Το εσπέρας της Παρασκευής της Α’ Εβδομάδος των Νηστειών, 22 Μαρτίου 2024, στο πλαίσιο της Ακολουθίας του Μικρού Αποδείπνου, στο Καθολικό του Πανιέρου Ναού της Ανάστασης, εψάλησαν οι εννέα ωδές του Κανόνος «Ανοίξω το στόμα μου» και εκφωνήθηκαν οι οίκοι της Α’ Στάσεως των Χαιρετισμών του Ακάθιστου.
Της κατανυκτικής τελετής προεξήρξε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, ο οποίος και ανέγνωσε εμμελώς τους στίχους της Α’ Στάσης, συλλειτουργούντων Αγιοταφιτών Ιερομονάχων, με πρώτο τον Γέροντα Καμαράσης Αρχιμανδρίτη π. Νεκτάριο, ψαλλούσης στα ελληνικά της χορωδίας από τον Ιεροδιάκονο π. Συμεών και τον κ. Ευστάθιο Τσουμάνη δεξιά και από τον π. Ιωάννη Αντωνίου αριστερά, παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος κ. Δημητρίου Αγγελοσοπούλου και προσευχομένων ευλαβών μελών της Εκκλησίας Ιεροσολύμων.
Ο Πατριάρχης εκφώνησε τον εξής λόγος:
«Άγγελος πρωτοστάτης, ουρανόθεν επέμφθη, ειπείν τη Θεοτόκω το Χαίρε· και συν τη ασωμάτω φωνή, σωματούμενόν σε θεωρών Κύριε, εξίστατο και ίστατο, κραυγάζων προς αυτήν τοιαύτα. Χαίρε, δι’ ης η χαρά εκλάμψει, χαίρε, δι’ ης η αρά εκλείψει. Χαίρε, του πεσόντος, Αδάμ η ανάκλησις, χαίρε, των δακρύων της Εύας η λύτρωσις. Χαίρε, ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς, χαίρε, βάθος δυσθεώρητον και Αγγέλων οφθαλμοίς».
Αγαπητοί εν Χριστώ Αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
Όντως «δυσανάβατον (δυσχερώς νοητόν) ανθρωπίνοις λογισμοίς» παραμένει το πρόσωπον της κεχαριτωμένης Παρθένου Μαρίας, το οποίον πρόσωπον είναι συνυφασμένον με το μυστήριον της θείας Οικονομίας, τουτέστιν την εκ των αυτής αγνών αιμάτων ενσάρκωσιν και ενανθρώπησιν του Θεού Λόγου και Σωτήρος ημών Χριστού.
Το δυσανάβατον, το ακατανόητον τούτο μυστήριον περιγράφει με ακρίβειαν ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός εις ομιλίαν αυτού εις την Θεοτόκον Μαρίαν λέγων: «Χαίροις, ω Κυρία Θεοτόκε, δι’ ης ημίν γεννάται ο αυτογενέθλιος και φύεται ο αυτοφυής και αύξεται ο τέλειος. Χαίροις, ω Κυρία Θεοτόκε, δι’ ης ημίν σωματούται ο ασώματος και άρχεται ο άναρχος και χωρείται ο αχώρητος, και απλούστερον: [Χαίρε, ω Κυρία Θεοτόκε, από την οποίαν γεννιέται για χάρη μας ο αυτογέννητος και βλαστάνει ο αυτοφυής και αυξάνεται ο τέλειος. Χαίρε, ω Κυρία Θεοτόκε, από την οποίαν για χάρη μας λαμβάνει σώμα ο ασώματος, λαμβάνει αρχή ο άναρχος και χωρείται μέσα σε σένα ο Αχώρητος Θεός].
Η αγία Γραφή, τόσον η Παλαιά όσον και η Καινή Διαθήκη, αποτελεί την Ιεράν Ιστορίαν, δηλαδή την αποκάλυψιν, την φανέρωσιν της αιδίου σοφίας και βουλής του Θεού. Η δε αΐδιος σοφία και βουλή του Θεού δεν είναι άλλη από το «χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένον μυστήριον», (Πρβλ. Ρωμ. 16, 25), το φανερωθέν εν Χριστώ και διά του Ευαγγελίου του Χριστού, ως διδάσκει ο θείος Παύλος.
Συμμέτοχος και συνεργός του «κατά αποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένου φανερωθέντος δε νυν… και εις πάντα τα έθνη γνωρισθέντος», (Ρωμ. 16, 25-26), τυγχάνει και η Θεοτόκος και Μήτηρ του Θεού, η αειπαρθένος Μαρία.
Ιδού, λοιπόν, διά τι η αγία του Χριστού ημών Εκκλησία, εν ύμνοις τιμά και μεγαλύνει αλλά και ικετεύει την Μητέρα του Θεού εν παντί καιρώ και πάση ώρα, ιδιαιτέρως κατά το στάδιον των νηστειών της αγίας Τεσσαρακοστής: «Χαίροις μόνη Μήτηρ Θεού, η προσκυνητή εις τους αιώνας και δοξαστή εις τους αιώνας και επαινετή εις απεράντους αιώνας… και η εις πάσας γενεάς γενεών υπό αγγέλων τε και ανθρώπων ομοφώνως εν φόβω μεγαλυνομένη», βοά και λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Η Παναγία Θεοτόκος και Παρθένος Μαρία κατέχει εξέχουσαν θέσιν μεταξύ των προσωπικοτήτων της Ιεράς Ιστορίας, του σωτηριώδους δηλονότι Ευαγγελικού κηρύγματος, ιδιαιτέρως δε των γυναικών, διότι είναι εκείνη η οποία επανώρθωσε το σφάλμα της προμήτορός μας Εύας, ως εγκωμιαστικώς λέγει και πάλιν ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Χαίροις μόνη εν γυναιξίν ευλογημένη, η της προμήτορος Εύας το σφάλμα ανορθώσασα».
Εις τούτο ακριβώς, αγαπητοί μου αδελφοί, μας καλεί η αγία ημών Εκκλησία, εις την ανόρθωσιν των σφαλμάτων ημών διά της οδού της νηστείας και της μετανοίας. «Δεύτε λαοί σήμερον υποδεξώμεθα, των Νηστειών το χάρισμα ως θεοδώρητον καιρόν της μετανοίας, εν ταύτη τον Σωτήρα ιλεωσώμεθα»· και: «ελήλυθεν η Νηστεία, η μήτηρ της σωφροσύνης, η κατήγορος της αμαρτίας και συνήγορος της μετανοίας, η πολιτεία των Αγγέλων και σωτηρία των ανθρώπων», αναφωνεί ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης.
Αξιοσημείωτον ότι «το χάρισμα τούτο των νηστειών των τεσσαράκοντα ημερών» δεν επενόησαν οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας, αλλά Αυτός Ούτος ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός υπέδειξεν ημίν, «ότε ανήχθη εις την έρημον υπό του Πνεύματος πειρασθήναι υπό του διαβόλου και νηστεύσας ημέρας τεσσαράκοντα και νύκτας τεσσαράκοντα και ύστερον επείνασε», (Ματθ. 4,1-2), ως μαρτυρεί ο Ευαγγελιστής Ματθαίος.
Την οδόν ταύτην της πανσέπτου εγκρατείας βαδίσωμεν και ημείς, τη δυνάμει του αγίου Πνεύματος και τη συμπαθεία της υπερευλογημένης Θεοτόκου, όπως αξιωθώμεν λαμπροφόρως και καθαροί τη καρδία προφθάσαι εις την Αγίαν Τριήμερον Ανάστασιν του Σωτήρος ημών Χριστού, την καταλάμπουσαν αφθαρσίαν τω κόσμω. Αμήν. Ευλογημένη και καλή Τεσσαρακοστή”.
