Στην Ιερά Μονή Αναστάσεως Χριστού Λουτρακίου λειτούργησε ο Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως Κορίνθου Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος την Παρασκευή, 2 Φεβρουαρίου 2024, ημέρα της εορτής της Υπαπαντής του Κυρίου.
Ο Επίσκοπος στην ομιλία του προς τους ευλαβείς προσκυνητές της Ι. Μονής αναφέρθηκε με αφορμή την εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου στο «Βρέφος Ιησούν» που, όπως όλα τα βρέφη, είχε ανάγκη από τα πάντα. Η Θεοτόκος Μαριάμ, η Παναγία Μητέρα Του το εφρόντιζε με την παρθενική στοργή της. Με ιδιαίτερη μέριμνα, ως όργανο της ενανθρωπήσεως, το ανέτρεφε. Ο νομιζόμενος πατέρας Του ο σώφρων και ο Δίκαιος Ιωσήφ εξοικονομούσε όλα όσα ήταν απαραίτητα. Εκοπίαζε, εργαζόταν «ο τέκτων». Επροστάτευε το Θείο Βρέφος και την Μητέρα Του. Όλα εγίνοντο με συνηθισμένο οικογενειακό ρυθμό. Ακόμη και ο,τι είχε ορίσει ο Θεός με τον Μωσαικό νόμο για κάθε οικογένεια το ετήρησε η Θεία Οικογένεια. Έτσι την όγδοη ημέρα από την Γέννησή Του το Βρέφος περιτέμνεται˙ «και έσται πας ος τέξη παιδίον άρσεν, τη ημέρα τη ογδόη περιτεμεί την σάρκα της ακροβυστίας αυτού»( Λευ. ιβ΄, 3) και γίνεται η ονοματοδοσία Του. Και τώρα Βρέφος σαράντα ημερών, έχουν ανεβάσει τον Ιησούν οι γονείς Αυτού στα Ιεροσολύμα, για να Τον αφιερώσουν στον Θεό, σύμφωνα με τον Νόμο˙ «είπε δε Κύριος προς Μωϋσήν λέγων· αγίασόν μοι παν πρωτότοκον πρωτογενές διανοίγον πάσαν μήτραν εν τοις υιοίς Ισραήλ» (Εξοδ. ιγ΄, 1-2) και να προσφέρουν θυσίαν «κατά το ειρημένον» (Λουκ. β’, 24). Εκεί λαμβάνει χώρα η συνάντηση, η «υπαντή» του πρεσβυτού Συμεών με τον Σωτήρα του κόσμου ως και οι προφητείες του Ιερομύστου και της Προφήτιδος Άννης, ώστε να σημειώνει ο Λουκάς «ο ιατρός ο αγαπητός»: «Και ην Ιωσήφ και η μήτηρ αυτού (του Ιησού) θαυμάζοντες επί τοις λαλουμένοις περί αυτού» (β΄, 33)! Θαυμάζουν ο Ιωσήφ και η Θεομήτωρ, γιατί όλα όσα ακούν στον Ναό του Θεού περί του Βρέφους είναι απόλυτα σύμφωνα με όσα οι Άγιοι Άγγελοι τους είχαν πληροφορήσει.
Θαυμάζουν ο Ιωσήφ και η Θεοτόκος και ‘μείς μαζί τους, γιατί ο Παντοκράτωρ, ο ποιητής ουρανού και γης που δημιούργησε την οικογένεια˙ «και είπε Κύριος ο Θεός· ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν κατ’ αυτόν» (Γεν. β΄,18), «δεν είναι καλό να μένει ο άνθρωπος μόνος˙ ας κάνουμε γι’ αυτόν ένα βοηθό, ο οποίος όμως δεν θα είναι όπως τα άλλα δημιουργήματα. Ας κάνουμε ένα βοηθό όμοιο και ομότιμο με τον Αδάμ, που να έχει και την ίδια ουσία και αξία και να μην υστερεί απ᾽ αυτόν σε τίποτε, ώστε μαζί και οι δύο να συντηρούν και να διαιωνίζουν το ανθρώπινο γένος» (Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ με σύντομη ερμηνεία, εκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ»,2023, τομ. Α΄, σελ. 23), «ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν» (Γεν. β΄,24), επήρε τη θέση του μικρότερου μέσα σ᾽ αυτή, τη θέση του παιδιού! Ο Νομοδότης που ενομοθέτησε «εν Σινά» την εντολή: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου» (Εξοδ. κ’,12) έζησε «υποτασσόμενος αυτοίς» (Λουκ. β’,51). Ο Ιησούς υπήρξε υπάκουος και ευγνώμων Υιός και η παρουσία Του ύψωσε το οικογενειακό Του περιβάλλον στον πιο ιδανικό τύπο! Αληθώς, έχει σκεφθεί ο καθένας μας ποια ιερότητα έχει το σύνολο αυτό που λέγεται οικογένεια;
Ο Θεός την έχει ιδρύσει. Ο Ιησούς την έχει εξυψώσει και την έχει αγιάσει, αφού μέσα σ’ αυτήν έζησε σχεδόν όλα τα χρόνια της επίγειας παρουσίας Του.
Μέσα σ’ αυτή, την οικογένεια, τα παιδιά απολαμβάνουν την αγάπη, την στοργή και το ανύστακτο ενδιαφέρον των γονέων˙ «και ανεζήτουν αυτόν (ο Ιωσήφ και η μήτηρ του Ιησού) εν τοις συγγενέσι και εν τοις γνωστοίς· και μη ευρόντες αυτόν υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ ζητούντες αυτόν. και εγένετο μεθ’ ημέρας τρεις εύρον αυτόν εν τω ιερώ …και ιδόντες αυτόν εξεπλάγησαν, και προς αυτόν η μήτηρ αυτού είπε· τέκνον, τι εποίησας ημίν ούτως; ιδού ο πατήρ σου καγώ οδυνώμενοι εζητούμέν σε». (Λουκ. β’ 44-46 κ’48) αλλά και οι γονείς ευχαριστούνται και ευφραίνονται από την πρόοδο των παιδιών τους˙ «το δε παιδίον ηύξανε και εκραταιούτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, και χάρις Θεού ην επ’ αυτό.» (Λουκ. β’,40) «και ην Ιωσήφ και η μήτηρ αυτού θαυμάζοντες…» (Λουκ. β’, 33) Και η σχέσις αυτή γονέων – παιδιών καταλήγει στο τέλος στην μέριμνα των παιδιών για τους γονείς, που ηλικιακά μεγαλώνουν, ως «ανταπόδοση», τρόπον τινά, της στοργής και της αγάπης που έλαβαν από τον πατέρα και την μητέρα τους. Πριν ο Ιησούς πει επί του Σταυρού «τετέλεσται», ανέθεσε την φροντίδα της Παναγίας Μητέρας Του στον αγαπημένο Του μαθητή˙ «…είτα λέγει τω μαθητή· ίδε η μήτηρ σου. και απ’ εκείνης της ώρας έλαβεν ο μαθητής αυτήν εις τα ίδια» (Ιω. ιθ’, 27).
Όλα αυτά παρακινούν τον καθένα μας να συμβάλλει στην διατήρηση του αγιαμένου θεσμού της οικογένειας αφ’ ενός και αφ’ ετέρου να συνεργεί το κάθε μέλος της οικογένειας, πατέρας – μητέρα – παιδιά στο να γίνει η δική τους οικογένεια χαριτωμένη και από τον Θεό ευλογημένη σαν τις οικογένειες των Αγίων Βασιλείου του Μεγάλου και Γρηγορίου του Παλαμά …! Γένοιτο.