Η Ακολουθία του Νυμφίου στον Ιερό Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια

Την Κυριακή των Βαίων 9 Απριλίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νυμφίου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τα πάντα προσίεται, ίνα σώση τον άνθρωπον».

Σε αυτή τη φράση, την οποία ακούσαμε πριν από λίγο στα τρο­πάρια του Όρθρου της Μεγάλης Δευτέρας, συνοψίζει ο ιερός υμνο­γράφος το νόημα όχι μόνο ολό­κληρης της Μεγάλης Εβδομάδος, στην οποία εισήλθαμε από απόψε, αλλά και όλης της ζωής του Κυρίου μας.

«Τα πάντα προσίεται, ίνα σώση τον άνθρωπον». Δέχεται τα πάντα για να σώσει τον άνθρωπο, λέγει. Και πράγματι. Ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος για τη δική μας σωτηρία. Και όλα όσα έκανε στην επίγεια ζωή του, όλα όσα υπέμεινε, όλα όσα έπαθε, όλα όσα θα δούμε και θα ακούσουμε τις επόμενες ημέρες στα αναγνώσμα­τα και τους ύμνους της Εκκλησίας μας υπηρετούσαν και υπηρετούν ένα σκοπό: τη σωτηρία των ανθρώ­πων. Τη σωτηρία όχι μόνο των αν­θρώπων της εποχής του αλλά όλων των εποχών, τη σωτηρία του καθενός μας προσωπικά.

Ο Χριστός δεν υπέμεινε μόνο τον Σταυρό και τον θάνατο για τη σω­τηρία μας. Υπέμεινε από την πρω­τη στιγμή που ήρθε στον κόσμο ταπεινώσεις, διωγμούς, συκοφα­ντίες και συγχρόνως την κακία και το μίσος των ανθρώπων, τους οποίους υποκινούσε ο αντίδικός μας, ο διάβολος, που ήθελε να ακυρώσει τη σωτηρία μας.

Αν ανατρέξουμε στη ζωή του Χριστού, θα διαπιστώσουμε πόσα υπέμεινε ο Χριστός για χάρη μας. Ο Ηρώδης ως βρέφος τον εδίωξε, γιατί φοβήθηκε ότι θα χάσει εξαι­τίας του την εξουσία του, και έτσι ανάγκασε τον Χριστό να φύγει με την Παναγία Μητέρα του και τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο.

Ο ίδιος ο διάβολος, με τους τρεις πειρασμούς του, λίγο πριν από την αρχή της δημόσιας ζωής του, επι­χεί­ρησε να τον εξοντώσει σωματι­κα.

Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, βλέποντας τα θαύματά του, τον συκοφαντούσαν και έλεγαν ότι «εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλ­λει τα δαιμόνια», και ότι είναι παραβάτης του θείου νόμου, κα­θως δεν τηρεί την αργία του Σαβ­βάτου.

Δεν ήταν λίγες μάλιστα οι φορές που προσπαθούσαν με τα λόγια και τις ερωτήσεις τους να τον παγιδεύ­σουν, νομίζοντας ότι θα τον εκ­θέσουν έτσι στα μάτια των ανθρώ­πων και θα τον αποδυναμώσουν. Και ακόμη απειλούσαν κάποιους από εκείνους που τον πίστευαν, όπως τον θεραπευθέντα τυφλό ή τον κεκρυμμένο μαθητή του, τον Νικό­δημο, ότι, αν συνεχίσουν, θα γι­νουν «αποσυνάγωγοι».

Την Κυριακή των Βαίων 9 Απριλίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νυμφίου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας.

Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τα πάντα προσίεται, ίνα σώση τον άνθρωπον».

Σε αυτή τη φράση, την οποία ακούσαμε πριν από λίγο στα τρο­πάρια του Όρθρου της Μεγάλης Δευτέρας, συνοψίζει ο ιερός υμνο­γράφος το νόημα όχι μόνο ολό­κληρης της Μεγάλης Εβδομάδος, στην οποία εισήλθαμε από απόψε, αλλά και όλης της ζωής του Κυρίου μας.

«Τα πάντα προσίεται, ίνα σώση τον άνθρωπον». Δέχεται τα πάντα για να σώσει τον άνθρωπο, λέγει. Και πράγματι. Ο Υιός και Λόγος του Θεού έγινε άνθρωπος για τη δική μας σωτηρία. Και όλα όσα έκανε στην επίγεια ζωή του, όλα όσα υπέμεινε, όλα όσα έπαθε, όλα όσα θα δούμε και θα ακούσουμε τις επόμενες ημέρες στα αναγνώσμα­τα και τους ύμνους της Εκκλησίας μας υπηρετούσαν και υπηρετούν ένα σκοπό: τη σωτηρία των ανθρώ­πων. Τη σωτηρία όχι μόνο των αν­θρώπων της εποχής του αλλά όλων των εποχών, τη σωτηρία του καθενός μας προσωπικά.

