Την Δευτέρα, 12 Ιουλίου 2021, εoρτάσθηκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η εορτή των αγίων ενδόξων πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Κατά την εορτή ταύτη η Εκκλησία επιτελεί την μνήμην του προσώπου και του ιεραποστολικού έργου διά Χριστόν των δύο τούτων Αποστόλων. Η Εκκλησία αναμιμνήσκεται ότι ο Απόστολος Πέτρος εκήρυξε Χριστόν σταυρωθέντα και Αναστάντα εις την περιτομήν, ήτοι τους Ιουδαίους, ο δε Απόστολος Παύλος εις τα έθνη και απέβησαν οι δύο στερεοί στύλοι της Εκκλησίας, των άλλων Αποστόλων ωσαύτως συνεργασθέντων.
Η Εκκλησία Ιεροσολύμων εώρτασε την εορτήν ταύτην εις Καπερναούμ την παραθαλασσίαν, την εντεύθεν του Ιορδάνου ποταμού, βορειοδυτικώς άμα τη εισόδω αυτού εις την Τιβεριάδα θάλασσαν και εις τον εν αυτή ιερόν Ναόν των Αγίων Αποστόλων, τον κτισθέντα υπό του αοιδίμου Πατριάρχου Ιεροσολύμων Δαμιανού περί τα 1935.
Ενταύθα ανήμερα της εορτής προεξήρξε της θείας Λειτουργίας ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αυτώ των Αρχιερέων, Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού και των Αρχιεπισκόπων Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου και Ιεραπόλεως κ. Ισιδώρου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων, ων πρώτος ο Γέρων Καμαράσης Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος, του Αρχιδιακόνου Μάρκου και του Ιεροδιακόνου π. Ευλογίου, Αραβοφώνων Πρεσβυτέρων των ομόρων περιοχών της Ιεράς Μητροπόλεως Ναζαρέτ, ψαλλούσης της Βυζαντινής παιδικής χορωδίας του Μπερ – Σέβα υπό τον Αρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Αριστόβουλον δεξιά ελληνιστί και της εξ Άκκρης Βυζαντινής χορωδίας υπό τον Αρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον αραβιστί αριστερά, τη ευσεβεί προσευχητική συμμετοχή Αραβοφώνου και Ελληνοφώνου ποιμνίου εκ της Γαλλιλαίας και αλλαχόθεν.
Προς το εκκλησίασμα τούτο κήρυξε τον θείον λόγο ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων διά της κάτωθι προσφωνήσεως Αυτού:
«Εγνώρισε Κύριος το σωτήριον Αυτού εναντίον των εθνών, απεκάλυψε την δικαιοσύνην αυτού», (Ψαλμ. 97,2), αναφωνεί ο ψαλμωδός,
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο κατά το πολύ αυτού έλεος συνάξας πάντας ημάς εν τω ιερώ τούτω της αγιογραφικής Καπερναούμ τόπω, ίνα εορτάσωμεν την μνήμην των Αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων και πρωτοκορυφαίων Πέτρου και Παύλου, των «διηρημένων τοις σώμασι και ηνωμένων τω Πνεύματι».
Ο Πέτρος και ο Παύλος καλούνται πρωτοκορυφαίοι, διότι ούτοι εγένοντο αυτήκοοι και αψευδείς μάρτυρες της κλήσεως του Κυρίου λέγοντος, εις μεν τον Πέτρον: «μακάριος ει, Σίμων Βαριωνά, ότι σαρξ και αίμα ουκ απεκάλυψέ σοι, αλλ’ ο Πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς· καγώ δε σοι λέγω ότι συ ει Πέτρος, και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την εκκλησίαν, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής», (Ματθ. 16, 17-18). Εις δε τον Παύλον είπεν: «εγώ ειμι ‘Ιησούς ον συ διώκεις·… ῏Ην δε τις μαθητής εν Δαμασκώ ονόματι Ανανίας, και είπε προς αυτόν ο Κύριος εν οράματι… πορεύου, ότι σκεύος εκλογής μοί εστιν ούτος του βαστάσαι το όνομά μου ενώπιον εθνών και βασιλέων υιών τε ‘Ισραήλ… Εγένετο δε ο Σαύλος μετά των όντων εν Δαμασκώ μαθητών ημέρας τινάς, και ευθέως εν ταίς συναγωγαίς εκήρυσσε τον ‘Ιησούν, ότι ούτός εστιν ο υιός του Θεού», (Πρβλ. Πραξ. 9, 5-20).
Το ιδιαίτερον χαρακτηριστικόν του Πέτρου και του Παύλου είναι το αναντίρρητον γεγονός, ότι ούτοι ωμολόγησαν τη αποκαλύψει βεβαίως του Αγίου Πνεύματος, ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος, (Ματθ. 16,16 και Πραξ. 9, 19-20). Επί πλέον δε ο Πέτρος ρητώς έλαβε την εντολήν παρά του Κυρίου λέγοντος αυτώ: «Σίμων Ιωνά αγαπάς με πλείον τούτων;… βόσκε τα αρνία μου… ποίμαινε τα πρόβατά μου», (Πρβλ. Ιωάν. 21, 15-17).
Ερμηνεύων τους ανωτέρω λόγους, ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέγει: «Ουκούν διά μεν της εις τρίτον ομολογίας του μακαρίου Πέτρου το εν τριπλώ γεγονός εις απάρνησιν κατηργήθη πλημμέλημα· διά δε του φάναι τον Κύριον «βόσκε τα αρνία μου», ανανέωσις ώσπερ τις της ήδη δοθείσης αποστολής αυτώ γενέσθαι νοείται, τον μεταξύ λύουσα των παιτσμάτων ονειδισμόν, και την εκ της ανθρωπίνης ασθενείας μικροψυχίαν εξαφανίζουσα». [Και αναλυτικώτερον. Διά δε τον λόγον του Κυρίου «βόσκε τα αρνία μου», ημείς αντιλαμβανόμεθα, ότι εγένετο ένα είδος ανανεώσεως της ήδη δοθείσης τω Πέτρω αποστολικής εξουσίας, η οποία διαλύει τον μεσολαβήσαντα ονειδισμόν των πταισμάτων και εξαφανίζει την δειλίαν, την προερχομένην εκ της ανθρωπίνης αδυναμίας].
