Την Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2021 εoρτάσθηκε από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων η 16η επέτειος της εκλογής και Ενθρονίσεως στον ένδοξο Θρόνο της Μητρός των Εκκλησιών του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου.
Για το σημαντικό αυτό γεγονός τελέσθηκε Δοξολογία στο Καθολικό του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως, στις 10.30 π.μ. Της Δοξολογίας προεξήρξε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, συνιερουργούντων των Αγιοταφιτών Αρχιερέων, Ιερομονάχων και διακόνων και προσευχομένων μοναχών και μοναζουσών από όλες τις περιοχές της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου, και λαικών πιστών, παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος στα Ιεροσόλυμα κ. Ευαγγέλου Βλιώρα.
Μετά το πέρας της Δοξολογίας όλοι μετέβησαν στο Πατριαρχείο, όπου Γέρων Αρχιγραμματεύς Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος προσφώνησε τον Πατριάρχη εξ ονόματος της Ιεράς Συνόδου και της Αγιοταφιτικής Αδελφότητος.
«Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Γεγονός λίαν ευχάριστον και λίαν σημαντικόν συνήγαγε σήμερον τα τίμια μέλη της Γεραράς Αγιοταφιτικής ημών Αδελφότητος και του χριστεπωνύμου πληρώματος της Εκκλησίας εις Δοξολογικήν Σύναξιν εις τον Πανίερον Ναόν της Αναστάσεως.
Το γεγονός τούτο είναι η προ δέκα και εξ ετών εκλογή και Ενθρόνισις της Υμετέρας σεπτής Μακαριότητος ψήφοις κανονικαίς και ομοφώνοις των μελών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και των εκπροσώπων του Ελληνορθοδόξου Αραβοφώνου ημών ποιμνίου εις τον ένδοξον και μαρτυρικόν Θρόνον της Μητρός των Εκκλησιών και δη κατόπιν περιόδου δεινής δοκιμασίας, η οποία εκλυδώνισε, αλλ’ ευτυχώς δεν κατεπόντισε, το σκάφος της Εκκλησίας. Τότε η Αδελφότης ήρθη εις το ύψος των περιστάσεων και των επιταγών της αποστολής αυτής, κατεδίκασε και απεκήρυξε παρανόμους συμφωνίας απεμπολήσεως ανυπολογίστου υλικής και πολιτιστικής αξίας περιουσίας του Πατριαρχείου, διακυβευούσας το καθεστώς της Παλαιάς Πόλεως των Ιεροσολύμων και έθεσε επί της Πατριαρχικής Εξέδρας την Υμετέραν Μακαριότητα, ίνα οδηγή το σκάφος της Εκκλησίας εκ του τρικυμιώδους πελάγους της ομιχλώδους διαφθοράς εις τον εύδιον λιμένα της εντιμότητος, δικαιοσύνης και διαφανείας.
Την εντολήν λαβούσα η Υμετέρα Μακαριότης, ουδόλως ωλιγώρησε ουδέ εφείσθη κόπων και μόχθων και προσπαθειών, αλλ’ αντιθέτως δι’ όλων Αυτής των δυνάμεων απεδύθη εις δικαστικούς δαπανηρούς αγώνας και συναντήσεις μετ’ εντοπίων και εξωτερικών παραγόντων ισχύος και επιρροής διά την αναίρεσιν των άνευ εγκρίσεως της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και γνώσεως της Αδελφότητος γενομένων παρανόμων συμφωνιών. Το ενδιαφέρον τούτο η Υμετέρα Μακαριότης επεξέτεινε και εις την αξιοποίησιν της εν Ελλάδι ακινήτου περιουσίας του Παναγίου Τάφου διά συστήματος οικονομικής διαφανείας, δυναμένου να αποφέρη εις το Πατριαρχείον έσοδα ανταποκρινόμενα εις τα βαρέα έξοδα αυτού. Μετά της αυτής υπευθυνότητος και ευαισθησίας η υμετέρα Μακαριότης ανταπεκρίθη και εις τας υποβαλλομένας εκάστοτε οικονομικάς εκθέσεις του εν τη Εκκλησία της Κύπρου Εξάρχου του Παναγίου Τάφου.
