Την Πέμπτη, 6 Μαΐου 2021, εορτάστηκε από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η μνήμη του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, όπου η Εκκλησία αναμιμνήσκεται το μαρτύριο του στην Ρώμη, το έτος 303 μ.Χ. επί Διοκλητιανού.
Η μνήμη αυτού εορτάστηκε ως εξής:
Α΄. Στην ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου της Εβραικής συνοικίας της Παλαιάς Πόλης των Ιεροσολύμων τελέστηκε το απόγευμα Εσπερινός, από τον Τελετάρχη Αρχιμανδρίτη π. Βαρθολομαίο και θεία Λειτουργία το πρωί, προεξάρχοντος του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου, συλλειτουργούντων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ησυχίου και του Σεβασμιωτατου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, των Αρχιμανδριτών π. Νεκταρίου και π. Καλλίστου, ψάλλοντος του κ. Βασιλείου Γκοτσοπούλου, παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα κ. Ευαγγέλου Βλιώρα, με συμμετοχή μοναχών, μοναζουσών και άλλων πιστών.
Στο Κοινωνικό της θείας Λειτουργίας κήρυξε ο Μακαριώτατος με το κάτωθι κήρυγμα:
Σύνδρομος εξέλαμψεν ημίν η πανένδοξος μνήμη η του θεράποντος τη Αναστάσει Χριστού, εν η συνελθόντες οι πιστοί φαιδρώς εορτάσωμεν, αναφωνεί ο μελωδός της Εκκλησίας.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Το ανέσπερον φως της Αναστάσεως του Σωτήρος ημών Χριστού ωδήγησεν τα διαβήματα ημών εν τη επωνύμω ιερά ταύτη Μονή του Αγίου Γεωργίου του μεγαλομάρτυρος, ίνα μετά παρρησίας εορτάσωμεν την ιεράν αυτού μνήμην.
Ο άγιος Γεώργιος διεκρίθη ως μέγας μάρτυς της αγάπης του Χριστού κατά τους χρόνους των απηνών διωγμών των Χριστιανών υπό του Ρωμαίου Αυτοκράτορος Διοκλητιανού (284-305). Ο Γεώργιος, γόνος πλουσίας και ευγενούς οικογενείας, καταγομένης εκ Καππαδοκίας, υπηρέτει ως αξιωματικός εις τας τάξεις του Ρωμαικού στρατού. Ούτος, ομολογήσας πίστιν εις Χριστόν συνελήφθη, υπεβλήθη εις φρικτά μαρτύρια και τέλος απετμήθη την κεφαλήν αυτού. Υπό δε της Εκκλησίας των πρώτων αιώνων κατετάγη μεταξύ των μεγάλων αγίων αυτής μαρτύρων. Η προχριστιανική πόλις της Παλαιστίνης Διόσπολις, η μετέπειτα και σύγχρονος ημίν πόλις Λύδδα, ένθα σώζεται ο μεγαλοπρεπής επώνυμος αυτού ναός, ανηγερμένος επί του κενοταφίου του αγίου, κατέστη το κέντρον της προς τον μάρτυρα τιμής. Η τιμή δε του αγίου Γεωργίου επεξετάθη εις άπασαν την Ρωμαικήν Αυτοκρατορίαν εις ανατολήν και Δύσιν.
Διερωτώμεθα διά τι ο θαυμαστός και ένδοξος Γεώργιος επεζήτει το υπέρ Χριστού μαρτύριον: «ενίκα γαρ ο πόθος την ανθρωπίνην φύσιν διά θανάτου πείθων τον εραστήν, διαβήναι προς τον ποθούμενον, Χριστόν τον Θεόν και Σωτήρα των ψυχών ημών», ανακράζει ο υμνωδός αυτού. Ο δε Προφητάναξ Δαυΐδ λέγει: «Εγώ δε εν δικαιοσύνη οφθήσομαι τω προσώπω σου, χορτασθήσομαι εν τω οφθήναι μοι την δόξαν σου», (Ψαλμ. 16,15).
Της θείας ταύτης δόξης θεωρός εγένετο ο υπό των μισούντων αυτόν και λιθοβοληθείς Στέφανος ο Πρωτομάρτυς κατά την μαρτυρίαν του Ευαγγελιστού Λουκά: «υπάρχων δε πλήρης Πνεύματος Αγίου, ατενίσας εις τον ουρανόν είδε δόξαν Θεού και Ιησούν εστώτα εκ δεξιών του Θεού», (Πραξ. 7,55).
Τόσον οι φονευθέντες Προφήται της Παλαιάς Διαθήκης, οι προκαταγγείλαντες το φως του κόσμου, δηλονότι τον Χριστόν, όσον και ο Πρωτομάρτυς Στέφανος συνέβαλον αποφασιστικώς, ίνα ο γενναίος αθλητής Γεώργιος ενστερνισθή τον λόγον του Ιησού Χριστού, λέγοντος: «Εγώ ειμι το φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής», (Ιωάν. 8,12).
Ερμηνεύων τους λόγους τούτους ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει: «Ην μεν γαρ εν μόνη τη Ιουδαία γνωστός ο Θεός και εν μόνω δε τω Ισραήλ μέγα το όνομα Αυτού, βαθύς δε ώσπερ την ετέραν άπασαν γην κατεπίμπλη [εντελώς εγεμίζετο] σκότους, ουδενός των εν τω κόσμω το θείον τε και ουράνιον έχοντος φως, πλην ότι μόνου του Ισραήλ».
Πράγματι, ο σοφός Γεώργιος ζη και κινείται εις χρόνους, όπου το δαιμονιώδες σκότος της ειδωλολατρείας κυριαρχεί εφ’ όλης της γης και οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες θεοποιούν εαυτούς και απαιτούν προσκύνησιν υπό πάντων των υπηκόων αυτών, πολλώ δε μάλλον των Χριστιανών, ως λέγει και ο υμνωδός, αυτού: « Ευσεβείας του εχθρού τα φρυάγματα, τω γαρ θείω ζήλω τον νούν πυρπολούμενος, των ειδώλων έσβεσας το άθεον φρύαγμα, όθεν επαξίως αμοιβήν των βασάνων εδέξω τον στέφανον και παρέχεις ιάματα, αθλοφόρε Γεώργιε».
Ο θαυμαστός Γεώργιος συγκαταλέγεται εις την χορείαν των μεγαλομαρτύρων της Εκκλησίας, διότι ούτος ουκ επαισχύνθη το μαρτύριον του Κυρίου ημών, ως παραγγέλλει ο θείος Παύλος τω μαθητή αυτού Τιμοθέω, (Β΄ Τιμ. 1,8).
Με άλλα λόγια, ο άγιος Γεώργιος αναδεικνύεται απόστολος και κήρυξ των σωτηριωδών αληθειών του Ευαγγελίου του Χριστού, εμπνεόμενος από το κήρυγμα του ιερωτάτου Παύλου, λέγοντος: «ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν», (Εβρ. 13,14).
Η δε μέλλουσα πόλις δεν είναι άλλη από την αιώνιον ζωήν, δηλονότι την Βασιλείαν των Ουρανών, περί της οποίας ο Κύριος λέγει: «ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού», (Ματθ. 6,33). «Διά πολλών θλίψεων δεί ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού», (Πραξ. 14,22) κηρύττει ο θείος Παύλος.
Οι μάρτυρες της αγάπης του Χριστού αποτελούν το καύχημα και την δόξαν της Εκκλησίας· διά τούτο και απολαμβάνουσιν ιδιαζούσης τιμής. Τούτο δε οφείλεται εις το γεγονός ότι τα λείψανα των μαρτύρων παρέχουν ιάματα τοις τιμώσιν και προσκυνούσιν αυτά αφ’ ενός, και η αφθαρσία αυτών καταγγέλλει και ομολογεί την εκ νεκρών Ανάστασιν του Χριστού αφ’ ετέρου.