Όσον άφορά εις τον θείον Παύλον, ούτος οίδεν άνθρωπον εν Χριστώ, … ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι, (Πρβλ. Β΄ Κορ. 12, 2-4). Αναφερόμενος εις την εξαιρετικήν εμπειρίαν ταύτην του Παύλου, ο Ιερός Χρυσόστομος διερωτάται λέγων: «τίνος ένεκεν και ηρπάγη; Υπέρ του μη δοκείν [=νομίζειν] αυτόν … έλαττον έχειν των λοιπών αποστόλων. Επειδή γαρ εκείνοι συνεγένοντο τω Χριστώ, ούτος δε ουδαμώς, διά τούτο εις δόξαν ήρπασε και τούτον».
Ο Ιερώτατος Παύλος εδοξάσθη υπό του Θεού, διότι ούτος αφ’ ενός μεν ανεδείχθη ο κατ’ εξοχήν Απόστολος των Εθνών κατά την ιδίαν αυτού μαρτυρίαν: «εφ’ όσον μεν ειμί εγώ εθνών απόστολος, την διακονίαν μου δοξάζω», (Ρωμ. 11, 13)· αφ’ ετέρου δε ετίμησε το αποστολικόν αυτού αξίωμα ουχί μόνον διά του σωτηριώδους κηρύγματος αυτού, αλλά και διά του έργου αυτού, δηλονότι της προσωπικής αυτού φροντίδος και ανυστάκτου καθημερινής μερίμνης, υπέρ απασών των αγίων Εκκλησιών κατά την αυτού και πάλιν μαρτυρίαν: «εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ και δίψει, εν νηστείαις πολλάκις εν ψύχει και γυμνότητι· χωρίς των παρεκτός η επισύστασίς μου η καθ’ ημέραν, η μέριμνα πασών των Εκκλησιών», (Β΄ Κορ. 11, 27-28).
Παρομοίως εδοξάσθη, δηλονότι ετιμήθη και ο μακάριος Πέτρος υπό του Κυρίου ειπόντος αυτώ: «και δώσω σοι τας κλείς της βασιλείας των ουρανών, και ο εάν δήσης επί της γης έσται δεδεμένον εν τοις ουρανοίς και ο εάν λύσης επί της γης έσται λελυμένον εν τοις ουρανοίς», (Ματθ. 16,19). Το δώρον δε τούτο της εξουσίας του δεσμείν και λύειν έλαβον εξ ίσου όλοι οι Απόστολοι με πρώτον βεβαίως τον Πέτρον, ως σχολιάζει ο ερμηνευτής Ζιγαβηνός λέγων: «Και μην το δώρον τούτο και των άλλων Αποστόλων γέγονεν, αλλά πρώτω τω Πέτρω δέδοται· διότι πρώτος ούτος Υιόν του Θεού γνήσιον τον Χριστόν είναι ανωμολόγησε».
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς εξαίρων την αποστολικήν δραστηριότητα των Πέτρου και Παύλου λέγει: «Οράτε Πέτρον και Παύλον το περιφανές και ομότιμον όσον, και ως υπ’ αμφοτέρων η του Χριστού Εκκλησία βαστάζεται; Διά τούτο και αύτη νυν μίαν και την αυτήν αμφοτέροις νέμει τιμήν, ομοτίμως αλλήλοις συνεορτάζουσα σήμερον». [Βλέπετε πόση είναι η λαμπρότης και ομοτιμία του Πέτρου και του Παύλου και πως η Εκκλησία του Χριστού βαστάζεται; Διά τούτο και αυτή -η Εκκλησία- τώρα απονέμει μίαν και την ιδίαν τιμήν και στους δύο, συνεορτάζοντας σήμερον ομότιμα και τους δύο].
Επικαλούμενος το άγιον και θεάρεστον τέλος του βίου και της αποστολικής συμπεριφοράς των αγίων τούτων Αποστόλων, ο Πατήρ ημών Γρηγόριος μας προτρέπει να μιμηθώμεν αυτών, δηλονότι του Πέτρου και Παύλου, την εκ ταπεινώσεως και μετανοίας διόρθωσιν. Διό και ημείς μετά του υμνωδού είπωμεν:
«Χαίρε Πέτρε Απόστολε, και γνήσιε φίλε, του σου διδασκάλου Χριστού, του Θεού ημών. Χαίρε Παύλε, παμφίλτατε και κήρυξ της πίστεως και διδάσκαλε της οικουμένης. Ως έχον παρρησίαν, ζεύγος αγιόλεκτον, Χριστόν τον Θεόν ημών [συν ταίς πρεσβείαις της Υπερευλογημένης Θεοτόκου Μαρίας] ικετεύσατε σωθήναι τας ψυχάς ημών» Αμήν. Έτη πολλά και ευλογημένα.
Μετά την θείαν Λειτουργίαν ο καλώς συντηρών την Μονήν και ανακαινίσας αυτήν εις τας αγιογραφίας του Ναού και τα πέριξ Επιστάτης μοναχός Ειρήναρχος εδεξιώθη την Πατριαρχικήν συνοδείαν και το εκκλησίασμα και παρέθεσεν υπαίθριον παραθαλασσίαν τράπεζαν.
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων