Του Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
Η διήμερη Διεθνής Τηλεδιάσκεψη κορυφής για την δυναμική αντιμετώπιση των προβλημάτων της κλιματικής αλλαγής, που διοργάνωσε την περασμένη εβδομάδα ο Λευκός Οίκος, με τη συμμετοχή 40 αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων, δεν μας δίνει και πολλές ελπίδες για να επιτευχθεί ο στόχος της Παγκόσμιας συμφωνίας του Παρισιού για τη μείωση της θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμούς κελσίου.
Για να γίνει αυτό πρέπει να μειωθεί σε μεγάλο βαθμό η ποσότητα των μολυσμένων ρύπων που παράγουμε σήμερα που σπάσαμε κάθε προηγούμενο ρεκόρ, με αποτέλεσμα την άμεση απειλή για τη δημόσια υγεία και το μέλλον του Πλανήτη μας.
Από τις διακηρύξεις των Αρχηγών Κρατών που συμμετείχαν σ’ αυτή την τηλεδιάσκεψη, μάλιστα των χωρών που φέρουν και την ευθύνη για περισσότερο από πενήντα τοις εκατό της παγκόσμιας μόλυνσης, επιστημονικά, αν μετρήσουμε τα κουκιά που μας προσφέρουν, δεν θα τα καταφέρουμε. Να υπενθυμίσουμε ότι οι χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή μόλυνσης είναι πρώτη η Κίνα, δεύτερη οι ΗΠΑ, τρίτη η Ινδία, τέταρτη η Ρωσία, πέμπτη η Ιαπωνία και έκτη η Γερμανία.
Φαίνεται ότι η σημερινή γενιά των Πολιτικών όλου του κόσμου, ιδιαίτερα των ισχυρών και πλούσιων Χωρών, αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά και ενωμένοι την απειλή των προβλημάτων της Κλιματικής Αλλαγής, με ρίσκο τη ζωή των μελλούμενων γενιών. Η γνωστή νεαρή Σουηδέζα Κρέτα που έχει εντυπωσιάσει τον κόσμο και μάλιστα την νεολαία για την ευαισθητοποίηση μας για τα προβλήματα της Κλιματικής αλλαγής, σε σχόλιο της τονίζει ότι «οι Πολιτικοί μας Ηγέτες έχουν άγνοια για τα προβλήματα αυτά».
Προσωπικά νομίζω ότι τα οικονομικά συμφέροντα (ατόμων, εταιρειών, Κρατών και Κυβερνήσεων) είναι τόσο μεγάλα, που δεν μας επιτρέπουν να προστατέψουμε όπως πρέπει την Ανθρωπότητα και το Πλανήτη μας, με κίνδυνο, τον μακροπρόθεσμο αφανισμό μας. Τελικά, θα χρειασθεί σε κάποια στιγμή, να ξοδεύουμε δεκαπλάσια ποσά από αυτά που κερδίζει σήμερα η δομή της οικονομίας μας για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της Κλιματικής Αλλαγής.
Η υπόθεση της προστασίας του κοινού καλού και της δημόσιας υγείας και της προστασίας της κάθε τοπικής κοινωνίας, πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για τη κάθε Χώρα με την θέσπιση από τα κοινοβούλια τους ισχυρής οικολογικής νομοθεσίας, διαφορετικά, κάποια στιγμή όλοι θα υποφέρουμε και φυσικά πολύ περισσότερο τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Η Παγκόσμια Συμφωνία του Παρισιού (2015), έχει αυτό το στόχο, για διεθνή νομική δέσμευση των 195 χωρών που υπόγραψαν, αλλά αν και πέρασαν ήδη έξι χρόνια, δεν γίνονται και δυναμικά βήματα προς την κατεύθυνση αυτή.
Αν συνεχίσουμε να ζούμε με το τρόπο που ζούμε, με καθημερινή αύξηση της μόλυνσης της ατμόσφαιρας , το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού θα αρχίσει να χρησιμοποιεί μπουκάλες με οξυγόνο όπως κάνουμε τώρα στην εντατική με τους βεβαρημένους του Κορονωϊού κι η μόνη επιλογή να ζει κανείς φυσική ζωή είναι, αν τα καταφέρει, αν υπάρχει άλλος πλανήτης, να πάει να ζει εκεί. Χωρίς την άμεση δυναμική αντιμετώπιση των προβλημάτων της Κλιματικής αλλαγής σήμερα, τα πράγματα θα εξελιχθούν άσχημα για όλους μας.
Η αυξημένη ποσότητα των καθημερινών μολυσμένων ρύπων που παράγουμε, στη βιομηχανία, στη Γεωργία, στις μετακινήσεις μας και παντού, αλλά και ρυπογόνα παράγωγα της γεωργικής και βιομηχανικής παραγωγής μας που καταλήγουν στα επίγεια ύδατα, στη γη , στους ποταμούς και στους ωκεανούς, δημιουργούν νέες ασθένειες, με μολυσμένες τροφές, με μολυσμένα ψάρια και το χειρότερο νεκρώνουμε τη δυνατότητα των Ωκεανών να απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα και να απελευθερώνουν οξυγόνο. Έτσι ένα μεγάλο μέρος των μολυσμένων ρύπων, που δεν μπορούν να απορροφηθούν είτε από την καταστροφή μεγάλων δασικών εκτάσεων του Πλανήτη μας είτε με την μόλυνση των Ωκεανών, γίνονται σύννεφα, που όταν αρχίσει να βρέχει, μολύνονται τα πάντα και φυσικά οι μολυσματικές ασθένειες αυξάνονται αμέσως, ιδιαίτερα μορφές καρκίνου, καρδιοπάθειες και εγκεφαλικά, με πρώτα θύματα τα μικρά παιδιά που δεν έχουν διαμορφώσει ακόμη ισχυρά αντισώματα στις κάθε μορφής μολύνσεις και στους λεγόμενους ευπαθείς του τοπικού πληθυσμού. Αυτό που βλέπουμε μερικές φορές, ιδιαίτερα στις πόλεις, να πέφτουν βροχές που μοιάζουν με λερωμένες λάσπες, θα μεγαλώνει περισσότερο, θα παίρνουμε ότι δίνουμε. Οι παράλιες θαλάσσιες κατοικήσιμες περιοχές θα αρχίσουν να καλύπτονται από τεράστια θαλάσσια κύματα από ανεξέλεγκτα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Αν δεν δράσουμε τώρα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της Κλιματικής Αλλαγής σε όλους τους τομείς της ζωής, τα προβλήματα που θα ζούμε καθημερινά θα είναι πολύ μεγαλύτερα και απρόβλεπτα από αυτά που ζούμε τώρα με την πανδημία του κορωνοϊού και τα συνεπακόλουθα του (οικονομικά, κοινωνικά και ψυχολογικά).
Η Φύση δεν χαρίζεται σε κανένα, κι αν δεν τη προστατεύουμε και τη σεβόμαστε, απλώς τιμωρούμε τους εαυτούς μας. Τελικά η Φύση, μπορεί να επιβιώσει και χωρίς εμάς, χωρίς τον άνθρωπο, ο άνθρωπος όμως δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τη Φύση.
Η Μεγάλη Αγία Εβδομάδα, που ήδη διανύουμε, ας γίνει αφορμή για μια μεγάλη αλλαγή στη προσωπική μας ζωή, να ζούμε με σεβασμό προς τη Φύση, προς τον συνάνθρωπό μας και προς τον εαυτό μας, σεβόμενοι τη ζωή ως δώρο Θεού που μας προσφέρει ο Ιησούς Χριστός με τη Σταύρωσή του και την Ανάσταση του και προστατεύοντας το Πλανήτη μας ως Δώρο του Θεού για όλη την Ανθρωπότητα και για τη γενιά μας και για τις μελλούμενες γενιές.
Πολλές συζητήσεις για την ώρα που πρέπει να εκκλησιαζόμαστε, όταν ο Πλανήτης μας καίγεται, είναι περιττές. Προτεραιότητα μας είναι να εφαρμόζουμε με πολύ αγάπη αυτά που προσευχόμαστε για το καλό όλων μας για ένα καλύτερο κόσμο.
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα
Καλή Ανάσταση