Προσέτι δε το δι’ αίματος μαρτύριον των αγίων μαρτύρων αποτελεί έμπρακτον και αναντίρρητον μαρτυρίαν της επί του Σταυρού θυσίας του Υιού του Θεού, Κυρίου δε ημών Ιησού Χριστού υπέρ της σωτηρίας του ανθρωπίνου ημών γένους. Διό ο μέγας Παύλος λέγει: «Ει δε απεθάνομεν συν Χριστώ, πιστεύομεν ότι και συζήσομεν Αυτώ, ειδότες ότι Χριστός εκ νεκρών ουκέτι αποθνήσκει, θάνατος αυτού ουκέτι κυριεύει», (Ρωμ. 6, 8-9).
Αυτόν ακριβώς τον θάνατον της Αθανασίας του Χριστού, δηλονότι το φως της Αναστάσεως του Χριστού ενεδύσατο και ο σήμερον εορτίως τιμώμενος άγιος μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος. Αυτόν τούτον τον εκ της Παρθένου Θεοτόκου Μαρίας σάρκα ημφιεσμένον και τεχθέντα Σωτήρα του κόσμου επόθησε ο γεωργός της ευσεβείας Γεώργιος. Διό και ημείς οι τιμώντες την ιεράν αυτού μνήμην εν τη Παλαιά αγία Πόλει Ιερουσαλήμ μετά του υμνωδού ικετεύσωμεν και είπωμεν: « Θερμοτάτη πίστει και στοργή τους προσκαλουμένους σε Μάρτυς Χριστού στεφηφόρε Γεώργιε, παρεστώς ολόφωτος, σεπτώ βήματι του των όλων δεσπόζοντος σου ταίς ικεσίαις και ταίς προστασίαις διαφύλαξον». Αμήν. Χριστός Ανέστη.
Μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας η ανακαινίσασα και αγιογραφήσασα τον Ναόν οσιωτάτη ηγουμένη Μαριάννα δεξιώθηκε την Πατριαρχικήν Συνοδείαν και το εκκλησίασμα εις το ηγουμενείο και εις το προαύλιο.
Β’. Στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεψργίου στην πόλη της Άκκρης- Πτολεμαΐδος με Εσπερινό και θεία Λειτουργία από τον Πατριαρχικό Επίτροπο Αρχιμανδρίτη π. Φιλόθεο.
Γ΄. Στην Ιερά Μονή αγίου Γεωργίου του «Νοσοκομείου», στην Παλαιά Πόλη Ιεροσολύμων, προσκειμένη τη Μονή των Αρχαγγέλων με Εσπερινό και θεία Λειτουργία από τον Γέροντα Δραγουμάνο Αρχιμανδρίτη π. Ματθαίο, ψάλλοντος του Πρωτοψάλτου του μοναστηριακού Ναού των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Αρχιμανδρίτου π. Ευσεβίου, με συμμετοχή προσευχητική μοναχών και λαικών της παροικίας Ιεροσολύμων.
Την Αγιοταφιτική Συνοδεία δεξιώθηκε η οσιολογιωτάτη μοναχή Πανσέμνη, η ανακαινίσασα τον Ναό και συντηρήσασα τις εικόνες αυτού.
Δ΄. Στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Μπετζαλλά, περιοχής Βηθλεέμ και Χεβρώνος, εν μέσω μουσουλμανικού χωρίου με Εσπέρινό και Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Γεράσων κ. Θεοφάνους, ψαλλόντων Αραβοφώνων Ιεροψαλτών, με συμμετοχή μοναχών, μοναζουσών και άλλων πιστών και προσευχομένων Αραβοφώνων πιστών από την Βηθλεέμ, Μπετζάλλας και Χωρίου των Ποιμένων.
Την Αρχιερατική Συνοδείαν και το εκκλησίασμα δεξιώθηκε τέλος ο ηγούμενος Αρχιμανδρίτης Ανανίας.
Ε΄. Στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου εν Λύδδη, όπου και το κενοτάφιο αυτού, με θεία Λειτουργία το πρωί, τελέστηκε από τον ηγούμενο Ιερομόναχο π. Μαρκέλλου με συμμετοχή πιστών της Λύδδης.
