Την Τρίτη 3 Οκτωβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων και Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας για την εορτή του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, προστάτου της Δικαιοσύνης.
Στο τέλος τελέστηκε αρτοκλασία για τα μέλη του Δικηγορικού Συλλόγου Βεροίας και μνημόσυνο για τα αποβιώσαντα μέλη, παρουσία τοπικών πολιτικών αρχών και νομικών.
Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας με την ευκαιρία της ενάρξεως του νέου δικαστικού έτους, ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων τέλεσε αγιασμό στην αίθουσα του Δικηγορικού Συλλόγου Βεροίας, όπου εν συνεχεία πραγματοποιήθηκε εκδήλωση προς τιμήν των αποχωρούντων από την ενεργό υπηρεσία και των νεοδιορισθέντων δικηγόρων του Συλλόγου.
Στην εκδήλωση απηύθυνε χαιρετισμό ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Βεροίας κ. Στέργιος Σουροβίκης και εισήγηση με θέμα: «Η Συνθήκη της Λωζάνης» ανέπτυξε ο κ. Νικόλαος Τζίμπουλας.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του κατά την Θεία Λειτουργία ανέφερε μεταξύ άλλων: «Έστησεν ημέραν εν η μέλλει κρίνειν την οικουμένην εν δικαιοσύνη».
Η αγάπη του Θεού για κάθε πλάσμα του και η επιθυμία του «πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» κάνει τον Θεό να εφευρίσκει για τον κάθε άνθρωπο έναν ιδιαίτερο τρόπο για να τον προσεγγίσει και να τον καλέσει κοντά του. Γιατί κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του χαρακτήρα και τη δική του προσωπικότητα και ελκύεται από διαφορετικά πράγματα στη ζωή και την καθημερινότητά του. Το διαπιστώνουμε, άλλωστε, όλοι μας τόσο στον εαυτό μας όσο και στους ανθρώπους του οικογενειακού, επαγγελματικού και κοινωνικού περιβάλλοντός μας.
Η πρόσκληση αυτή προς τους ανθρώπους άλλοτε απευθύνεται από τον ίδιο τον Χριστό, όπως συνέβη με τους μαθητές του Κυρίου μας ή με τον πρωτοκορυφαίο απόστολο Παύλο, και άλλοτε μέσω της Εκκλησίας και των διακόνων της, που κηρύττουν το Ευαγγέλιο του Χριστού και καλούν τους ανθρώπους να πιστεύσουν και να ακολουθήσουν τον Χριστό. Όμως και πάλι, όπως μαρτυρούν και οι βίοι των αγίων της Εκκλησίας μας, δεν ελκύονται όλοι από τα ίδια θέματα ούτε ελκύονται από την πρώτη στιγμή που θα ακούσουν τον θείο λόγο. Το βλέπουμε και στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα από τις Πράξεις των αποστόλων, στο οποίο ο ιερός συγγραφέας, ο ευαγγελιστής Λουκάς, μας περιγράφει το κήρυγμα του αποστόλου Παύλου στην Αθήνα.
Ο απόστολος κηρύττει στον Άρειο Πάγο, ομιλεί στους Αθηναίους για τον άγνωστο Θεό, στον οποίο είχαν αφιερώσει εκείνοι έναν βωμό. Τους ομιλεί για τον Χριστό και την ανάσταση των νεκρών που θα γίνει μετά τη μέλλουσα κρίση, και άλλοι αδιαφορούν σε όσα λέγει, άλλοι χλευάζουν, άλλοι του λένε θα σε ακούσουμε και με κάποια άλλοι ευκαιρία, και μόνο λίγοι αισθάνονται ότι άγγιξε την ψυχή τους ο λόγος του αποστόλου Παύλου, αισθάνονται την πρόσκληση του Χριστού να τον πιστεύσουν και να τον ακολουθήσουν.
Είναι ο Αρεοπαγίτης Διονύσιος, η Δάμαρις και μερικοί ακόμη, όπως μας πληροφορούν οι Πράξεις των Αποστόλων. Αυτοί περίμεναν τον πρωτοκορυφαίο απόστολο να τελειώσει το κήρυγμά του για να του πουν ότι πίστευσαν πως ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός, ο Σωτήρας και Λυτρωτής των ανθρώπων και θέλουν να τον ακολουθήσουν.
Τόσοι άνθρωποι τον άκουσαν και όμως λίγοι έλαβαν την πρόσκληση του Θεού. Για τον ανώτατο δικαστή Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη η πρόσκληση ήταν ίσως η αναφορά στη θεία δικαιοσύνη, αυτήν την οποία θα αποδώσει ο Χριστός εν ημέρα κρίσεως. Για τον άνθρωπο που είχε αφιερώσει τη ζωή του στην απονομή του δικαίου και που γνώριζε ότι οι ανθρώπινοι νόμοι είναι ατελείς και η απόδοση της δικαιοσύνης συχνά υποκειμενική, καθώς υπεισέρχονται τα ανθρώπινα κριτήρια και οι ανθρώπινες αδυναμίες, η κρίση και η απόδοση δικαιοσύνης από τον Θεό τον ελκύει. Γιατί η δικαιοσύνη είναι συνάρτηση της αρετής και μόνο ο αναμάρτητος και άγιος Θεός, τον οποίο κήρυττε ο απόστολος Παύλος, μπορούσε να κρίνει δίκαια τους ανθρώπους.
Αντίθετα, οι θεοί των ειδώλων που πίστευε μέχρι τότε, καθώς ήταν γεμάτοι οι ίδιοι από κακίες και πάθη δεν ήταν δυνατόν να είναι δίκαιοι στις κρίσεις τους ή να αποδίδουν δικαιοσύνη.
Η μέλλουσα κρίση των ανθρώπων από τον Θεό με κριτήριο τη θεία δικαιοσύνη, την οποία κάποιοι Αθηναίοι θα ειρωνεύθηκαν, είναι αυτή που αποτελεί το κίνητρο για να θελήσει ο ευσυνείδητος δικαστής Διονύσιος να πλησιάσει τον Χριστό. Η φράση του κηρύγματος του αποστόλου είναι η προσωπική του πρόσκληση, και από τότε, εγκαταλείποντας την άσκηση της ανθρώπινης δικαιοσύνης αφιερώνεται στη σπουδή και την άσκηση της θείας. Την ζει, την κηρύττει και ελκύει και άλλους μέσω αυτής στον Χριστό, ως επίσκοπος Αθηνών αλλά και ως κήρυκας του Ευαγγελίου σε πολλές χώρες της Δυτικής Ευρώπης, αποτελώντας με τη ζωή του συγχρόνως παράδειγμα δικαιοσύνης και αρετής.
Αυτό το παράδειγμα του εορταζόμενου σήμερα αγίου ιεράρχου της Εκκλησίας μας, του αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ας προσπαθούμε να ακολουθούμε και εμείς, και πολύ περισσότερο εσείς οι δικαστές, οι δικηγόροι, οι νομικοί και όσοι διακονείτε τον ευαίσθητο χώρο της δικαιοσύνης και τιμάτε τον άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη ως προστάτη σας, για να ανταποκρίνεσθε με συνέπεια στα καθήκοντα σας και να προστατεύετε τους ανθρώπους που καταφεύγουν στην κρίση σας, αλλά και για να έχετε τη χάρη του Θεού και στη ζωή σας και στο πολύ σημαντικό λειτούργημά σας.