Ζωηρόν, έμπρακτον και αποτελεσματικόν ενδιαφέρον επέδειξεν η Υμετέρα Μακαριότης και εις την διαφύλαξιν των Προσκυνηματικών δικαιωμάτων της Αδελφότητος και του γένους ημών εν συνεργασία μετά της Κουστωδίας της Αγίας Γης των Φραγκισκανών διά την αποσόβησιν αποπειρών δημιουργίας τετελεσμένων καταστάσεων υπό των Αρμενίων, ως συνέβη εις την περίπτωσιν της υφ’ ημών αναρτήσεως των παραπετασμάτων του θεοδέγμονος Σπηλαίου της Βηθλεέμ, της καθόδου της ημετέρας εικόνος εις το Σπήλαιον, διαρκούντος του ημετέρου Εσπερινού, όταν η ημετέρα εορτή των Επιφανείων συμπέση μετά των Χριστουγέννων των Αρμενίων εν ημέρα Κυριακή ή Δευτέρα, της απομακρύνσεως των κιγκλιδωμάτων, των τοποθετηθέντων υπό των Αρμενίων εις την πρόσοψιν του Ναού της Αναστάσεως, της εξασκήσεως του δικαιώματος ημών του θυμιάματος εντός του αλταρίου του παρεκκλησίου της Αγίας Ελένης των Αρμενίων και της στάσεως ημών εν αυτώ κατά την ημετέραν εορτήν της Υψώσεως του τιμίου Σταυρού και της παύσεως των εργασιών των Αρμενίων εις το εν τη αυλή του Ναού της Αναστάσεως παρεκκλήσιον αυτών του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου άχρι διευθετήσεως διά κοινής συμφωνίας των Τριών Μειζόνων Κοινοτήτων.
Αι ενέργειαι και αι προσπάθειαι της υμετέρας Μακαριότητος διά την διαφύλαξιν της εκκλησιαστικής περιουσίας και των Προσκυνηματικών δικαιωμάτων του Πατριαρχείου ουδόλως απέσπασαν Αυτήν εκ της εξασκήσεως του καθαρώς Ποιμαντικού έργου υπό την ιδιότητα Αυτής είτε ως ηγουμένου της Αδελφότητος είτε ως Πατριάρχου του Ελληνορθοδόξου Αραβοφώνου ποιμνίου ημών. Κατά το παρελθόν και κατά το τρέχον έτος της πανδημίας η Υμετέρα Μακαριότης επεσκέφθη εορταζούσας ιεράς Μονάς και Κοινότητας και ενίσχυσε το φρόνημα των μοναχών και των πιστών είτε διά του λόγου είτε διά βοηθείας οικονομικής. Ωσαύτως εδέχθη εις το Πατριαρχείον ιερείς και επιτρόπους του ποιμνίου και κατηύθυνεν αυτούς εις την προς το συμφέρον αυτών επίλυσιν των προβλημάτων των Κοινοτήτων αυτών. Η πλέον όμως έμπρακτος συμπαράστασις της Υμετέρας Μακαριότητος και του Πατριαρχείου προς το ποίμνιον υπήρξεν η πρόσφατος συναφθείσα συμφωνία μεταξύ του Πατριαρχείου και της διεθνούς Εταιρείας Raouabi, κατόπιν λήψεως της σχετικής αδείας παρά της Δημαρχίας Ιεροσολύμων, διά την ανέγερσιν εις την εν Μπιρ Ναμπάλα-Μπετ-Χανίνε της Νέας Ανατολικής Ιερουσαλήμ ιδιοκτησίαν του Πατριαρχείου τετρακοσίων διαμερισμάτων κατοικήσεως, σχολείου, καταστημάτων, γραφείων, εμπορικού κέντρου, χώρων αναψυχής και χώρων σταθμεύσεως εις το κτιριακόν συγκρότημα «Al– Quds Lana / τα Ιεροσόλυμά μας», έργον προοριζόμενον να προσφέρη μεγάλην ανακούφισιν εις το ασφυκτικόν στεγαστικόν πρόβλημα της Κοινότητος των Ιεροσολύμων. Εις την καλλιτέραν περίθαλψιν της υγιείας των μελών του ποιμνίου αλλά και παντός ασθενούντος ανεξαρτήτως θρησκεύματος και εθνικότητος θα συντελέση το προσφάτως αγορασθέν διά την Πολυκλινικήν «Άγιος Βενέδικτος» ακτινογραφικόν μηχάνημα, δωρεά του κ. Αθανασίου Μαρτίνου ενεργείαις της Υμετέρας Μακαριότητος και του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Ευαγγέλου Βλιώρα.
