Η Δ’ Στάση των Χαιρετισμών στην Προσφυγομάνα Παναγιά του Πόντου

Την Παρασκευή 1 Απριλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Δ’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγία Σουμελά στο όρος Βέρμιο.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων έψαλλε την Δ’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου ενώπιον της θαυματουργού Ιεράς Εικόνος της Πρόσφυγος Παναγίας, της «Κυράς» του Πόντου, της Παναγίας της Σουμελλιώτισας και ευχήθηκε πατρικώς διά της πρεσβείας προς τον Υιό της, να απαλλάξει την ανθρωπότητα από τον πειρασμό της πανδημίας του Covid-19 και να χαρίσει την ειρήνη στον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας, η οποία βιώνει αυτές τις ημέρες τη σκληρότητα του πολέμου.

Στην Ιερά Ακολουθία έψαλλε η Χορωδία Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικής του Μουσικοδραματικού Συλλόγου Χωριστής Δράμας «Η Αναγεννηθείσα Μακεδονία» υπό τη διεύθυνση του κ. Ευαγγέλου Τσαρούχα.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαῖρέ σοι Παρθένε κραυγάζον­τες, τό φυλακτήριον πάντων καί χα­ρά­κωμα καί κραταίωμα καί ἱε­ρόν καταφύγιον».

Δεκατέσσερις αιώνες έχουν περάσει από τότε που οι πατέρες μας έψαλαν για πρώτη φορά τον Ακά­θι­στο Ύμνο ως ευχαριστήριο προς την Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία με τη χάρη της είχε διασώσει τη βασιλίδα των πόλεων από τους εχθρούς που την απειλούσαν.

Δεκατέσσερις αιώνες έχουν περά­σει. Και από τότε μέχρι σήμερα άπει­ρες είναι οι φορές που είτε ως άτομα είτε ως έθνος σταθήκαμε ενώ­πιον της ιερής εικόνος της Πα­να­γίας Παρθένου για να ζητήσουμε τη βοήθεια και την προστασία της και να την ευχαριστήσουμε για τις σωτήριες επεμβάσεις της.

Η ζωή μας, η ζωή του κάθε αν­θρώπου, είναι μία πορεία «εν μέσω παγίδων πολλών». Είναι μία πο­ρεία στην οποία πολλοί είναι οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν, πολλοί είναι οι ορατοί και αόρατοι εχθροί οι οποίοι μας απειλούν. Είναι κίνδυνοι και εχθροί σωματικοί και πνευ­ματικοί, κίνδυνοι και εχθροί έσωθεν και έξωθεν, και όλοι προσπα­θούμε και αγωνιζόμεθα να τους αποτρέψουμε, να τους αποφύ­γουμε, να τους αντιμετωπίσουμε. Πολλές φορές μάλιστα αισθανό­με­θα ότι υπερβαίνουν τις δυνάμεις και τις αντοχές μας και κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει.

Μπορεί, βεβαίως, να μην ζούμε τις απειλές και τους κινδύνους τους οποίους διέτρεχαν οι πατέρες μας στην Κωνσταντινούπολη, όταν πολιορκημένοι από τους διαφόρους κατά καιρούς εχθρούς λι­τάνευαν την εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου στα τείχη και την παρα­καλούσαν να τους σώσει. Μπορεί να μην ζούμε τον φόβο του διωγμού, της εξορίας ή των σφαγών που ζούσαν οι πατέρες μας στον Πόντο και προσέτρεχαν στο Μονα­στήρι της δικής τους Παναγίας, της Σουμελιώτισσας, για να ζητήσουν την επέμβαση της μητέρας και προ­στάτιδός τους για να τους προστα­τεύσει από τη μανία των αλλοθρή­σκων. Όμως και εμείς αισθανό­μεθα ότι οι ανθρώπινες δυνάμεις δεν επαρκούν για να αντιμετωπί­σουμε τις απροσδόκητες απειλές που εμφανίσθηκαν στις ημέρες μας και μας πλήττουν. Με πόνο ψυχής παρακολουθούμε τις εικόνες φρίκης που προκαλεί ο πόλεμος, ο οποίος μαίνεται τις τελευταίες εβδο­μάδες και πλήττει τόσους αθώους ανθρώπους αλλά και τον Ελληνισμό, και τους οδηγεί στον δρόμο της προσφυγιάς, και ακόμη την πανδημία που δυστυχώς επι­μένει εδώ και δύο χρόνια και προκαλεί και αυτή ανη­συχία και πόνο.