Ο Χριστός δεν υπέμεινε μόνο τον Σταυρό και τον θάνατο για τη σω­τηρία μας. Υπέμεινε από την πρω­τη στιγμή που ήρθε στον κόσμο ταπεινώσεις, διωγμούς, συκοφα­ντίες και συγχρόνως την κακία και το μίσος των ανθρώπων, τους οποίους υποκινούσε ο αντίδικός μας, ο διάβολος, που ήθελε να ακυρώσει τη σωτηρία μας.

Αν ανατρέξουμε στη ζωή του Χριστού, θα διαπιστώσουμε πόσα υπέμεινε ο Χριστός για χάρη μας. Ο Ηρώδης ως βρέφος τον εδίωξε, γιατί φοβήθηκε ότι θα χάσει εξαι­τίας του την εξουσία του, και έτσι ανάγκασε τον Χριστό να φύγει με την Παναγία Μητέρα του και τον Ιωσήφ στην Αίγυπτο.

Ο ίδιος ο διάβολος, με τους τρεις πειρασμούς του, λίγο πριν από την αρχή της δημόσιας ζωής του, επι­χεί­ρησε να τον εξοντώσει σωματι­κα.

Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, βλέποντας τα θαύματά του, τον συκοφαντούσαν και έλεγαν ότι «εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλ­λει τα δαιμόνια», και ότι είναι παραβάτης του θείου νόμου, κα­θως δεν τηρεί την αργία του Σαβ­βάτου.

Δεν ήταν λίγες μάλιστα οι φορές που προσπαθούσαν με τα λόγια και τις ερωτήσεις τους να τον παγιδεύ­σουν, νομίζοντας ότι θα τον εκ­θέσουν έτσι στα μάτια των ανθρώ­πων και θα τον αποδυναμώσουν. Και ακόμη απειλούσαν κάποιους από εκείνους που τον πίστευαν, όπως τον θεραπευθέντα τυφλό ή τον κεκρυμμένο μαθητή του, τον Νικό­δημο, ότι, αν συνεχίσουν, θα γι­νουν «αποσυνάγωγοι».

Αλλά και οι Γεργεσηνοί, αντί να του εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους για τους δύο δαιμονισμένους που θερά­πευ­σε, τον έδιωξαν από την πόλη τους.

Όλα αυτά και πολλά άλλα, που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, τα υπέμεινε ο Κύριός μας για χάρη μας, όπως υπέμεινε και τους εμ­πτυ­σμούς, τους κολαφισμούς, τα ραπίσματα, τον σταυρό και τον θα­νατο, «διά την ημετέραν σωτη­ρι­αν». Και ας μην νομίσουμε ότι όλα αυτά που υπέστη και υπέμεινε στη ζωή του δεν ήταν οδυνηρά για τον Χριστό, που γνώριζε ότι Εκείνος είχε έλθει για να μας σώσει και εμείς φερόμασταν σαν να μην θε­λαμε τη σωτηρία μας, σαν να μας ενο­χλούσε η παρουσία του.

Και όμως Εκείνος επέμενε και υπέμεινε για χάρη μας τα πάντα. «Τα πάντα προσίεται, ίνα σώση τον άνθρωπον», μας υπενθυμίζει από­ψε ο ιερός υμνογράφος, λίγο πριν να δούμε τον Κύριό μας να υπομέ­νει τον Σταυρό και τον θάνατo για τη σωτηρία μας.

Ας μην αφήσουμε τις ημέρες αυ­τες να περάσουν σαν να είναι σαν τις υπόλοιπες ημέρες του χρόνου, σαν να μην μας αφορούν όσα συμ­βαίνουν, σαν να θυσιάσθηκε ο Χρι­στος για άλλους και όχι για εμάς.

Ας προσπαθήσουμε να τις ζήσουμε, να ζήσουμε το Πάθος και τη σταυ­ρική θυσία του Κυρίου μας μέσα από τις Ακολουθίες της Εκκλησίας μας, να τις ζήσουμε μετέχοντας στο μυστήριο της μετανοίας και της ιεράς εξομολογήσεως και κοινωνώντας το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, αλλά κυρίως προσπαθώντας να αξιοποιήσουμε τη σωτηρία που μας προσφέρει, εναρμονίζοντας τη ζωή μας με τις εντολές και το θέλημά του. Για να μην είμαστε αδιάφοροι θεατές του Πάθους και της Ανα­στα­σεώς του, αλλά μέτοχοι και συμ­μέτοχοι της θυσίας του για τη σωτηρία μας.