Προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμοθέου, ως Εκπροσώπου του Μακαριωτάτου Αρχιεπίσκοπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και της Αγίας και Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Σταγών και Μετεώρων κ. Θεοκλήτου, Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνατίου, Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Πλάτωνος και Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης κ. Χρυσοστόμου, πλαισιούμενοι από ιερείς της Μητροπόλεώς μας και άλλων Μητροπόλεων, τελέσθηκε από το Καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου την Παρασκευή 29 Ιουλίου 2022 η Εξόδιος Ακολουθία του σεβαστού Γέροντος και Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής π. Ιγνατίου (κατά κόσμον Γεωργίου) Πούτου.
Παρευρέθησαν οι Καθηγούμενοι των Ιερών Μονών Παντοκράτορος και Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους, Καθηγούμενοι των Ιερών Μονών Μετεώρων, αλλά και αντιπροσωπείες Μοναστικών Αδελφοτήτων απ’ όλες τις Ιερές Μονές της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης, και αρκετές άλλων Μητροπόλεων, ενώ παρέστη πλήθος φιλομόναχων πιστών.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεος κατά τη σύντομη ομιλία του μετέφερε τα συλλυπητήρια του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, αλλά και απάσης της Ιεράς Συνόδου προς τους αδελφούς της Ιεράς Μονής.
Στη συνέχεια, ο Μητροπολίτης Τρίκκης ανέφερε:
«ο Θερισμός πολύς αλλ’ οι εργάται είναι ολίγοι»
Προσεκλήθη υπό του Θεού , αγαπητοί μου πενθηφόροι Χριστιανοί, ένας πιστός και γνήσιος εργάτης εις τον αμπελώνα Του, ο οποίος υπέμεινε τον βαρύ ιδρώτα της Ιερωσύνης και τον κόπον του Μοναχισμού.
Άγγελμα φρικτόν και οδυνηρόν… ο Γέρων Ιγνάτιος Δουσικιώτης κεκοίμηται…
Εις την περίπυστον Ιεράν Μονήν του Αγίου Βησσαρίωνος, εις την οποίαν ειργάσθη, εύρε την ανθρωπίνην ανάπαυσίν του. Εδώ ήτο ο πρώτος σταθμός της ,στεφανωμένης υπό πολλών αρετών, μοναχικής ζωής του και σήμερον, αύτη η Μονή προβάλεται ως ο εύδιος λιμήν του πνευματικού του βίου.
Ο Χριστός υπενθυμίζει ότι: «ο Θερισμός πολύς αλλ’ οι εργάται είναι ολίγοι».
Και τούτο σήμερον καθίσταται λίαν λυπηρόν, όταν κατά έναν πολύτιμον εργάτην ολιγοστεύομεν, διότι έχομεν εις τους παρόντας δυσκόλους καιρούς, την ανάγκην και την παρουσίαν εργατών και πιστών ταγών, ως υπήρξεν ο μεταστάς Γέρων Ιγνάτιος.
Η επί γης ζωή του ετελείωσε. Μια Ιερατική ζωή πολλών ετών, ζωή ιεροπρεπής και άξια της υψηλής Αποστολής, ήνπαρέλαβε παρά γνησίων και διακεκριμένων Ιεραρχών και μοναστών. Όλοι μας τον εγνωρίσαμεν καλώς, διεκρίνετο εξ’ αρχής ποίος ήτο εσωτερικώς! Με ειλικρινή πατρικήν διάθεσιν μας υπεδέχετο εις την Οικίαν του Πατρός μας, έδώ εις το Ακτινοβόλον Θυσιαστήριον της εκλεκτής και ηγαπημένης Μονής του.
Διεκρίνετο πάντοτε δια τον σεβασμόν και την υιικήν αφοσίωσίν του προς τους εκάστοτε Μητροπολίτας της θεοσώστου καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως. Είχε καρδίαν θερμήν, αντάξια του φλογερού Λειτουργού του Υψίστου, «πυρ πνέων ως Λέων» κατά τον Χρυσορρήμονα Άγιο Ιωάννη. Με λόγους, παρηγορητικούς, μετρημένους και σοβαρούς επούλωνε τας ψυχάς των πεφωτισμένων πνευματικών του τέκνων. Εξετέλει τας πνευματικάς πατρικάς υποχρεώσεις του με προθυμίαν και προς όλους εφέρετο ως στοργικός πατήρ.
Ηγάπα την προσευχήν και διαρκώς προσηύχετο, ιδιαίτερα κατά τας τελευταίας της πολυπαθούς ζωής του ημέρας. Η συμβουλή του, η ηθική και υλική του βοήθεια ήτο πάντοτε έτοιμη διά τον καθένα, που θα προσέφευγε εις αυτόν.
Στυλοβάτης της κοινωνικής πνευματικής αναμορφώσεως, επέδρασε δια της προσωπικότητός του διδάσκων δια του παραδείγματος της αφοσιωμένης εις τον Νυμφίον Χριστόν, θυσιαστικής ζωής του.
Εις τον δρόμον αυτόν προχώρησε, τον πετρώδη και ακανθώδη, και τον διήλθε ακριβώς και ευθέως, έχων πάντοτε την σκέψιν εστραμμένην με πίστιν προς τον Κύριον, Όστις λέγει προς άπαντας ημάς «Δεύτε προς με πάντες οικοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς».
Αλλ’ ωσεί μη ήρκουν ταύτα, ήρχισαν και αι ασθένειαι του σώματος. Και όταν όμως οι πυρσοί του σώματος εσβέσθησαν, πάλιν δεν έπαυε να είναι ο πρόθυμος ακούραστος εργάτης.
Δεν απεδειλίασε. Δεν εκάμφη. Δεν υπεχώρησε.
Διηύθυνε το αξίωμά του με μεγάλη πίστιν. Θεοπνεύστως , ίδρυσε και στελέχωσε με βαθύν σεβασμόν και τολμηρόν όραμα την Γυναικείαν Ιεράν Μονήν Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κορμπόβου, εις την οποίαν πλειστάκις ανεπαύετο, παραμένων προσευχητικώς εν τω κελλίω της άρετής. Παρέσχεν ο αοίδιμος τον εαυτόν του τύπον των παλαιών πατέρων, φροντίζων δια την αύξησιν και στερέωσιν της γυναικείας αδελφότητος, παραδίδοντας την πνευματικήν ευλογίαν εις την διακεκριμένη -άρετών πολλών- καθηγουμένην Θεοφυλάκτη μοναχήν.
Εις την πολύαθλον ψυχήν του, έθαλλε πάντοτε και ουδέποτε εμαράνθη η ιδέα και η Αλήθεια του Αποστόλου «Παν ο,τι ο άνθρωπος σπείρει τούτο και θερίσει».
Από τους θόλλους του Ουρανού, η φωνή του θα κατεβαίνει γλυκύτατα εις τας Ψυχάς των Πατέρων της Ιστορικής Μονής του Αγίου Βησσαρίωνος, διδάσκουσα, ελέγχουσα και παρακινούσα τα βήματα αυτών εις τας τρίβους του Κυρίου. Εις το μονοπάτι των αρετών. Εις τας ιεράς αυτών παραδόσεις. Βαθύτατα χαραγμένη θα παραμένει εις την απορφανισθείσα Αδελφότητα, η φωτεινή εικών του γλυκυτάτου πατρός της.
Μπορεί ο Γέρων Ιγνάτιος να απήλθεν, αλλά θα είναι πάντοτε μαζί μας!
Η λυπημένη μας αγάπη έπλεξε μερικούς στεφάνους διά τον αειμνηστον Γέροντα Ιγνάτιον, αλλά μόνον το όνομα του Χριστού δύναται στέψει την οσία μορφή του με τα αμαράντινα άνθη της αιωνιότητος.
Αναπαύου εν ειρήνη σεβαστέ μας Γέροντα Ιγνάτιε, και χαίρε βλέπων εξ’ ουρανού την καλήν επίγειον πορείαν σου. Ευλόγει ουρανόθεν την εύφορον άμπελον, την παρα σου φυτευθείσαν των εναρέτων αδελφοτήτων και των κυκλούντων την σήμερον κηδευομένην οσίαν μορφήν σου!
Με την προσευχήν όπως ο κυρίαρχος της Ζωής, Σωτήρ μας, προσλάβη τον αγαπητόν μας Γέροντα εις την παρηγορητικήν και ζωοπάροχόν του αγκάλην, όλοι οι παριστάμενοι τιμώντες την μνήμην του, ας τον παρακαλέσωμεν όπως πρεσβεύη και υπέρ ημών πλησίον του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ίησού Χριστού. Αμήν».
Επικήδειο λόγο απηύθηνε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης και Καθηγούμενος Ελισαίος Σιμωνοπετρίτης, ενώ ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης, Γαρδικίου και Πύλης Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Αλέξιος Κανίνας ανέπτυξε εν συντομία το βιογραφικό του κεκοιμημένου Γέροντος.
Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Βησσαρίων Δουσικιώτης ομίλησε εκ μέρους των αδελφών των Ιερών Μονών Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου και Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κορπόβου. Με μεστό λόγο εξήρε την προσωπικότητα του εκλιπόντος, που όπως είπε, από νεότητος αφιερώθηκε στον Θεό, προσφέροντας τεράστιο πνευματικό έργο στον Αμπελώνα του Κυρίου.
Μετά το πέρας της εξοδίου ακολουθίας πραγματοποιήθηκε ο ενταφιασμός του αειμνήστου Καθηγουμένου όπισθεν του νέου Ιερού Ναού Αγίου Βησσαρίωνος στον εξωτερικό περίβολο της Ιεράς Μονής.
