Στις 20 Ιανουαρίου 1782, μαρτύρησε στην πόλη των Πατρών, ο κλεινός Νεομάρτυς Ζαχαρίας, ο εξ Άρτης, ο οποίος ήρθε στην Πάτρα, όπου εργάστηκε ως γουναράς. Αρνηθείς την πλάνη του Ισλάμ, παρουσιάστηκε στον Τούρκο Διοικητή της πόλεως, όπου ωομολόγησε τον Ιησού Χριστό, τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο.
Οι Τούρκοι αρνήθηκαν να παραδώσουν το Λείψανό του στον Επίσκοπο των Πατρών και το πέταξαν σε ένα ξεροπήγαδο. Τη νύχτα φως ανέβαινε από τον τόπο που βρισκόταν το πολύαθλο Λείψανο του Μάρτυρα, προς τον Ουρανό. Οι άπιστοι για να εξαναφανίσουν τα ίχνη του Μάρτυρα έκλεισαν το πηγάδι με χώμα και ισοπέδωσαν τον τόπο, ώστε σήμερα να μη γνωρίζουμε που βρίσκεται το ιερό του Μάρτυρος Λείψανο.
Στον Ιερό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου Πατρών η Αγία Τράπεζα του δεξιού κλίτους του Ναού, είναι αφιερωμένη στον Άγιο Νεομάρτυρα Ζαχαρία. Οι ιερές ακολουθίες τελέστηκαν και στον ως άνω Ιερό Ναό, επί τη ιερά του Νεομάρτυρος μνήμη.
Ο Νεομάρτυς τιμάται επίσης λαμπρά, μετά των εν Αχαία και εξ Αχαίας Αγίων, την Κυριακή προ της εορτής του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου κατά μήνα Νοέμβριο κάθε έτους.
Ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, τέλεσε την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας Πατρών, τιμώντας την μνήμη του εν Πάτραις μαρτυρήσαντος, Νεομάρτυρος Ζαχαρίου, αλλά και την μνήμη του Οσίου και Μεγάλου Ευθυμίου, ο οποίος κατά τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνας έλαμψε ως φωστήρας φαεινός με την ασκητική ζωή του, με τους αγώνες του εναντίον των αιρέσεων και με τα θαύματά του.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος, αναφέρθηκε στους δύο τιμωμένους Αγίους και κατέληξε με την προτροπή και των δύο Αγίων, οι οποίοι έζησαν με απόσταση πολλών αιώνων, ότι πρέπει να κρατήσουμε την πίστη ακεραίη και την παράδοση, την οποίαν μας παρέδωσαν οι Άγιοι Απόστολοι, οι Πατέρες, οι Όσιοι και Μάρτυρες της πίστεώς μας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τέλεσε μνημόσυνο, υπέρ μακαρίας μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού κατά σάρκα πατρός του Ιερέως Ευθυμίου Σκλήφα, επισημαίνοντας ότι έχουμε όλοι χρέος να μνημονεύσουμε με ευγνωμοσύνη τους αοιδίμους Γονείς μας, τους Διδασκάλους μας, τα οικεία πρόσωπα, τους εν Κυρίω τελειωθέντες και να προσευχόμαστε υπέρ αναπαύσεως αυτών.
