Την Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2021, εορτάσθηκε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η εορτή της επανακομιδής του λειψάνου του οσίου Πατρός ημών Σάββα του ηγιασμένου στην Ιερά Λαύρα, της οποίας ο ίδιος υπήρξε ιδρυτής.
Το γεγονός τούτο της επανακομιδής συνέβη στις 26 Οκτωβρίου του έτους 1965, κατόπιν αιτήματος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων μετά την επίσκεψη του αοιδίμου Οικουμενικού Πατριάρχου και του Πάπα Παύλου του 6ου στην Αγίαν Γη, την άρση των αναθεμάτων και την έναρξη του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ της Ορθοδόξου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Ως ένδειξη καλής θέλησης η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επέστρεψε το Άγιο Λείψανο, το οποίο οι Σταυροφόροι είχαν μεταφέρει στην Βενετία. Έκτοτε το τίμιο λείψανο παραμένει στην αρμόζουσα αυτώ θέση και λάρνακα ως άφθορο κειμήλιο βοηθείας για τους Αγιοσαββίτας Πατέρας και θεραπείας νόσων αυτών και των προσκυνητών της Μονής.
Για τον εορτασμό του γεγονότος αυτού τελέσθηκε ολονύκτιος αγρυπνία στην Αγία Λαύρα, της οποίας προεξήρξε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, με τον οποίο συλλειτούργησαν ο Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ησύχιος, ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος, ο Αρχιεπίσκοπος Θαβωρίου κ. Μεθόδιος, ο Μητροπολίτης Ελενουπόλεως κ. Ιωακείμ, Αγιοταφίτες Ιερομόναχοι, και Αραβόφωνες Πρεσβύτεροι. Έψαλαν ο Ιεροδιάκονος π. Συμεών και κ. Βασίλειος Γκοτσόπουλος στα ελληνικά και ο Αρχιμανδρίτης π. Φιλόθεος με τους βοηθούς του στα αραβικά. Επίσης Αραβόφωνοι πιστοί συμμετείχαν από την Βηθλεέμ, Μπετζάλλα και Χωρίου των Ποιμένων, των Αγιοσαββιτών Πατέρων και άλλων μοναχών.
Στο Κοινωνικό της θείας Λειτουργίας ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κήρυξε τον θείο λόγο στα ελληνικά ως ακολούθως:
«Σοι είπεν η καρδία μου· Κύριον ζητήσω· εξεζήτησέ σε το πρόσωπόν μου. Το πρόσωπόν σου Κύριε ζητήσω», (Ψαλμ. 26,8) ψάλλει ο ψαλμωδός.
Αγαπητοί εν Χριστώ άγιοι Πατέρες και αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Η οσμή ευωδίας του αφθάρτου σκηνώματος Σάββα του ηγιασμένου, δηλονότι του ιερού αυτού λειψάνου, συνήγαγε πάντας ημάς εν τη επωνύμω μεγάλη αυτού Λαύρα, ίνα ευχαριστιακώς εορτάσωμεν την επανακομιδήν αυτού εκ Βενετίας εν έτει 1965.
Το εόρτιον τούτο γεγονός τιμά ιδιαιτέρως η αγία των Ιεροσολύμων Εκκλησία. Και τούτο διότι κατά τον Μέγαν Αθανάσιον η σημερινή εορτή αποτελεί τύπον της ουρανίου χαράς. «Ει γαρ κατά τον δειχθέντα εν τω όρει πάντα πεποίηκεν Μωσής, τύπος ην δηλονότι η εν τη σκηνή λατρεία των εν ουρανοίς μυστηρίων, εις α θέλων και ημάς εισελθείν ο Κύριος ωδοποίησεν ημίν την οδόν πρόσφατον και μένουσαν· ως δε πάντα τύπος ην τα πάλαι των νέων, ούτω τύπος της άνω χαράς και η νυν εστιν εορτή». Και απλούστερον: [διότι εάν ο Μωσής έκανε τα πάντα σύμφωνα με το πρότυπον που είδεν εις το όρος, είναι βέβαιον ότι η λατρεία που εγίνετο εις την σκηνήν ήταν τύπος των μυστηρίων εις τους ουρανούς εις τα οποία μυστήρια, επειδή ο Κύριος θέλει να εισέλθωμεν, προητοίμασε δι’ ημάς νέαν οδόν και διαρκούσαν. Όπως δε όλα τα παλαιά ήσαν τύπος των νέων, έτσι και η τωρινή εορτή είναι τύπος της χαράς εκεί επάνω].
