Τέτοιες ήμερες Χριστουγεννιάτικα δεν ξέρω αν παίρνετε είδηση κυκλοφορούν δυο είδη Χριστού.
Ο ακίνδυνος και ο επικίνδυνος. Ο ακίνδυνος Χριστος κυκλοφορεί στις βιτρίνες, στο εμπόριο, σε Χριστιανικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, στις στήλες των εφημερίδων που αρθρογραφούν κατά συνθήκη.
Ακόμη και σε άμβωνες εκκλησιών που έχουν επηρεαστεί από το πνεύμα της δύσης και μας παρουσιάζουν ένα Χριστο α- Χριστο (διαφορετικο). Ένα Χριστο που δεν εχει καμία σχέση με τα ανθρώπινα βαθη και πλατη. Ένα Χριστό που υπάρχει μόνο σαν χωροφύλακας ή σαν ανώτερο ων, που δεν σχετίζεται με την ιστορική πραγματικότητα. Αυτος είναι ο ακίνδυνος Χριστός.
Κυκλοφορει όμως και ενας άλλος Χριστός ο δικός μας Χριστός, ο αληθινός αλλά “επικίνδυνος”.
Επικίνδυνος γιατί θίγει συμφέροντα, τσέπες, καπρίτσια, ανέσεις, θέσεις, δόξα, τιμές και ότι υπηρετεί και δεν συμβαδίζει με τη χριστοποίηση του ανθρώπου. Είναι ο δικός μας Χριστός που αναζητούμε όσο ποτέ άλλοτε, αυτός που αναζητούμε, αυτός που περιμένουμε, αυτός που θα γεννηθεί στις συνειδήσεις, αυτός που δεν έχει που να “κλείνει τη κεφαλή”.
Που δίνει τον έναν από τους δυο χιτώνες. Που κηρύσσει ισοτιμία φύλων και φυλών. Που θέλει δικαιοσύνη, ειρήνη, αγάπη, ελευθερία.
Είναι ο Χριστός που προτιμάει πόλεμο αντί για ειρήνη, όταν η ειρήνη στηρίζεται στη σαπίλα, στο ψέμα και στον τρόμο. Αυτός ο Χριστός κοστίζει χρήμα, χρόνο, ακόμα και την ζωή μας.
Είναι ο Χριστός που κύρηξαν οι Απόστολοι. Που έζησαν και ζουν οι Άγιοι. Που διψούν τα νιάτα. Που τον αναζητά ο λαός, για να απελευθερωθεί απο τα παθήματα του. Είναι ο Χριστός της Ορθόδοξης συνείδησης μας.
Εμείς θα τον συναντήσουμε;
Πηγή: Μητρόπολη Ζάμπιας