Η εορτή του Αγίου Νικολάου του Καβάσιλα στα Καβάσιλα Ημαθίας

Τη Δευτέρα 20 Ιουνίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Καβασίλων, με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Νικολάου του Καβάσιλα.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Γνώμην ουρανόφρονα επιδειξά­μενος Όσιε, πολιτείαν κατάλλη­λον τω πόθω διήνυσας».

Κατά τη χθεσινή Κυριακή, Κυριακή των Αγίων Πάντων, η Εκκλη­σία μας εόρτασε όλους τους αγίους της, παλαιούς και νεωτέρους, όλα δηλαδή τα εκλεκτά τέκνα της, τα οποία έζησαν την εν Χριστώ ζωή, έζησαν σύμφω­να με το Ευαγγέλιο του Χριστού και αξιώθηκαν να ευαρεστήσουν με την υπακοή τους τον Θεό, ώστε να ενωθούν μαζί του και να γίνουν μέτοχοι της θείας του Χάριτος, που αγιάζει και θεώ­νει τον χοϊκό άνθρωπο.

Και σήμερα εορτάζουμε και πανη­γυρίζουμε τη μνήμη ενός αγίου, ο οποίος συνδέεται ιδιαίτερα με τον τόπο αυτόν και φέρει και το όνομά του, εορτάζουμε τη μνήμη του αγίου Νικολάου του Καβάσιλα.

Η ζωή του μας είναι γνωστή, αλλά ο ιερός υμνογράφος μας υπεν­θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο κατόρθωσε ο άγιος Νικόλαος να επιτύχει τον σκοπό του, τον σκοπό που πρέπει να έχει στη ζωή του ο κάθε πιστός, και να φθάσει στην αγιότητα, ώστε να αγωνι­σθού­­με και εμείς να τον μιμη­θού­με, διότι δεν τιμούμε τους αγίους, εάν δεν προσπαθούμε και να μιμη­θούμε τη ζωή τους.

Ποιος ήταν, λοιπόν, ο τρόπος με τον οποίο επέτυχε ο άγιος Νικό­λαος την αγι­ότητα και έφθασε στη βασιλεία του Θεού;

Το πρώτο στοιχείο αυτού του τρόπου ήταν η «ουρα­νό­­φρων γνώμη». Ο άγιος Νικό­λαος είχε στον νου του στον ου­ρα­νό. Είχε τον ου­ρα­νό μέσα του, μέσα στον νου και στη σκέψη του, μέσα στην καρδιά του και στις επιθυμίες του. Περπα­τούσε στη γη, αλλά σκεφτόταν τον ου­ρανό. Ζού­σε στη γη, αλλά η ψυχή του βρι­σκόταν διαρκώς στον ου­ρα­νό. Και η διαρκής αυτή σκέψη και μνή­μη του ουρανού, τον έκανε και να ζει σαν να είναι στον ουρα­νό, τον έκανε να αισθάνεται ότι ζει μαζί με τον Χριστό, ότι ζει μαζί με τους αγίους και τους αγγέλους, πα­ρότι ζούσε μέσα σε μία μεγα­λού­πολη, όπως ήταν και στην εποχή του τόσο η Θεσ­σα­λονίκη όσο και η Κωνσταντινού­πολη, με πο­λύ κό­σμο και πολλούς πειρα­σμούς. Τον έκανε να αποφεύγει ό,τι θα μπο­ρού­σε να τον απομα­κρύνει από τον Χριστό, ό,τι θα μπο­ρούσε να μολύ­νει την ψυχή του με την αμαρτία.

Η δεύτερη επιδίωξή του, την οποία επέτυχε με τον αγώνα του, ήταν να ζήσει ανά­λογα με αυτό που ποθούσε. «Πολι­τεί­αν κα­τάλ­ληλον τω πόθω διή­νυ­σας», έψαλε ο ιερός υμνο­γράφος. Έζη­σες, λέει, τη ζωή σου σύμφωνα με τον πόθο σου.

Και ποιος ήταν ο πόθος του αγίου Νικο­λάου; Ποια ήταν η επιθυμία της ψυχής του; Δεν ήταν ούτε ο πλούτος ούτε η δόξα του κόσμου ούτε η τιμή και ο έπαινος των αν­θρώπων αυτά που ποθούσε ο άγιος Νικόλαος και είλκυαν την ψυχή του. Ήταν ο ουρανός, ήταν ο Θεός, ήταν η ζωή του να είναι εναρμονι­σμένη με τον ου­ρανό και σύμφωνη με το θέλημα του Θεού.

Αγωνιζόμενος, λοιπόν, από τη γη να ζει τον ουρανό, να ζει τη βασι­λεία του Θεού, κατόρθωσε με τη χάρη του να φθάσει στην αγιό­τη­τα, γιατί η αγιότητα δεν είναι τίποτε άλλο από το να ταυτίζει ο άνθρωπος το θέλημά του με το θέλημα του Θεού, να ταυτίζει τη ζωή του με τη ζωή του Χριστού. Να ζει όπως έλεγε ο απόστολος Παύλος για τον εαυτό του: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χρι­στός».

Και όποιος ζει από αυτή τη ζωή ενωμένος με τον Χριστό, δεν μπο­ρεί παρά και στην άλλη ζωή να απο­λαύσει την αιωνιότητα της βα­σιλείας του, αυτή την οποία ετοί­μασε για όλους μας ο Χριστός.

Γι’ αυτό, εορτάζοντας σήμερα και πανηγυρίζοντας τη μνήμη του αγίου Νικολάου του Καβάσιλα ας φροντίσουμε να ακολουθήσουμε και εμείς τα βήματά του. Ας προ­σπαθήσουμε πρώτα από όλα να απο­κτήσουμε «γνώμη ουρανό­φρο­να», θέτοντας ως κέντρο του νου μας, της ψυχής και της καρ­δι­άς μας τον Χριστό και τον ουρανό.

Και αν έχουμε τον νου μας στον ουρανό προ­σηλωμένο, και αν έχουμε στην ψυχή μας τον Χριστό, τότε ο πόθος και η επιθυμία μας γι’ αυτόν θα οδηγεί τα βήματα και της δικής μας ζωής στο θέλημά του. Θα επι­θυμούμε να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του, και τίποτε άλλο δεν θα μας είναι πιο ευχάριστο ή πιο επι­θυ­μητό από το να αισθανό­μα­σθε την παρουσία του Χριστού στη ζωή μας και από το να εναρ­μονίζουμε τη ζωή μας με τη δική του, ζώντας σύμφωνα με τις εντο­λές του, όπως έκανε και ο άγιος Νικόλαος.

Και εύχομαι διά των πρεσβειών του, να αξιωθούμε όλοι να ζήσου­με με τον τρόπο αυ­τό στη γη για να αξιωθούμε με τη χάρη του Θεού και της ουρα­νίου βασιλείας.