Της άνω ταύτης χαράς, δηλονότι «της Εκκλησίας πρωτοτόκων εν ουρανοίς απογεγραμμένων» (Εβρ. 12, 23) κοινωνός και μέτοχος εγένετο ο όσιος Πατήρ ημών Σάββας, του οποίου η αγαπώσα ψυχή και καρδία παιδιόθεν εζήτει το πρόσωπον του Θεού αφ’ ενός και την κατοίκησιν αυτού εν τη ερήμω της Ιουδαίας αφ’ ετέρου, ακούων εις τους Δαυιτικούς λόγους: «ο Θεός, ο Θεός μου προς σε ορθρίζω, εδίψησέ σε η ψυχή μου, ποσαπλώς σοι η σαρξ μου εν γη ερήμω και αβάτω και ανύδρω», (Ψαλμ. 62,2).
Την έρημον και άβατον και άνυδρον ταύτην γην μετέβαλεν ο όσιος Πατήρ ημών Σάββας εις παροικίαν του σκηνώματος της θείας Χάριτος και της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος, ένθα πλειάς μοναστών και ασκητών μετά φόβου και τρόμου «την εαυτών σωτηρίαν κατειργάσαντο», (Φιλιπ. 2,12) και κατεργάζονται άχρι σήμερον, ως μαρτυρεί τούτο και ο υμνωδός της Εκκλησίας βοών και λέγων: «ταίς των δακρύων σου ροαίς της ερήμου το άγονον εγεώργησας, και τοις εκ βάθους στεναγμοίς εις εκατόν τους πόνους εκαρποφόρησας και γέγονας φωστήρ τη οικουμένη λάμπων τοις θαύμασιν, Σάββα Πατήρ ημών όσιε, Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών».
Όντως, αγαπητοί μου αδελφοί, ο όσιος Σάββας εγένετο φωστήρ, τη οικουμένη λάμπων τοις θαύμασι· και τούτο διότι ο ηγιασμένος Σάββας εκραταιώθη με την δύναμιν του Πνεύματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εις τον έσω άνθρωπον, ένθα εκατοίκησεν ο Χριστός διά της πίστεως εις την καρδίαν αυτού και «επληρώθη εις παν το πλήρωμα του Θεού», ως κηρύττει ο θείος Παύλος, (Πρβλ. Εφ. 3 16-19).
Ο υμνωδός της Εκκλησίας αποκαλεί τον θεόληπτον Σάββαν κλέος των μοναστών και ασκητών της ερήμου και τούτο διότι ο όσιος Πατήρ ημών Σάββας τελών υπό την σκέπην της υπερευλογημένης Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας ως φως Χριστού εξήστραψεν εν τω σκότει της αγνωσίας αλλά και ως φως Χριστού εξακολουθεί να εξαστράπτη εν τω συγχρόνω ημίν κόσμω της ακαταστασίας και αποστασίας!
Η του αφθάρτου λειψάνου παρουσία εν μέσω ημών και η εξ αυτού αναβλύζουσα ευωδία, αποτελούν την εγγύησιν και το κριτήριον του υγιούς φρονήματος της Ορθοδόξου ημών πίστεως και της αποστολικής παραδόσεως, την οποίαν ως παρακαταθήκην εφύλαξαν οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες της αγίας ημών Εκκλησίας.
Ημείς δε σήμερον, τελούντες το μέγα και εόρτιον τούτο γεγονός, της επανακομιδής δηλονότι του σκηνώματος του ηγιασμένου Σάββα καλούμεθα διά της του Παύλου φωνής: «ίνα μηκέτι ώμεν νήπιοι, κλυδωνιζόμενοι και περιφερόμενοι παντί ανέμω της διδασκαλίας εν τη κυβεία των ανθρώπων, εν πανουργία προς την μεθοδείαν της πλάνης, αληθεύοντες δε εν αγάπη αυξήσωμεν εις αυτόν τα πάντα, ος εστιν η κεφαλή, ο Χριστός», (Εφ. 4, 14-15).
Ικετεύσωμεν λοιπόν όσιον Πατέρα ημών Σάββαν τον πανόλβιον, τον περιπολεύοντα περί τον θρόνον του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού, ίνα πρεσβεύη υπέρ ημών τυχείν της επουρανίου δόξης και βασιλείας. Αμήν. Έτη πολλά».
Μετά την Θεία Λειτουργία ακολούθησε μοναστηριακή τράπεζα και μετά η Πατριαρχική Συνοδεία αναχώρησε για τα Ιεροσόλυμα διαβάσα δια της Μονής του Αββά Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου.
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων