Την Παρασκευή 22 Οκτωβρίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης.
Στο τέλος τελέστηκε επίσημη Δοξολογία για την 109η επέτειο της απελευθερώσεως της πόλεως από τον τουρκικό ζυγό παρουσία των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών.
Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως, ενώ η καθιερωμένη μαθητική παρέλαση δεν πραγματοποιήθηκε εξαιτίας των ειδικών υγειονομικών μέτρων.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Μήνας Ελευθερίων ο μήνας Οκτώβριος, και καθώς τιμούμε τη μία μετά την άλλη τις επετείους της απελευθερώσεωw των πόλεων και των κωμοπόλεων της Μακεδονίας μας, καθώς εορτάζουμε και συνεορτάζουμε την ημέρα της ελευθερίας κάθε μιας από αυτές, που έστω και αν άργησε, ήρθε τελικά, είναι σαν να μεταφερόμαστε στο παρελθόν, σαν να μεταφερόμαστε στον Οκτώβριο του 1912 και να παρακολουθούμε και εμείς από κοντά τη νικηφόρο πορεία του ελληνικού στρατού, που αγωνιζόταν για να προλάβει να διώξει από τη Μακεδονία τους Τούρκους και να ελευθερώσει τους Έλληνες, που για χρόνια περίμεναν αυτή την ημέρα. Είναι σαν να συμμεριζόμαστε την αγωνία των πατέρων μας που ανησυχούσαν για την πορεία του ελληνικού στρατού μετρώντας τις ώρες και τις ημέρες και υπολογίζοντας πότε θα περνούσαν και από εδώ, από την Κουλακιά, από τη Χαλάστρα, για να καταλήξουν τελικά στη Θεσσαλονίκη, πριν να προλάβουν οι Βούλγαροι να μπουν πρώτοι και να την παραλάβουν εκείνοι από τους Τούρκους.
Όμως σήμερα δεν συμμεριζόμαστε μόνο την αγωνία και τη λαχτάρα των πατέρων και των μητέρων μας. Συμμεριζόμαστε και τη χαρά τους για την ελευθερία. Συμμεριζόμαστε και τη δίκαιη καύχησή τους, γιατί και οι ίδιοι συνέβαλαν στην επιτυχία του ελληνικού στρατού.
Χαλαστρηνός ήταν ο Γεώργιος Νταλιγκάρης που η ευστροφία του σε συνδυασμό με την ετοιμότητα και την προθυμία όλων των συγχωριανών του, να συγκεντρώσουν ό,τι ξύλινο υπήρχε στην περιοχή, προσφέροντας ακόμη και τις πόρτες και τα παράθυρα των σπιτιών τους, και τις βάρκες τους, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας πλωτής γέφυρας, που έδωσε τη δυνατότητα στον ελληνικό στρατό να περάσει τον Αξιό και όχι μόνο να ελευθερώσει τη Χαλάστρα, αλλά και να φθάσει εγκαίρως στη Θεσσαλονίκη.
Αυτούς τους ηρωικούς και γενναίους προγόνους μας μνημονεύουμε σήμερα, ημέρα των Ελευθερίων της Χαλάστρας, και τους τιμούμε μαζί με όλους εκείνους τους Έλληνες στρατιώτες που πολέμησαν κάτω από δύσκολες και αντίξοες συνθήκες για την απελευθέρωση της Μακεδονίας μας, για την απελευθέρωση της Χαλάστρας από τον τουρκικό ζυγό.
Δεν έχει σημασία, αν στην τελική αυτή φάση του αγώνος για την απελευθέρωσή μας, ο κύριος ρόλος ανήκει στον ελληνικό στρατό.
Οι κάτοικοι της Χαλάστρας είχαν δώσει από αιώνες τον δικό τους αγώνα για την ελευθερία και είχαν εισφέρει το δικό τους μερίδιο στον κοινό έρανο για την απελευθέρωση της Ελλάδος από τους Τούρκους, τόσο με το έργο του λογίου και σοφού επισκόπου Καμπανίας Θεοφίλου, όσο και με το μαρτύριο των δύο νεομαρτύρων, των αγίων Αθανασίου και Ιωάννου των Κουλακιωτών, όσο ακόμη και με τη θυσία πενήντα λαικών και δύο ιερέων, που σφαγιάσθηκαν από τον Λουμπούτ πασά, όταν περνούσε το 1822 από τη Χαλάστρα κατευθυνόμενος στη Νάουσα για να καταπνίξει την επανάσταση των ηρωικών κατοίκων της.
Η απελευθέρωσή τους στις 22 Οκτωβρίου του 1912 ήταν η δικαίωση των αγώνων τους. Ήταν η ημέρα της εκπληρώσεως των ονείρων και των ελπίδων που τόσα χρόνια έτρεφαν μέσα στην ψυχή τους και τρεφόταν από αυτά. Ήταν ο καρπός της πίστεως και της αγάπης τους για τον Θεό και την πατρίδα, που μετά από τον μακρύ και σκοτεινό χειμώνα της δουλείας, είχε έλθει επιτέλους η ώρα της ανοίξεως, κατά την οποία θα μπορούσαν να τον απολαύσουν και κυρίως να τον κληροδοτήσουν στις επερχόμενες γενεές, σε όλους εμάς.
Γιατί οι πατέρες μας δεν αγωνίσθηκαν μόνο για τον εαυτό τους. Ο ελληνικός στρατός δεν υπέμεινε τόσες ταλαιπωρίες και τόσες κακουχίες για να ικανοποιήσει μια προσωπική φιλοδοξία. Και όσοι θυσιάσθηκαν για την ελευθερία μας, έχυσαν το αίμα τους μόνο από αγάπη για την πατρίδα. Γι’ αυτό αξίζουν την τιμή και τον σεβασμό μας. Γι’ αυτό αξίζουν την ευγνωμοσύνη μας. Γι’ αυτό αξίζουν να τους μνημονεύουμε πάνδημα και να τους προβάλλουμε ως παράδειγμα αυτοθυσίας, φιλοπατρίας, πίστεως και αγάπης στον Θεό και στον συνάνθρωπο, που είναι ανάγκη να το μιμηθούμε όλοι μας, εάν θέλουμε να είμεθα απόγονοι αυτών των σπουδαίων και ηρωικών προγόνων, όχι μόνο στην ταυτότητα αλλά και στον τρόπο με τον οποίο ζούμε και πολιτευόμεθα στην τόσο κρίσιμη εποχή μας.
Η σημερινή λαμπρή και χαρμόσυνη ημέρα των Ελευθερίων της πόλεώς μας μας καλεί να κάνουμε και εμείς το χρέος μας έναντι του Θεού, της πατρίδος και των συνανθρώπων μας, αν θέλουμε να είμεθα άξιοι της ελευθερίας που με τόσες θυσίες και με τη βοήθεια του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Υπερμάχου Στρατηγού του Γένους μας, μας χάρισαν οι πατέρες μας. Ας φανούμε αντάξιοί τους!