Στις δυσκολίες αυτές αλλά και σε όσες άλλες δοκιμασίες και πειρα­σμούς και κινδύνους διέρχεται ο καθένας μας στην προσωπική του αλλά και στην πνευματική του ζωή δεν είμαστε όμως μόνοι, δεν είμα­στε αβοήθητοι, δεν είμαστε αδύ­να­μοι. Έχουμε τη δύναμη του Θεού. Έχουμε τη δύναμη της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία «τα πάντα δύνα­ται» διά του Υιού της. Έχουμε την προστασία και την παρηγορία της στις ανάγκες και τις θλίψεις μας, διότι η Παναγία Παρθένος δεν είναι μόνο «το φυλακτήριον πάντων και χαρά­κωμα και κραταίω­μα», αλλά είναι και το «ιερόν κα­τα­φύγιον», όπως ομολογεί ο ιερός υμνογράφος του κανόνος του Ακα­θίστου Ύμνου που ψάλαμε και από­ψε, εδώ στο ιερό κατοικητήριό της, στο Ιερό Προσκύνημα και το Μοναστήρι της Παναγίας της Σου­με­λα, όπου θησαυρίζεται η ιστο­ρική και θαυματουργή εικόνα της.

Με άλλες λέξεις η Κυρία Θεοτό­κος δεν μας προφυλάσσει μόνο από κάθε κίνδυνο και από κάθε απειλή, αλλά και όταν αυτή μας πλήττει, γίνεται για μας το οχυρό, γίνεται το χαράκωμα, το οποίο μας προ­στατεύει για να τραυματισθούμε θανάσιμα, γίνεται το κραταίωμα, αυτή δηλαδή που μας ενισχύει και μας στηρίζει για να αποκρούσουμε τις επιθέσεις, και ακόμη είναι για μας το ιερό καταφύγιο, Εκείνη στην οποία μπορούμε να καταφύ­γουμε, όταν αισθανόμεθα πληγωμένοι και ταλαιπωρημένοι από τον αγώνα, από την κακία και την αδικία των ανθρώπων.

Και αυτό ισχύει, όπως είπαμε, όχι μόνο για τον καθημερινό αγώνα της ζωής μας και τις υλικές μας ανάγκες αλλά και για τον πνευμα­τικό μας αγώνα και για τις ανάγκες της ψυχής μας.

Ας το πιστεύσουμε αυτό και ας επιδιώξουμε να το ζήσουμε. Διότι δεν αρκεί μόνο να το λέμε, αλλά θα πρέπει και να το ζούμε. Να κατα­φεύγουμε στην Παναγία μας και να της ζη­του­με την προστασία και τη βοή­θειά της για ό,τι μας απασχολεί, ή μάλλον να μην απο­μακρυνόμαστε ποτέ από κοντά της, ώστε να μπορεί και Εκείνη να μας παρέχει την προστασία της και να μας προ­φυλάσσει από κάθε κίνδυ­νο και κάθε κακό που μας απειλεί.

Και μπορούμε να είμαστε κοντά της, όταν προσπαθούμε να βαδί­ζου­με στα ίχνη της, όταν αγωνιζόμαστε να ζούμε και εμείς με τα­πεί­­νωση και υπακοή στο θέλημα του Θεού και πρωτίστως να είμεθα προ­θυμοι να δεχόμαστε στη ζωή μας ό,τι επιτρέπει ο Θεός, για να έχουμε την προστασία και τη βοή­θεια και της Παναγίας Μητέρας μας.

Και ας την παρακαλούμε να μας προστατεύει πάντοτε και ιδιαιτέ­ρως τη δύσκολη αυτή περίοδο ας την παρακαλούμε να καταπαύσει τον πόλεμο διά της πρεσβείας της προς τον Υιό της και να μας απαλ­λάξει οριστικά από αυτόν τον μεγάλο πειρασμό της πανδημίας, ο οποίος έχει πληγώσει δυστυχώς τόσες ψυχές. Έχουν φύγει τόσοι αδελφοί μας, αλλά και πόσοι είναι στα νοσοκομεία και πόσοι κινδυνεύουν. Ας την παρακαλέσουμε να γίνει ίλεως, να παρακαλέσει τον Υιό της, ούτως ώστε να φέρει τη θεραπεία όχι μόνο στον τόπο μας αλλά και σε όλο τον κόσμο.