Για τις ανακατατάξεις που γίνονται στο Φανάρι και τα μπερδέματα που θα έχουν οι Γέροντες Χαλκηδόνος Εμμανουήλ και Πριγκηπονήσσων Δημήτριος τα γράψαμε πρόσφατα.
Το αν «θα του βγει» του Οικουμενικού Πατριάρχη το φαναριώτικο πείραμα, να έχει δύο φανατισμένα αντίρροπες δυνάμεις στην αυλή του, μένει να φανεί.
Τώρα που έχει περάσει ικανοποιητικό διάστημα εκτιμώ πως μπορούμε να «μετρήσουμε» τις άλλες τρεις μεγάλες επιλογές που έκανε.
Του Ελπιδοφόρου στην Αμερική, του Νικήτα στη Μ. Βρετανία και του Μακάριου στην Αυστραλία. Από τους τρεις χωρίς αμφιβολία ο Ελπιδοφόρος έχει καταγράψει σε πολύ σύντομο διάστημα τόσο εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Τα τρία μεγάλα στοιχήματα που είχε και έδειχναν δισεπίλυτα, τα «καθάρισε» σε πολύ σύντομο χρόνο και μάλιστα μέσα στην πανδημία.
Πρώτο και σημαντικότερο το θέμα της διάσωσης της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού στη Βοστώνη που αποκτά πια άλλη δυναμική ως Σχολή.
Δεύτερο πρόβλημα που κατάφερε να επουλώσει οριστικά ήταν το συνταξιοδοτικό των ιερέων της Αρχιεπισκοπής Αμερικής, όπου βρέθηκε μια τρύπα 65 εκατομμυρίων δολαρίων. Τν προηγούμενη εβδομάδα επιλύθηκε και το συγκεκριμένο τεράστιο πρόβλημα.
(Αναρωτιέμαι μήπως θα ήταν καλό να φωνάζαμε τον Ελπιδοφόρο να συμβουλεύσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και για το ασφαλιστικό της Ελλάδας…).
Τρίτο πρόβλημα που έχει πάρει το δρόμο της λύσης είναι η ολοκλήρωση του Ναού του Αγίου Νικολάου στο σημείο μηδέν που μάλλον το φθινόπωρο ο ίδιος ο Πατριάρχης θα επισκεφθεί κατά την επίσκεψη στις ΗΠΑ.
Τρία «αμερικάνικα» γιοφύρια της Άρτας που ο Ελπιδοφόρος κατάφερε με γοργές κινήσεις να λύσει. Δεν χρειάζονται πολλά όπως φαίνεται.
Αρκεί ο ηγέτης να εμπνεύσει εμπιστοσύνη, να βρει στήριξη από ανθρώπους-κλειδιά και να τους συνδυάσει όλους για να φέρουν τη λύση. Απλά μαθηματικά.
Δυσκολεύεται ο Νικήτας, καλύτερα ο Μακάριος
Στην Αρχιεπισκοπή Θυατείρων ο Αρχιεπίσκοπος Νικήτας πέρα από μία ουσιαστική συσπείρωση του Ορθόδοξου ποιμνίου που είναι φυσιολογική με έναν νέο ιεράρχη στο πηδάλιο της τοπικής Εκκλησίας, δεν έχει έρθει το κάτι παραπάνω.
Περισσότερο θεωρία και λιγότερο ουσία στην προσέγγιση των πραγμάτων. Η ελληνοκυπριακή ορθόδοξη κοινότητα στη Μ. Βρετανία έχει απαιτήσεις και περιμένει περισσότερη δραστηριότητα που μένει να έρθει.
Αντίθετα, ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας ξεπέρασε τις παιδικές ασθένειες των πρώτων μηνών και κινείται πια σε δρόμους συνετούς.
Η ελληνορθόδοξη κοινότητα της Αυστραλίας αναγνωρίζει τις φιλότιμες προσπάθειες του νέου Αρχιεπισκόπου και ο ίδιος φαίνεται να ενσωματώνεται με τα νέα του καθήκοντα αναλαμβάνοντας έναν πιο δημιουργικό ρόλο από τον προκάτοχό του.
“Μελχισεδέκ”