αργό­τερα πήρε εξιτήριο. Ο άγιος Λου­κάς την είχε σώσει και γι’ αυτό τον ευγνωμονούμε και ευχόμεθα να σώζει και όλους όσους επικαλούνται τη βοήθειά του.

Αυτή τη βοήθεια ευχόμεθα σε όλους μας, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που είναι μία δύσκολη περίοδος.