Διά την ευημερίαν των χριστιανών της Αγίας Γης εκαλλιεργήθη η συνεργασία μεταξύ των τοπικών Χριστιανικών Εκκλησιών υπό την αιγίδα της Υμετέρας Μακαριότητος εις το Πατριαρχείον. Μετά των αδελφών Ορθοδόξων Εκκλησιών διετηρήθη η εν Χριστώ κοινωνία, της Υμετέρας Μακαριότητος τονιζούσης πάντοτε την αναγκαιότητα συνεχίσεως του διαλόγου διά την επίλυσιν και των πλέον ακανθωδών προβλημάτων.
Διά την συνέχισιν, αύξησιν και τον εμπλουτισμόν του θεαρέστου έργου της Υμετέρας Μακαριότητος συμπορεύεται μετ’ Αυτής και συμπαρίσταται εις αυτήν η Αγία και Ιερά Σύνοδος και πάσα η Αδελφότης, εκάστου μέλους αυτής διαθέτοντος τα προσόντα αυτού, την πείραν, την παιδείαν, την εν Χριστώ αγάπην, υπακοήν και τον σεβασμόν προς τον Πατριαρχικόν θεσμόν και προς Υμάς τον Προκαθήμενον αυτού, «ιστάμενον εις τύπον και τόπον Χριστού».
Εξ ονόματος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και της Αδελφότητος υψώ το ποτήριον, Μακαριώτατε, ευχόμενος Υμίν έτη όσα πλείστα, ειρηνικά, ευφρόσυνα, ευσταθή και καρποφόρα, εν κραταιά κυβερνητική δυνάμει Πνεύματος Αγίου άνωθεν και εν αγαλλιάσει εκ της θέας των τέκνων Υμών, ως νεοφύτων ελαιών καρποφορούντων πέριξ της τραπέζης Υμών προς έπαινον του ευλογημένου γένους ημών και δόξαν του εν Τριάδι Θεού ημών. Γένοιτο».
Εν συνεχεία προσφώνησε ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος κ. Βλιώρας, αντιπρόσωποι των Κοινοτήτων του ποιμνίου, ο εκπρόσωπος της Ρωσικής Εκκλησίας και άλλοι.
Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος είπε στη συνέχεια:
«Υψώσω σε, ο Θεός μου ο βασιλεύς μου, και ευλογήσω το όνομά σου εις τον αιώνα και εις τον αιώνα του αιώνος» (Ψαλμ. 144,1), ψάλλει ο Προφητάναξ Δαβίδ.
Εκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδος κ. Ευάγγελε Βλιώρα,
Σεβαστοί Άγιοι Πατέρες και Αδελφοί,
Αγαπητοί Χριστιανοί.
