Συνήθως οι φήμες στην Εκκλησία μετά από λίγο καιρό γίνονται πραγματικότητα. Αυτό που ακούγεται έντονα είναι πως υπάρχουν δύο μητροπολίτες που τελούν «υπό παραίτηση».
Τι σημαίνει υπό παραίτηση; Σημαίνει πως από ώρα σε ώρα είτε οι ίδιοι θα αποχωρήσουν από τα διοικητικά τους καθήκοντα ή λόγω αδυναμίας εκτέλεσης των αρμοδιοτήτων τους θα τους ασκηθεί πίεση να αποχωρήσουν.
Ένας σε νησί και ένας σε ηπειρωτική χώρα ακούγονται πολύ πως είναι έτοιμοι να φύγουν. Αυτά που ακούγονται ένθεν κακείθεν πως «ο Ιερώνυμος κρατά τις παραιτήσεις τους στα χέρια» μην τις ακούτε καν.
Είναι δυνατόν να είχε δύο παραιτήσεις στα χέρια και καμιά τριανταριά υποψήφιους να περιμένουν στην ουρά και να μην τις είχε κάνει ήδη αποδεκτές;
Το βέβαιο είναι ένα: εκτός από Καστοριάς, Κιλκισίου και Λαγκαδά να περιμένετε και άλλες εκλογές.
Στο γραφείο του Αρχιεπισκόπου στην Ιερά Σύνοδο γίνεται λαϊκό προσκύνημα στο διάλειμμα των συνοδικών συνεδριάσεων από υποψήφιους και «γεροντάδες» υποψηφίων.
Τα σπασμένα του παρελθόντος
Για τα ακίνητα της Εκκλησίας της Ελλάδος σε Βουλιαγμένη, Κηφισιά, Αθήνα και Θεσσαλονίκη οι ενδιαφερόμενοι ήταν πολλοί. Πάρα πολλοί. Περισσότεροι απ’ ότι υπολόγιζαν και στις οικονομικές υπηρεσίες της Ιεράς Συνόδου.
Πολλοί εκδήλωσαν το ενδιαφέρον τους και πρότειναν από κοινού αξιοποίηση γης, τουριστική εκμετάλλευση, αντιπαροχή ή μακροχρόνια μίσθωση. Τώρα η Σύνοδος καλεί ειδικούς εκτιμητές να κρίνουν ποιο είναι το καλύτερο (και πιο προσοδοφόρο για τα ταμεία της Εκκλησίας) μοντέλο αξιοποίησης.
Όσο και αν δεν το πιστεύουν πολλοί, η Ιερά Σύνοδος έχει μεγάλες οικονομικές στενότητες εξαιτίας κάκιστων συγκυριών (δεκαετής οικονομική κρίση) και λανθασμένων χειρισμών των προηγούμενων διοικήσεων της ΕΚΥΟ.
Στη Σύνοδο ακόμη θυμούνται την περίοδο του μακαριστού μητροπολίτη Ιωαννίνων κυρού Θεοκλήτου και του τραπεζικού στελέχους συνεργάτη του που οδήγησαν, όπως μου λένε, σε φαλιμέντο τα ταμεία της Συνόδου.
Ό,τι κληρονόμησαν από τον Κ.Πυλαρινό επί εποχής Χριστοδούλου πήγε στράφι σε μερικά χρόνια.
Προσπάθησε ο τότε μητροπολίτης Σαλώνων (νυν Γλυφάδας) Αντώνιος να μαζέψει ότι μπορεί από την μαύρη περίοδο Ιωαννίνων-Τραπεζίτη αλλά μάταια. Γι’ αυτό και τώρα τρέχουν να αξιοποιήσουν ότι μπορούν μπας και γλιτώσουν τη χρεοκοπία.
Πέτρινα χρόνια
Στην κουβέντα με πολλούς μητροπολίτες παρατηρώ το μούδιασμα που έχουν μετά την πανδημία. Τους έχει κοπεί η διάθεση για πολλά πολλά. Από αντιπολίτευση στον Αρχιεπίσκοπο μέχρι να εκφράσουν οποιαδήποτε φιλοδοξία για το μέλλον.
Άλλοι προσπαθούν να τα φέρουν βόλτα όπως όπως στη μητρόπολη, άλλοι παρατηρούν τις εξελίξεις αποσβολωμένοι και ελάχιστοι – μετρημένοι στα δάκτυλα – προσπαθούν να δώσουν κάτι παραπάνω σε όραμα και έμπνευση.
Για τον κόσμο, τους παπάδες τους και την ελληνική κοινωνία. Ή θα τα πουν όλα μαζεμένα σύντομα, πράγμα που δεν πείθομαι ότι μπορεί να ισχύει, ή μάλλον πρέπει να παραδεχτούμε πως διανύουμε τα πέτρινα χρόνια της διοικούσας Εκκλησίας.
“Μελχισεδέκ”