Εορτάστηκε μεθέορτα η μνήμη της Οσίας Ματρώνας στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων Βεργίνης

Την Τρίτη της Διακαινησίμου 4 Μαΐου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε με την ευκαιρία της εορτής της Οσίας Ματρώνας εκ Ρωσίας και κήρυξε τον θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή των Αγίων Πάντων Βεργίνης, στην οποία αποθησαυρίζεται τμήμα του ιερού της λειψάνου.

Η μνήμη της, που εορτάζεται την 1η Μαΐου, συνέπεσε φέτος το Μεγάλο Σάββατο και γι αυτό πανηγυρίστηκε ην Τρίτη της Διακαινησίμου.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Εορτάζουμε σήμερα μεθέορτα την οσία Ματρώνα την αόμματη και θαυματουργό, μία οσία της οποίας η ζωή θα μπορούσε να θεω­ρηθεί για τα ανθρώπινα δεδομένα ένα διαρκές μαρτύριο.

Γεννημένη αόμματη, ήταν παιδί μιάς φτωχής οικο­γένειας, που στε­ρείτο σχεδόν τα πάντα. Είχε όμως και τα πάντα, γιατί διέθετε μία ακλόνητη πίστη στον Χριστό, η οποία τη βοήθησε να μεταποιήσει την αδυναμία της σε δύναμη, να μεταποιήσει την τυ­φλότητά της με τη χάρη του Θεού με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορεί να βλέπει τον Θεό, να μπορεί να βλε­πει μέσα στις ψυ­χες των ανθρώ­πων και να προβλέ­πει και το μέλλον.

Και αυτό είναι το θαυμαστό στη ζωή της, ότι δηλαδή κατόρθωσε να κάνει αυτό που θα θεωρούσε κα­νείς μειο­νέκτημα και αδυναμία, δύναμη και σε χάρισμα, και να δεί να πραγ­ματοποιείται στη ζωή της ο λόγος του πρωτοκορυφαίου απο­στόλου Παύλου προς τους Κοριν­θίους: «όταν ασθενώ, τότε δυνατός ειμί».

Τι σημαίνει όμως αυτό για εμάς, που δεν έχουμε βεβαίως να αντι­με­τωπίσουμε τις δυσκολίες που αντι­με­τώπιζε η οσία Ματρώνα;

Σημαίνει πρωτίστως ότι θα πρέπει να μάθουμε να υπομένουμε τις όποιες δυσκολίες επιτρέπει ο Θεός να μας δοκιμάζουν χωρίς να δυσα­νασχετούμε, χωρίς να διαμαρτυ­ρο­μεθα, αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στον Θεό ότι τίποτε δεν είναι τυ­χαίο στη ζωή μας και ότι «τοις αγα­πώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν».

Σημαίνει όμως και ότι θα πρέπει να ερευνούμε και να εξε­τάζουμε τον εαυτό μας για να ανακα­λυ­ψουμε τι μπορεί να θέλει από εμάς ο Θεός επιτρέ­πο­ντας είτε μία ασθέ­νεια, είτε μία αδυναμία, είτε μία δυσκολία ή ένα πρόβλημα, και πως μπορούμε αυτό το γεγονός να το μεταποιήσουμε από αρνητικό σε θετικό, από δυσά­ρε­στο και οδυνη­ρο σε ωφέλιμο πνευματικά, από αδυ­ναμία σε ευ­καιρία να πλησιά­σου­με περισ­σο­τερο τον Θεό, να εκ­ζητήσουμε και να λάβουμε τη χάρη του, όπως το έκανε και η οσία μήτηρ ημών Μα­τρώνα.

Ας σκεφθούμε το πλεονέκτημα που απέκτησε η εορταζομένη οσία με την υπομονή και την ταπείνωσή της. Υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι γύρω της που είχαν τα μάτια τους, που έβλεπαν, που μπορούσαν να κινηθούν, να πάνε στην Εκκλησία, να δούν με τα σωματικά τους μάτια και να απο­λαύσουν τις δωρεές του Θεού. Και όμως έκαναν σαν να μην βλε­πουν, σαν να μην ενδιαφέ­ρο­νται για ο,τι ο Χριστός τους χάρισε, για όσα αγα­θα μπορούσαν να απο­λαύ­σουν. Και έτσι ενώ έβλεπαν και εκι­νούντο, ήταν σαν να ήταν τυ­φλοί και παρά­λυτοι, σε αντίθεση με την οσία Μα­τρώνα, η οποία παρότι δεν έβλε­πε και παρότι με δυσκολία εκινείτο, και έβλεπε τον Χριστό και απολάμ­βανε όσα Εκεί­νος της χα­ριζε, και αξιώθηκε και ουρανίων ακόμη δωρεών.

Αν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας, αν ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία θα διαπιστώσουμε ότι αυτό επανα­λαμ­βάνεται πολλές φορές. Πόσοι άνθρωποι είδαν τον Χριστό, τον άκουσαν, άκουσαν τη διδασκαλία του, είδαν τα θαύματά του και όμως δεν τον πίστευσαν. Και άλλοι πάλι που μπορεί να ήταν τυφλοί, κωφάλαλοι ή ανάπηροι αξιο­ποι­ω­ντας αυτή την αδυναμία τους κα­τορ­θωσαν να τον πλησιάσουν και να απολαύσουν τις δωρεές του.

Το βλε­πουμε και στην περίπτωση των αρχιερέων του Ισραήλ, που είδαν τον Χριστό, αλλά δεν θέλη­σαν να τον ακούσουν και να τον πιστεύ­σουν, ενώ εκείνοι τους οποίους κατηγορούσαν ως αμαρ­τω­λούς, τον άκουσαν, τον πίστευ­σαν και σώθηκαν.

Το βλέπουμε ακόμη και στην περί­πτω­ση των δύο ληστών που από την ίδια μειονεκτική, θα λέγα­με θέση, ο ένας είδε στο πρόσωπό του συσταυ­ρωμένου του τον Θεό και σώθηκε, και ο άλλος αρ­νήθηκε να τον δεί και έχασε την ευκαιρία της σωτη­ρι­ας.

Εορτάζοντας, λοιπόν, και εμείς σήμερα τη μνήμη της νέας αυτής οσίας της Εκκλησίας μας, ας ερευ­νήσουμε τους εαυτούς μας και ας βρούμε τι είναι αυτό που το θεω­ρούμε ως αδυναμία μας, ως ασθέ­νειά μας, ως κάτι που μας θλίβει, και ας προσπαθήσουμε με τη χάρη του Θεού αλλά και με τον αγώνα μας, με την προσευχή μας να το μεταποιήσουμε σε ευκαιρία που θα μας κάνει να γνωρίσουμε περισσό­τερο τον Χριστό, να τον προσεγγί­σουμε και να τον αγαπήσουμε πε­ρισσότερο.

Και ο αναστάς Κύριος βλέποντας την προσπάθειά μας, βλέποντας την εμπιστοσύνη μας στην αγάπη του, θα μας δώσει τη χάρη του, θα μας δώσει τον φωτισμό του, όπως έδωσε και στην οσία Μα­τρώνα και τη χάρη του και τον φωτισμό του, η οποία για την υπομονή της αλλά και για την καθαρότητα της ψυχής της έλαβε τόση ευλογία και τόση χάρη, την οποία απολαμ­βα­νουμε και εμείς διά πρεσβειών της και διά του ιερού της λειψά­νου, που αποτελεί πηγή θαυμάτων και ιάσεων και για το μοναστήρι σας και για όλο τον κόσμο, για όσους το προσκυ­νούν και επικαλούνται τις πρε­σβεί­ες της. Ιδιαίτερα χαριτώθηκε παρά το γεγονός, όπως είπαμε, ότι η αγία δεν διέθετε τους οφθαλμούς τους σωματικούς, είχε όμως ανοικτά τα μάτια της ψυχής της, είχε τον φωτισμό από τον Θεό. Και παρά το γεγονός ότι έζησε σε δύσκολες ημέρες, ημέρες που κυνηγούσαν τους πιστούς στη Σοβιετική Ένωση, ημέρες που εδιώκοντο οι χριστιανοί. Η οσία όμως, όπου πήγαινε, τη φώτιζε ο Θεός, και όταν αντιλαμβανόταν ότι κάποιοι έρχονται από μακριά να την συλλάβουν, έφευγε. Έφευγε, και παρά το γεγονός ότι ήταν δυσκίνητη, ότι ήταν τυφλή, ουδέποτε κατόρθωσαν να την συλλάβουν και να της κάνουν κάτι κακό. Εκείνη ευλογούσε τον Θεό, ευλογούσε τους ανθρώπους, ενίσχυε τους ανθρώπους, οι οποίοι την πλησίαζαν σε δύσκολες ημέρες, που ήταν κλειστές οι εκκλησίες, που δεν μπορούσαν να ομολογήσουν την πίστη τους. Εκείνη ήταν γεμάτη από πίστη και από αγάπη. Και όταν κάποτε πήγε στην Πετρούπολη, όντας ακόμη μικρή στην ηλικία, τυφλή και ανήμπορη, και μπήκε σε έναν ναό και ήταν εκεί ο άγιος Ιωάννης, ο οποίος χωρίς να την γνωρίζει, χωρίς να την έχει δεί ποτέ, είπε στους πιστούς: «σήμερα και αυτή την ώρα εισήλθε στον ναό μας ο όγδοος στύλος της Εκκλησίας της Ρωσίας».

Και πράγματι ανεδείχθη η οσία Ματρώνα ένας στύλος πνευματικός που ενισχύει τους πιστούς, οι οποίοι καταφεύγουν σ᾽ αυτήν και ζητούν τη χάρη, καταφεύγουν σε μία ανήμπορη γυναίκα, σε μία τυφλή γυναίκα, που την χαρίτωσε ο Θεός, και βλέπετε τα λείψανά της τι ευλογία και τι χάρη δίδουν. Και όσοι πήγαν στο μοναστήρι, όπου φυλάσσεται πλέον το λείψανό της, βλέπουν χειμώνα-καλοκαίρι, μέσα στο χιόνι και την παγωνιά αλλά και μέσα στη ζέστη να είναι χιλιόμετρα ο κόσμος, γύρω-γύρω, στις αυλές, στον ναό και να περιμένουν να βάλουν μία μετάνοια και να προσκυνήσουν το χαριτόβρυτο λείψανο, να της προσφέρουν άνθη και να ζητήσουν τη χάρη και την ευλογία της. Αυτή τη χάρη εύχομαι να την έχει πάντοτε, και την έχει, το μοναστήρι σας, το οποίο την αγαπά, την τιμά και την δοξάζει.

Παράλληλα σήμερα, τη Λαμπροτρίτη, η Εκκλησία μας τιμά τρεις νεοφανείς αγίους, τον άγιο Ραφαήλ, τον άγιο Νικόλαο και την αγία Ειρήνη. Τρεις μάρτυρες οι οποίοι έδωσαν τη ζωή τους, ομολόγησαν τον Χριστό και μαρτύρησαν στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας στη Λέσβο. Και έμειναν άγνωστοι, μέχρι που η χάρη του Θεού θέλησε να αποκαλύψει που βρίσκονται τα λείψανά τους, ποια ήταν η ζωή τους, γιατί είχαν ξεχαστεί όλα τα στοιχεία, τα οποία έπρεπε να γνωρίζουν οι κατοικούντες τουλάχιστον στη Μυτιλήνη. Και οι άγιοι παρουσιάσθηκαν στα ενύπνια διαφόρων πιστών ανθρώπων, ιδιαιτέρως γυναικών, και παρουσίασαν τη ζωή τους με λεπτομέρειες, αλλά και που ήταν τα λείψανά τους. Και από τότε που ανευρέθησαν τα λείψανά τους, η Εκκλησία τους τιμά και τους προβάλλει, αλλά και εκείνοι ανταποδίδουν αυτή την τιμή και την ευλάβεια με πάμπολλα θαύματα. Η φήμη τους έχει πάει σε όλο τον κόσμο και ο άγιος Ραφαήλ, ο άγιος Νικόλαος, που ήταν από τη Θεσσαλονίκη, και η αγία Ειρήνη, τιμώνται σε όλο τον κόσμο.

Μάλιστα ο Γέροντάς μου, ο αείμνηστος π. Γεράσιμος ο Μικραγιαννανίτης, ο Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, έγραψε, όπως και σε πολλούς άλλους αγίους, την Ακολουθία των αγίων. Και μία ψυχή ευλαβής, όταν εψάλλετο το απολυτίκιο, βλέπει την αγία Ειρήνη να μην εισέρχεται στον ναό. Και την ρώτησε «αγία, γιατί δεν εισέρχεσαι στον ναό;» Και εκείνη απήντησε «γιατί ο π. Γεράσιμος δεν με έβαλε και μένα στο απολυτίκιο».

Το είπαν στον Γέροντα και εκείνος έγραψε άλλο απολυτίκιο και για τους τρεις αγίους και παρουσιάσθηκαν στον Γέροντα οι άγιοι και τον ευχαρίστησαν, διότι τους ετίμησε δι᾽ αυτού του τρόπου, γράφοντας την Ακολουθία, την οποία ψάλλει όλος ο κόσμος και τιμώνται και εκείνοι ιδιαιτέρως τη Λαμπροτρίτη. Σαν σήμερα, δηλαδή, μαρτύρησαν, και γι᾽ αυτό στον τόπο εκείνο, στη Μυτιλήνη, κάθε Λαμπροτρίτη εμφανιζόταν ένας παπάς ή ένας άγγελος και θυμιάτιζε στην περιοχή, και ήταν ένα δείγμα ότι κάτι συμβαίνει εκεί. Και αυτό απεκαλύφθη τα τελευταία χρόνια, επί των ημερών μας, ότι εκεί εμαρτύρησαν και άλλοι πολλοί, και μοναχές και μοναχοί, αλλά ο Θεός επρόβαλε αυτούς τους τρεις αγίους. Να έχουμε τη χάρη και την ευλογία τόσο της αγίας Ματρώνας, όσο και των αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.