Την Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2021, εορτάστηκε από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η εορτή του αγίου Συμεών του Θεοδόχου.
Στην εορτή προεξήρχε στην Ιερά Μονή Αγίου Συμεών ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων Αρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου και Σεβαστείας κ. Θεοδοσίου και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελενουπόλεως κ. Ιωακείμ, του Γέροντος Καμαράση Αρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, του εκπροσώπου της MISSIA του Πατριαρχείου της Μόσχας ηγουμένου Αρχιμανδρίτου π. Αλεξάνδρου, του Αρχιδιακόνου Μάρκου και των Ιεροδιακόνων Συμεών, Ευλογίου, Μαρκέλλου και άλλων Πατέρων, ψαλλόντων των μαθητών της Πατριαρχικής Σχολής Σιών από τον κ. Βασίλειον Γκοτσόπουλο και μετεχόντων αρκετών πιστών, παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα κ. Ευαγγέλου Βλιώρα.
Στο Κοινωνικό της θείας Λειτουργίας μίλησε ο Μακαριώτατος με την κάτωθι προσφώνησης Αυτού:
«Εγνώρισε Κύριος το σωτήριον αυτού, εναντίον των εθνών απεκάλυψε την δικαιοσύνην αυτού… είδοσαν πάντα τα πέρατα της γης το σωτήριον του Θεού ημών», (Ψαλμ. 97, 2-3), αναφωνεί ο ψαλμωδός.
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Η αγία του Χριστού Εκκλησία, ακούουσα εις τους Δαυιτικούς λόγους: «αλαλάξατε τω Θεώ πάσα η γη, ασατε και αγαλλιάσθε και ψάλατε», (Ψαλμ. 97,4), συνήγαγε πάντας ημάς εν τω ιερώ τούτω τόπω, ένθα σώζεται ο τάφος του Δικαίου Πρεσβύτου Συμεών του Θεοδόχου, ίνα εορτάσωμεν την μνήμην αυτού αφ᾽ ενός, και την συμβολήν αυτού αφ᾽ ετέρου, εν τω ιστορικώ γεγονότι της εισελεύσεως του νέου βρέφους, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν τω Αγιαστηρίω του Θεού, τουτέστιν τω Ναώ του Σολομώντος.
«Εβόησέ σοι, ιδών ο Πρέσβυς τοις οφθαλμοίς το σωτήριον, ο λαοίς επέστη·εκ Θεού Χριστέ, συ Θεός μου», και απλούστερον: «Κύριε, όταν ο γέρων Συμεών είδε με τα μάτια του τον Σωτήρα, τον ελθόντα για όλους τους λαούς, εφώναξε μεγάλη τη φωνή: Χριστέ, συ είσαι ο Θεός μου, που γεννήθηκες από τον Θεό Πατέρα», βοά και λέγει ο υμνωδός άγιος Κοσμάς, ακούων εις την αψευδή μαρτυρίαν του Ευαγγελιστού Λουκά, λέγοντος: «και εν τω εισαγαγείν τους γονείς το παιδίον ‘Ιησούν του ποιήσαι αυτούς κατά το ειθισμένον του νόμου περί αυτού, και αυτός εδέξατο Aυτό εις τας αγκάλας αυτού και ηυλόγησε τον Θεόν και είπε: νυν απολύεις τον δούλόν σου, δέσποτα, κατά το ρήμά σου εν ειρήνη, ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ητοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις αποκάλυψιν εθνών και δόξαν λαού σου ‘Ισραήλ».
Κατά την ερμηνείαν των θεοπνεύστων Πατέρων της Εκκλησίας “το σωτήριον του Θεού”, το οποίον είδον οι οφθαλμοί του Πρεσβύτου Συμεών, δεν είναι άλλο από τον Χριστόν. «Σωτήριον είπε την σάρκωσιν του Μονογενούς», λέγει ο άγιος Θεοφύλακτος: «ως επί σωτηρίαν των ανθρώπων γεγενημένην», προσθέτει ο Ζιγαβηνός. «Σωτήριον γαρ έθος ονομάζειν τη Γραφή τον Χριστόν του Θεού», επισημαίνει ο Μέγας Βασίλειος. Και “σωτήριον ούσαν την ένσαρκον Αυτού παρουσίαν” σημαίνει κατά τον Μ. Αθανάσιον: «προητοίμαστο γαρ το σωτήριον του Χριστού και αυτής του κόσμου καταβολής, πεφανέρωται δε εν εσχάτοις του αιώνος καιροίς», σχολιάζει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, επικαλούμενος τον Απόστολον Πέτρον κηρύσσοντα: «ελυτρώθητε… τιμίω αίματι ως αμώμου και ασπίλου Χριστού, προεγνωσμένου μεν προ καταβολής κόσμου, φανερωθέντος δε επ’ εσχάτων των χρόνων δι΄ υμάς», (Α΄ Πέτρου, 18-20).
Καθίσταται σαφές, λοιπόν, ότι το σωτήριον του Θεού είναι ο Λόγος Θεού, του «επ’ εσχάτων των ημερών διά την ημετέραν σωτηρίαν εν τη γαστρί της αγίας Παρθένου ενοικήσαντος και εξ αυτής αμεταβλήτως σαρκωθέντος και γεννηθέντος», κατά τον άγιον Ιωάννην τον Δαμασκηνόν.
Ο δίκαιος Συμεών ουχί μόνον ωμολόγησε ότι το εν αγκάλαις αυτού βασταχθέν βρέφος είναι ο Χριστός, ο Σωτήρ του κόσμου, αλλ’ εγένετο και θεωρός του απροσίτου και ακτίστου φωτός, τουτέστιν της θεότητος του Χριστού, ως εναργέστατα διδάσκει ο Μέγας Βασίλειος λέγων: «Άννα ευηγγελίζετο, Συμεών ενηγκαλίζετο, εν μικρώ βρέφει τον μέγαν Θεόν προσκυνούντες· ου του ορωμένου καταφρονούντες, αλλά της θεότητος Αυτού την μεγαλωσύνην δοξολογούντες. Εφαίνετο γαρ ώσπερ φως δι’ υελίνων υμένων διά του ανθρωπίνου σώματος η θεία δύναμις, διαυγάζουσα τοις έχουσι τους οφθαλμούς της καρδίας κεκαρθαρμένους».
Σημειωτέον ότι όντως «ην αυτώ [τω Συμεών] κεχρηματισμένον υπό του Πνεύματος του Αγίου μη ιδείν θάνατον, πριν ή ίδη τον Χριστόν Κυρίου», (Λουκ. 2,26). Αλλ’ όμως, ο Δίκαιος Συμεών ουδέποτε έπαυσε τηρείν τους οφθαλμούς της καρδίας αυτού κεκαθαρμένους: «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται», (Ματθ. 5,8), λέγει Κύριος, “φως δικαίοις διά παντός, φως δε ασεβών σβέννυται”, (Παροιμ. 13,9) αναφωνεί ο σοφός Σολομών.
Ο Πρεσβύτης Συμεών διακρίνεται μεταξύ των μεγάλων προσωπικοτήτων και δη των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, διότι ούτος ηξιώθη να προσκυνήση εν μικρώ βρέφει τον μέγαν Θεόν, τουτέστιν τον Χριστόν, εν ω οι Προφήται προκατήγγειλαν τον σαρκωθέντα εκ Παρθένου Θεόν Λόγον, τον Χριστόν. Το δε σωζόμενον άφθαρτον σκήνωμα / λείψανον του αγίου Συμεών αποτελεί τρανήν μαρτυρίαν της Χάριτος και της δόξης, της οποίας έτυχε παρά Κυρίου, αναφωνεί ο ψαλμωδός: «Φως ανέτειλε τω δικαίω και τοις ευθέσι τη καρδία ευφροσύνη», (Ψαλμ. 96,11). «Πας γαρ ει τις εστίν αγαθός και δίκαιος τούτω εις νούν και καρδίαν το νοητόν και θείον ανατέλλει φως», λέγει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας.
Το θείον δε και ανατέλλον φως εις τους δικαίους, δεν είναι αλλο από την φωτιστικήν δύναμιν του αγίου Πνεύματος, διά της οποίας ο Θεοδόχος Συμεών προφητικώς είπε προς Μαριάμ: «ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω ‘Ισραήλ και εις σημείον αντιλεγόμενον· και σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία, όπως αν αποκαλυφθώσιν εκ πολλών καρδιών διαλογισμοί», (Λουκ. 2, 34-35).
Ερμηνεύοντες τους λόγους τούτους, ο μεν Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει: “Τέθειται παρά του Θεού Πατρός ο Εμμανουήλ εις τα θεμέλια Σιών, λίθος ων εκλεκτός, ακρογωνιαίος, έντιμος, εκαί ο πιστεύων επ’ αυτώ ου μη καταισχυνθή”, (Ησ. 28,16), «εφ᾽ ον δ᾽ αν πέση, λικμήσει αυτόν», (Ματθ. 21, 44). Ο δε Ζιγαβηνός, αναφερόμενος εις την Μητέρα του Ιησού Χριστού λέγει: «Ρομφαίαν ωνόμασε την τιμητικωτάτην και οξείαν οδύνην, ήτις διήλθε την καρδίαν της Θεομήτορος, ότε ο υιός αυτής προσηλώθη τω σταυρώ. Περί ταύτης γαρ της αλγηδόνος νυν προεφήτευσεν [ο Συμεών]». Και διασαφηνίζει ο άγιος Κύριλλος λέγων: «Μονονουχί γαρ ρομφαία κατεσφάζετο η αγία Παρθένος σταυρούμενον ορώσα τον εξ αυτής γεννηθέντα κατά γε την σάρκα».
Τον σήμερον τιμώμενον δίκαιον και θεοδόχον γενόμενον Συμεών παρακαλέσωμεν, ίνα ημείς, οι πιστεύοντες τον εκ της αγίας Παρθένου γεννηθέντα Θεόν Λόγον, Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ου μη καταισχυνθώμεν αλλά ταίς ικεσίαις Αυτού αξιωθώμεν της βασιλείας των Ουρανών. Μετά δε του υμνωδού είπωμεν: «Ο πλήρης κεκένωται, ο προαιώνιος άρχεται, ο Λόγος παχύνεται, ο πλάστης πλάττεται, ο αχώρητος χωρείται εν κοιλία τη ση σωματούμενος, Θεοχαρίτωτε. Διό μη παύση πρεσβευουσα υπέρ ημών, των πίστει τιμώντων Σε», Αμήν”.
Μετά την θεία Λειτουργία ο ανακαινιστής του Προσκυνήματος γηραιός ηγούμενος Αρχιμανδρίτης π. Θεοδώρητος δεξιώθηκε τον Μακαριώτατο στο ηγουμενείο.