Η άμπελος του Κυρίου, δηλονότι η αγία των Ιεροσολύμων Εκκλησία, ην εφύτευσεν η δεξιά Αυτού και επότισεν τω ιδίω αυτού αίματι (πρβλ. Ψαλμ. 79,15-16), εορτάζει σήμερον την Δεκαεξαετή επέτειον της ελέω Θεού εγκαταστάσεως της Ημετέρας Μετριότητος επί του Αποστολικού Θρόνου του αγίου και δικαίου Ιακώβου του Αδελφοθέου και πρώτου Ιεράρχου αυτής.
Η εόρτιος αύτη επέτειος δεν αφορά εις την αναξιότητα Ημών αλλ’ εις τον θεοίδρυτον και αποστολικόν θεσμόν της Εκκλησίας «και παντί τω ποιμνίω, εν ω υμάς το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος» (Πραξ. 20,28) κατά τον Ευαγγελιστήν Λουκάν.
Διό και κατήλθομεν μετά των τιμίων μελών της Γεραράς Αγιοταφιτικής ημών Αδελφότητος εις τον Πανίερον Ναόν της Αναστάσεως, ένθα ανεπέμψαμεν ευχαριστήριον Δοξολογίαν τω αγίω Τριαδικώ Θεώ «τω ενεργούντι εν υμίν και το θέλειν και το ενεργείν υπέρ της ευδοκίας» (Φιλιπ. 2,13) κατά Παύλον.
Η άχρι τούδε Πατριαρχική, ηγουμενική, μοναστική και ποιμενική Ημών διακονία «επί του θρόνου της χάριτος του Αρχιερέως του μεγάλου του διεληλυθότος τους ουρανούς Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εξ ου λαμβάνομεν έλεον και χάριν» (πρβλ. Εβρ. 4,14-15), του θρόνου, δηλονότι της Μητρός των Εκκλησιών και κατοικητητρίου του Θεού Σιών της αγίας, ένα και μοναδικόν σκοπόν έσχεν, την διαφύλαξιν της θεοσδότου Αποστολικής παραδόσεως, την παρακαταθήκην της υγιαινούσης πίστεως και της ορθοτομήσεως του λόγου της αληθείας, της γενομένης διά Ιησού Χριστού, κατά την μαρτυρίαν του Ευαγγελιστού Ιωάννου «και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιωάν. 1,14).
Προσέτι δε, εις την διατήρησιν των Παναγίων Προσκυνημάτων, των αποτελούντων τα απτά και αψευδή μαρτύρια του μεγάλου μυστηρίου της ευσεβείας (Α΄ Τιμ. 3,16) αλλά και των ιερών τόπων της λογικής λατρείας ως και της προασπίσεως των επ’ αυτών απαραγράπτων προνομίων και κυριαρχικών δικαιωμάτων του ευσεβούς και βασιλικού γένους τε και έθνους των Ρωμαίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Ουχ ήττον ακούοντες εις το παράγγελμα του Κυρίου: «από ‘Ιεροσολύμων μη χωρίζεσθαι, αλλά περιμένειν την επαγγελίαν του πατρός ην ηκούσατέ μου» (Πραξ. 1,4), ουκ επαύσαμεν υψώνειν την φωνήν ημών προς πάσαν κατεύθυνσιν επιχωρίως και διεθνώς υπέρ της μη αλλοιώσεως του υφισταμένου πολυπολιτισμικού, πολυθρησκευτικού και πολυεθνικού χαρακτήρος της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ, της αποτελούσης την πνευματικήν πρωτεύουσαν όλου του κόσμου, ιδιαιτέρως δε υπέρ της ενισχύσεως ηθικώς τε και υλικώς των εν τη αγία Γη διαβιούντων Χριστιανών.
Τούτο δε πράττομεν εν τω υπό της θείας Προνοίας ανατεθέντι προτάγω θεσμικώ ρόλω του Παλαιφάτου ημών Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, του διεθνώς ανεγνωρισμένου, εν τη εξασκήσει της πνευματικής και θρησκευτικής αυτού αποστολής, αλλά και της μερίμνης υπέρ διαφυλάξεως του υφισταμένου καθεστώτος, τόσον του προσκυνηματικού, όσον και του δημογραφικού, εν τη αγία πόλει Ιερουσαλήμ, του επαπειλουμένου από των αποκαραδοκούντων την αλλοίωσιν αυτού. Ου μην αλλά «πάσαν την μέριμναν υμών επιρρίψαντες επ’ αυτόν, ότι αυτώ μέλει περί υμών» (Α΄ Πετρ. 5,7) παραγγέλει ο θεσπέσιος Πέτρος.
Η ενθρονιστήριος αύτη δεκαεξαετής επέτειος της Ημετέρας Μετριότητος καλεί ημάς ουχί εις καύχησιν αλλ’ εις εγρήγορσιν. «Νήψατε, γρηγορήσατε· ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α΄ Πετρ. 5,8) λέγει ο Πρωτοκορυφαίος Πέτρος. Η γαρ καύχησις ημών, δηλονότι εν Χριστώ, αύτη εστίν, κηρύττει ο θείος Παύλος, το μαρτύριον της συνειδήσεως ημών (πρβλ. Β΄ Κορ. 1,12).
Στοιχούντες «τω κανόνι τούτω» (Γαλ. 6,16), δηλονότι τω λόγω του Παύλου, «το μαρτύριον της συνειδήσεως ημών», καλούμεθα ίνα «πληροφορήσωμεν την διακονίαν ημών ποιούντες έργον Ευαγγελιστού» (πρβλ. Β΄ Τιμ. 4,5) εν τω συγχρόνω ημίν κόσμω της παγκοσμιοποιήσεως διά της οποίας «το γαρ μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας» (Β΄ Θεσ. 2,7), τουτέστιν «βλασφημία, υπερηφανία και αφροσύνη» (Μαρκ. 7,22).
Εις την Πατριαρχικήν και ηγουμενικήν Ημών διακονίαν του αποστολικού και μαρτυρικού θρόνου Ιακώβου του Αδελφοθέου έχομεν συνεργούς και συλλειτουργούς τους σεβαστούς και αγαπητούς εν Χριστώ Ημίν Πατέρας και Αγιοταφίτας αδεφλούς, Αρχιερείς, ιερείς, ιερομονάχους, διακόνους και μοναχούς, τους διακρινομένους διά τον ένθεον αυτών ζήλον και την θυσιαστικήν τους Αγιοταφιτισμού αυταπάρνησιν, ακούοντες εις τους λόγους του αγίου ιερομάρτυρος Ιγνατίου Αντιοχείας: «Πάντες ούν εν ομονοία αλλήλους αγαπήσωμεν, και μηδείς κατά σάρκα βλεπέτω τον πλησίον, αλλ’ εν Χριστώ Ιησού. Μηδέν έστω εν υμίν, ο δυνήσεται υμάς μερίσαι, αλλ’ ενώθητε τω επισκόπω, υποτασσόμενοι τω Θεώ δι’ αυτού εν Χριστώ».
Επ’ αληθεία λέγομεν ο αγών ημών είναι αγών «προς την μεθοδείαν της πλάνης» (Εφ. 4,14) και του μερισμού, δηλονότι του σχίσματος της Μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας της Οικουμενικής Ορθοδοξίας. «Πάσα πόλις ή οικία μερισθείσα καθ’ εαυτήν ου σταθήσεται» (Ματθ. 12,25) λέγει Κύριος. Διό και ημείς οι διακονούντες εν τοις ιεροίς τόποις της Γεννήσεως, της Σταυρώσεως και της Αναστάσεως του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού «δι’ ου την καταλλαγήν ελάβομεν» (Ρωμ. 5,11), ου παυόμεθα προσεύχεσθαι υπέρ της τηρήσεως της ενότητος του Πνεύματος εν «τω συνδέσμω της Ειρήνης» (Εφ. 4,3).
Τας μεθοδείας ταύτας της πλάνης, του μερισμού και του ψεύδους του Διαβόλου καταγράφει η ιερά ιστορία του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος αιώνος, της Εκκλησίας γενικώτερον και της Εκκλησίας Ιεροσολύμων ειδικώτερον, δηλονότι του Ελληνορθοδόξου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, του υπό των υιών του σκότους του αιώνος τούτου (Λουκ. 18,8) διαβαλλομένου αλλ’ ου καταβαλλομένου.
Δεηθώμεν του Θεού Πατρός των φώτων και της αληθείας, «ίνα κατευθύνη τα διαβήματα ημών προς εργασίαν των εντολών αυτού» διά των πρεσβειών της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και των ικεσιών του εν αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου Πενταπόλεως. Η δε χάρις του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου του Σωτήρος ημών Χριστού ενισχύη πάντας ημάς εν τη διακονία των Παναγίων Προσκυνημάτων, των αδιαψεύστων μαρτυρίων της πίστεως ημών ως και της διαποιμάνσεως του υπό της λοιμώδους πανδημίας του κορωνοιού δοκιμαζομένου ευσεβούς Χριστεπωνύμου ποιμνίου ημών.
Επί δε τούτοις, επικαλούμεθα επί πάντας τους συμπροσευχηθέντας Ημίν και τους τιμήσαντας διά της παρουσίας αυτών την Ενθρονιστήριον ταύτην εορτήν Ημών, δύναμιν την εξ ύψους, την φωτιστικήν ενέργειαν του Παναγίου Τάφου, υπομονήν και πάσαν παρά Θεού ευλογίαν, εκφράζοντες θερμάς ευχαριστίας και προς τους προσφωνήσαντας Ημάς, τον Γέροντα Αρχιγραμματέα, Ιερώτατον Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχον, ομιλήσαντα εξ ονόματος των τιμίων μελών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και της Αγιοταφιτικής ημών Αδελφότητος, τον Εκλαμπρότατον Πρόξενον της Ελλάδος κ. Ευάγγελον Βλιώραν, τον Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτην π. Αλέξανδρον, αντιπρόσωπον της Αδελφής Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ημίν τας ευχάς του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, τον Ιερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ομιλήσαντα εξ ονόματος του ποιμνίου Ημών εις Ναζαρέτ, τον Ιερώτατον Αρχιεπίσκοπον Ιόππης κ. Δαμασκηνόν, ομιλήσαντα εξ ονόματος του ποιμνίου Ημών εις Ιόππην, τον Αιδεσιμώτατον π. Χαράλαμπον Μπαντούρ, ομιλήσαντα εξ ονόματος του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Ιακώβου, τον Αρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον, ομιλήσαντα εξ ονόματος της Κοινότητος Άκκρης-Πτολεμαΐδος, τον Διευθυντήν της Σχολής Αγίου Δημητρίου του Πατριαρχείου κ. Σαμήρ Ζανανήρη και την καθηγήτριαν κ. Καφετζή και τον καθηγητήν κ. Κόγκον, τον κ. Μορίς Σαμπέλα, ομιλήσαντα εξ ονόματος της Πολυκλινικής «Άγιος Βενέδικτος», τον Ιερώτατον Αρχιεπίσκοπον Μαδάβων κ. Αριστόβουλον, ομιλήσαντα εξ ονόματος της εν Ασντόντ Ρωσοφώνου Κοινότητος, τους Εντιμοτάτους κ. Αθανάσιον Αμπού Αέτα και Όντε Αΐσα, τον Αγιογράφον Γαβριήλ και άπαντας τους μετασχόντας εις τον εορτασμόν τούτον της Ενθρονιστηρίου ταύτης επετείου».
Μετά την λήξη της τελετής στο Πατριαρχείο παρετέθη μεσημβρινή μοναστηριακή τράπεζα.
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων