Το βασικότερο γνώρισμα της πλειοψηφίας των ανθρώπων, αγαπητοί αδελφοί, είναι η έντονη και πνυκτική ανησυχία, που σταθερά και σίγουρα οδηγεί σε μια επικίνδυνης μορφής απελπισία.
Ο Απόστολος Παύλος, αλάνθαστος πλοηγός σε μια ταραγμένη πορεία, με ιδιαίτερη προσοχή και αγάπη, στραγγίζει την φθορά και προσφέρει δύναμη υπέρβασης και δυνατότητα ελπίδας. Προσφέρει την ελπίδα του Χριστού, σαν μία ατίμητη και μυστική κατάθεση του ουρανού στη γη της ταραχής και των δακρύων.
Ας μη ξεχνάμε πως η ελπίδα, προϋποθέτει καθαρότητα καρδιάς, άγρυπνη συνείδηση, αδούλωτο φρόνημα, υπεύθυνη πνευματική παρουσία, ασυμβίβαστη «λογική», αγέραστη ταπείνωση, αμείωτη διάθεση αγώνα.
Η έντονη αίσθηση του απελπισμού, ανοίγει επικίνδυνα ρήγματα στις καρδιές. Πόσο αληθινός είναι ο λόγος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Κανένα όπλο δεν έχει ο διάβολος, τόσο ισχυρό, όσο την απελπισία. Για τούτο δε χαίρεται τόσο όταν αμαρτάνουμε όσον χαίρεται όταν πέφτουμε σε απελπισία. Αν ο κάθε αθλητής με την πρώτη αποτυχία έπεφτε σε απελπισία δεν θα απολαμβάνε ποτέ αυτό που επιθυμούσε».
Η ελπίδα είναι ποιοτική δύναμη. Όπως υπεύθυνα παρατηρήθηκε «η ελπίδα είναι η δύναμη της αγάπης και της πίστεως, γιατί δια μέσου του εαυτού της κάνει να φανεί και στα δυο αυτό που πιστεύουμε και αγαπούμε και γιατί διδάσκει να πορευόμαστε μέσω αυτής προς αυτό».
Είναι τελικά η ελπίδα «βακτηρία βίου». «Η ελπίς ανυψοί τον νουν και την καρδίαν προς τον Θεόν και φέρει εις την μετά του Θεού Κοινωνία» όπως επισημαίνει ο άγιος Νεκτάριος. Ξεκομμένη η ελπίδα από τον Θεό χάνει την δύναμη και την λυτρωτική της παρέμβαση. Παραμένει συναίσθημα δίχως εσωτερική πνοή. Γι’ αυτό ο προφήτης Δαυίδ τονίζει: «Κύριε ὁ Θεός τῶν δυνάμεων, μακάριος ἄνθρωπος ὁ ἐλπίζων ἐπί σε».
Η ελπίδα, λοιπόν, είναι βαθειά υπόθεση και πραγματικότητα του ανθρώπου. Σαν βαθύ εσωτερικό πνευματικό μέγεθος, αποτελεί τον ακριβή, τον ατίμητο καρπό της αγάπης και της χαράς. Είναι αμάραντη και διατηρήται ζωντανή, αστήρευτη πηγή θείων αγαθών, προσφέροντας νόημα αληθινής ζωής και δυνατότητα ελευθερίας στον άνθρωπο.
Είναι ανάγκη να το καταλάβουμε. Ιδιαίτερα αυτή την προβληματική εποχή. Μέσα από την Αγία Τράπεζα διοχετεύεται αδιάκοπα η ελπίδα στον κόσμο. Το «Ποτήριο της Ζωής» με το ζωηφόρο «φάρμακο της αθανασίας», η Θ. Κοινωνία, αλλά και ολόκληρος ο μυστηριακός πλούτος της Εκκλησίας μας, που ακουμπούν τον Θεάνθρωπο μέσα στην έντρομη καρδιά του ανθρώπου, είναι μοναδική λύση ελπίδας. Λύση που διασώζει από την φθορά· ελευθερώνει από το μαρτύριο του θανάτου και οδηγεί στην Ανάσταση.
Η διακοπή της κοινωνίας-επικοινωνίας- του ανθρώπου με την Αγία Τράπεζα, αδελφοί, επιφέρει την απουσία της ελπίδος και την παρουσία της αγριότητας στην ζωή και τον άνθρωπο.
Η εμπειρία του Αγίου Συμεών του νέου Θεολόγου είναι αποκαλυπτική: «Αφού, λοιπόν, από την πίστη φυτεύτηκε η ελπίδα μέσα στην ψυχή μου και μέσα σ’ αυτή ποτίσθηκε με τα δάκρυα της μετανοίας και αφού πήρε φώς από το δικό σου φως Κύριε, ριζώθηκε και αναπτύχθηκε».
Αυτή η ελπίδα στον ζωντανό Θεό να γεμίζει την ύπαρξή μας από αληθινή χαρά εδώ στη γη και αιώνια στον ουρανό. Αμήν.
Πηγή: Μητρόπολη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος