Χειροτονία Διακόνου στην Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού Ημαθίας

Την Παρασκευή 7 Ιουλίου το πρωί πανηγύρισε η Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού Ημαθίας.

Την πανηγυρική θεία Λειτουργία τέλεσε ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος τέλεσε και της εις Διάκονο χειροτονία του Μοναχού π. Νικηφόρου Γιαννόπουλου.

Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης τόνισε:

«Όσοι εις Χριστόν εβαπτί­σθη­­­­τε, Χριστόν ενεδύσασθε».

Τιμά και γεραίρει σήμερα η Εκ­κλησία μας τη μνήμη μιάς νεαρής μάρτυρος, της αγίας μεγαλομάρτυ­ρος Κυριακής, στην οποία είναι αφιερωμένη η Ιερά αυτή και πανηγυρίζουσα Μονή.

Τιμά και γεραίρει μία νεαρή κο­πέλα, η οποία αντί να ακολουθήσει το παράδειγμα των συνομιλήκων της επέλεξε τον δύσκολο δρόμο της χριστιανικής πίστεως, σε μία εποχή κατά την οποία η πίστη στον Χριστό οδηγούσε από τη ζωή στον θάνατο, οδηγούσε στο μαρτύριο, γιατί ήταν απαγορευμένη από τους Ρωμαίους αυτοκράτορες της επο­χης εκείνης.

Όμως το ενδεχόμενο ενός μαρτυ­ρι­κού θανάτου λόγω της πίστεώς της στον Χριστό δεν ήταν κάτι που φόβιζε την νεαρή χριστιανή, την Κυριακή, διότι αυτή είχε κατά νού τον λόγο του πρωτοκορυφαίου απο­­­στόλου Παύλου, τον οποίο ακού­σαμε προ ολίγου και ο οποίος μας λέγει: «Όσοι εις Χριστόν εβα­πτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε». Όσοι δηλαδή έχετε βαπτισθεί στο όνομα του Χριστού, έχετε ενδυθεί τον Χριστό.

Ενδεδυμένη τον Χριστό από βρε­φος η αγία Κυριακή, θεωρούσε ότι η παρουσία του στην ύπαρξη και τη ζωή της ήταν ο,τι πολυτιμότερο διέθετε και δεν ήθελε να ανταλλά­ξει τον Χριστό με οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, αλλά και δεν ήθελε να αμαυρώσει το θείο αυτό ένδυμα της ψυχής της με κακίες ή αμαρ­τι­ες. Γι᾽ αυτό και όχι μόνο αγω­νι­ζο­ταν να διατηρεί την ψυχή της κα­θα­ρη από κάθε κηλίδα αμαρτίας, αλλά προτίμησε και να θυσιάσει τη ζωή προκειμένου να μην αρνηθεί τον Χριστό και απεκδυθεί τη χάρη του από την ψυχή της.

«Όσοι εις Χριστόν εβαπτί­σθη­­τε, Χριστόν ενεδύσασθε».

Και εάν ο πιστός ενδύεται τον Χρι­στο με το ιερό μυστήριο του βα­πτίσματος, τον ενδύεται κατά μεί­ζονα λόγο με τη χάρη της ιερω­συ­νης, τον πρώτο βαθμό της οποίας θα λάβεις σε λίγο διά των χειρών του Επισκόπου σου, ώστε να γίνεις διάκονός του, διάκονος των θείων μυστηρίων του.

Πριν από λίγες ημέρες ενεδύθης το μοναχικό ένδυμα, απεκδυόμε­νος τον κόσμο και τα του κόσμου. Σήμερα θα ενδυθείς με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος, η οποία θα κατέλθει για να θεραπεύσει τα ασθε­νη και να αναπληρώσει τα ελ­λείποντα, ώστε να μπορείς «ακα­­ταγνώστως και απρο­σκο­πτως» να προσεγγίζεις το ιερό θυ­σιαστήριο και να διακονείς τον Επίσκοπο και τους ιερείς στην τέλεση των ιερών μυστηρίων και κυρίως του μυ­στη­ρίου των μυστη­ρίων, της θείας Ευ­χαριστίας.

Γνωρίζεις ότι η τιμή που σου κα­νει ο Μέγας Αρχιερεύς Χριστός κα­θι­στώντας σε διάκονό του είναι μεγάλη και υψηλή, αλλά δεν είναι χωρίς ευθύνες. Διότι ως διάκονος του Χριστού, θα πρέπει η ζωή σου, η αναστροφή σου, οι σκέψεις σου, οι επιθυμίες σου να είναι σύμφω­νες με το θέλημα του Κυρίου σου, στον οποίον στο εξής θα ανήκεις και τον οποίον θα διακονείς με την υπακοή σου προς την Εκκλησία και τον Επίσκοπό σου.

Θα λάβεις σε λίγο, όπως είπα, τη θεία χάρη, η οποία θα σε καταστή­σει διάκονο του Χριστού. Αλλά δεν αρκεί να την λάβεις, χρειάζεται αγώ­νας και για να την διατηρήσεις και για να την αυξήσεις. Και ο αγώ­νας αυτός είναι δύσκολος, είναι πολ­λες φορές οδυνηρός, για­τι και οι πειρασμοί είναι πολλοί, αλλά και οι ανθρώπινες αδυναμίες μας κάνουν συχνά ευάλωτους στους πει­­ρασμούς. Γι᾽ αυτό απαιτείται πρωτί­στως ταπείνωση, η οποία ελκύει τη χάρη του Θεού, αλλά και αγώνας για την καθαρότητα και της ψυχής και του σώματος, διότι η χάρη του Θεού απομακρύνεται, όταν ο άνθρωπος δεν είναι σωμα­τι­­κα και ψυχικά καθαρός.

Αγωνίζου, λοιπόν, για να διατη­ρείς τον εαυτό σου καθαρό από του κόσμου με την υπακοή, η οποία προ­φυλάσ­σει την ψυχή από τις πτω­σεις και από τους ρύπους της αμαρτίας, από την οποία κινδυ­νεύει όποιος ακολου­θεί το ίδιον θέλημα.

Αγωνίζου με ζήλο και προθυμία αλλά κυρίως με αγάπη προς τον Χριστό που σε αξιώνει σήμερα αυτής της μεγάλης τιμής. Φρόντιζε να διακονείς με συνέπεια, με φόβο Θεού και με τη συναίσθηση της ανθρωπίνης αναξιότητος ενώπιον του Παναγίου Θεού, ώστε να είσαι πάντοτε «σκεύος εύχρηστον εις διακονίαν». Και εύχομαι πατρικά με τη βοή­θεια και τη συμπαράσταση και τη δική μου και του πνευματικού σου και των συμπροσευχομένων σήμε­ρα πατέρων και όλων των πατέ­ρων της Ιεράς μας Μητροπόλεως και τις ευχές των γονέων και των οικείων σου και όλων όσων σε αγα­πούν, αλλά και διά πρεσβειών του προστάτου σου αγίου Νικηφό­ρου του λεπρού και της αγίας μεγα­λομάρτυρος Κυριακής να ευαρε­στείς τον Θεό και να είσαι πάντοτε πιστός και αγαθός διάκονός του.